De treurwilgen

Lexi stapte uit de auto en liep naar het kleed toe om de andere twee uiteinden te pakken en het goed neer te leggen. Zelf ging ze er al op liggen en keek naar de blauwe lucht boven haar. 'Dit is een prima plekje.' concludeerde ze.

Emma pakte wat stenen van de grond af en legde deze op de hoeken neer zodat deze niet op zouden waaien. Ze ging naast Lexi zitten en speelde met wat grassprieten die ze had geplukt en keek naar haar vader en Thomas die de mand meesleepte.

Zoë deed de auto deur op slot en ging naast haar twee dochters zitten. 'Nou jongens, eetse!' zei ze lachend, waarna ze de mand opende en het eten uitstalde.

Thomas lachte om zijn zussen. 'Als jullie maar jezelf een pedicure kunnen uitsparen en lekker op dat gras kunnen liggen. Niets doen hé? Dan is alles goed.' Hij en zijn vader konden slepen met de zware dingen. Al snel zat hij neer op het kleed en nam een pannenkoek. Hier smeerde hij veel chocopasta op. 'Jij weet wat je zoon gelukkig maakt, mam!' Hij grinnikte en stak deze zo in zijn mond.

'Alsjeblieft, Tom!' Dan hield een bord onder zijn zoons pannenkoek. 'Soms denk ik echt dat hij een kind is van jou en Kylan met zijn streken,' pestte hij zijn vrouw waarna hij begon met fruitsap in te schenken. 'Het is echt lang geleden dat we nog eens alle vijf samen gedaan hebben, hé?'

Zoë begon te lachen. 'En maar doen alsof jij vroeger geen streken had. Geloof me, jullie vader is af en toe nog erger dan Thomas. Zeker toen hij jong was.' grinnikte ze en gaf haar man een kus op zijn wang. Zelf schonk ze ook een glas fruitsap in en pakte een wafel uit het mandje om deze op te eten.

Lexi lachte. 'Ik geloof het graag, ik geloof niet dat pap vroeger zo braaf was, maar erger dan Thomas? Dan heb ik echt medelijden met je mam,' grapte ze en smeerde net als Thomas haar pannenkoek vol met chocopasta. Zij pakte echter wel een bord en probeerde het zo fatsoenlijk mogelijk op te eten. Helaas lag de helft van de chocopasta uiteindelijk op het bord.

Emma pakte net als haar moeder een wafel en begon er kleine stukjes vanaf te eten. Ze zei niet veel, ze luisterde enkel naar wat haar broer en zus te zeggen hadden. 'Het is lang geleden ja.' zei ze uiteindelijk tegen haar vader en pakte een glas sap.

Daniël keek zijn vrouw aan. 'Ik was niet erger dan, Thomas hoor. Ik bleef gelukkig wel bij hetzelfde meisje en had niet om de maand een andere. En ik scoorde beter met wiskunde...' Hij plaagde zijn zoon, maar die leek er niet mee te kunnen lachen. Dan sloeg een arm rond zijn vrouw en nam ook een pannenkoek. 'Wat is er, Em? Je bent nog steeds te stil voor jou doen.' Hij keek haar met een glimlach aan.

Thomas lachte enkel om Lexi. Zij kreeg zijn volle aandacht. 'Ik kan nog beter zonder bord eten dan jij met, lieve zus.' Hij ging plagend door haar haren in de wetenschap dat Lexi dit absoluut haatte. Ze waren een tweeling in het opzicht dat ze soms het bloed onder elkaars nagels vandaan haalde.

Lexi keek Thomas zuur aan toen hij door haar haren heen woelde. 'Hoezo ik eet minder net? Jij bent hier degene met een pastavlek op zijn broek.' lachte ze en pakte een glas sap van haar moeder aan. 'Bedankt.' Ze dronk er wat van en zette het in het gras neer.

Zoë gaf Daniël een duwtje. 'Pest Thomas niet zo,' zei ze streng, maar begon al snel te lachen. 'Maar dat komt ook gewoon omdat geen van die meisjes waarmee Thomas date, zo leuk zijn als ik vroeger was.' Ze glimlachte en woelde even door Daniël zijn haren heen, om vervolgens om te kijken naar Emma. Ze was inderdaad stil.

'Er is niets, ik ben gewoon moe.' zei Emma met een glimlach en at nog een stuk van de wafel. Ze had zin om te voetballen, maar dat zou er vandaag vast niet meer van komen. Ach, zoals haar opa altijd zei: soms moet je opofferingen maken voor degene van wie je houdt.

Thomas keek verbaasd naar zijn broek en toen weer op. 'Sorry mam,' grinnikte hij en ging even door zijn haren. Zijn moeder en vader wisten niet van Elle. Zijn twee zusjes wel. 'Papa en jij zijn echt al eeuwen bij elkaar hé? Maar wat als ik jullie nu vertelde dat ik een vriendin heb? Dat denk ik toch.'

Dan had gelachen, maar spuwde zijn drankje bij uit toen hij hoorde dat zijn zoon een vriendin had. 'Wat? En jullie twee hebben nog niks gezegd?Dat stelt me teleur.' Normaal pestte de drie elkaaaltijd met hun crush of vriendje/vriendinnetje. 'Emma, ik voetbal straks wel met je. Als we thuis zijn,' zei hij en knipoogde naar de jongste.

Zoë knikte. 'Toen we jullie leeftijd hadden, dus neem een voorbeeld aan ons.' lachte ze en keek hem abrupt aan. 'Waarom heb je niets gezegd Thomas?!' vroeg ze verbaast. 'Wie is het?' Ze was dol op dit soort verhalen van haar kinderen, en zolang ze maar wist dat het aardige mensen waren die geen rare fratsen uitspookte vond ze het wel goed.

Lexi lachte even en keek naar Thomas. 'Ja, Thomas wie is het, vertel. We zijn echt ontzettend benieuwd.' zei ze overdreven. Ze wist allang dat hij iets met Elle had, al sinds het kerstbal - maar ze had gezworen dat ze niets zou zeggen, dus hield ze wijselijk haar mond.

Thomas keek boos naar haar zus. 'Ja, Lexi. Met wie heb jij dan blijkbaar in de bibliotheek gezeten hé? Moet ik dat anders gaan klikken?' Hij wist dat ze hierdoor ruzie zou krijgen met Emma. Hierna concentreerde hij zich weer op de vragen van zijn ouders. 'Met Elle. Ze is erg lief en nee, geen cheerleaer.'

Dan keek zijn zoon aan. 'Elle? Dat is de dochter van Logan en Frankie, niet?' Toen Thomas bevestigend knikte keek hij zijn vrouw aan. 'Volgens mij kunnen we condooms gaan kopen voor hen en allemaal een pakje cadeau geven. Buiten Emma dan. Die is nog ietsjes te jong.'

'Deden jullie dat dan in die tijd, pap?' lachte Thomas en keek brutaal naar zijn moeder en vader.

Zoë besloot het spelletje mee te spelen. 'Je moest eens weten wat voor een leuke dingen je vader en ik vroeger allemaal deden. Herinner je je onze trip naar New York nog, schat?' Ze draaide zich om naar Daniël en lachte. 'Wat hadden we daar een lol,' Ze gaf hem een kus en nam vervolgens een slok van haar fruitsap.

Lexi fronste haar wenkbrauwen, maar zei verder niets. Ze wilde niet wéér ruzie met Emma, en ze wist dat ze boos zou worden als Thomas zou vertellen wat er aan de hand was, ook al was er in feite niets gebeurd.

Emma keek op. 'Wie kwam je tegen in de bieb?' vroeg ze nieuwsgierig en keek naar Lexi, en vervolgens naar Thomas. 'Niets, ik kwam niemand tegen in de bieb. Je kent Thomas, hij verzint allemaal stomme dingen.' zei Lexi en Emma begon te lachen. 'Daar moet ik je gelijk in geven.'

Dan lachte om zijn vrouw en drukte een kus tegen die haar lippen. Ze moest maar eens weten hoe graag hij New York overnieuw wou doen. Of die keer Barcelona... Het waren stuk-voor-stuk geweldige vakanties geweest en één vakantie had hen Thomas en Lexi geschonken. Zachtjes streelde hij haar vingers. 'Die kan ik onmogelijk vergeten.' Hierbij grijnsde hij en nam terug een hapje van zijn pannenkoek om daarna meteen een wafel te nemen. Daniël verbrandde het meteen door het sporten dat hij deed om fit te blijven voor zijn job. 'Zullen we zo een stukje wandelen?' fluisterde hij tegen Zoë haar oor terwijl de kinderen met elkaar praatte.

Thomas keek naar zijn twee zusjes en haalde zijn armen op. 'Maar jullie gaan Elle wel mogen ze is...' Hij keek naar zijn ouders die weer erg intiem leken. 'Mam, pap, huur alsjeblieft een kamer. Sorry hoor, maar dit is een familiepicknick!' plaagde hij hen.

Zoë lachte en knikte. 'Dat lijkt me een goed idee,' zei ze tegen haar man. Ze hadden wat tijd samen nodig, dat was wel duidelijk en de kinderen zouden zichzelf wel kunnen redden. 'Oh jongen, die woorden ga je nog zo vaak horen als je Elle mee naar huis neemt.' lachte Zoë naar haar zoon. Ze was blij voor hem, ze vond het leuk dat hij eindelijk een meisje had waar hij echt heel veel om leek te geven.

Lexi grinnikte. 'Ik geloof wel in jou smaak hoor broertje.' Het enige wat ze van Elle wist was dat ze hard leerde en meedeed aan de verkiezingen. Thomas had haar overgehaald om op haar te stemmen, dus deed ze het maar - al was het alleen maar voor hem.

Emma grinnikte. 'Elle, dat is toch dat meisje dat alleen maar leert Lex, of is dat weer iemand anders?' vroeg ze aan haar zus en pakte een appel uit de mand. 'Sorry Thom, ik zal het wel fout hebben, maar ze klinkt nogal saai.' Emma was nogal recht door zee, en zeker als het aankwam op haar oordeel over andere mensen.

Thomas keek boos naar Emma. Elle, het meisje dat enkel leerde. 'Wat klets jij nu weer kleine? Als ze enkel leerde dan was ze ook nooit samen geweest met je coole broer. Of zal ik over Jay én Kai beginnen?' Hierna keek hij naar Lexi. 'Neem die moeite om haar te leren kennen. Ze is lief, vriendelijk en eigenlijk grappig. Daarbij dat lezren toont aan dat ze zich inzet voor dingen. Een echte McKenzie-Starling, oja op Lexi na dan, heeft die eigenschap toch ook. Enkel op een andere manier.'

Dan sprong kort op. 'Niet weer beginnen bekvechten jongens! Duidelijk hebben jullie zelf wat uit te klaren. Ik ga een stukje wandelen met jullie moeder. Zoek het uit!' Hierbij bood Dan zijn hand aan voor zo zijn vrouw recht te trekken.

Zoë lacht even en stond met de hulp van Daniël op. 'En jongens denk erom hè, ik wil jullie alle drie nog levend terug zien als we terug komen.' Met deze woorden pakte ze Dan's hand vast en liep het bos in. 'Het is heerlijk om hier weer eens te lopen, vind je ook niet? Dat doen we veel te weinig.'

Emma keek haar broer aan. 'Dat is ook alleen maar wat ik heb gehoord hoor, doe rustig.' zei ze, maar ging niet verder in op zijn opmerking over Kai en Jay, daar zou ze het thuis wel over hebben met hem.

Lexi keek Thomas zuur aan. 'Wat nou, Lexi heeft die eigenschap niet? Ik zet me ook in voor dingen, alleen ik verdoe mijn tijd niet door een bal over te gooien.' zei ze geërgerd en nam nog een stuk wafel.

Daniël glimlachte naar zijn vrouw. Ze hadden het druk, maar ze hadden ook nog altijd tijd voor elkaar. 'We doen het te weinig, maar als we hier zijn dan kan ik er nog extra van genieten.' Zacht drukte hij een kus op haar wang. 'Zoveel jaar later en we zijn nog steeds samen, lopen nog steeds hier. Enkel zien we er wat ouder uit. Geschiedenis lijkt zich te herhalen op een hele positieve manier. Maar eh, Tom gaat volgens mij echt doodliggen als we terugkomen...' Dat laatste grinnikte hij even grappend.

Thomas keek even zuur naar zijn zussen. 'Och, jullie zijn echt uit op ruzie hé? Luister verdomme beter, Lexie. Dan had ik gezegd dat je die eigenschap ook hebt. Zoek het uit met jullie tweeën. Het enigste wat jullie kunnen is ruzie maken met elkaar of wel samenspannen tegen mij.' Hij stond op met zijn wafel en liep de andere richting uit dan zijn ouders.

'Jeetje, Thomas doe niet zo aangebrand.' riep Emma hem na en keek naar haar zus die opstond en achter hem aan liep. 'Tuurlijk, laat mij maar weer alleen zitten.' Emma haalde haar iPod uit de zak van haar trui en zette deze aan.

Lexi liep achter Thomas aan en zuchtte. 'Sorry,' zuchtte ze verontschuldigend en keek hem aan. 'Je weet toch wel dat ik blij voor je ben dat je nu iets hebt met Elle hè,' Het leek misschien niet zo, maar ze wilde hem gelukkig zien en dat leek hij nu.

'Daar heb je gelijk in, als we hier zijn is het extra speciaal.' zei ze met een glimlach, stopte met lopen en sloeg haar armen om zijn middel heen. Ze plaatste een zacht kusje op zijn kin en streek wat haren weg uit zijn gezicht. 'Ja, dat denk ik ook.' lachte ze vervolgens en kuste hem nogmaals.

'Rot op Emma!' Hierbij stak hij zijn middelvinger in de lucht en liep verder. Zijn andere zus moest het weer meteen komen goedmaken. Zo was Lexie... Thomas keek haar aan, maar bleef lopen. 'Wat zag ik toch? Jij en Jay? Heb je iets met die gozer?' Hierbij keek hij even naar achteren, naar Emma. Ze was ver genoeg en luisterde toch naar muziek. 'Of bedrogen mijn ogen me?'

Daniël grijnsde breed en keek naar Zoë. Hij liet een hand op haar wang rusten bij hun aanraking en streelde zo over haar wangen. Zijn lippen vonden ook weer die van haar en begroette hen zachtjes door speels op haar onderlip te bijten en haar terug te kussen. 'Ik hou ook van jou hoor,' fluisterde hij naar haar.

Lexi fronste haar wenkbrauwen. 'Ik heb helemaal niets met Jay, we zitten bij elkaar in de klas en doen een project voor Engels samen. Dat is het - meer niet.' Het was de waarheid, meer was er ook niet. Ze deden het project samen en daarna gingen ze samen wat drinken. That's the story.

Zoë glimlachte en kuste haar man zachtjes. 'Weetje, misschien moeten we binnenkort weer eens samen op vakantie gaan, gewoon wij tweetjes. De kinderen redden het thuis wel, en desnoods vragen we of Teoh en Eleanor ongemerkt een oogje in het zijl houden.' Ze keek hem glimlachend aan.

Thomas keek haar aan. 'Ik hoop het. Anders barst straks de bom helemaal in ons huis. Ik zag je met hem zitten en je bleek het erg gezellig te hebben. En het is lang geleden dat ik je werkelijk nog zo met iemand heb gezien. Dus broers gaan denken...' Hierbij keerde Thomas zich naar een grote steen langs de kant.

Daniël glimlachte breed. Vakantie voor hen tweetjes klonk inderdaad heerlijk. 'Wel als het nog school is. Anders gaan ze sowieso feestvieren en weet-ik-veel. Jij en Teoh deden het inderdaad ook, maar jij was geen Lexi. Jij had een vriendje,' grijnsde hij en drukte een klein kusje tegen haar voorhoofd, streek door haar zachte haren.

'Broers denken áltijd.' merkte Lexi op. Ze kon niet anders dan toegeven dat ze Jay een leuke jongen vond, maar verder was er nog niets. Ze hadden enkel gepraat en dat was alles wat er was gebeurd. Daarbij was het gesprek nog niet eens zo geweldig, vooral het begin niet.

Zoë lachte. 'Met Lex komt het wel goed, ik weet zeker dat Thom ook een oogje in het zeil houdt, hij weet hoe zijn zus is. En ik was vroeger heel erg braaf, Daniël - ik weet niet waar je het nu over hebt.' Voordat ze wat met Daniël had en ze nog aan het daten was met Sam, was ze veel losbandiger dan daarna. Ze feestte inderdaad meer en drank ging er ook altijd in.

Daniël streelde door Zoë haar haren en drukte al snel hun lippen weer tegen elkaar. 'Waar wil je dan graag heen? Ik bedenk me net dat ik een paar extra verlofdagen heb.' Hierbij grijnsde hij. Zij was prachtig. Na al die jaren kon hij haar nog steeds lief hebben zoals daarvoor. Er was een tijd dat hij dol verliefd was geweest, maar al snel had dat plaatsgemaakt voor liefde. Liefde die ongelofelijk groot was zelfs na ieder meningsverschil of rimpeltje extra.

Thomas keek zijn zus aan met een redelijk bezorgde blik. 'Ik denk altijd een stapje vooruit, denk ik.' Kort ging hij door zijn haren en staarde zijn zus aan. 'Het irriterende is als ik niet kies tussen jullie twee dat jullie er altijd zo'n probleem van maken. Dus daarop bereid ik me voor.'

Lexi keek haar broer aan. 'En als je zou moeten kiezen, voor wie zou je dan kiezen?' vroeg Lexi zich nieuwsgierig af. 'Ik beloof dat ik niet boos wordt als je nu voor Emma kiest en het is ook geen definitieve keuze nu, ik ben gewoon benieuwd.'

Zoë dacht na. 'Ik wil wel een keertje naar Europa toe. Misschien naar Spanje, of Italië - een lang weekend naar Londen klinkt ook niet verkeerd.' Zoë wilde nog veel zien van de wereld en ze zou dolgraag een keertje naar Europa gaan. Het maakte haar niet uit waar in Europa, als ze het maar een keertje in haar leven had gezien. 'En waar zou jij graag naartoe willen?'

'Rome of Venetie!' Weerklonk het vorlijk en enthousiast bij Danny. Barcelona met haar was heerlijk geweest net zoals alle andere reisjes. 'Parijs is ook heerlijk romantisch, maar Londen is fantastisch. Jij hebt het voor het kiezen Zoe. Ik mochr de vorige keer kiezen.' Hij glimlachte naar haar, sloeg een arm rond haar middel en liep zo met haar verder.

Thomas keek furieus naar zijn zus. Meende ze dit nu? 'Emma houdt Kai en Jay aan het lijntje en jij houdt zowat iedere jongen aan het lijntje. Dus ik ben Zwitserland. Alweer.' Hierbij liep hij weer naar het picknickkleed en keek even achterom of ze volgde.

't Was maar een grapje hoor, hoef je niet meteen zo geïrriteerd en boos te worden.' mompelde Lexi en liep achter hem aan. 'En ik hou jongens niet aan een lijntje, ik weet niet waar je dat weer vandaan haalt, maar dat is onzin.' riep ze nog achter hem aan. Ze stopte halverwege en draaide zich weer om, om het bos verder in te lopen. Mooi niet dat ze daar nu bij zou gaan zitten.

Zoë dacht even na. 'Venetië klinkt ook als een paradijs in m'n oren.' Er waren zoveel steden die ze nog wilde bezoeken, het was lastig om daar een keuze uit te maken. 'Laten we er nog even over nadenken, kijken op internet hoe en wat?' stelde ze voor. Dan hadden ze tenminste voor ogen wat ze konden verwachten.

Daniel knikte en hield weer halt. 'Ik heb echt zo een verschrikkelijke zin in Danny en Zoe-tijd.' Glimlachend keek hij haar voor een lange tijd aan en drukte hun neuzen tegen elkaar waarbij een hand door haar haren streelde. 'Ik voel me opeens zoveel jonger, dat het erg is.'

'Jij hebt altijd zin in Danny en Zoë tijd.' lachte Zoë en sloeg haar armen om zijn middel heen. 'Als je die beginnende rimpeltjes en wat grijze haren wegdenkt, dan ben je net die zeventien jarige waar ik op viel.' Ze moest even lachen om het idee en knikte. 'Maar ik ken het, ik wou dat ik nog zeventien was, dat was nog eens een heerlijke tijd.'