De Winkelstraat

Eleanor lachte even en liep met Zoe een van hun favoriete zaakjes binnen die er zelfs was toen zijn tieners waren. 'Dat is geen excuus. Als je 's avonds dicht bij elkaar ligt, eindelijk, in jullie belachelij grote bed dan is het tijd...' lachte Eleanor plagend. 'We zijn allebei jong geweest, Zoe. En jij gaf ook feestjes toen stiefma en pa de deur uitwaren...Maar oké, ik zal een spelbreker voor hun zijn.' Haar aandacht werd getrokken door een roos topje van een erg fijne stof. Het oudroos vond ze wel wat hebben. 'Waar gaan jullie heen? Of nog geen idee?'

'Je hoeft hun pret niet te bederven,' zei Zoë lachend, terwijl ze een top uit het rek pakte, maar deze al snel weer terug hing. 'Waar het mij om gaat is dat Lexi niet bezopen in de bosjes eindigt of dat ze door het bos gaan dwalen, of iets in die richting.' Natuurlijk mochten ze van haar en Dan feesten, dat hadden ze tenslotte zelf ook gedaan, als ze maar geen rare capriolen gingen uithalen. 'Londen, Venetië, Rome... We weten het nog niet. We gaan in ieder geval naar Europa.'

Eleanor wist niet waarom maar Europa had haar en Zoe altijd al geboeid. 'Oh! Ik wil met Teoh wel eens naar Parijs...' zuchtte ze deels dromerig. 'Maar oké, dat heel ter zijde. Ik zal een goede tante zijn voor die drie schatten en als er een feest georganiseerd wordt dan ben ik de eerste die daar van hoort en ook waar dat plaats vindt. Tara gaat niet weg zonder details te melden...' Ook al was ze een weerwolf en erg femenistisch; Eleanor pastte goed op haar dochter. Teoh had haar namelijk toen die avond van een vampierenbeet gered. 'Weet je die keer met Halloween? Als enge leerkracht zijn tanden in me had gezet was ik dood geweest, Zoe... Het is raar om het nu pas te beseffen. Maar goed... Wat zoek je van kleding?'

'Bedankt Eleanor.' Zoë gaf zelf toe dat ze soms overbezorgd was als het om haar kinderen ging, maar na de verdwijning van haar moeder is ze nooit meer datzelfde zorgeloze meisje geworden. 'Oh ja, hoe heette ie ook alweer?' vroeg ze merg een grijns. 'Liam! (toch?) die goede oude Liam.' Hij was echt den creep. 'Maar dat is allemaal niet gebeurd, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken Ellie.' Twijfelend keek ze naar de rekken. 'Ik weet het niet, ik zoek gewoon iéts.'

'Weet ik, maar het idee is heldhaftig en erg romantisch,' giechelde Eleanor. 'Of toch ergens. Oh god, ik word echt weer zo'n puberaal meisje.' Ze keek samen met haar vriendin naar dezelfde rek, maar die kleuren vond ze niets. Eenmaal ze haar blik over de rekken liet gaan zag ze een erg mooi jurkje. Het zou haar niet staan, maar voor Zoe was het perfect. 'Dit!' Eleanor nam het enthousiast en bracht het naar haar. 'Proberen?'

'Ik heb al in geen tijden een jurk meer aangehad, maar misschien moet ik me er maar weer eens in wagen.' Jurken waren onpraktisch om in te werken en als ze 's avonds thuis kwam vond ze het nutteloos om er nog eentje aan te gaan trekken. 'Het is wel een hele mooie,' Ze draaide het prijskaartje om. 'En dat verklaard waarom hij zo mooi is.' zei Zoë lachend. 'Maar, ik ga niet naar de prijs kijken vandaag,' Dat had ze zichzelf beloofd.

'Zoë Starling! Hoe durf je!' Eleanor keek haar vriendin verbaasd aan. Als een vrouw iets nodig had dan was het een jurk of een paar hoge hakken. Iets waarin ze zich sexy voelde. Dat kon zelfs een lingerie-setje zijn. Ellie was voor het vrouwelijke. Ze vond het onnodig om al het mooie verstopt te laten wat zoveel vrouwen deden. 'Passen. Mijn cadeautje aan jou. Hup!' Ze duwde de jurk zowat in haar handen en spoorde haar aan richting kleedkamer.

Zoë keek haar vriendin aan en zuchtte lachend uit. 'Oké oké dan.' zei ze tegen haar, terwijl ze naar het pashokje geduwd werd. Het was best een uitdagende jurk - voor haar leeftijd - hij was laag uitgesneden en ook niet erg onopvallend: hij was rood. Toen ze hem aan had en het hokje opende keek ze naar Eleanor. 'En, wat vind je ervan?' Ze moest toegeven dat hij nog best wel mooi stond.