Modern Myth

café ding (:

Tara liep Modern Myth (YES! ;D) binnen samen met Noah. Het was een nieuw, hip, café, maar toch vond je hier veel verschillende leeftijdscategorien terug. Buiten in de weekends dan stikte het hier van de jeugd en 20-plussers. Ze deed haar jas uit en nam plaats aan een tafeltje. 'Bah, mijn handen bevriezen! Warme chocomelk met slagroom dus.' Ze glimlachte even naar hem. 'Ik hoop dat je deze goed vindt?'

'Ik vind het allemaal prima, ik ben hier nog niet geweest - dus ik ben benieuwd.' Toen de ober langs kwam om een bestelling op te nemen, bestelde hij een chocomelk met slagroom voor haar en een cappuccino voor zichzelf. Hij was echt een koffie mens. 'En wat zijn hier de goede tenten in dit dorpje? Nog iets echt interessants?'

'Queen of Hearts is wel leuk. Je kan er ook uitgebreider eten. Een echt café is de Mystic Grill met de biljarttafels... Voor de rest hou ik het vooral op de winkelstraat, de treurwilgen en de Mystic Falls zelf. Heerlijk om foto's te maken bij die laatste twee. Maar Noah; hier kan het toch nooit zo mooi zijn als Groot-Brittanie? Waarom Amerika? Sorry, als ik nieuwsgierig ben of zinloze vragen stel...' Ze wereef zachtjes haar handen over elkaar zodat ze het warm zou krijgen.

Noah haalde zijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik kreeg hier een baan aangeboden en ik hou ervan om de wereld te zien - dus tja, het was een gelegen kans en die heb ik gepakt. Londen is geweldig, dat geef ik toe, maar ik had een verse start nodig en die heb ik hier gekregen.' legde hij uit. Waar het precies om ging was niet interessant, of tenminste - hij vond niet dat hij dat moest vertellen op dit moment.

Tara dacht even na. Ze had al de mogelijkheid gehad om naar Parijs te reizen met haar moeder. Dit voor haar zestiende verjaardag. New York vond ze ook hemels, maar Europa stond haar zo hard aan. Londen vooral. Zijn verhaal verbaasde dan haar ook. 'Klinkt erg mysterieus, maar ik ga niet doorvragen. Ooit, op een dag, wil ik echt Europa verkennen. Groot-Brittannië, Italië, Noorwegen.. Het lijkt me eerlijk. Eigenlijk heel de wereld, maar dat is nogal ruim.'

Noah glimlachte. 'Ik ken het verlangen, ooit wil ik eens een wereldreis maken.' vertelde hij haar. Ooit zou dat doen, als hij genoeg geld had en hopelijk ook nog een maatje die met hem mee zou willen, maar het was lastig om iemand te vinden die het geld er voor over had. Noah knikte als bedankje naar de ober die hun drankjes voor hen neerzette. 'Proost.'

'Starten bij Europa en dan verder. Peru of de savanne in Afrika of de kleurrijke straten van India... Hoe een prachtige beelden zou dat wel niet opbrengen?' Ze zweeg even en wachtte tot de drankjes neer stonden. 'Proost!' glimlachte ze waarna ze een slokje nam. 'Ik ben zo ziek dat ik een lijstje heb van dingen die ik ooit allemaal wil doen. Mijn droomjob zou dan weer journalist worden. Liefst iets in de mode, maar reizen voor werk lijkt me ook altijd top.'

Noah knikte. 'Ik begin het liefste ergens in Azië, grotendeels heb ik Europa al gezien.' verklaarde hij en nam een slok van zijn cappuccino. Noah begon te lachen. 'Dat had ik vroeger ook, volgens mij werd ik astronaut ofzoiets, maar toen was ik wel jong hoor.' grijnsde hij. Ja, hij was een ambitieuze kleine jongen en tot een redelijke leeftijd had hij dat volgehouden, maar door het enthousiasme van zijn Engels docent op de middelbare school werd hij aangestoken en toen belandde hij in de Engelse Literatuur.

Tara lachte even geamusseerd. 'Ik wou eerst dierenarts worden tot een jaar of dertien/ veertien. Mijn moeder leerde me fotografie kennen, ik las boeken en begon zelf te schrijven... Al snel had ik ambitie om journalistiek in te gaan. Nu droom ik er stiekem nog altijd van.' Ze nam een slokje weer van haar chocolademelk. 'Nooit gedacht dat er zo'n leuke leerkrachten bestonden. Eerlijk? Ik dacht altijd dat jullie stiekem kinderen aten voor ontbijt,' grapte ze een beetje droog. Waarna haar ogen in de zijne haakte. Wauw. Die waren nog eens betoverend.

'Doen we eigenlijk ook, maar we ontkennen het altijd hevig.' grapte Noah en roerde met een lepeltje door de cappuccino heen. Hij begon altijd zonder suiker, om vervolgens tot de conclusie te komen dat hij met suiker toch lekkerder vond en dan pas gooide hij er suiker in. Hij had af en toe een paar rare tikjes, maar die had iedereen.

Tara ondersteunde haar hoofd op haar handen en lachte even om zijn grapje. Noah was leuk. Misschien wel iets voor haar moeder. Dat er zo'n leeftijdsverschil van twintig jaar tussen zat scheelde haar nauwelijks iets. Daarbij hadden haar ogen nog eens iets knap te zien. Haar moeder was prachtig, maar had nooit een man in huis. Nog nooit. Het was inmiddels te erg geworden voor woorden. 'En nog iets spannendst meegemaakt in dit dode, verlaten, gat?'

'Afgezien van afschuwelijke proefwerken nakijken - wat overigens totaal niet spannend is - niet nee.' grijnsde hij. 'En jij dan, heb je nog tips voor plekken waar ik écht naartoe moet?' Iedere kans die hij kreeg om een nieuwe plek te leren kennen, nam hij aan. Het was klein, maar toch leek het iedere keer of hij nieuwe plekken leerde kennen.

'Liefste Noah, die vraag heb je net al gesteld...' lachte ze vrolijk en raakte perongeluk even zijn hand aan. 'Oké, dat is niet gepast.' Snel trok ze deze terug, maar keek hem een beetje verlegen aan. Hij was knap én ouder én een leerkracht waardoor ze dit best wel spannend vond ook al wist ze dat ze er niet te veel achter moest zoeken. 'Ze geven hier vaak wel goede feestjes... Enkel als leerkracht weet ik niet of het wel zo leuk is voor jou. Maar als er een gekostumeerd bal is of feestje zou ik er zeker heen gaan. Niemand herkent je en dat kwam wel eens leuk zijn... Meestal zijn zo ook prachtig gedecoreerd.'

'Oh, serieus? Wauw, dat leraren gebeuren tast mijn geheugen aan denk ik.' grijnsde hij en begon te lachen. 'Je laat me oud voelen weetje dat, dat ik niet naar feestjes kan omdat ik een leraar ben.' grijnsde hij. Hij was tenslotte pas 22 en nog in de bloei van zijn leven. Eigenlijk was hij nooit echt een feestbeest geweest, maar zo af en toe kon het zeker geen kwaad.

'Wel dat is niet de bedoeling, maar je scheelt even vijf jaar. Leeftijd is maar een getal, maar als jij niet gaat klikken bij de politie dat we dronken worden terwijl we geen alcohol mogen drinken of weet ik veel... Zullen ze je graag zien komen. De meisjes dan. Niet de jongens.' Hierbij grijnsde ze en keek hem aan terwijl ze een slokje chocomelk nam. Ach, speels omgaan met een leerkracht kon ook geen kwaad. 'Ik hoop trouwens tenminste op een acht op dat examen. In compensatie voor de tips...' Ze grijnsde weer speels. 'Oké, ik ben je echt aan het plagen.'

Noah grijnsde. 'Nou, bij deze - ik zal niet klikken.' Dat vond hij kinderachtig, hij had ook lol gehad in zijn tijd en deze wilde hij zeker niet voor deze jongeren verpesten. Feesten en alcohol hoorde nou eenmaal bij de pubertijd, dat wist iedereen. 'Een acht nog wel?' lachte hij en zette zijn lege kopje neer. Hij kon wel tegen een grapje en om eerlijk te zijn vond hij het heerlijk dat hij zo kon omgaan met leerlingen.

'Oké, een negen dan.' Grijnsde Tara en ging beter in haar stoel zitten. Ze was opener, uitdagend, maar dat waren volgens haar de hormonen die zich parten speelde. Ze kon het ook niet helpen dat haar Engelse leerkracht één of andere God bleek te zijn. 'Ik hoop dat ze je aannemen. Je bent echt veel leuker dan die saaie piet van daarvoor...' Misschien was ze nu een beetje té eerlijk, maar dat maakte haar niks uit.

Noah knikte. 'Ik hoop het ook.' zei hij oprecht. Hij had al een baan aangeboden gekregen voor na zijn stage, maar hij moest het voor zich houden, dus deed hij dat ook braaf. 'Maar we zullen het wel zien, ik weet het nog niet.' loog hij vervolgens en bestelde nog een kopje koffie. 'Wil jij ook nog iets?'

- sorry inspiloos.

Tara glimlachte. Engels was altijd één van haar favoriete vakken geweest. Vooral vanwege de literatuur. Nu was het enkel nog leuker geworden. 'Sorry, maar ik heb best honger. Een brownie zou er wel in kunnen?' Soms had ze wel eens zin in iets zoet. Daarbij zou ze het toch zo kwijtspelen door cheerleaden en veranderen in een gigantisch beest.

'Dan wordt het een brownie voor deze mevrouw.' zei hij tegen de ober en draaide zich weer terug naar Tara. Al vrij snel stond de ober weer voor hun neus met een brownie en een grote kop koffie, waar Noah zijn handen omheen sloot. 'Iemand zei laatst iets over een kerstgala en die vroeg of ik ook kwam, is dat iets voor leraren?' Hij had echt geen zin om voor schut te staan door als enige leraar te komen.

Tara glimlachte naar hem. 'Absoluut iets voor leerkrachten. Sommige op school doen mee als vrijwilliger voor het versieren. Toevallig gaan ik en mijn moeder ook helpen. Als je dus niet weet ondertussen wat doen dan ben je meer als welkom om een handje bij te steken.' Hierbij nam ze een hapje van haar brownie. Die dingen waren heerlijk hier. 'Dus met wie gaat u erheen?'

'Met wie ik er naartoe ga?' vroeg hij verbaast en fronste zijn wenkbrauwen. 'Ik heb geen idee eigenlijk, ik was eigenlijk van plan om alleen te gaan - maar nu je het zo zegt moet ik daar volgens mij maar eens over na gaan denken.' Hij had er helemaal niet bij stil gestaan dat hij iemand mee zou moeten nemen naar dat galabal.

Tara lachte even geamuseerd. Werkelijk zag hij dat pas nu in of was hij aan het liegen? 'Sorry, maar ik dacht omdat iemand had gevraagd of je kwam... Daarbij is een date niet nodig. Vele geliefden komen vaak met elkaar of dat wordt juist de eerste date... Waarschijnlijk is dit jaar weer alleen ik en mezelf.' Ze at rustig verder en keek hem aan. Werkelijk had hij een prachtig gezicht.

Noah moest lachen. 'Nee, een meisje dat ik bijles geef zit in de feestcommissie en vroeg of ik kwam.' legde hij uit en knikte. 'Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatste naar een gala ben geweest.' zei hij met een grijns. 'Heb je geen crush die je stiekem mee zou willen vragen? Ik kan niet geloven dat er geen jongens zijn die je leuk vinden.' zei hij oprecht.