Het huis van de Familie McKenzie-Starling

'Je bent toch ook een schat hè,' mompelde ze glimlachend nadat ze de kus had verbroken. 'Ik ga me eerst omkleden, want ik wordt helemaal gek van deze broek.' Het was al tijden haar lievelingsbroek, maar haar moeder had hem te warm gewassen, waardoor hij nu gekrompen was en veel strakker zat dan normaal. Natuurlijk weigerde Lexi het om hem weg te gooien. Toen ze eenmaal haar pyjama aan had, kroop ze weer terug bij hem op bed. 'Wil je iets van een shirt van Thomas lenen, of slaap je gewoon in je boxer?'

Zoë knikte en keek hem aan. 'Ja, ja ik kom er zo aan.' Ze zuchtte diep uit en liep naar de keuken toe om nog wat op te ruimen. Misschien had Daniël wel gelijk en kwam Thomas naar haar toe, maar misschien had hij dat ook niet. Ze wilde niet dat Thomas ergens mee zat en ook al had ze hem al vaak genoeg gezegd dat hij haar alles kon vertellen, ze wist niet of hij dat ook werkelijk deed. Met deze gedachten liep ze naar boven toe, om zachtjes op Thomas' deur te kloppen. 'Thomas, lieverd, gaat het. Mag ik misschien binnen komen?' Als hij niet wilde praten, vond ze dat ook prima, ze snapte als hij even rust wilde.

Echter had hij zijn ogen gesloten toen ze zich omkleedde en zich de andere kant op gedraaid. Hij vond dat Lexi wat privacy verdiende op dat vlak. Bij haar vraag keek hij haar twijfelend aan. 'Emh, vind je het goed als het in ondergoed slapen wordt voor mij?' Hierbij deed hij alvast zijn hemd en shirt uit waarbij hij ook op stond voor zijn jeans uit te trekken. Hij lachte even en keek naar Lexi. 'Wauw, ik strip nu serieus voor je.'

'Natuurlijk vind ik dat goed, anders had ik het toch niet voorgesteld.' grinnikte ze. 'Mijn eigen vriend geeft me een striptease, nou wat wil ik nog meer.' lachte Lexi en kroop onder de heerlijke warme dekens van haar bed.

'Een totale striptease?' lachte hij en kroop naast haar in bed. Voorzichtig legde hij weer zijn arm rond haar heen. Haar glimlach, de manier waarop ze hem aankeek, ze maakte dit moment enkel nog meer perfectie. 'Dus wat wil je dan nog echt? In dit moment?'

'Niets, ik wil niets anders.' Ze was volmaakt gelukkig op dit moment. Gewoon zij samen, niets meer en niets minder. Lexi vond het heerlijk om gewoon lekker tegen elkaar aan te liggen en te praten, misschien een filmpje kijken - maar meer dan dat hoefde ze ook niet te doen. Ze vond het gewoon fijn om bij hem in de buurt te zijn.

Jay lachte en streelde nog een keer door de blonde krullen. 'Ik voel me echt wel gelukkig bij jou, Lexi. Bedank voor deze geweldige avond. Hoewel ik het erg jammer vind wat er met Thomas is gebeurd...' Toch zuchtte hij gelukzalig en sloot zijn ogen. Het was heerlijk om hier te liggen.

Lexi glimlachte en haalde haar schouders op. 'Zulk soort dingen gebeuren, maar laten we ons er niets van aantrekken. Met Thomas komt alles wel weer goed, het komt altijd goed met hem.' zei ze met een glimlach en kuste hem teder. 'Stel je voor dat we dit iedere dag konden doen. Zo, naast elkaar in slaap vallen en weer wakker worden.'

Jay glimlachte en trok haar hierdoor nog dichter tegen zich aan. 'Ja, konden we dat inderdaad maar elke dag.' Het was fijn om bij Lexi te liggen; haar huid tegen de zijne, haar geur en warmte. Daarbij waren ze genoeg om helemaal tot rust te komen. 'Vandaag was echt een geweldige dag; hij had altijd in de zon gezeten met Lexi, football gespeeld, gewonnen en dan ook nog een leuk feestje met dit erbij. 'Ja, met Thom komt het wel goed.'

'Ik zit eraan te denken om na mijn examenjaar er een jaartje tussen uit te gaan. Gewoon je weer wel, reizen, werken, kijken wat ik nu echt wil gaan studeren.' Ze had nog geen idee wat ze wilde gaan doen, misschien iets wat haar moeder deed, maatschappelijk werk. Iets in de zorg, misschien wel lesgeven. Het was nog steeds allemaal een optie. 'Weet jij al wat je gaat studeren?'

'Nee mam, het doet pijn.' Hij kleedde zich uit en kroop tussen de lakens. 'De erwten ontdooien trouwens ook...' Deels grapte hij dit, maar het gewicht van de zak op zijn neus deed hem totaal niet goed. Thomas had liever niet dat zijn moeder te bezorgd was. 'Doe wat je niet laten kan.' Hij knipte alvast een nachtlampje aan naast zijn bed voor het geval dat zijn moeder binnenkwam.

'Zo een jaartje tussenuit lijkt me geweldig, maar mijn moeder gaat het volgens mij helemaal niet zien zitten. Ze spaart nu al zo hard om me überhaupt te laten studeren...' Dan had hij het nog eens niet over het feit dat ze moesten knokken om de huishuur helemaal bij elkaar te krijgen voor een heel jaar. Met sommige periode ging dit beter dan andere en de huishuur was nu eenmaal per maand. 'Ik denk laborant? Misschien wel in de criminologie. Een tweede Abbey worden van NCIS. Altijd al een coole serie gevonden. Ik ben goed in chemie en fysica... En jij?'

Lexi knikte begrijpend. 'Maar je kan het ook zo zien, als je er een jaartje tussenuit gaat kan je én een jaar langer sparen én je kan meer werken zodat je zelf ook geld bij kan leggen. Maar het is natuurlijk aan jezelf.' zei ze met een glimlach. 'Ik zie je al voor me in zo'n mooie labiaa.' giechelde ze. 'Ik weet het nog niet,' zuchtte ze. 'Misschien net zoiets als mam, maatschappelijk werk. Of in de zorg...'

Zoë gniffelde om zijn opmerking over de erwten en opende de deur van zijn kamer. 'Ik zal zo wel eventjes een ice-pack voor je uit de ijskast halen.' Ze ging op de rand van zijn bed zitten en keek hem bezorgd aan. 'Is er echt niets gebeurd? Als er iets aan de hand is, dan weet je dat je het me altijd kan vertellen - als je dat zelf wilt natuurlijk.' Ze wilde haar kinderen niet dwingen dat ze haar iets móesten vertellen, dat was iets dat nooit werkte. 'Ik maak me zorgen om je Thom, echt. Ik wil je helpen en iets zegt me dat je iets dwars zit.' Het was vast en zeker moeder-instinct.

Thomas keek zijn moeder aan. Echter had hij het altijd al goed met haar kunnen vinden. Hij haalde de erwten van zijn neus, nam haar hand vast en kneep hier zacht in. Werkelijk hield hij van haar; ze was een moeder die voor haar kinderen zorgde, ze zorgde voor andere mensen alsof het haar eigen familie was. 'Mam, het was gewoon een zware dag. Ik was zo gelukkig dat we de wedstrijd hadden gewonnen... En dan drink je wel eens te veel. Uiteindelijk eindig je met een neus die maandstonden heeft... Een pretje is anders.' Hierbij ging hij weer beter liggen en overhandigde haar de natte zak, ontdooide, erwten.

Zoë ging naast haar zoon op haar bed liggen en streek langs zijn haarlijn. 'Jullie worden allemaal zo snel oud,' zei ze met een glimlach. 'ik weet nog dat ik jullie leeftijd had... geniet ervan, ondanks de zware dagen. Het is zo voorbij.' Ze wilde niet als één of andere oude muts klinken, maar het was nou eenmaal de waarheid: ze wou dat ze haar eigen jeugd nog eens kon beleven. Ze keek naar de natte, ontdooide zak erwten in haar handen. 'Ik ga even een ice-pack voor je halen. Als er ook maar iets is dat je kwijt wilt, dan weet je dat je alles kan zeggen.' Met deze woorden stond ze op van het bed, om naar beneden te lopen en de zak erwten te verwisselen met een ice-pack die ze in een handdoek draaide.

Jay keek haar aan met een klein glimlachje. 'Nee, dat kan ik niet. Ik moet dicht in de buurt blijven voor mijn moeder, Lexi. Ze is helemaal alleen...' Hierbij streelde hij even over haar wang. 'Daarbij denk ik dat het verstandigste voor mij is; job en studeren meteen nadat ik van de middelbare af ben. Hmm, zoiets zie ik je inderdaad nog wel doen. Volgend jaar is het al zo ver voor je...'

'Dat snap ik,' Ze wilde hem absoluut niets dwingen, of zeggen wat hij moest doen met zijn leven. Hij moest doen wat goed voelde, wat híj wilde doen. 'Volgend jaar al ja... ik wil er nog niet over nadenken. Ik wordt al bang als ik alleen al aan die examens denk, echt verschrikkelijk.' Nee, ze moest er echt niet aan denken.

'Ik hou ook van jou, mama. Maar vooral van ice-packs op dit moment.' Hij wou werkelijk niet meer over dit voorval praten. Hij wou gewoon niet aan Elle denken... Het was vooral moeilijk op dit moment om er niet aan te denken. Zijn moeder had uiteindelijk altijd de gave om zijn mond open te breken. 'Mam, Elle en ik... Wel, vandaag deed ik iets doms. Daardoor verdiende ik een mep, maar het werd een vuist... Het was niet Elle. Meer wil ik er niet over kwijt. We zijn nu... Uit elkaar, zeg maar. Denk ik.' Thomas had zich weggedraaid van zijn moeder. Hij wou haar gewoon niet aankijken.

Het was duidelijk dat Thomas er moeite mee had om het aan haar te vertellen en toen het er eenmaal uit was, snapte Zoë waarom. 'Oh, lieverd toch...' zuchtte ze en ging tegen hem aan liggen. Break-ups waren altijd lastig en zeker nu, op een of andere manier leek het echt of hij van haar hield. Zoë had het nog nooit bij Thomas gezien, maar dit meisje, Elle - hij leek echt veel om haar te geven.

'Nee, mam... Ik wil er gewoon niet over praten.' Het was al erg genoeg om zich groot te houden toen ze zo tegen zich aankwam liggen. Hierbij drukte hij zacht de nieuwe ice-pack tegen zijn gezicht zodat hij meer geconcentreerd was op de pijn. 'Ik wil gewoon slapen. Sorry...'

'Je hoeft er ook niet over te praten lieverd.' verzekerde ze hem. Als hij wilde praten, wist hij haar altijd te vinden, hetzelfde gold voor Lexi en Emma. 'Is het oké als ik nog even blijf liggen. Ik maak me zorgen om je Thomas, ik wil er gewoon zeker van zijn dat alles goed met je gaat. En ik weet dat je geen zeven meer bent, maar... het geeft me gewoon wat rust.' Tenzij hij er natuurlijk bezwaar tegen zou maken, dan zou ze zijn keuze ook respecteren.

Jay keek Lexi met een geruststellende glimlach aan. 'Denk daar vanavond maar niet te veel aan.' Het enigste waaraan hij wou denken nog was aan haar en aan hoe ze al die tijd samen nog zouden spenderen om er iets leuks van te maken. Hij kon haar niet op geweldige uitjes meenemen, maar in Mystic Falls was ook meer plezier te beleven dan men dacht. Zacht drukte hij weer zijn lippen op die van haar. 'Ben je moe?'

Thomas zuchtte diep in-en-uit. Het was raar om je eigen moeder zo een verklaring te horen afleggen. Hoewel hij altijd liefde en affectie had gekregen van ze allebei. 'Nee, mam. Zorg enkel niet dat papa jaloers wordt hé.' probeerde hij toch te grappen.

Lexi haalde haar schouders op. 'Een beetje, jij?' Eigenlijk was ze best moe, maar wilde ze gewoon niet gaan slapen. Ze wilde zo lang als ze kon zo blijven liggen, heerlijk tegen Jay aan. 'Weetje, ik vind dat we binnenkort samen een weekendje weg moeten. Gewoon na school, met de auto ergens naartoe.'

Zoë lachte naar haar zoon en sloeg een arm om hem heen. 'Je vader wordt vast en zeker stik jaloers.' grapte ze. Nog steeds brandde ze van nieuwsgierigheid. Ze wist nog steeds niet precies wat er was gebeurd, maar dat er íets gebeurd was, was in ieder geval duidelijk.

(ik kon nou niet uitmaken uit die post of hij het nou wel of niet goed vond, dus ik heb het maar even zo gedaan. Als t niet goed is verander ik t wel :'))

Jay streelde door haar krullen. Telkens bleef hij dit opnieuw en opnieuw doen. Als het ware was het een automatisme geworden. 'Ja, dat doen we zeker. Waar zou je heen willen?' Hij zou wel het geld bijeen sparen. Misschien dat wat extra uurtjes in de Grill waren of wel gaf hij bijles Chemie. 'Lexi, ik wed dat je zo moe bent hé, maar gewoon er niet aan wilt toegeven.' Hierbij grijnsde hij breed naar haar en drukte zacht zijn neus tegen de hare.

Thomas zuchtte weer een keer. Zijn moeder was te begripvol, eerlijk en vooral te geduldig. 'Nee, mama. Ik zeg het echt niet! Over een koppige moeder gesproken...' Deels plaagde hij haar nog altijd. 'Laat me maar gewoon slapen. Dat maakt je toch nog een beetje verantwoordelijk deze avond.' plaagde hij haar zwak verder. Goede grapjes maken lukte gewoonweg niet.

Lexi haalde haar schouders op. 'Mijn ouders hebben een huisje in het bos, een paar honderd kilometer hier vandaan. Geen idee hoe ze eraan komen, maar het is prachtig. Het ligt in een bos, aan een meer en... nou ja, je moet het gewoon een keertje zien. Misschien kunnen we daar naartoe gaan? Lekker goedkoop en dan hebben we meteen een road-trip?' Bij zijn statement lachte ze. 'Je kent me te goed.'

Zoë moest lachen. 'Hè, jammer. Ik dacht werkelijk dat het me bijna gelukt was.' Ze drukte een kus tegen zijn haren aan en legde haar hoofd op het kussen. 'Ik ga zo wel weer naar m'n eigen bed, je hebt vast en zeker geen behoefte aan een knuffelige, overbezorgde moeder naast je in je bed.'

Da idee stond hem helemaal aan. 'Ja, lijkt me echt wel leuk! Dus wat dacht je van die laatste week na onze proefwerken? School compleet gedaan na die vrijdag en dan kunnen wij meteen op weekend.' Met een glimlach speelde hij met haar vingers. 'Ga maar slapen, Lexi. Ik neem het je echt niet kwalijk.'

Thomas haalde voorzichtig zijn schouders op en streek met zijn vrije hand over haar handen. Haar armen omsloten hem zo stevig. 'Knuffelen kan geen kwaad. Overbezorgd heb ik enkel niet zo graag, maar tegenwoordig leveren ze geen moeders meer zonder die functie...' Zijn grapjes stierven af, de pijnstiller werkte waardoor hij zijn ogen zwaar voelde worden.