De gang

Er valt niet heel veel over een gang te zeggen. Aan een kant staan er lockers en hier en daar is er een deur naar een lokaal.

Elle stond hij haar kluisje en had moeite om hem dicht te doen; werkelijk, hij puilde uit. Normaal was ze goed geordend, maar nu de verkiezingen voor de klasse vertegenwoordiger eraan kwamen, verdronk ze zo ongeveer in alle campagne posters en spullen. Ze probeerde hem nog een keer dicht te doen, maar het viel er half weer uit en begon ze maar zuchtend het weer op te pakken.

Thomas stond wat verder op tegen zijn klusje geleund samen met wat vriend en dan ook voetbalspelers. Allemaal keken ze om bij het gerommel. Elle. Tom kende haar. Zijn vader had het wel eens over die van haar. Ze hebben samen in het voetbalteam gezeten. Hun moeders konden elkaar niet luchten in die tijden... Hij nam afscheid van zijn vrienden en liep op haar af. Ze was knap, schattig en nogal... Erg makkelijk te bereiken. Thomas bukte zich en keek expres op wanner zij dat deed. Zodat hun neuzen elkaar bijna raakte. 'Hey,' glimlachte hij. 'Volgens mij kan je wel hulp gebruiken hé?'

Zacht mopperend pakte ze de spullen op en had helemaal niet gemerkt dat ze bekeken werd of zelfs geholpen, toen ze opeens oog in oog met een jongen stond. Geschrokken viel ze achterover op haar achterste en krabbelde maar snel weer overeind, met een donkere blos. En het was niet zomaar een jongen, maar een van de populairste jongens van school, sterspeler van het footballteam, enzovoorts. Zo'n jongen die alles makkelijk afging en bijvoorbeeld een verkiezing makkelijk zou winnen. 'Ja, dat zeker,' glimlachte ze en pakte wat spullen van hem over.

Thomas glimlachte waarna zijn oog op een van de posters viel. 'Klasse vertegenwoordiger?' Hij bekeek kritisch de poster. 'Vet. Niet voor mij weggelegd. Succes ermee.' Hij raapte nog wat laatste spulletjes op. 'Thomas trouwens. Noem me maar Tom. Jij bent Elle, niet?' Hij hield het laatste spulletje vast dat hij van haar opraapte en leunde tegen haar kluisje. Het sjaaltje (?) kreeg ze nog niet zo direct terug.

Ze kon niets anders dan even opgelucht adem halen toen hij zei dat hij niet mee zou doen. Als een van die populaire mensen mee zou doen, dan kon ze meteen dag tegen haar kansen zeggen. 'Ja, Elle,' glimlachte ze en deed maar alsof ze zijn naam voor het eerst hoorde. Had hij dan niet door dat iedereen zijn naam wel moest kennen op deze school? Ze zag haar sjaaltje in zijn handen, maar durfde het niet terug te vragen, dus begon ze maar weer de spullen in de kluis te stoppen. 'Bedankt voor het helpen trouwens.'

Thomas glimlachte, maar vond de pret in zich. Nee, hij vond haar werkelijk aantrekkelijk, maar Tom werd niet vrliefd. Hij voelde verlangen, werkte naar het moment toe en zelf na een kus of beknning van het meisje dat deze an hem hield, versteende hij. Hij hield niet van al dat gedoe dat je doorging als je een relatie had. Vrouwen konden zeuren. 'Dus ik neem je sjaal ter gijzeling. Zie je snel weer Elle.' speels glimlachte hij. Dit was een kat-en-muis-spelletje. Zij mocht even de kat zijn. Miauw.

- Shitdershit; sorry het is slecht. Tom moet gewoon speels, charmant overkomen.

Geschrokken keek ze hem na en propte snel haar spullen in haar kluis. Met een harde duw ging deze eindelijk dicht en snel ging ze achter hem aan. 'O, Thomas, wacht!' zei ze snel en haalde hem in. 'Ik... Ik heb hem echt nodig, want ik ben op de fiets en dan krijg ik het koud enzo.' Het klonk zo stom. Ze glimlachte verontschuldigend en trok nerveus met haar handen aan haar lange vest. Ze had geen idee wat ze moest zeggen.

Thomas draaide zich geamuseerd meer om. Zijn glimlach was hartelijk, maar speels. 'Oh, je kan hem terugkrijgen hoor. Wat heb je er voor over, Lynn?' Hierbij keek hij haar intrigerend aan. Hij hield ervan om meisjes te plagen. Zijn zusjes waren hier dan ook vaak het slachtoffer van, maar plagen was liefde vragen. Thans dat zei men er altijd over.

Een nerveuze lach kwam uit haar mond en ze keek hem aan, alsof hij een grap maakte. Maar al snel besefte ze dat hij geen grap maakte. Ze werd zo nerveus en onzeker van zulke momenten. Ze glimlachte verontschuldigend en haalde haar schouders op. Ze kon niets geven, enkel misschien huiswerk of extra bijlessen. 'Sorry, ik zou niets in ruil weten.'

Thomas glimlachte. 'Grapje,' Een vinger streelde lichtjes langs haar wang. 'Ik hou van plagen. Vraag maar aan mijn zussen. Niet aan Lexi, want die bijt.' Hij keek even uit het raam en toen haar weer aan. 'Ga met me uit. Na school. Zoals een afspraakje of niet, wel dat mag jij uitmaken. Wat zeg je ervan?'

Haar ogen werden waarschijnlijk zo groot als schijfjes, want én hij raakte haar aan, eerder nog strelen, én hij vroeg haar uit? 'Ik... ehm...' Ze keek onzeker om zich heen, zoekend naar een groep die nu hysterisch haar stond uit te lachen, maar die was er niet. Hij meende het echt. Haar lippen trokken in een glimlach en ze keek hem aan. 'Ja, leuk!' zei ze. Er echt over nagedacht had ze niet, maar als een van de leukste en knapste jongens van school je uit vraagt, zeg je toch geen nee? Dat was net zo logisch als wiskunde!

Thomas keek haar doodserieus aan. Dit was niet perse een spelletje voor hem. Dit was een leuk meisje dat zich er ondergewardeerd voelde. Niet de populairste, maar ook weer niet de grootste loser. Ze had iets wat hem erg aantrok, verleidde. Hij glimlachte bij haar antwoord. 'In dat geval hou ik je sjaal gegijzeld. Voor het geval dat je gemakkelijk van me af wou geraken... Hier, na school? Ik kan je ergens mee naartoe nemen met de auto. Je fiets geraakt wel in de laadbak.' Hij had een pick up truck netzoals zijn vader. Van zijn vader.

Ze glimlachte naar hem en deed weer haar tas over haar schouder. 'Ja, na school is prima,' zei ze, maar dacht in zichzelf dat haar ouders dat misschien wel helemaal niet goed vonden. Ach, wat ze niet wisten, wat niet deerde. Ze raakte kort met haar hand even zijn arm aan en trok hem toen weer snel terug, alsof ze iets fout deed. Ze had eigenlijk geen idee wat ze moest doen, dit was zo onverwachts. 'Die sjaal zie ik vanmiddag dan wel,' lachte ze zachtjes.

Thomas volgde de hand en glimlachte geruststellend naar haar. 'Hey Elle, ik eet je niet op. Niet op eerste afspraakjes althans.' Speels glimlachte hij en nam haar hand vast. 'Tot straks dan. Hij sloeg met de vrije hand de sjaal rond zijn hals. 'Misschien dat ik hem nog even hou,' Hierbij grijnsde hij, liet haar los en zo eenzaam en alleen naar zijn les.

- Doen dat ze afpsraakje hebben dan? Hoop dat Tom niet zo hard tegenslaat want echt... Ik scuk in versieren, like you noticed. ;c

Ze kneep even zachtjes in zijn hand en glimlachte nog steeds een tikkeltje ongelovig; hoe kon het toch dat haar dit overkwam? 'Dan zie je ik zo,' glimlachte ze en moest hardop lachen toen hij de sjaal om zijn nek sloeg. Het was een sjaal die haar oma voor haar had gemaakt. Toen hij weg was, bleef zo nog even staan en rende toen snel naar haar les toe.

shut up - he's adorable hehe. verder bij parkeerplaats?

splinternieuw

Tara liep de gang door naar haar kluisje. Ze had haar cheerleaderuniformpje omgeruild tot een jurkje met daaronder een panty. Haar gebruikelijke meisjesachtige outfit dat compleet aangepast was aan de winter. Bij het wegstoppen van haar boeken viel haar oog op het boek van de bibliotheek. Ze had het uit en moest het eigenlijk dringend terugbrengen, maar al snel kwam de verschijning van Peter bij haar op. Tara wist niet eens zeker of hij wel op deze school zat aangezien ze hem nog niet gezien had.

Alsof ze het over de duivel had, verscheen Peter in de gang en zag de mooie verschijning van de pittige Tara. Hij wist natuurlijk niet dat zij aan hem dacht op dat moment, maar zij was zeker onderwerp in zijn gedachten. Met een sluwe lach liep hij op haar af en begroette haar met een hand op haar schouder. 'Ook hallo.' zei hij zachtjes en keek haar met een warme glimlach aan.

Tara kreeg een plotselinge rilling bij een aanraking.Het leek niet zomaar een aanraking van niet zomaar een persoon. 'Had ik je begroet dan, Peter? Pik mijn zin dan niet.' Ze grijnsde enkel pesterig en keek hem speels aan. Ze was niet vergeten wie-wie juist had achter gelaten en al helemaal niet hoe ze vreemde kriebels kreeg bij hem. En één ding was zeker: het waren geen goede kriebels.

Peter lachte zacht en liet zijn hand weer van haar schouder afglijden. 'Mijn excuses: Goedemorgen Tara.' Hij maakte een beleefde buiging en keek haar toen met een grijns aan. 'Beter? Of ben je nog steeds boos omdat ik je in de bibliotheek achterliet?' Hij leunde nonchalant met zijn rug tegen de kluisjes en keek naar de voorbij gaande mensen. Ze waren stuk voor stuk heel wat minder interessant dan Tara naast hem. Daarom richte hij zijn blik weer op haar gezicht.

Tara stopte met alles weg te bergen en keek hoe hij boog. Geamuseerd dat hij haar belangrijk vond. 'Boos?' Kort lachte ze. 'Misschien was ik juist blij? Wie zal het zeggen, Pete? En shhht, verspil je stem maar niet om daar op te antwoorden.' Ze hield een vinger voor zijn gezicht terwijl ze orde in haar kluisje schiep en hierbij ook tegen de kluisjes leunde. Enkel ook met haar lichaam naar hem toe. 'Dus wat brengt je dan terug bij mij?'

Peter grinnikte, maar trok zijn gezicht in plooi en keek haar onverschillig aan. Hij had geen idee wat ze dacht, dus zou zij ook zijn gedachten niet waarnemen. 'De route naar mijn volgende les?' Hij trok een wenkbrauw op, maar glimlachte vervolgens charmant. 'En misschien ook jouw grote aantrekkingskracht.' De grootste reden was echter dat ze heerlijk rook en absoluut niet te missen was tussen de menigte.

Tara klemde het boek tegen zich aan en glimlachte enkel. 'Oh boy, iemand probeert charmant te doen.' Ze vond aandacht leuk. Eigenlijk had ze dat altijd leuk gevonden hierdoor liepen vaak situaties uit de hand bij haar. 'Maar bedankt? Wat is je volgende les dan, want ik heb je eigenlijk niet meer gezien na onze ontmoeting in de bibliotheek?' Kort streek ze haar haren beter.

'Ik probeer niet charmant te zijn; ik ben het gewoon.' Peter sloeg zijn armen zelfbewust over elkaar heen. Zijn ogen hadden haar gezicht nog geen moment verlaten. 'Geschiedenis. Ik heb een aangepast programma, omdat ik op mijn oude school al een hoop heb gehad wat jullie nu pas krijgen. Ik krijg vrijstelling voor een aantal vakken.' En dat was nog niet eens echt gelogen.

Tara rolde duidelijk haar ogen waarna ze hem aan keek. Hij was niet de enoge die in een ander zijn ogen kon staren. Het zat zo: Ze vond hem knap en zou het helemaal niet erg vinden om aandacht van hem te krijgen, maar verder hield het op. 'Wauw, kijk daar eens. Weer iets dat je ego voed.' Ze grijnsde uitdagend. Peter leek van een spelletje te houden dat hard-to-get noemde. 'Dan heb je die nieuwe leerkracht? Is het niet? Ene Zahra met een achternaam.'