De gang

'Ja, en ik kan football spelen, Alex. O jij hebt zeker wel aanbidders, Alex, zo niet, dan eet ik mijn schoenen op.' Hij grinnikte en keek op toen ze op stond. 'Van plan om ergens naar toe te gaan?' Toch stond hij ook op en rekte zichzelf uit. Het was een wonder dat hij zó lang stil had gezeten. Thuis lukte het hem al niet, maar nu dus wel. Even keek hij haar met een glimlach aan en pakte toen zijn spullen bij elkaar. 'Je moet zo naar je les.'

Alex grinnikte met hem mee. 'Ik moet naar mijn les, ja.' stelde ze en keek hem kort aan. Ze sloeg haar armen om zijn middel en knuffelde hem. Ze wilde hem laten weten dat ze hem geweldig vond, ook al kon ze het niet toegeven. Met een glimlach pakte ze haar tas op en keek naar de schoonmaakspullen. 'Zullen we die maar terugbrengen?' vroeg ze hem en pakte de bezem en emmer alvast op.

Hij knuffelde haar terug en begroef zijn gezicht in haar haren. 'Ik zal ook maar eens een les bijwonen,' zuchtte hij met een glimlach en liet haar weer los. 'Nah, laat die nieuwe concierge maar lekker zoeken. Hij redt zich vast wel.' Hij grinnikte jongensachtig en brutaal en nam haar mee uit ''hun kamer''. Zachtjes sloop hij weer de bibliotheek door en keek Alex aan voordat ze weg zou lopen. Zacht drukte hij nog een kus op haar wang. 'Fijne les.'

NEW

Emma had haar laatste les net gehad en was op weg naar haar locker om haar spullen terug te leggen. Ze had gelukkig niet veel huiswerk en vanmiddag had ze ook geen voetbal training, dus ze had de hele middag voor zichzelf. Haar relatie met Lexi was er de afgelopen tijd ook niet beter op geworden en zin om met Thomas of haar ouders te praten had ze niet. Waarom ze nog steeds boos was op Lexi wist ze eigenlijk niet, maar iedere keer als ze haar zag bedacht ze zich dat haar zus haar misschien wel toekomstige vriendje had afgepakt.

Jay liep met zijn rugzak door de gangen. Het was minder druk aangezien de bel nog niet compleet was gegaan. Hij had nog enkele dingen op te bergen in zijn locker, maar eenmaal hij zijn sleutel had gevonden zag hij hoe Emma voor hem stond. Hun locker was natuurlijk ook nog in hetzelfde blok. 'Mag ik er even langs?' Hij had gehoord van Lexi dat Emma lastig was, maar hem kon het vrij weinig schelen. Emma was degene die hém had afgewezen. En eigenlijk was hij nog blij ook dat ze dat had gedaan.

Emma keek op toen iemand aan haar vroeg en zag dat het Jay was. Natuurlijk was het Jay. Ze rolde met haar ogen en stapte opzij zodat hij er langs kon. Zin om een woord met hem te reppen had ze niet, dus hield ze haar mond voordat ze iets zou zeggen waar ze ontzettend veel spijt van zou krijgen.

Jay zuchtte enkel bij haar rollende ogen. 'Negeer me gerust verder. Ik vroeg me al af wat er na galabal zo opeens gebeurd was dat ik dit verdien. Maar blijkbaar verdien ik het maar al te goed? Het spijt me, wat het ook mag zijn.' Hierbij deed hij zijn locker open, legde enkele boeken terug, maar vond nergens zijn Chemie handboek.

Emma duwde haar locker met een klap dicht en sloeg haar armen over elkaar. 'We gingen gewoon iets minder met elkaar om, ik zag Kai meer omdat hij de stad ging verlaten, niets meer en niets minder. En dan ineens. Bam! Heb je iets met Lexi, míjn zus. Wat heb ik in dit verhaal verkeerd gedaan? Afgezien van het feit dat ik mijn beste vriend meer zag, omdat ik heb nu nog maar ééns in het jaar te zien krijg?' Als hij haar de schuld wilde geven, best, maar dan moest hij wel een verdomd goede reden hebben.

Haar beste vriend? Jay moest zich inhouden om niet uit te barsten. Ook hij deed zijn locker dicht, maar dit dan zachter. 'Neem je het me dan zo kwalijk dat ik een relatie heb met je zus? Die dingen gebeuren. Net zoals jij en Kai. Fijn dat je echter je zus me laat afwijzen in jouw plaats.' Hierbij zette hij al een paar stappen weg van de lockers. 'Jij gaf me de rollende ogen, de boze blikken, Emma. Dingen waar ik niet om gevraagd heb en niet wil. Zit het je zo dwars verdomme dat ik en Lexi iets zijn?'

'Ik heb en had nooit iets met Kai! Hij was gewoon een vriend oké!' Ze slingerde haar tas over haar schouder heen sloeg haar armen over elkaar. 'Ik vind het niet erg dat je iets met Lexi hebt, ik erger me er alleen aan hoe het is gegaan. Bam, uit het niets en ineens stonden jullie lekker te tongen voor mijn neus. Leuk man. Je had het op zijn minst kunnen zeggen dat je iets voor haar voelde, of dat je haar überhaupt aan het daten was, maar nee, laten we Emma er weer lekker buiten houden. Nou geen probleem, maar dan heb ik ook geen zin om er de hele tijd bovenop te hangen en gezellig te doen.'

'Denk je nu echt dat ik je gebruikt heb om tot je zus te komen?' Jay schudde zijn hoofd. 'Nee, Emma. Toen jij bij mij was. Wat ik voelde, was liefde voor jou. Jij was het meisje dat ik zag staan. Daarna werd ik jaloers. Op Kai. Ik sprak je niet meer, zag je niet meer en die gevoelens van pas verliefd zijn waren weg. Ik realiseerde dat ik niet meer kon zijn dan een vriend. Ik heb niet exact met je zus gedatet. We hadden een groepswerk samen voor Engels... Daarna zijn we is een keertje weggeweest. Je weet het of je weet het niet, maar sommige dingen komen gewoon. Lexi en ik kwamen gewoon. Stonden we te tongen voor je? Bah, vies.' Bij dat laatste probeerde hij haar wat te plagen.

Met gefronste wenkbrauwen luisterde Emma naar zijn verhaal en bij zijn laatste woorden moest ze wel een klein beetje grijnzen. Ze was in ieder geval blij om te horen dat hij haar niet had gebruikt, dat was al een hele opluchting. Enkel dat hele verhaal van Kai sloeg nergens op. Ze had hem misschien een week geholpen met inpakken en uitzoeken en daarna had hij iets met Lexi gekregen. Het was gewoon rot van Lexi dat ze haar niets had verteld en dat ze er zelf maar achter moest komen. 'Ik ben blij dat je gelukkig met haar bent... en ze is duidelijk ook gelukkig met jou.' De laatste zin sprak ze met wat moeite uit. Ze vond het lastig om toe te geven dat Lexi gelukkig was en zij niet. Je zou inderdaad wel kunnen zeggen dat ze jaloers was op wat ze hadden en dat zíj dat niet had.

Jay keek haar met een kleine glimlach aan. Blij dat ze iets of wat de humor erin zag. 'Dat kan ik alleen maar hopen. Maar Emma... Maakt dat alles kapot tussen ons of wil je deze footballdick nog een kans geven?' Weer glimlachte hij een beetje zwakjes, maar bedoelde het goed. Hij wist dat tussen twee zussen staan wel echt spelen met vuur was.

Emma haalde haar schouders op. 'Ik wil Lexi niet ongelukkig maken, dus ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is.' Ze had haar oudere zus al die tijd de silent treatment gegeven en ja, misschien was dat verkeerd geweest, maar ze had geen zin om al die tijd met haar in discussie erover te gaan. 'Ik wil wel vrienden blijven, maar... oké, ik haat mezelf dat ik dit zeg, maar ik wil ook niet dat jullie daardoor ruzie krijgen of zoiets.' Ugh, het was zo stom om toe te geven, maar ze had het toegegeven en het luchtte best op om mensen te laten weten dat ze niet alleen maar vol haat zat.

'Waarom zouden we ruzieover je krijgen? Het is niet dat ik de dingen met jou doe die ik met Lexi doe. En omgekeerd.' Misschien trokken deze twee zussen het zus-zijn hun teveel aan. Hij en zijn breer waren niet zo dom om rond het minste ruzie te maken. Al zeker niet over zo'n zaken. 'Ruzie neem ik er desnoods wel bij.'

'Oké dan,' zei ze met een kleine glimlach en schudde haar hoofd. 'Ik hoef inderdaad niet de dingen te doen die je momenteel uitvoert met Lexi,' grapte ze en haalde een vervelende pluk haar uit haar gezicht. 'Dan wil ik maar al te graag weer vrienden zijn.' Ze had nog wel andere vrienden, voornamelijk jongens uit haar team en uit haar klas, want met de meisjes kon ze nooit goed opschieten. Ze vond ze altijd zo nep.

'Dus geen wrok of wat dan ook tussen ons?' Hij wou zeker weten dat het goed was tussen hen. Hoewel hij niet zeker wist of het in het algemeen wel zo'n slim idee was om weer vriendschap te sluiten tussen Emma. Eerder was dit een soort vrede als het aan hem lag. Daarvoor waren ze ook niet vrienden-vrienden geweest.

Ze keek hem even aan en schudde haar hoofd. 'Geen wrok.' verzekerde ze hem. Het voelde in ieder geval goed om te weten dat hij geen hekel aan haar had. 'Heb je misschien zin om iets te gaan drinken bij de Mystic Grill? Of heb je al iets met Lexi afgesproken?' Misschien moest ze ook maar eens vrede gaan sluiten met haar zus.

'Nee, ik zie Lexi misschien later deze avond. Echt wel voor dat van Engels klaar te krijgen. We zijn bijna klaar, nogal een lang verslag... Wil je nu wat gaan drinken?' Jay glimlachte naar Emma. Toch voelde dit allemaal maar een beetje raar aan. Maar goed... Als dit zijn vriendschap met Emma zou herstellen dan zou ze het helemaal niet erg vinden.

'Oh eh - ja, maar alleen als je wilt hoor. Ik wil niets overhaasten... of zoiets.' Emma kende zichzelf en soms was ze nogal enthousiast. Iets té enthousiast. Ze hing haar rugzak weer over haar schouders heen en keek hem even aan. Aan de ene kant was ze blij dat ze vrede hadden gesloten, maar ze wist niet zo goed wat ze ervan moest denken. Zouden ze met elkaar omgaan alsof er niets was gebeurd? Of zou het toch altijd ongemakkelijk blijven tussen hen.

Jay fronste even bedenkelijk zijn hoofd en keek haar aan. 'Kom op, Emm, ik trackteer wel.' Hij glimlachte naar haar en liep zo samen naar buiten. Hij zou altijd veel om haar geven. Dat was een feit. Enkel waren de gevoelens van de liefde helemaal niet meer in het spel.

Ze glimlachte en liep achter hem aan. Het zou nog veel ongemakkelijker zijn geweest als hij haar nu had afgewezen, maar gelukkig had hij dat niet gedaan. Met een glimlach op haar gezicht liep ze door naar buiten toe. 'Zullen we naar de Mystic Grill gaan, of wil je ergens ander naartoe?'

Jay glimlachte ook, maar keek een beetje twijfelend naar zijn Scheikunde. Eigenlijk zou hij beter daar voor leren, maar hij was er goed in en had zijn lessen goed bijgehouden dus het zou hem wel lukken vanavond. 'Maakt me niet uit. Jij kiest het maar.' Hij kwam sowieso genoeg in de Grill aangezien hij er werkte, maar hij bleef het een leuke plek vinden.

'We kunnen ook een milkshake gaan halen bij de Milkshake bar?' Eigenlijk maakte het haar ook niet zoveel uit. 'Laten we maar gewoon naar de Mystic Grill gaan.' besloot ze uiteindelijk en glimlachte.