Café-restaurant Queen of Hearts

'Uren? Volgens mij wil je een boze moeder achter je aan. En geloof me, als mijn moeder achter je aanzit loop je best erg snel.' Ze was een weerwolf. Net zoals Tara. Toch veranderde ze nooit samen. Het was verschrikkelijk in haar ogen om naakt bij haar moeder wakker te worden. Wetend dat ze beiden zoveel ravage konden aanrichten. 'Dus bevalt Mystic Falls je een beetje? Natuurlijk wel een beetje veel nu je mij kent.'

'Ik ben niet bang voor moeders. Zeker niet als er een gezellige avond met een mooi meisje op het spel staat.' Peter glimlachte en keek Tara aan. 'Oh, ik zou er niet meer weg willen. Met jou hier zal er vast geen leukere plek te vinden zijn.' Peter lachte en leunde achterover.

'Goed geantwoord, Pete! Wil je nu een koekje?' Ze speelde met het drinken in haar glas door het te laten rond kolken. 'Laat het me weten wanneer ik je begin te vervelen.' Weer draaide ze een beetje rond om de rest van de bar te zien. 'Echt een goed idee. Dit.'

Peter leegde zijn glas in éen teug en steunde met zijn ellebogen op de bar. Hij keek haar speels aan en trok een wenkbrauw op. 'Kan ik niets anders dan een koekje krijgen?' Oh, ze zou het zeker te weten als Peter haar beu was. Zijn tanden in haar nek, dat zou haar niet ontgaan. 'Wat? Dit als in deze bar of dit als in wij samen in dit café?'

Tara keek hem met een schuin hoofdje aan. 'Ligt eraan wat je in gedachten had, maar nee schat, tot nu toe is het enkel een koekje.' Hierbij grijnsde ze en nam nog een slokje. 'Wel, aangezien eigenlijk dit café mijn idee was, want jij met je: ik-ben-nieuw-help-me, was niet exact erg aantrekkelijk om een ontmoeting te hebben. Of date? Nee, dit is geen date.'

'Dan neem ik maar genoegen met het koekje.' Hij hield zijn hoofd eveneens schuin en keek haar doordringend aan voor hij zijn hoofd weer achterover hing en lachte. 'Ik heb nooit gezegd dat dit een date was; we zijn alleen toevallig alletwee hier, toch? En heel toevallig zijn we beiden erg goed gezelschap dat er voor zorgt dat we beiden blijven zitten.' Peter liet zijn glas opnieuw vullen en keek Tara vragend aan of ze nog bijgevuld wilde worden.

'Nee en nee.' Ze keek hem onbegrijpelijk aan. 'Toevallig heb je me mee naar hier gevraagd. Toevallig wou jij uit vanavond. Mét mij.' Snel had ze haar glas vast zodat de barman niet kon bijschenken. 'Dus Peter. Ik zou niet zeggen een date.'

'Noem het wat je wilt, mij maakt het niet uit, zolang het maar gezellig is.' Peter glimlachte lief naar Tara en legde zijn hand op de hare die het glas verstopte voor de barman. 'Wil je iets anders drinken, zónder alcohol?' vroeg ij met een grijns en keek de barman aan zodat deze nog niet weg zou gaan voor Tara antwoord had gegeven.

'Is het dan gezellig?' Tara keek van hem naar de barman. 'Doe maar een cola.' Ze had geen zin om dronken te worden en iets te doen waarvan ze spijt kreeg. Peter leke ergens in voor niets goed. Lichtjes keek ze hem aan. Nog steeds met dat lichte speelse.

'Ik vond van wel en ik hoop dat jij het ook gezellig vind en zo niet dan ga ik dat meteen proberen te veranderen.' Peter liet haar hand weer gaan en merkte die speelse twinkeling in Tara's ogen op. Dat was precies hetgene wat hij zocht in de meisjes die hij iedere keer weer benaderde. Er was niets aan een verlegen, grijs muisje.

Tara lachte om zijn woorden en legde haar hand die hij los gelaten had speels terug op zijn arm, maar streelde er lichtelijk over. Snel was ze al weer weg met haar vingers. 'Vertel me eens, Pete... Wat zou je er dan tegen doen?' Ze hield van uitdagen, maar ze wist zichzelf op tijd in de hand te houden. Ze wou niks van beter; hij was arrogant, kieskeurig en ergens best eng. Hoewel hij erg knap was en aan de ene kant weer erg charmant.

Peter glimlachte bij de aanraking en keek haar met een schuine blik aan. 'Wat ik er dan tegen zou doen?' vroeg hij bedenkelijk en nam en slok van zijn drankje om over die vraag na te denken. 'Wil je het echt weten?' vroeg hij met een grijns en legde zijn hand kort op haar knie waarna deze hand er weer net zo vlug vanaf gleed.

Ze grijnsde, maar dan eerder om haar eigen woorden die ze zou uitbrengen. 'Nee, misschien toch liever niet.' Hierbij keek ze hem echt plagend aan. Ze had zonet hem te slim af geweest en daardoor kon ze een vreugdesprongetje maken.' Ze nam een slok van haar cola. 'Oh arme, Pete!'

Peter knipperde met zijn ogen en keek Tara verrast aan. Daarna schudde hij met een lach op zijn lippen zijn hoofd en leegde zijn glas. 'Nou, dan kan ik je maar beter naar huis brengen.' Bij die woorden kwam hij van zijn barkruk overeind en stak zijn hand uit naar Tara. 'Ben je lopend, op de fiets, met de auto?' vroeg hij beleefd en liet een zogenaamde teleurstelling van zijn gezicht druipen.

Tara nam die vast, maar trok hem terug in haar richting. 'Nee, ik heb een ezel tegenwoordig.' doelend op zijn rug en fluisterde dit meer bij zijn oor. 'Pete, dit loopt uit de hand hé?' Hierbij rechte ze weer haar rug en dronk een slokje van haar drankje. Ze wou niet iets doen waar ze later spijt van zou krijgen. Hij zou er meer als genoegen in nemen. Waarschijnlijk.

Peter liet zich gewillig terug trekken en glimlachte bij haar zachte woorden. 'Er is nog niets gebeurd, toch?' Hij hield zijn handen op en nam zijn afstand van haar. 'Als je een lift wilt, dan zul je die alleen nu nog kunnen krijgen.' Zo betaalde hij de barman voor én zijn drankjes én die van Tara en liep vervolgens richting de uitgang.

Tara zuchtte lichtjes. 'Hey Pete! Kom eens terug, jongen? Ik dacht dat ik dat privilege had van gedragen te worden? Als je drankjes betaalt voor de lady dan moet je haar ook wel een handje helpen hé.' Zij bleef echter zitten en stak haar handen naar hem uit en glimlachte onschuldig.

Peter stopte bij de gaderobe en pakte zijn eigen jas en ook die van Tara. Natuurlijk had hij haar niet zien binnenkomen met jas, maar zijn bovennatuurlijke talenten gaven hem de mogelijkheid haar jas er uit te pikken omdatde jas die vrouwelijk geur van Tara bezat. Met een speelse lach ging hij in de deuropening staan en hield Tara's jas open voor haar en wapperde er lichtjes mee.

Tara liet zich van haar barkruk glijden en keek hem geïrriteerd aan. 'Jij bent echt een brok slechtheid, Peter. Weet je dat?' Hierbij liet ze zich in haar jas glijden, maakte deze dicht en liep langs hem naar buiten waar ze een sigaret op stak. Soms was ze niet bepaald de dochter waarop Eleanor Greenheart hoopte.

Peter liet zich niet van zijn stuk brengen bij haar opmerking, maar glimlachte slechts onverstoord door. Hij had al zo vaak gehoord dat hij puur slecht was, nadat hij zijn slachtoffers had aangevallen natuurlijk. Vantevoren vonden ze hem allemaal eigenlijk wel charmant. Peter liep achter Tara aan en liep aan haar zij de straat door terwijl hij ook een sigaret opstak.

Tara keek ook hoe hij leek te roken. Zij deed het vooral in stress-situaties en soms had ze een ombeschrijfelijke zin naar een sigaret. Zoals nu. 'Dus welke is van jou?' Ze hield halt bij de parking en keek hem aan waarna ze de rook langzaam uit blies. Ze was niet zeker of hij haar thuis zou brengen, maar waarschijnlijk zou zijn sarcasme en speelsheid met hun mee gaan.

Peter haalde de sleutel van zijn auto uit zijn jaszak en drukte op het knopje om de deuren van slot te halen. De lichten van zijn zwarte auto flikkerden in het donker en Peter liep glimlachend naar zijn auto toe. Het was een simpele auto voor zijn doen, maar zijn opvallendere modellen hield hij liever voor zich in Mystic Falls. Hij wilde niet opvallen.

'Hey Pete, je komt toch een dansje met me placeren op dat suffe gala hé?' Hierbij haakte ze haar arm in de zijne. 'Of wel heb ik nog een leuke vriendin die je moet ontmoeten.' Zijn auto zag er goed uit. Geen rammelend wrak, maar dat had ze ook niet verwacht. 'Als je me niet naar huis rijdt en ik de indruk krijg dat je vieze dingen met me wilt gaan doen, dan zal ik je moeten vermoorden.' Giechelde ze vrolijk. Alcohol maakte haar altijd vrolijker.

'Natuurlijk, zoals u wilt.' Peter glimlachte charmant en nam haar mee naar zijn auto. Hij liep naar de bijrijderskant en opende de deur voor Tara. 'Oh, geloof me maar dat je die moeite niet hoeft te nemen hoor, Tara.' Hij hielp haar de auto in en lachte geamuseerd om haar vrolijkheid. Sommige mensen werden vervelend dronken, zo een was Peter er zelf ook een geweest, maar anderen werden alleen maar leuker en gezelliger, zoals Tara.

Nieuw! We kunnen er ergens anders mee doorgaan, Iris?

Riley keek verveeld naar haar drankje. De avond was gevallen en foto's maken zouden geen zin meer hebben. Ze was hier om de muziek. Waarschijnlijk was dit dan ook het enigste plaatsje in Mystic Falls met zo'n goede muziek. Het was hier druk, maar dit kwam waarschijnlijk doordat het zaterdagavond was. Echter zat ze aan de bar en speelde met het rietje. Op dit moment zou gezelschap wel welkom zijn.