Het huis van de Familie McKenzie-Starling

Ze bleef naar hem kijken, ongelovig, omdat ze nog steeds niet kon geloven dat hij haar vriendje was. Niemand van hen twee had officieel een relatie gevraagd, maar ze leken het allebei te willen en daardoor was het eigenlijk al zo. Ze knikte en legde haar hoofd tegen zijn borst aan, om zo naar de televisie te kijken. 'Ik lig heerlijk,' glimlachte ze. Ze legde haar handen op zijn armen en hield hem zo ook vast.

Thomas zakte onderuit in bed. Aangezien dit van hem was moest hij niet uitkijken met wat hij deed. Hij was thuis. Zijn hoofd stond naar vrijen met Elle. Eigenlijk was het erg dat hij er niet anders kon dan er niet aan denken. Ze was lief, liet hem meteen op zijn gemak voelen, wou hem zo graag, maar ergens bracht ze die spanningen te weeg en wou ze afstand. Hij sleog een deken rond hun twee, maar liet zich daarna op de film concentreren terwijl hij Elle zacht streelde.

Ze keek naar de film en had nauwelijks door dat ze nu zelfs onder de dekens lagen. Ze glimlachte zo nu en dan naar Thomas en voelde zich veilig bij hem. Zacht streek ze met haar hand over zijn borst en voelde daar zijn spieren. Ze kon niets anders dan hem bedenken zonder shirt en ze werd rood van de gedachte. Ze keek naar hem op en gaf hem weer een zachte kus. 'Het was een goed idee van je om thuis af te spreken.'

Thomas drukte een kus terug en keek haar met een glimlach aan. 'Relax gewoon een beetje, Elle. Probeer je wat te ontspannen met deze mega-knappe verschijning langs je. Grapje hé, zo vol ben ik niet van mezelf.' Zijn vingers streelde langs haar ruggengraat. 'Ik dacht dat het wel fijn was om even met elkaar te zijn. Niet met iedereen die erop gaapt.'

'Hé, ik ben relaxed!' wierp ze tegen, maar na zijn woorden ging ze toch wat beter liggen en legde haar hoofd in dat kuiltje bij zijn hals. 'Thomas... Ik kijk zo tegen school op, omdat iedereen juist op ons kijkt en over ons gaat praten. Ik bedoel maar, de meest begeerde jongen op school heeft een vriendin en ze heet Elle. Oh, Elle, wie is dat? Ja, dat meisje die altijd leert en zo saai is.' Elle zuchtte en keek hem aan. 'Je kan niet ontkennen dat dat gaat gebeuren, Thom.'

Thomas snapte wat ze bedoelde, maar ze overdreef. Hij was echt niet de meest begeerde. Wat had verdomme toch iedereen! Hij was Thomas, speelde goed voetbal en zijn punten waren ook goed. Niets om over te klagen. 'Elle, zolang wij over ons kunnen praten en onze gevoelens er zijn, twijfel ik niet. Vanaf nu kunnen we samen studeren,' grapte hij zacht, maar streelde over haar wang. 'Laat ik je speciaal voelen? Blijf alsjeblieft dan de mijne, word de mijne, Elle Dallas. Je ziet niet in dat je meer bent dan studeren. Je zou iedere man gek kunnen krijgen met die ogen, da manier waarop je me aanraakt... Ik wil jou, Elle. En iedereen kan praten en zueren en roddelen, maar dat is bijzaak als ik me de jouwe mag noemen.'

Ze sperde haar ogen open bij zijn woorden en ging boven hem hangen. Ze zocht een teken van ironie of sarcasme, maar kon dat niet vinden. Ze beet op haar lip en lachte ongelovig. 'Vraag je... Vraag je nou eigenlijk of ik een relatie met je wil?' Ze ging op zijn buik zitten en pakte zijn handen vast. Ze wist niet eens zeker of hij het had gevraagd, maar ze was te vrolijk om daar over na te denken. 'Natuurlijk wil ik dat! Met alle liefde!'

Thomas keek Elle aan met een geamuseerde glimlach, maar die werd enkel breder toen ze toestemde. Het was nogal verwarrend geweest gisteren voor haar. Dat dacht hij toch. Hij drukte zacht zijn lippen kort op die van haar. 'Elle, je maakt me echt gelukkig met die woorden.' Hij meende het. Tot zijn spijt. Hij voelde ich zelfs een beetje warm.

'Echt waar?' vroeg ze zacht en glimlachte breed naar hem. Ze nam weer plaats naar hem en legde haar hoofd op zijn borst, terwijl ze haar vingers verstrengelde met de zijne. Een klein kusje gaf ze op zijn kaak en glimlachend merkte ze de kleine stoppeltjes op zijn kin op. 'Sorry, maar ik kan me dus echt niet op de film concentreren met jou hier naast me,' lachte ze zachtjes en keek hem aan.

Thomas streelde door haar haren en lachte. Het was lief om het uit haar mond te horen, maar uit iemand haar mond zou het misschien een beetje aansporing zijn tot meer. Zacht streelde hij over haar ruggengraat onder haar trui. 'Helpt dat?' plaagde hij en trok hier daarna die meteen weg. 'Kijk maar naar de film met het idee dat ik je niet opeet.'

Haar rug trok een beetje scheef bij zijn aanrakingen en een ontspannen zucht ontsnapte haar mond. Ze keek hem aan en glimlachte breed. 'Dat helpt inderdaad,' giechelde ze en sloeg haar armen weer om zijn middel heen. Ze fixeerde haar blik op de film zoals hij zei, maar al snel keek ze hem weer aan. 'Op school, Thom...' begon ze zachtjes. 'Wil je de eerste dagen misschien dicht bij me blijven? In het geval dat die meiden weer iets proberen te doen?'

Thomas schrok een beetje op van haar woorden en keek haar aan terwijl de dieren begonnen te zingen. Alweer. 'Die meiden wéér iets proberen? Ze proberen beter niets of ze krijgen mij tegen hun. En dan niet enkel mij. Als je lastig wordt gevallen moet je het zeggen, Elle. Ik ben zoals de mafia,' Dat laatste grapte hij lichtjes en drukte weer een kusje tegen haar lippen. 'Jij en ik,'

Ze schudde wanhopig haar hoofd en legde haar vinger tegen zijn lippen. 'Dan wordt het enkel erger. En kijk, Thomas, die meiden... Dat zijn juist meiden waar je vrienden mee om gaan. Die in je vriendengroep zitten, of nou ja, er soort van bij horen. Niemand weet het enkel, omdat ik het nooit aan iemand heb verteld. Enkel wel toen ze na gym mijn kleding hadden gestolen. ik heb twee uur lang in de kleedkamer gezeten zonder kleding, tot er een lerares aan kwam ok me kleding te geven. Ze heeft er enkel nooit iets aan gedaan.' Ze knipperde droevig met haar ogen en streek met haar vingers langs zijn hals. Ze gaf hem weer een kus en glimlachte naar hem. 'Jij en ik,' herhaalde zachtjes.

Thomas keek bezorgd haar aan en sloeg zijn armen over haar heen. 'Blijf maar dicht bij mij. Dan laat ik je helemaal niets overkomen. Ik weet wel hoe ik zo op hun nummer moet zetten zonder het erger te maken.' Zacht streelde hij langs haar wang en drukte hier weer een kusje op. 'Je bent het allemaal waard, Elle. Alles.'

Ze kroop in zijn armen en glimlachte naar hem. 'Misschien moet ik wel je football jasje dragen, als dreiging dat ik een vriendje heb,' grapte ze en kuste zacht zijn lippen. Even nam ze weer pauze, maar daarna streek ze met haar vinger over zijn onderlip en kuste hem opnieuw. Ze vond het lief dat hij de woorden zei, buiten haar ouders had nog nooit iemand gezegd dat ze iets waard is. 'Je bent geweldig, Thom,' fluisterde ze in zijn oor.

Thomas kuste haar terug en streelde met zijn hand langs haar wang. Nee, zij was geweldog. De fluistering zorgde voor zelfs een moment dat hij kippevel over heel zijn lichaam voelde. 'Misschien moet je dat wel gaan doen ja,' fluisterde hij terug en weer vonden zijn lippen lichtjes die van haar. 'Blijf je eten? Zeg alsjeblieft ja.'

Elle ging overeind zitten en keek hem twijfelachtig aan. 'Met je ouders? En je zussen? Ik weet het niet, Thom, we hebben sinds precies zes minuten een relatie. Het is een beetje snel.' Ze haakte haar vingers in elkaar en legde ze op haar schoot. 'Ik vind het een beetje eng. Straks vinden je zussen me wel helemaal niet aardig.' Ze haalde haar schouders op en zuchtte zachtjes.

'Mijn ouders zijn cool en mijn zussen nog cooler. Soms lijken het katjes, maar meestal geven ze kopjes.' Toch wou hij haar niet dwingen en streelde over haar schouders. 'Ik breng je wel naar huis straks. Laat maar zitten.' Het was geen zes minuten voor hem. Daarbij had hij ook al min-of-mee zijn ouders ingeligd.

Ze besloot maar niet verder over het onderwerp door te gaan, want ze wist dat zijn ouders enorm aardig waren en zijn zussen ook, maar zij waren zo... recht door zee. En zelfverzekerd. En dan zat verlegen, saaie Elle aan de tafel bij ze. Elle werd er spontaan zenuwachtig van. 'Zullen we gaan gamen?' stelde Elle grinnikend voor. Woody was geen jongen die een hele erge game fan was, dus stiekem had ze het eigenlijk nog nooit gedaan.

Thomas keek haar vragend aan. 'Toch maar geeen film? Maar mij best. Dan gaan we Call Of Duty spelen. Heb je ooit al eens gegamed?' Hij liet haar los om zo over bed te kruipen en de Playstation te starten met het juiste spel. Thom had een paar favoriete games en daar hield het vrijwel bij op. 'Of mag ik je gaan inwijden in de leer des kunsten?'

Ze schudde schuldbewust haar hoofd. 'Je mag mij inderdaad inwijden in de kunst van het gamen,' lachte ze en keek hoe het spel opgestart werd. 'Wij hebben nooit een spelcomputer gehad, laat staan dat ik vriendinnetjes had die er eentje hadden.' Ze pakte een controller vast en hield hem onwennig in haar handen. 'Laat me raden, Call of Duty gaat vast over mensen neerschieten, niet waar?'

'Lieve Elle, Call Of Duty is veel meer dan dat, maar vooral om dat.' Hierbij grinnikte hij en ging weer achter haar zitten. 'Laten we dit nog eens een keertje proberen.' Hij hield haar handen vast zodat de controller hier beter in schoof en streelde met zijn lippen langs haar wang. 'Moet ik er een beloningssysteem aankoppelen zodat je meer gestimuleerd wordt om een echte gamer-chick te worden?' grijnsde hij zonder schaamte. Hij wou zoveel nog doen met Elle.

'Oh, Thomas, je begint al net als al die andere verslaafden te klinken,' plaagde ze hem lachend en leunde tegen zijn borst aan toen hij achter haar ging zitten. Ze giechelde bij zijn woorden en knikte een beetje beschaamd. 'Misschien is dat wel een goed idee,' glimlachte ze en boog haar hoofd naar hem toe, om een kus op zijn lippen te drukken. Zacht streek ze met haar duim over de zijne en richtte zich toen weer op het spel. 'Let the game begin!'

Thomas kuste haar met een grijns terug. 'Die woorden ga je maar al te snel moeten terug nemen.' Hij liet haar de verschillende knopjes zien en gaf er voldoende uitleg bij. Dat hoopte hij toch. Ze hadden verschillende oorlogmissies die ze moesten voltooien. 'Vroeger speelde ik altijd pokémon op de nintendo. Toen was ik pas verslaafd. En als je het niet leuk vindt dan stoppen we ermee hé.'

Ze luisterde aandachtig naar zijn uitleg en had al snel door hoe je moest lopen en schieten, de enige echt belangrijke dingen die je in het spel moest doen. Voordat ze een level startte, keek ze hem met een plagerige grijns aan. 'Dat belonings systeem he,' giechelde ze, 'hoe gaan we dat doen? En help je me de eerste paar levels?' Ze legde zijn handen weer op de hare, zodat ze een soort van samen moesten spelen.