Het huis van de Familie McKenzie-Starling

'Als je vandaag misschien geluk hebt,' lachte hij en nam het bekertje terug vast. Hij wou niet dat Elle dronken zou zijn tegen het begin van de avond. Hij had zijn armen om haar heen geslagen en trok haar glimlachend aan tot dat hij Isobel zag. Meteen verstrakte zijn hele gezicht. Degene die net alles leek te verpest hebben tussen hen twee.'Dansen dus?' vroeg hij.

Elle glimlachte toen ze Woody en Isobel zag en enthousiast zwaaide ze. 'Hé Wood, hey Bel!' Ze keek naar haar jurkje en giechelde. 'Eigenlijk wel he!' lachte ze en keek toen Thomas aan, wiens gezicht helemaal was vertrokken. Meteen trok ze hem, na verontschuldigend naar Isobel en Woody gekeken te hebben, mee naar een andere kamer en streelde ze voorzichtig zijn wang. 'Hé, Thom, wat is er aan de hand?' vroeg ze zacht.

Thomas liet zich meeslepen en zuchtte voor haar. Enkel dronk hij zijn beker in een teug leeg en zette het toen op een tafeltje. 'Woody is waarschijnlijk vet kwaad op me omdat ik zijn vriendinnetje heb berooft van de eerste keer, want jezus, ik ben zo'n jongen die meisjes enkel neemt. Hé? Isobel had haar mond moeten houden. Nu lijk ik een gevoelloze zak. En nee, Elle, zeg nu niet: Maar dat ben je niet blablabla. Kan best zijn dat ik dat niet ben, maar zo komt het wel over.'

Elle fronste en trok Thomas op een stoel, terwijl ze zelf op zijn schoot ging zitten. 'Zo is Woody niet, Thomas. Ik denk dat hij eerder boos op Isobel was, maar niet op jou. En kom op, Thom, wat maakt het jou nou uit wat Isobel en Woody van je vinden? Ze denken in elk geval niet dat je een ''gevoelloze zak'' bent, niemand denkt dat. Iedereen vindt je geweldig. En je bent een jongen die met paar meisjes naar bed is gegaan en hun de beste nacht van hun leven hebt gegeven,' fluisterde ze met een glimlach en drukte een kus op zijn neus. 'Dus zet je eroverheen en kom met mij dansen!'

'Ik gaf jou misschien de beste avond van jouw leven.' lachte hij. Elle wist wel hoe ze hem moest opvrolijken, maar toch wist hij dat niet alles goed zat tussen hem, Isobel en Woody. Hij wist dat hier problemen van gingen komen. Opeens voelde hij weer een verlangen naar die namiddag met Elle, die avond. Het was fijn geweest; in het begin was hij zo voorzichtig geweest en nog huilde ze. Dat zorgde ervoor dat hij wou stoppen, maar zij had gezegd dat hij moest blijven doorgaan. Uiteindelijk had ook zij ervan genoten. 'Ja, dansen.'

'En je gaf Isobel ook een fijne middag, Thom, dat heeft ze me zelf gezegd. Dus zet je er gewoon over heen, vergeef het Isobel en maak vanavond plezier. Desnoods drink je wat, als je maar niet erover gaat nadenken.' Ze drukte nog een kus op zijn lippen en stond toen op, om hem ook omhoog te trekken. Met een speelse glimlach sloeg ze haar armen om hem heen en keek hem aan. 'We kunnen ook gewoon hier blijven, enkel wij tweetjes.'

Thomas voelde hoe ze hem veel gelukkiger liet voelen. Die speelse glimlach zorgde ervoor dat hij alles vergat dat gezegd was over Isobel. Hij legde zijn armen rond haar middel en trok haar zo zacht, maar verlangend, tegen zich aan voor een adembenemende kus. Zijn ene hand vond zich al snel een weg naar de zoom van haar jurkje, lichtjes over haar billen heen. 'Dat is wel een heel erg kort jurkje,' fluisterde hij. 'Het staat je goed, maar best niet voor school. Dan loop ik niet enkel vol van je,' plaagde hij haar.

Woody keek sceptisch naar het té korte jurkje. De overbezorgde broer kwam spontaan naar boven, maar voor hij iets kon zeggen waren Elle en Thomas al weer verdwenen. Woody zuchtte en sloeg zijn arm om Isobel's middel. 'Wil je alsjeblieft er voor zorgen dat ik niet de héle tijd me druk ga maken over Elle?' vroeg hij haar met een speelse lach rond zijn lippen.

Isobel begon te lachen. 'Je hebt straks geen eens meer tijd om aan Elle te denken,' plaagde ze lachend en kuste hem zachtjes. 'Je hebt je handen al vol aan één meisje.' Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste hem nogmaals. 'Daarbij hoef je je geen zorgen te maken over Elle, ik weet zeker dat Thomas dat al genoeg doet.' Thom was niet iemand die het toeliet dat Elle rare dingen zou gaan doen.

Jay grijnsde enkel bij Lexi haar verleidende woorden. Als hij kon had hij haar verdomme opgetild en haar naar boven gebracht. Enkel kwam dat verlangen doordat ze verleidelijk stonden te dansen. Lexi was zo dicht bij hem, zijn ogen keken enkel in die van haar terwijl zijn handen haar heupen verkende. Heupen die aan het wiegen waren op de muziek, een verleidelijk spel. 'Niet praten,' stemde hij in en kuste haar. Net toen die weer verbroken werd kuste hij haar weer en liet een hand door haar haren strijken. Het enige wat hij wou was haar. Lexi.

Inmiddels stonden er al wat meer mensen te dansen. Voornamelijk vrienden van Thomas, jongens uit het football team, met meisjes die Lexi maar half kende. Al snel vonden haar armen een weg om zijn nek heen en ging ze op haar tenen staan om hem een kus te geven. 'Als we ons hier beneden vervelen, gaan we straks gewoon naar boven toe.' zei ze lachend. Dat was een van de vele voordelen van feestjes in je eigen huis: je kon doen wat je wilde.

Jay glimlachte na die kus, maar dat werd al snel lachen. 'Oeh, Lexi! Heb je daar nu vuile plannetjes?' grijnsde hij plagend, maar drukte al snel weer een kusje op haar wang. 'Dan moet we wel zrogen dat Emma ons niet ziet, of niet?' Het was zielig dat die in haar kamer zat te mokken, vond hij.

Lexi knikte. 'Maar zolang we op mijn kamer blijven, lijkt het me geen probleem.' zei ze lachend en kuste hem zachtjes. Ze had absoluut geen zin om aan Emma te denken en ze hoopte dan ook dat ze boven bleef. Als ze naar beneden zou komen, zou ze vast en zeker alles verpesten. En zeker voor Lexi.

Jay kuste haar terug en streelde met zijn hand langs haar wang. 'Dan hoop ik het ook,' zuchtte hij. Hij wist niet waarom maar met Lexi voelde alles goed. Zelfs dit innig dansen en normaal haatte hij dansen. Misschien was Emma nooit iets voor hem geweest, maar Lexi leek daarvoor altijd zo mmoeilijk te bereiken. Nog een kusje werd op haar voorhoofd geplaatst. 'Je ziet er weer eens prachtig uit.'

Ze kuste hem met dezelfde liefde terug en giechelde bij zijn aanrakingen. 'Thomas! Straks komt er iemand binnen,' fluisterde ze met een glimlach. Ze trok haar jurkje weer wat omlaag en rolde verlegen haar ogen bij zijn woorden. 'Enkel jij ziet me staan van alle jongens op school,' zei ze met een rode blos en keek hem daarna weer aan, 'en daar heb ik totaal geen problemen mee.'

Thomas lachte en streelde over Elle haar achterwerk, dit lichtjes en speels. 'Wat dan nog àls er iemand binnenkomt. Ik dacht dat dit mijn huis was. Dat is niet waar, Elle. En als het waar is maakt het niet uit. Jij bent de mijne.' Zacht drukte hij zijn lippen in haar hals en liet haar tegen de muur leunen om zo met een glimlach haar in te sluiten en verder te kussen. Haar uitdagen was zoveel leuker dan wat dan ook.

Ze moest opnieuw lachen en voelde de muur tegen haar rug aan. 'Mijn broer loopt hier rond!' giechelde ze en kuste hem ook weer verlangend. Zijn handen en lippen op haar lichaam lieten een vuur in haar buik achter. 'Ik hou van je,' fluisterde ze en keek hem recht aan. 'En jij bent ook de mijne.' Ze beet speels op haar lip en sloeg haar armen om zijn nek heen.

'Jij ziet er ook nooit uit, Jay.' zei ze met een glimlach en kuste hem zachtjes terug, om vervolgens zijn hand beet te pakken en hem mee naar boven te nemen. Eenmaal boven opende hij de deur van haar kamer en trok hem zachtjes mee naar binnen. 'Zo, niemand die ons nu nog komt storen.' lachte ze en kuste hem weer.

Thomas voelde zich geliefd. Elle. Meer had hij werkelijk niet nodig. Zacht kuste hij haar kort. 'Waaromd doet me dit zo denken aan onze eerste keer? Maar dan nog opwinderder?' lachte hij. 'Ik zou zeggen; ik neem je mee naar mijn kamer; maar dan hebben we past echt een bize broer, denk ik.'

Ze trok een wenkbrauw op en glimlachte ongelovig. 'Nog opwindender? Is dat wel mogelijk?' lachte ze en pakte zijn shirt vast, om hem zo weer naar haar toe te trekken voor een kus. Liefdevol sloeg ze haar armen om hem heen en liet zijn lippen weer met rust om adem te halen. 'Ik denk inderdaad dat Woody dat niet zo op prijs zal stellen, Thomas. Hoewel... Hij hoeft er niet achter te komen?'

Thomas kuste haar liefdevol terug. Elle was heerlijk en al zeker hoe ze zich nu was; speels, verleidelijk, maar zo onwetend. Ze had geen besef van wat ze leek te doen. Dat dacht Thomas er toch van. Hij lachte even bij haar woorden. 'Hij moet het inderdaad niet weten, maar volgens mij is hij zoals in Mission Impossible of een stiekeme James Bond, die zich schuilhoud.'

Voor hij het wist stond hij werkelijk in het midden van haar kamer, zijn armen gevaarlijk op haar heupen en kuste hij haar liefdevol. Toch verbaasde hem opeens hoe kort de weg van beneden naar haar kamer eigenlijk niet was. Het gevoel dat er meer achter die kussen zou kunnen zitten, schrok hem een beetje. Zachtjes maakte hij zich los en keek haar met een scheve glimlach aan. 'Gekkerd.'

Lexi keek hem met een kleine frons aan toen hij haar losliet. 'Wat, mag ik je niet meer kussen?' grapte ze, maar eigenlijk was het best een serieuze vraag. Ze snapte eigenlijk niet zo goed waarom hij ineens die afstand van haar nam. 'Wil je weer terug naar beneden?' Als dat zo zou zijn, snapte ze hem niet. Beneden zat iedereen binnen gehoor en kijk afstand en Lexi was nou eenmaal iemand die om haar privacy gaf, en zeker als het hierom ging.

'Wij kunnen hem samen wel aan hoor, maak je maar geen zorgen,' zei ze plagerig en streelde met haar vingertoppen over Thomas' wang. Deze liet ze over zijn nek, schouder en arm glijden naar zijn hand. 'Zullen we maar gewoon gaan? Ik heb je kamer nog nooit gezien, dus daar is het nu de hoogste tijd voor. En ik voel me niet op mijn gemak met dit jurkje tussen al die mensen,' lachte ze.

Thomas moet lachen om haar. Werkelijk hardop. Hij nam haar hand in de zijne, opende de deur en liep zo al slaommend tussen al de mensen door. Zijn kamer bvond zich naast die van Lexi. Tegenover hem sliep Emma. Hoewel hij er zeker van was dat deze niet veel slaap kreeg. Zijn kamer was typisch jongensachtig. Enkel ad hij een klein boekenrek en was hij redelijk opgeruimt. Wel sloot hij de deur achter zich. Puur voor de privacy en sowieso voor de liefdeskoppeltjes... 'Dus dit is het...'