Het huis van de Familie McKenzie-Starling

Lexi sloeg haar armen om zijn schouders heen. 'Gelukkig maar,' giechelde ze en gaf hem een zoete kus. Ze was blij dat hij het terug had gezegd, het had haar eerlijk gezegd niets verbaast als hij was dichtgeklapt, maar gelukkig was dat niet gebeurd.

Jay glimlachte en streelde met zijn neus over de hare. 'Bang dat ik het niet ging terugzeggen dan?' grijnsde hij jongensachtig en streelde acht over haar zij. Het was heerlijk om in haar ogen te kijken, hier gewoon te liggen en niet meer te denken aan iets. Zacht drukte hij nog een kus op haar voorhoofd. 'Ik zou nu gewoon in slaap kunnen vallen.'

'Misschien een heel klein beetje,' gaf ze toe en glimlachte. 'Maar gelukkig zei je het wel terug,' Dan had ze zich pas ongemakkelijk gevoeld, als hij niets terug had gezegd... of iets in de trend van. "Ik hou misschien ook van je." Ach, Lexi was altijd zo'n meisje waar de honderden rampen scenario's door haar hoofd speelde. 'Wat houdt je tegen? Je mag hier vannacht blijven als je wilt?'

'Ik begrijp het,' zei ze met een glimlach en kroop weer tegen hem aan. 'En je hebt trouwens gelijk; het is niet verstandig om ver in de toekomst te gaan kijken. En ik hou ook van jou, Thomas, vandaag, morgen, en stiekem daarna ook nog.' Ze giechelde en drukte een kus op zijn neus. 'Zullen we weer naar beneden gaan? Het verbaast me dat nog niemand op de deur heeft geklopt!' Ze wou de gastheer niet van zijn feest weg houden.

'Meen je dat nu? Zouden ze het niet erg vinden hier thuis?' Jay zou in dit geval liegen tegen zijn moeder en zeggen dat hij bij Willy bleef. Die nam het vast en zeker voor hem op ezn voorzag hem van een alibi. 'Normaal zeg ik het niet snel tegen meisjes... Weet je wel... Het zijn serieuze woorden met een serieuze betekenis.'

Thomas glimlachte naar haar en streelde liefkozend door haar haren naar haar wang. 'Kies maar wat we doen. Ik vind het hier ook echt prima.' Een hele setlist van rustige nummers speelde af terwijl zij hie rop bed laggen. Thomas vond Elle werekelijk een knap meisje. Ze was verleidend zonder dat ze het wist.

Ze giechelde en drukte haar neus tegen de zijne aan. Liefdevol drukte ze een kus op zijn lippen. 'Kom, dan gaan we naar beneden toe. Ik kan elke dag van de week met je op bed liggen, maar jij kan niet elke dag een feestje geven. Dus je moet maar weer eens de gastheer gaan uit hangen!' glimlachte ze en ging recht op zitten, terwijl ze naar zijn iPod keek. 'Die set list is geweldig! Kan je hem een keer sturen?'

- Nieuw

Thomas kreunde nog een keer van de pijn. 'Mama en papa gaan ons zo doodmaken. Hou je erbuiten, Lexi. Je hebt hier niets mee te maken. Ik ben ondertussen nuchter genoeg om zelf voor de gevolgen op te draaien.' Hij kroop uit de auto en keek Jay aan. 'En jij gaat voorzichtig zijn met m'n zusje! Kruip trouwens meer via de rechterkant van de klimop naar boven. De linkse kant is slecht; enkele latjes zijn kapot daar.' Met deze woorden liep hij naar de deur en sukkelde met de sleutel, maar kreeg hem wel open;

Jay drukte nog een kusje op Lexi haar wang na de preek en advies van Thomas. 'Oké, dan zie ik je boven? Neem het advies maar aan van Thomas. Hij is je broer, dat snap ik wel, maar dit is deels zijn fout. Alcohol is echt verraderlijk.'

Lexi keek Thomas aan en gaf Jay nog een kus. 'Ik zie je boven.' zei ze met een glimlach en liep achter Thomas aan het huis in. Ze waren nog geen twee seconde binnen of het licht knipte aan. Hun ouders zaten op de bank, met hun armen over elkaar geslagen. Lexi kon zien dat haar moeder iets wilde zeggen, maar haar mond viel open van verbazing en zo keek ze naar Thomas. 'Thomas... wat heb je in vredesnaam gedaan? Wat heb je gedaan?' Ze liep naar hem toe en bekeek hem.

Thomas zuchtte meteen toen zijn moeder op hem af kwam. Hij keek even naar Lexi. 'Ik ben per ongeluk geraakt, mam... Je weet hoe feestjes er aan toe gaat en soms wat gevechten...' Zijn vader keek onderzoekend naar Lexi. 'Lexi? Moest hij weer de grote held uithangen?' Thomas haatte het als zijn vader ging doen alsof hij agent was zoals zijn grootvader.

Lexi schudde haar hoofd. 'Hij werd gewoon per ongelijk geraakt door één van de jongens die in gevecht was.' zei ze en keek Thomas aan. Ze hield er niet van om te liegen tegen haar ouders, en dat wist hij. 'Ik zal wel even een ijspack pakken,' Hun moeder liep naar de keuken toe en kwam terug met een bevroren zak doperwten. 'Hier, leg dit er eventjes op.'

Thomas zuchtte en staarde naar het ijspack. 'Het is goed mama... Ik voel het nauwelijks meer.' Daarbij stond zijn vader te lachen. 'Thom, je staat erbij alsof je neus af valt.' Hij nam zijn zus vast terwijl Thomas de doperwten enkele malen veranderde van positie omdat het zoveel pijn deed. 'Bedankt lieve meid dat je die broer van je niet zomaar alleen liet. Droomzacht,' Hierna keek hij naar zijn vrouw. 'Denk je dat we naar de spoed met hem moeten?'

Lexi glimlachte naar haar vader en pakte Thom bij zijn schouder beet. 'Hou je taai,' zei ze tegen hem en verdween naar boven toe. Hopend dat Jay zich al een weg naar boven had gebaand.

Zoë keek Daniël aan en keek daarna naar hun zoon. 'Weet je zeker dat het geen pijn meer doet, we kunnen zo naar de Spoed en een foto laten maken.' Ze was zelf geen zuster, dus zien of het gebroken was, of enkel gekneusd, kon ze niet. Ze liep weer terug naar de keuken, en maakte een doek nat. 'Laten we eerst dat bloed eens weghalen, kom.' Voorzichtig depte ze rondom zijn neus het opgedroogde bloed weg.

Thomas wou de pijn niet van zijn gezicht laten afleiden, maar toen zijn moeder aan zijn neus zat kromp hij ineen van de pijn. 'Het is niet gebroken. Die pijn herken ik. Niet nodig dus.' zei hij met opeengeklemde kaken terwijl zijn vader wegliep voor een pijnstiller te halen. 'Thomas, je moet echt eens meer gaan nadenken wat je doet... Mensen kunnen het prima af zonder jouw bescherming....' Zo begon een erg lange preek.

Zoë wreef zachtjes over de rug van haar zoon. 'Oké dan,' Als hij er zeker van was dat het niet gebroken was, dan zouden ze niet naar de Spoed gaan, in ieder geval niet nu. 'Daniël, laat die jongen nou even...' Maar het was al te laat, haar man stond tegen hem te preken. Meerdere malen probeerde ze hem te onderbreken, maar zonder succes. 'Oké, Daniël, nu is het genoeg. Hij snapt het.'

Jay was uiteindelijk met wat moeite boven geraakt. Nu zat hij geduldig te wachten op haar bed, maar had voor de zekerheid zijn schoenen uitgedaan; hij wou niet dat haar ouders hem zouden horen hierboven. Hij keek enkel rond en was opgelucht toen de deur open ging. Toch was hij bijna van bed getuimeld. 'Lexi?'

'Ik ben het maar,' lachte ze en knipte het licht aan. 'Zo, met een goed leugen en een preek is ie er volgens mij heel erg goed vanaf gekomen.' Ze wist niet wat er zich nu beneden afspeelde, maar het zou vast wel meevallen. 'En nu hebben we eindelijk wat tijd voor onszelf. Geen ouders, geen mensen, alleen jij en ik.' zei Lexi met een glimlach op haar gezicht en liep naar hem toe.

Jay glimlachte naar zijn vriendin. Ongelofelijk dat hij dit had gedaan én had gelogen tegen zijn moeder. Met een sms naar Willy en de geweldige vriend die hij was, zou hij voor een waterdicht alibi zorgen. Dit deed hem denken aan dat hij binnenkort best nog eens iets zou doen met zijn beste vriend. 'Met een jaloerse zus in een van deze slaapkamers, ouders beneden en een broer die heel de avond van de pijn zal kreunen, bedoel je?' Hij grinnikte en nam haar handen vast om haar zo zacht naar zich toe te trekken en haar te kussen.

Lexi moest lachen. 'En wat nou als we die eens negeren?' Waarschijnlijk zouden ze continu gestoord worden door zowel Thomas, als Emma en haar ouders. Hopelijk zouden ze dan niet binnenkomen, maar dan kon hij zich altijd nog verschuilen in de kast en als dát niet werkte konden ze altijd haar vader nog de schuld geven: die had het tenslotte verteld. Toen hij haar kuste, glimlachte ze en kuste ze hem zachtjes terug.

Daniël keek zijn vrouw aan. 'Nee, Zoë, het is niet goed. Ik wil dit niet nog een keer zien, Thomas. Ik snap het; je bent jong, je maakt fouten en dat is niet verkeerd. Maar wees voorzichtig. Dat is het enige wat ik wil, verwacht.' Thomas stond bij die woorden op. 'Bedankt mam,' zei hij stilletjes, drukte een kus op haar wang en strompelde naar boven. Bij de woorden van zijn vader kwamen de gedachten binnen dat het gedaan was tussen hem en Elle.

Zoë keek Thomas na en keerde zich tot haar man. 'Daniël, heb je die blik niet in zijn ogen gezien? Er is duidelijk iets gebeurd op dat feest, ik weet niet wat, maar er is íets gebeurd en jou preek heeft het er niet beter op gemaakt. Had je niet kunnen wachten tot morgen?' Over de meeste dingen waren zij en Daniël het eens, maar soms vond Zoë dat hij wel iets minder hard mocht zijn voor zijn kinderen, en zeker voor Thomas.

Jay lachte even zacht en kuste haar hierna weer verder. Zacht streelde hij een pluk weg. 'Ik heb echt zoveel zin om samen met jou in slaap te vallen. En we hebben sloten voor iets op de deur lijkt me?' Hierna grijnsde hij weer en ging op het bed liggen.

Lexi stond op van het bed en draaide de sleutel die in het slot van haar deur zat om. 'Daar heb ik inmiddels wel voor gezorgd. Dronken broers kunnen 's nachts nog wel eens je kamer in komen, dus vandaar.' De sloten zaten er al op van toen haar moeder nog jong was, maar Lexi grapte er altijd om met Thomas. 'Nu kunnen we rustig in slaap vallen, samen.'

Jay lachte even en nam haar tegen zijn borstkas aan. Het voelde goed om dit tengere lichaampje in zijn armen te hebben. Voor meer kon hij niet wensen. Eigenlijk wel.... Hij kon wensen dat zijn familie weer samen was en alles zo onbezorgd als vroeger, dat hij geen weerwolf was... Maar op dit moment had hij haar en zij liet hem die dingen vergeten. Zacht vonden zijn lippen die van haar na lang in haar ogen te staren.

Thomas ging in zijn bed liggen, maar wist dat waarschijnlijk zijn moeder en/ of vader naar boven zou komen om hem te controleren. Echter was hij niet zo goed in toneelspelen als hij dacht.

Daniël keek Zoë ongelovig aan. 'Kijk, Zoë, er kan wat zijn met hem. Er zal waarschijnlijk wat gebeurd zijn, maar daar moet hij zelf mee afkomen. Geef hem een avondje om er over heen te komen. Thomas lijkt even hard op mij toen ik zo oud was. Hij komt naar je toe, dat doet hij echt.' Hierbij liep hij enkele trappen op. 'Kom je ook naar boven?'