Huis van de familie Vaugh-Green

Sebastiaan lachte en keek haar aan. 'Jocelynn, wil je het nu serieus met me hebben over de bloemetjes en de bijtjes? Nee, niet dat ik me herinner. We hadden erg vaak seks...' Hierbij keek hij zijn dochter speels aan en liet haar van zijn schoot af gaan. Hij wist hoe hatelijk ze het soms vond dat hij en Iggie nog twee verliefde pubers waren. 'Die kast weer?' Hij grinnikte en rekte zich uit. 'Je bent er echt door geobsedeerd.'

'Te veel informatie pap!' zei ze over haar schouder heen en staarde weer naar de kast. Haar moeder had jarenlang potjes verzameld met zand van allerlei stranden erin. Haar vader had dan weer sigaretten uit alle tijden gespaard. 'Nou, jij hebt die kast nog steeds, dus je bent zelf ook best geobsedeerd, nietwaar?' beet ze terug. Ze staarde naar een foto van haar en haar ouders en streek er even met haar vinger overheen. Ze wilde wel voor altijd samen met haar ouders leven. Niet dat haar ouders dat goed zouden vinden.

'Nee Lynn, het is om ons te herinneren. Net zoals mensen foto's bijhouden. Enkel zijn foto's als vampier veel riskanter. Er zijn vele dingen die ons menselijk maken en het is logisch dat we die willen koesteren of daar herinnerd aan willen worden. Jij maakt me menselijk en zo doet de liefde voor je moeder dat. Die kast helpt me daar aan herinneren. Altijd. Voor altijd. En ik kan nog wat meer informatie geven als je wilt...' Hij lachte en vroeg zich af hoe het mogelijk was dat Igraine nog niet was komen checken dat ze beide nog steeds leefde. 'Vroeger moest ik niet altijd een verhaaltje voorlezen voor het slapengaan. Ik kon je naar hier brengen waarbij je zelf wel snel genoeg de slaap vatte...'

Ze nam plaats in een stoel en ging zo naast haar vader zitten, waar ze perfect zicht hadden op de kast. Ze zuchtte en keek haar vader aan. 'Dat is mooi verwoord, pap,' zei ze eerlijk en klopte even goedkeurend op zijn arm. Daarna draaide ze zich weer om naar de kast en luisterde naar zijn verhalen. 'Ik was vast een vreselijke baby soms, nietwaar? O bah, zag mam er niet vreselijk uit toen ze zwanger was? Zo'n klein lichaam met een megabuik.' Ze moest lachen en stond op. Het was goed om weer eens met haar vader gepraat te hebben. 'Kom, dan gaan we weer naar mam toe. Ik moet mijn eten nog op eten!'

Sebastiaan grinnikte bij haar vragen. 'Als baby hield je tenminste nog je mond,' plaagde hij haar en gaf haar weer een zachte por. 'Hmm... Ik vond het jammer dat we seksueel stil lagen...' Hij plaagde haar verder. 'Ze is een mooie vrouw. Beeldschoon. In eerste instantie de reden waardoor ik interesse in haar kreeg dus zelfs met dat buikje was ze een spetter. Ja, ik kom zo. Even dit versturen.' Hierbij typte hij wat snel af en verzond het naar een collega. Hij zat op een bureau samen met nog twee andere notarissen... Vampierkrachten waren soms handig. 'Kom kleine!'

Ze hield haar handen op haar oren. 'Te veel informatie pap! Echt waar hoor!' Snel liep ze samen met hem naar de woonkamer, waar haar moeder in een oogwenk van de woonkamer naar de keuken was gerend. Toch handig, vampier zijn. Ze stopte het bord in de magnetron en sloeg toen haar armen om haar dochter heen. 'Heb je een goed gesprek met je vader gehad?' vroeg Igraine aan haar en keek hierbij ook Sebastiaan aan. Lynn knikte en moest lachen. 'Hij vindt je zelfs mooi als je dik bent,' grinnikte ze en keek brutaal naar haar vader. Zo daagde ze elkaar wel vaker uit. Igraine lachte enkel en gaf toen haar man een kus. Ze boog bijna onmerkbaar naar zijn oor. 'Ik ben trots op je,' fluisterde ze en pakte toen weer het bord, om deze voor Lynn op tafel te zetten.

Sebastiaan stak zijn tong speels uit naar zijn dochter. 'Zie je; dat zou een baby niet gezegd hebben.' Hij glimlachte naar Igraine waarna hij achter haar ging staan en zo zijn armen rond haar heen sloeg. 'Lynn vroeg zich af waar ze vandaan komt... Die heb ik gelijk ook weer afgeschrikt dus we zullen wat anders moeten verzinnen dan condooms voor haar verjaardag.' grinnikte hij en drukte een kusje in haar hals. 'En we gaan naar Londen.' Zacht liet hij haar los. 'Ziet mama dat zitten?'

Ze trok een quasi ongelovige blik en gaf Sebastiaan een zachte por. 'Nee, echt? Heeft hij dat echt gedaan? Niet te geloven he, die man!' lachte ze met een knipoog. Ze ging naast Lynn zitten en klapte enthousiast in haar handen. 'Londen! Yes! Ik leefde daar in de Victoriaanse tijd, toen ze nog van die prachtige jurken droegen. Ik zal je er wel eens eentje laten zien, Lynn!' Lynn knikte enthousiast; ze was gekke op oude spullen, en dan helemaal op antieke kleding. Ze begon weer van haar pasta te eten en genoot er van. Het was echt lekker.

Sebastiaan keek tevreden hoe Lynn met genot haar weten weg werkte. 'Is het lekker, kleine van me?' Ook hij nam plaats en keek even Igraine uitdagend aan. Hij was nog helemaal niet klaar met haar. 'En schat, vijf minuten waren nogal snel hé...' zei hij plagend waarna hij weer serieus Lynn aankeek. 'Londen... Voor mij was het toen industriele revolutie. Ik had geld dus leefde het goede leven. Ik heb er vaak gewoond eigenlijk. Een van mijn favoriete steden en een leuk land opzich. Ik zou je echt graag naar Peru een keertje nemen. Lijkt je dat niks?'

Ze knikte instemmend op haar vaders vraag en at het laatste beetje eten op. Daarna bracht ze haar bord naar de keuken en zette deze daar neer. In de tussentijd dat zij even weg was, glimlachte Igraine naar haar man en pakte zijn hand vast, om hier met haar duim zacht over heen te strijken. 'Vanavond,' knipoogde ze en keek weer op toen Lynn binnen kwam lopen. Ze luisterden beiden gefascineerd naar Sebastiaans verhaal en Igraine keek hem daarna verbaasd aan. 'Peru? Heb je daar ook geleefd? Werkelijk, Lynn, dat is echt een prachtig land. Je zult het daar heerlijk hebben.' Lynn haalde haar schouders op. 'Mij lijkt het wel gaaf.'

Sebastiaan grijnsde even naar Igraine waarna hij zag dat Iggie meer enthousiast leek dan Lynn. 'Nee, ik ben er enkel lang gebleven. De tempels zijn echt indrukwekkend. Het was een slimme cultuur en hun bouwwerken zijn prachtig! Of waar wil je graag heen, lieverd?' Hij keek naar zijn dochter en trok die even in zijn armen voor een knuffel. 'Of waar wil jij nog eens graag heen, Igraine? Canada misschien?' Dat laatste kwam er erg plagend uit.

Spoiler:

Igraine glimlachte toen haar man en dochter knuffelde en sloeg toen glimlachend haar blik neer. Canada was echt een van de weken van haar leven geweest. Ze zou het ook totaal niet erg vinden om dat eens over te doen. 'Of we gaan naar iets warms. Naar een eiland of zoiets. Het is jouw keuze, lieverd,' zei ze tegen Lynn en streek met haar hand over haar wang. Ondertussen streelde ze met haar voet het scheenbeen van Sebastiaan en keek hem even uitdagend aan.

Spoiler:

Lynn haalde haar schouders op. 'Eigenlijk lijkt Peru me best wel gaaf. Heb je er nog spullen van over in de herinneringenkast?' vroeg ze benieuwd. 'Maar Indonesië of Australië lijkt me ook leuk. Maar dan voor een langere vakantie, he!' Ze liet zichzelf zuchtend knuffelen door haar vader en liep toen richting de woonkamer. 'Mam, zullen we samen eens gaan winkelen? Ik heb een galajurk nodig voor het aankomende feest. Of misschien heb je er nog wel eentje.' Lynn ging zuchtend op de bank zitten en keek naar de grond. 'En ik heb geen date.'

Sebastiaan grinnikte bij de vraag van de herinneringenkast. 'Als ik mocht doodgaan dan gaat die kast helemaal naar jou, maar ja, ik geloof van wel. Fototoestellen waren toen al uitgevonden...' Weer ging heel zijn aandacht naar zijn vrouw toen Lynn naar de woonkamer ging; meteen stond hij bij Igraine om haar uitdagend te kussen op haar lippen, passioneel en hongerig. Zodat hij haar niet zou teleurstellen. Enkel liet hij Lynn maar praten en stopt net op het moment dat die een reactie zou vragen. Grijnzend keek hij naar zijn vrouw. 'Wel, het feit dat je geen date hebt stelt me al meer gerust,' riep hij plagend naar haar. 'Wie weet ontmoet je daar wel je prins charming. Of wel ga je toch met Tara? Heeft ze al een vriend of een date?' Sebastiaan stond echter nog steeds bij zijn vrouw. 'Stiekem doen wind me best op,' grinnikte hij enkel hoorbaar voor haar bij haar oor waarna hij haar meenam naar de woonkamer. 'Ja, mama. Ga je mee shoppen?' Werkelijk hield hij ervan om zijn dochter te plagen, nam wat geld uit zijn achterzak en hield het voor Lynn haar neus. 'Dat zal wel genoeg zijn voor een mooie jurk? Misschien wel nog een accessoire? Ik wou het je daarjuist al geven, maar... Ik kreeg dus even die dramaqueen inzinking.'

- Seb sucktttt!

Igraine kuste hem vol liefde en verlangen terug. Gelukkig had Lynn niets door en praatte ze ongestoord verder. Even keek ze haar man plagerig bestraffend aan en streek met haar handen over zijn borst. 'Wacht maar eens af voor vanavond,' plaagde ze hem en liet zich meetrekken naar de huiskamer. Ze klapte vrolijk en enthousiast in haar handen. 'Ja, natuurlijk gaan we samen naar een jurk zoeken! En als je niets kan vinden, heb ik inderdaad nog genoeg jurken voor je hangen.'

Lynn keek op toen haar ouders weer binnenkwamen. Ze glimlachte bij het enthousiasme van haar moeder. 'Dat is een deal, mam!' Ze keek haar ogen uit toen haar vader haar dat geld voor hield. 'Wat... Wat super pap! Heel erg bedankt!' Ze knuffelde haar ouders en keek ze beiden glimlachend aan. 'En ik heb ook heel veel zin in dat weekend, werkelijk waar.' Ze vernauwde toch haar ogen en keek naar haar vader. 'Pa-hap! Ik wil hartstikke graag een date! En ja, inderdaad, misschien ga ik wel met Tara, alhoewel ik wel zeker weet dat zij wél een date kan krijgen.'

'Wat is dat nu weer voor onzin?' Hij knuffelde mee in hun groepsknuffel. 'Je bent veel mooier dan Greenheart. Mooi gezichtje misschien, maar kende is haar karakter erg slecht. Zal ze van de moeder hebben die zelf een relatie had met leerkrachten...' Hierbij grinnikte hij en keek naar Lynn. 'Schat, je moet echt geen date hebben om plezier te maken. Koop dan een mooie jurk zodat de jongens achter je aankomen als je dat knappe gezichtje niet genoeg vindt. En niet te open hé!' Hierbij keek hij even naar Igraine.

Lynn was het niet volledig eens met haar vader, maar zei er verder maar niets meer over. Igraine dacht bij zijn woorden aan Arthur... Arthur die alleen en eenzaam was. Ze was veel te lange tijd niet bij hem geweest, niet komen kijken hoe het met hem ging. Ze keek even naar Sebastiaan en glimlachte. 'Je bent ook zo'n typische lieve vader,' giechelde ze en drukte een kus op zijn wang. Ze streek even met haar hand langs zijn rug en keek haar dochter weer aan. 'We zullen wel zien wat we doen, nietwaar Lynn? Misschien zijn er juist wel hele mooie open jurken,' zei ze samenzweerderig.

'Als je dat waagt, Igraine dan naai ik die van jou allemaal dicht. En ik kan niet naaien.' Hierbij grinnikte hij en sloeg zijn armen rond zijn vrouw. Nu was het zijn beurt om haar te knuffelen. 'Grapje over Tara hé, Lynn. Je bent een mooi meisje en ik zeg niet dit omdat ik je vader ben en dat hoor te doen. Je weet even goed dat ik doodeerlijk zou kunnen zeggen dat je echt lelijk was, maar dat ben je niet. Dus dan doe ik dat niet.' Hierna drukte hij kort zijn lippen tegen Iggie haar kruin.

Lynn zuchtte en knikte. 'Ik weet dat je dat zo zou zeggen, pap. Wist je nog dat ik die nieuwe jurk had gekocht voor mijn verjaardag? Je vond hem spuuglelijk en liet dat ook duidelijk merken.' Ze duwde even lacherig tegen haar vader aan en pakte toen haar spullen bij elkaar. 'Ik ga denk ik maar eens huiswerk maken, zodat ik vanavond met jullie een film kan kijken.' Hiermee liep ze de trap op naar haar kamer.

Igraine lachte om Sebastiaans woorden, maar wachtte nog even met antwoorden. 'Ik zal zo wat thee brengen, lieverd,' glimlachte ze en keek hoe haar dochter weg liep. Hierna keerde ze zich naar Sebastiaan om en glimlachte speels. 'Alsof jij me in dichtgenaaide, bedekkende kleding wil zien,' fluisterde ze en drukte paar plagerige kusjes op zijn lippen. 'Lynn is echt een mooi meisje he? We hebben ons werk dus goed gedaan. Vooral ik!' Met deze woorden lachte ze en liep richting Sebastiaans werkkamer.

Sebastiaan grinnikte en keek hierna Igraine aan. 'Oh geloof me lieverd. Smaak wordt beïnvloed door de jaren heen en als ik kon zou ik zie eigenlijk allemaal een beetje meer uitknippen. Dat moet enkel Lynn niet weten.' Hij keek na hoe ze speels wegliep, maar volgde haar al snel waarbij hij de deur achter zich in het slot draaide en haar op tilde om zo op de bureau te zetten. 'Ze lijkt echt zoveel op je. En ja, je bent prachtig.' Hij streelde langs haar been en drukte een zachte kus op haar lippen.

Ze beet verlangend op haar lip toen ze zag dat hij de deur op slot deed en liet zich op het bureau tillen. Meteen sloeg ze haar benen om zijn middel heen en leunde een stukje naar achteren om hem aan te kijken. Ze glimlachte om zijn woorden en kuste zijn lippen. 'Arthur zegt altijd dat hij er nooit aan gaat wennen dat een tweede Igraine in zijn klas zit,' giechelde ze. Met haar hand streek ze over zijn borstkas en keek hem zo aan. 'We moeten echt weer eens een weekendje met zijn tweeën doorbrengen. Ik ben gek op Lynn en kan haar geen dag missen, maar dit...' Ze gebaarde naar het bureau en de deur op slot. 'Ik wil je gewoon weer eens een dag helemaal voor mezelf hebben.'

'Met andere woorden: Je wilt seksen,' lachte hij en keek haar geamuseerd aan. 'Misschien als Lynn bij een vriend of vriendin kan blijven dan, want anders vind ik het echt zielig voor haar dat ze alleen thuis moet blijven...' Hierbij grijnsde hij en drukte enkele kusjes in haar hals. 'Je ruikt echt lekker. Ik mag gelukkig zijn met zo'n prachtige vrouw en raad eens, dat ben ik ook.' Hij ging niet verder over Arthur. Nog steeds waren ze zoals water en vuur. Hij was het vuur.

Ze gaf hem een zachte duw en grijnste. 'Alsof jij dat niet wil,' fluisterde ze in zijn oor en trok hem dichter naar haar toe. Haar handen gingen even plagerig onder zijn shirt, waarbij ze hem aan keek. 'We laten Lynn natuurlijk niet onbeschermd achter. Ze kan bij Arthur logeren? Hij vindt dat vast wel gezellig, denk je ook niet?' Ze drukte haar lippen in zijn nek en haalde haar handen weer onder zijn shirt vandaan. 'Ik ben echt blij dat we nog steeds samen zijn,' glimlachte ze.

'Arthur dit, Arthur dat. Als ze veilig moet zijn dan laat ik haar nog liever bij een wild vreemde achter. Die man is zielig, Igraine. Je weet hoe ik over hem denk. Het is al erg genoeg dat hij peetvader van haar is.' Hier keek hij haar bij aan. Weer was zijn hele zin over. Even staarde hij naar de handen onder zijn shirt. Vandaag kwam hij zo vaak in hun conversaties voor en dat was helemaal niet naar zijn zin. Hij nam plaats in de bureaustoel voor haar en staarde haar aan. 'Maar waarschijnlijk zal ik wéér eens moeten toegeven. Echt één ding zal nooit veranderen en dat is jouw voorkeur voor Arthur-alles en mijn voorkeur om hem zo min mogelijk met mij betrokken te houden. Hij mag haar peetvader zijn, maar we leven voor altijd. Het is niet nodig voor haar om met een band met haar op te bouwen. Ze mag op je lijken, maar daarom moet ze nog niet jou vervangen, Iggie. En dat ga je doen. Dat weet ik zeker.'

Ze werd met het woord bozer en sprong van de bureau af. 'Wat een onzin, Sebastiaan!' zei ze fel en liep door de kamer heen. 'Waarom zie je nou nooit eens wat hij allemaal voor ons doet? Hij helpt ons met schoolzaken, zoekt hoe het nou kan dat ik zwanger werd, neemt Lynn in zijn huis op als wij dood gaan. Wie doet dat nou allemaal nog meer voor ons?' Ze zette haar handen naast Sebastiaan neer en keek hem zo van dichtbij aan. 'Zeg dat nooit meer, Sebastiaan. Ik meen het. Dat is onzin.' Ze stond weer recht en sloeg haar armen over elkaar heen. Ze keerde hem haar rug toe, zodat hij haar tranen niet kon zien. Opeens werd ze zich zo bewust dat ze Arthur en Lynn ooit eens zou verliezen.

Sebastiaan was de uitbarsting van zijn vrouw die daarop volgde gewoon. Het kwam altijd weer én weer. Nooit had ze interesse gehad in het feit of hij vrienden had. Zelfs voor de bruiloft had hij ze zelf maar uitgenodigd. Zo was hij goede vrienden met enkele vampiers, maar zij was beste vrienden met een heks. Eentje die hem haatte en de schuld gaf van alles. 'Die dingen doet hij enkel voor jou,' zei Sebastiaan kil. 'Weet je wat, doe wat je wilt. Wees vrienden met Arthur, daar heb ik het minste last van. Ik haat de man en ik heb alle redenen om dat te doen.' Hierbij stond hij recht en keek hoe ze daar stond. Haar tranen binnen houdend. 'En Iggie, dit keer ga ik eens niet toegeven aan je. Ik hou van je, ongelofelijk veel, en dat tot in de eeuwigheid. Enkel kan ik het echt niet verdragen dat het lijkt alsof je een puppy hebt gered en hem mee in huis neemt. Met het idee dat ik het niet wil. Zonder het idee of Lynn het wel wilt. Hoewel ze wel een puppy zal willen met het goede hart van haar moeder. Maar voor deze man heb je dan uiteindelijk gekozen.' Foute keuze dan. Hij draaide zich om, deed de deur open en liep weg. Vampier zijn was heerlijk door de snelheid waarbij hij dan ook de voordeur met een harde klap liep dichtvallen achter zich en een sigaret opstak. Hij haatte Igraine net zoveel als hij van haar hield. En soms wenste hij dat hij nooit getrouwd was, haar nooit ontmoet had of dat Lynn nooit daar geweest was... Dingen zouden zoveel makkelijk zijn geweest, maar minder mooi of nog een moment waardig om van te genieten. Hij begon met wandelen door de nacht.