Noah's huis

Elle haalde opgelucht adem en keek hoe hij de kamer in kwam lopen. Dankbaar glimlachte ze naar hem toen hij de deken over haar heen legde en wees ondertussen naar de televisie waar het pop-up scherm van de film al te zien was. 'De romantische,' zei ze met blozende wangen en ze moest op haar lip bijten om niet te gaan lachen. Het was toch gestoord dat ze als 23-jarige deed alsof ze nog een tiener was?! 'En we kunnen hem altijd nog wisselen met een andere als hij echt slecht en cliché blijkt te zijn.'

Noah draaide zich eveneens naar de tv toe en leunde in een paar kussens. 'Alle romantische films zijn cliché Elle, maar dat maakt niet uit.' verzekerde hij haar en rekte zich kort uit. 'Hoe heet ie eigenlijk?' Hij keek of hij de titel ergens kon ontdekken op het beginscherm, maar hij zag hem zo snel niet staan. Het was best schandelijk dat hij drie kwart van de films uit de kast niet had gezien.

'Oh, maar deze is op een boek gebaseerd, dus misschien ken je hem wel... The Notebook? Ik was verrast toen ik hem in je kast zag staan,' glimlachte ze en trok de deken nog wat beter om haar heen. Bij zijn woorden trok ze nieuwsgierig een wenkbrauw op. 'Dus, je gelooft niet in de ingewikkelde, onmogelijke, maar perfecte liefdes verhalen?' vroeg ze benieuwd. Zijzelf had zulke films vroeger walgelijk gevonden en ze was er nog steeds geen fan van, maar zo nu en dan intrigeerde de films haar wel. En confronteerde ze ook. Waarom kon zij geen simpele en mooie relatie hebben?

'Ah Nicholas Sparks.' zei hij lachend en knikte. 'Populair boek onder meisjes voor boekbesprekingen.' lachte hij. Dat was dan ook de enige reden waarom hij het boek had gelezen. Ook kon hij zich nu herinneren dat hij hem in het ver verleden ook wel eens had gezien: hij moest tenslotte wel weten of ze écht het boek hadden gelezen en niet simpelweg de film hadden gekeken. 'Ingewikkelde en onmogelijke - ja, maar perfecte? Niet echt.' lachte hij. 'Geen enkele relatie is perfect en dat is maar goed ook, anders zou er niets aan zijn.'

Elle moest lachen om zijn woorden: ze wist nog heel goed hoe de meiden uit haar klas het inderdaad over boeken van Nicholas Sparks hadden gehad. In de lessen van Noah... Nog steeds was het een gek idee dat hij haar leraar was geweest. Hoezo gesproken over ingewikkelde relaties? Maar aan de andere kant voelde het nu zo vanzelfsprekend en normaal met Noah. 'Zullen we ons dan maar gaan wagen aan de film?' vroeg ze glimlachend. 'Want ík heb de film nog niet gezien. Dus niets verklappen!' Ze duwde even plagerig met haar schouder tegen de zijne en deed toen de film aan.

'Ik zal mijn mond dichthouden.' lachte hij en drukte op de play-knop, om de afstandbediening hierna weg te leggen. Achter hen knisperde het haardvuur nog steeds en Elle's lichaam voelde warm aan tegen dat van hem - of dat was gewoon iets wat hij zich inbeeldde. Op zich interesseerde de film hem niet zoveel, ook al wist hij niet meer hoe hij precies ging, hij vond het veel fijner om samen te zijn met Elle.

Elle had haar aandacht gericht op de film, maar al snel bleek het dat Noah gelijk had en dat de film inderdaad erg cliché was. Toen er een kusscene kwam, voelde ze hoe haar wangen rood werden en hoe ze niet naar Noah durfde te kijken. Wel kneep ze even zacht in zijn hand die ze vast had en kroop ze nog wat dichter tegen hem aan. Toen ze ongeveer op de helft van de film waren, draaide ze haar hoofd naar hem toe en moest ze lachen. 'Zelfs ik kan er niet meer tegen om naar deze clichés te kijken,' giechelde ze.

Noah sloeg zijn vrije arm om haar heen, toen zachtjes in zijn handkneep en begon te lachen bij haar opmerking. 'Ik zei het toch.' plaagde hij haar en gaf haar een zachte por in haar zij. Hij drukte de film op pauze, en kraakte zijn nek kort. 'Wil jij misschien nog iets te drinken?' Met dit koude weer dronk hij altijd veel, waarom wist hij zelf ook niet precies.

Elle schudde snel haar hoofd: ze wilde niet dat hun moment weer over was, net zoals net. 'Nee, zometeen misschien,' glimlachte ze dankbaar en ze voelde hoe ze het warm kreeg toen Noah zijn arm om haar heen sloeg. De woorden van Alex zaten in haar achterhoofd: vertel gewoon wat je voor hem voelt. Anders zou er nooit iets tussen hun gebeuren. 'Noah, ik-' Ze haalde diep adem en raapte al haar zelfvertrouwen bij elkaar. 'Ik vind je echt leuk. Echt heel erg leuk. En als het aan mij ligt, dan doen we dit veel vaker. Maar ik weet niet zo goed hoe jij erover, over óns, denkt,' zei ze zachtjes.

Noah keek haar even sprakeloos aan. Er waren niet veel momenten in zijn leven dat hij wérkelijk sprakeloos was, maar dit moment wist hij echt niets te zeggen. Hoewel, hij wist wel wat hij moest zeggen, maar de woorden kwamen er om één of andere reden gewoon niet uit. Op dit soort momenten kwam dat kleine jongetje dat hij vroeger was weer boven, maar hij moest zich er overheen zetten - anders zou hij alles verpesten. Als hij niet hetzelfde had gevoeld als zij, had hij hier niet gezeten met een arm om haar heen - maar op welke manier kon hij dat duidelijk maken, zonder het te verpesten met woorden? Er was maar één ding dat hij kon doen. Sommige handelingen vertelde meer dan 1000 woorden, dus deed hij iets waarvan hij had gedacht dat hij het nooit zou durven. Zacht en teder vonden zijn lippen die van haar.

Toen Elle Noah's gezicht zag, wist ze dat ze het verpest had. Hij wist niet wat hij moest zeggen, misschien wist hij wel niet hoe hij haar op de netste manier af kon wijzen. Verontschuldigend keek Elle hem aan en voelde ze hoe haar mondhoeken naar beneden trokken. 'Je hoeft niets te zeggen, ik-' En vanuit het niets voelde ze opeens zijn lippen op de hare. En nu wist zij niets te zeggen of te doen. Maar als vanzelf gleden haar handen op zijn wangen en drukte ze haar lippen terug op de zijne. Pas na een tijdje maakte ze weer een kleine afstand tussen hen en glimlachte ze vol geluk.

'Veel beter dan woorden, of niet soms?' vroeg hij lachend en streek een pluk haren weg die voor haar ogen was gevallen. 'Je moet weten dat ik niet zo goed ben met woorden.' lachte hij en drukte nog een kus op haar voorhoofd.

Elle moest weer lachen en knikte instemmend, terwijl ze zacht haar lippen weer op de zijne drukte. 'Heel veel beter dan woorden,' fluisterde ze en sloeg haar armen om zijn nek heen. Dit had ze nooit durven hopen, dat het zo zou aflopen tussen hen. Ze had nooit gedacht dat hij zo zou reageren op haar emotionele woorden. Ze wist dat ze al veel eerder naar Alex had moeten luisteren. 'Oh, wat zal Alex hier blij mee zijn,' lachte ze, 'de eeuwige koppelaarster.'

Noah rolde met zijn ogen en begon te lachen. 'Dat is ze zeker, bedank d'r maar als je d'r ziet.' grapte hij en zette de tv uit. 'Ik denk dat we ons eigen cliché liefdesverhaal maar af moeten maken.' zei hij met een grijns.

'Dat zal ik doen,' lachte Elle en kroop weer naar Noah toe. 'Ze zal het heel erg leuk vinden om te horen dat ze weer eens gelijk had.' Verlangend beet ze op haar lip bij zijn woorden en gleed ze met haar handen van zijn wangen langs zijn nek naar zijn shirt toe, om de spieren door de stof heen te voelen. 'Laten we dat maar doen,' glimlachte ze en boog weer naar voren om zijn lippen teder te kussen.

Het duurde niet lang voordat hun lippen elkaar weer vonden. Noah's lippen krulde zich op in een glimlach. Het idee dat zij een ex-student was, kwam niet meer in hem op op dit moment. Het was gewoon Elle en Noah. Vroeger had hij nooit zo over haar gedacht, maar dat was verleden tijd.

Elle keek hem weer liefdevol aan en gleed voorzichtig met haar vinger over zijn ietwat opgezwollen lippen door het zoenen. Het was bijna ondenkbaar dat hij haar zes jaar geleden nog les had gegeven. Prive-les zelfs, en dat ze nu kussend op zijn bank zaten. Met pretoogjes keek ze hem aan en veegde ze wat plukken haar voor haar ogen weg. Het haardvuur en de sneeuw buiten maakte de sfeer nog beter en opnieuw zocht Elle zijn lippen op. 'Misschien is het toch maar een beter idee als ik hier vannacht blijf... Ik zou niet in dit weer durven te rijden buiten,' grinnikte ze.

'En wat zou het onverantwoordelijk van mij zijn om je met dit weer naar buiten te sturen.' lachte hij en sloeg de fleece deken, die inmiddels op de grond was beland, over hen heen. Inmiddels was het buiten al gaan schemeren en nog harder gaan sneeuwen. 'Daarbij is het hier veel gezelliger.' zei hij met een grijns en stond met tegenzin op, om nog wat hout op het vuur te gooien.

Elle lachte met hem mee en sloeg dankbaar de fleece deken om haar heen. Toen hij naar het haardvuur liep, duurde het niet lang voordat Elle met hem meeging en op het tapijt voor het haardvuur plaats nam. Het was daar extra warm en het tapijt was heerlijk zacht. Ze pakte zijn broekspijp vast en trok hem zo weer omlaag. 'Veel gezelliger,' giechelde ze en trok hem naast haar. Daarna sloeg ze haar armen om hem heen en kuste ze verlangend zijn lippen.

Noah zakte weer naast haar neer op de grond en trok haar dichter tegen zich aan toen ze zijn lippen kuste. Zijn vingers wikkelde zich in een pluk van haar haren en zijn andere hand lag op haar onderrug. Het was nu voor het eerst dat hij echt vlinders in zijn maag voelde. Het was er altijd al geweest, maar hij had het gevoel nooit erkend, nu wist hij pas wat het was.

Hunkerig kuste Elle hem terug en hield zijn shirt stevig vast, om hem zo weer dichter naar haar toe te trekken. Toen ze beiden in ademnood kwamen, trok Elle zich glimlachend terug en drukte ze een klein kusje op zijn mondhoek. 'Dus, we moeten nog steeds een plannetje verzinnen om vanavond aan eten te komen... Zullen we toch maar naar de Chinees op de hoek gaan? We kunnen ook bellen en vragen of ze het langs kunnen brengen?' Ze trok de fleece deken weer om hen heen en leunde tegen hem aan.

Noah begon zacht te gniffelen en knikte. 'Ik denk dat we het daar maar bij moeten houden. Waar hou jij van?' Er stonden altijd zoveel gerechten op de menukaart, dat hij praktisch iedere keer iets anders pakte, gewoon omdat hij altijd wilde proeven. 'Ik loop wel eventjes, zie je al zo'n klein Chineesje op zo'n armzalig brommetje door dit weer heen rijden?' vroeg hij lachend en drukte zijn lippen zachtjes op haar slaap.

Ze glimlachte naar hem en schudde toen haar hoofd. 'Nee joh, je hoeft niet alleen te gaan, ik ga wel even met je mee!' Ze stond op en pakte zijn hand vast, om hem ook overeind te proberen te trekken. Ondertussen dacht ze na over een Chinees gerecht: een echte Chinees kenner was ze namelijk niet. 'Of wil je liever dat ik hier blijf? Ik kan ook alvast wat andere dingen klaarmaken, bijvoorbeeld wat te drinken of saus erbij?' Toen ze hem eenmaal weer overeind had getrokken, drukte ze een klein kusje op zijn lippen en keek ze hem afwachtend aan.

'Wat jij liever hebt. Ik wil niet dat je onnodig de kou door moet.' zei hij oprecht en streek wat door haar haren heen. Het klonk achterlijk, maar het was lastig om zijn handen van haar af te houden. 'Dus jij mag kiezen, je kan ook hier lekker bij het vuur blijven zitten, maar als je graag mee wilt zeg ik ook geen nee.'

'Ik zal alvast wel even de tafel dekken als jij het eten haalt,' opperde ze en sloeg haar armen glimlachend om zijn nek heen. 'En dan zal ik alvast het huis avond-proof maken door wat gordijnen dicht te doen en kaarsjes aan te steken.' Ze knipoogde en beet even speels op haar lip. 'Kom wel weer snel terug hè!' Ze duwde hem zachtjes richting de gang en bleef zelf nog dromerig in de woonkamer staan. Ze kon nog steeds niet geloven dat dat net allemaal gebeurd was! Al snel glimlachte ze weer vol geluk, omdat ze zich realiseerde dat het allemaal realiteit was, en volgde hem de gang in.