Huis van Sophie en Willy

Sophie werd wakker en rekte zichzelf uit, terwijl ze zich tegen Willy aanrolde. Ze trok de dekens tot onder haar kin op en kuste Willy's schouder. 'Good morning.' zei ze zachtjes en sloeg haar armen van achteren om zijn borstkas heen. Het zonlicht piepte door een randje van de gordijnen heen. Ze had geen idee hoe laat het was, maar zin om uit bed te gaan, had ze in ieder geval nog niet.

Willy werd door een gekietel wakker en voelde al snel dat Sophie's haren in zijn gezicht kriebelde. Al snel waren zijn ogen open en voelde hij hoe ze hem van achteren vast hield. 'Goedemorgen sunshine,' grinnikte hij, waarna hij zich omdraaide en zacht haar lippen kuste. Het was heerlijk om wakker te worden naast je vriendin én ook nog eens op een zaterdagochtend. Liefdevol drukte ze zijn lippen in haar nek en op haar schouder.

Sophie moest lachen toen ze Amigo de trap op hoorde komen. Met zijn snuit opende hij de deur en enthousiast sprong hij op het bed. 'Amigo!' lachte ze en aaide hem over zijn kop heen. Amigo had een gewoonte om iedere ochtend bij hun op bed te komen liggen: de ene ochtend kwam het beter uit dan de andere. 'Oh. Willy, ik heb echt nog geen zin om uit bed te gaan.' lachte ze en kroop dichter tecehm hem aan.

Willy hoorde ook Amigo de trap op komen en opende zijn armen boven de dekens, zodat hij hem kon begroeten. Amigo likte eenmaal Willy's wang en ging toen braaf aan hun voeteneinde liggen. Al snel pakte hij haar weer vast en kuste hij liefdevol haar lippen. 'We hoeven gelukkig ook nog lang niet uit bed. Wacht, blijf anders nog even lekker liggen, dan ga ik een ontbijtje voor je klaar maken.' Hij stapte uit bed en sprong in een boxer. 'En trek vooral géén kleding aan,' grinnikte hij speels.

'Ja, nee natuurlijk niet!' lachte ze en pakte van de grond een setje lingerie: ze hield er niet van om zo lang naakt te liggen. En dat beetje lingerie kon ook geen kwaad. Nadat ze weer terug in bed was gaan liggen, aaide ze Amigo over zijn buik heen en begon te lachen toen hij wild kwispelend bovenop haar sprong. 'Amigo!' lachte ze en wachtte vervolgens geduldig tot Willy terug zou komen van beneden.

Willy snelde naar beneden, waar hij snel een ontbijtje in elkaar flanste. Uit een stiekeme la haalde hij ook een klein pakketje, waar een ring in zat, en hij verstopte deze onder wat servetten. Hiermee liep hij voorzichtig naar boven, waar hij het dienblad op haar schoot zette en Amigo het bed af stuurde. Gelukkig was hij wel heel braaf, dus bleef hij rustig naast het bed zitten, wachtend op wat lekkers. 'Bon appetit!' riep hij lachend uit, waarna hij haar kuste.

Sophie keek naar het dienblad vol met eten en pakte het croissantje. Ze nam er een hap uit, dronk wat van de jus d'orange. 'Je hebt je wel heel erg uitgesloofd voor me vandaag, dat mag je iedere zaterdag wel voor me doen!' lachte ze en pakte het servetje om haar mond mee af te vegen. Uit het servetje viel echter een doosje. 'Willy... wat is dit?' vroeg ze verbaast en zette het dienblad aan de kant terwijl ze het doosje pakte. 'Is dit wat ik denk dat het is?'

Willy keek gespannen toe hoe ze het voedsel op at, ondanks dat hij enkel naar de servet kon kijken. Toen ze eenmaal het kistje had gevonden, pakte hij het van haar over en ging hij klunzig op hun bed op één knie. 'Normaal ben ik erg goed met woorden, zoals je weet, en ondanks dat ik dit al heel vaak in mijn hoofd heb herhaald, kan ik uiteraard nu niet de goede woorden vinden. Ik-' Hij slikte moeizaam en glimlachte daarna liefdevol naar haar. 'Een maand geleden ben ik stiekem na mijn werk naar jouw vader gereden om jouw hand te vragen. Gelukkig voor ons zei hij ja,' grinnikte hij, waarna hij weer serieus verder ging: 'Ik wil een leven met jou. Een rustig, prachtig, liefdevol leven, samen met Amigo en wie weet nog meer! Dus, lieve Sophie, ik vraag het jou met heel erg veel liefde: wil je met mij trouwen?'

Sophie keek hem met grote ogen aan en knikte toen hij uitgesproken was. 'Ja, ja natuurlijk!' riep ze enthousiast en vloog hem om de hals. Toen hij er gisteren ineens over begon, had ze gedacht dat hij een grapje maakte, dat het iets voor de toekomst was geweest. Het was niet eens in haar opgekomen dat hij het had gepland. 'Oh men je zou mijn hart moeten voelen!' lachte ze en keek naar de ring in het doosje. 'Hij is echt prachtig Willy...'

'Kom eens hier met je hand,' glimlachte hij, waarna hij teder de ring om haar vinger schoof. Hij had hem hoogstpersoonlijk uitgekozen en geprobeerd eentje te zoeken die ze mooi zou vinden. 'Je zou mijn hart eens moeten voelen!' lachte hij, waarna hij haar terug knuffelde en een kus op haar haren drukte. 'Amigo, kom eens met ons mee vieren!' lachte hij, waarna de hond al snel op hun bed sprong en het bord begon af te likken. 'Hé, had ik trouwens niet gezegd dat je geen kleding aan mocht doen!' lachte hij speels.

Sophie keek naar de ring om haar vinger en aaide Amigo over zijn rug heen. 'Dan is het maar goed dat ik niet naar je heb geluisterd. Dat zou wat zijn, als ik naakt ten huwelijk was gevraagd.' grapte ze en sloeg haar armen stevig om hem heen. 'Maar je mag de lingerie wel weer uit doen hoor, als je dat zo graag wilt.' giechelde ze zachtjes in zijn oor en kuste zijn kaaklijn, steeds verder richting zijn mond.

Willy kroop weer naast haar onder de dekens en aaide ook Amigo. Hij wilde per se dat de hond er ook bij zou zijn, want hij was toch familie en hij wilde dit speciale moment met hun hele gezin delen. Hij sloeg ook zijn armen om haar heen en kuste haar liefdevol, waarna zijn ogen al snel weer naar haar ring gleden. Bij haar woorden twijfelde hij geen moment en verloste haar al snel weer van haar lingerie. 'Zullen we vanmiddag bij onze ouders langsgaan?' (geen idee hoe ver alle ouders wonen xd)

'Ja, laten we dat maar doen. Ik weet zeker dat mijn moeder gaat huilen.' lachte Sophie en kuste hem teder. 'En jou moeder waarschijnlijk ook.' Ze wist dat hij opgegroeid was zonder vader, maar ze had geen idee waarom. Willy praatte nooit over hem en daardoor durfde Sophie hem er eigenlijk ook niet over te vragen.

Willy moest lachen en streelde ondertussen zacht met zijn vingers over haar naakte rug heen. 'Ik weet ook zeker dat onze moeders gaan huilen. Én mijn zusje. Ik zit zometeen samen met Stephen en jouw vader tussen allemaal huilende vrouwen,' grinnikte hij, waarna hij zacht zijn lippen op haar wang plaatste. 'Dus, wanneer zou je de bruiloft willen hebben? En waar? En waarnaartoe wil je op huwelijksreis?' Hij vond het heerlijk om er alvast over te speculeren en discussiëren. Hij droomde er al nachtenlang over, vooral om het aanzoek. Hij was zó nerveus geweest, maar gelukkig was het nu allemaal achter de rug.

'Hé, ik ga niet huilen.' Sophie was niet zo van het huilen, misschien zou ze gaan huilen van geluk, maar dat zouden dan maar enkele tranen zijn. 'Oh, ik wil in de zomer trouwen, als het lekker weer is... Ergens bij een mooi landhuis. Laatst hadden we een shoot voor het magazine, op een prachtige locatie! Het was een heel oud huis, met práchtige tuinen. Ik laat je straks wel een foto zien.' zei ze enthousiast en dacht even na. 'Ik weet niet, waar zou jij naartoe willen op huwelijksreis?' vroeg ze nieuwsgierig en keek hem met een glimlach aan, terwijl ze af en toe haar blik nog op de ring liet vallen.

Wily luisterde met een brede glimlach naar de woorden van Sophie. Hij vond alles prima voor hun huwelijk, alle beslissingen liet hij aan Sophie over, zodat het in haar ogen perfect zou worden. Toch was hij wel onzeker over de ideeën van Sophie, die allemaal best prijzig klonken. Het was niet zo dat ze weinig geld hadden, maar het was ook weer niet dat ze zwommen in het geld, bij lange na niet. Sophie had natuurlijk een hele goed betaalde baan, Willy's salaris daarentegen viel erg tegen. 'Ook naar een warm land. Ik denk dat, als we eindelijk vakantie hebben, we beiden zo moe zijn dat we niet veel meer kunnen dan lekker op het strand liggen,' lachte hij.

Sophie knikte. 'Dat denk ik ook, het wordt gewoon een welverdiende vakantie. Gewoon met z'n tweeën. Stephen wil vast wel op Amigo passen in de tussen tijd!' Haar broer was dol op de hond, dus hij wilde vast wel oppassen en anders wilde haar moeder en stiefvader dat vast wel. 'Oh ik weet echt al precies wat voor een jurk ik wil!' kirde ze enthousiast. 'Maar ik zeg niets, je ziet het vanzelf als de bruiloft is.' zei ze met een glimlach en kuste hem liefhebbend. Het was zo raar dat ze nu ineens verloofd was. Vroeger had ze nooit gedacht dat ze zou gaan trouwen. Ze had zichzelf altijd gezien als iemand die daar geen behoefte aan had, maar nu ze zich zo gesetteld had en al een tijdje samenwoonde, begon het gevoel steeds meer te spelen.

Willy slaakte een protesterende kreet en ging boven haar hangen na haar woorden. 'Meen je dat serieus? Je gaat mij gewoon maandenlang in spanning houden tot de bruiloft?! Nou, dan laat ik ook niet mijn pak zien,' grinnikte hij, 'en je weet hoe gewéldig mijn smaak is.' Hij kuste haar en ging ondertussen weer naast haar liggen. 'Na een week bij Stephen kan Amigo waarschijnlijk praten. Amigo gaat geen seconde rust hebben bij jouw broer, hij is echt gek op dat beest.' Hij wist nog steeds niet waarom Kate en Stephen geen hond hadden, maar hij besloot er maar niet naar te vragen. 'Anders dan maken we Amigo onze bruidsjongen. Dan kan hij de ringen wel in zijn bek houden.'

Sophie keek hem aan. 'Ik vertrouw je moeder en zusje erop dat ze een goed pak voor je uitkiezen. Ik zal je ook meenemen als ik jurken ga passen.' giechelde ze. 'En dan laat ik ze zweren dat ze het niet tegen je mogen zeggen. Hoe je ook protesteert en zeurt.' giechelde ze. 'Precies, hij traint Amigo wel!' Steeds als hij daar was geweest, kende hij een nieuw kunstje, Sophie wist nog steeds niet hoe hij het voor elkaar kreeg. 'Ja, en ze op het aller laatste moment doorslikt zeker.' Natuurlijk mocht Amigo erbij zijn, maar ze vertrouwde haar hond er niet op dat hij die belangrijke taak zou kunnen volbrengen.

Willy zuchtte en liet zijn hoofd in een hopeloos gebaar op zijn kussen vallen. 'Ik wilde je daarmee chanteren!' lachte hij wanhopig, waarna hij Amigo weer bij hem trok en hem knuffelde. 'Luister maar niet naar haar, ik regel het wel,' fluisterde hij in het oor van het dier, terwijl hij speels naar zijn vriendin - verloofde! - keek. 'Als er twee mensen immuun zijn tegen mijn geklaag, dan zijn het wel mijn moeder en zusje.' Hij zuchtte en dacht ondertussen ook na over zijn vader. Na al die jaren had hij zijn moeder nog steeds niet overgehaald om meer over hem te vertellen. Gelukkig kende en had Sophie nog steeds allebei haar ouders.

'Mij kan je niet chanteren, Willy. Ik hoop dat je dat inmiddels wel weet.' lachte ze en kroop bovenop hem, om hem innig te kussen. 'Maar ik kan je wel alvast vertellen dat ik er geweldig uit zal gaan zien en jij ook.' Ze wist zeker dat Willy er goed uit zou zien in pak, hij droeg er bijna nooit een, maar dat maakte het des de leuker.

Willy keek glimlachend toe hoe Sophie op hem kroop en innig kuste hij haar terug. Hij gleed met zijn hand over haar naakte rug en de ander belandde in haar haren, om zo haar gezicht bij de zijne te houden. 'Misschien moeten we zo ook maar eens uit bed,' verzuchtte hij mompelend, nadat de kus was afgebroken. 'Ik wil je namelijk, ondanks dit verzoek, niet van je werk afhouden. Want zonder onze centjes gaat onze hele bruiloft niet door.' Nogmaals kuste hij haar en ondanks zijn woorden, bleef hij haar stevig vast houden.

'Mmm, we kunnen toch nog wel een half uurtje in bed blijven? Dan werk ik vannacht wel een half uur langer door.' Ze wilde het liefste de hele dag met hem hier in bed blijven, helemaal niets hoeven doen, gewoon relaxen. Helaas had hij wel gelijk dat ze nog steeds het artikel voor vijf uur, morgenavond moest inleveren, maar als ze een beetje efficiënt te werk ging vanmiddag en morgen, kwam dat wel af.

Willy grijnsde breed en trok haar weer stevig tegen hem aan. 'Dat waren echt precies de woorden die ik wilde horen. En hé! Sinds wanneer ben jij de rebel hier?' Speels kietelde hij haar in haar buik, waarna hij haar weer kuste. Hij kon maar weinig momenten bedenken in zijn leven dat hij zo dolgelukkig was als dat hij op dat moment was. 'En dan doe ik wel al het werk in huis. Schoon maken, Amigo uitlaten, zodat jij je enkel op je werk hoeft te richten.'

'Sinds ik een verloofde vrouw ben.' lachte ze, terwijl ze haar vinger omhoog hield, om de ring te laten zien. 'Al mijn rebelse trekken zijn hierdoor boven gekomen.' grapte ze en rolde zich naar de andere kant van het bed, zodat ze op haar rug lag. 'En volgens mij ga jij daar goed gebruik van maken, ik ken jou.' Willy was een goede jongen, daarnaast ook nog eens ontzettend lief en grappig. Hij was zorgzaam en kon ook serieus zijn op de moment dat hij dat moest zijn. Iedere keer wist hij haar weer te verbazen met zijn grapjes of zijn kennis. 'Ik hou toch zo van je hè.'