Huis van Sophie en Willy

Willy moest lachen om haar woorden en ging naast haar ook op zijn rug liggen. 'Hopelijk krijgen onze kinderen dan niet tweemaal zoveel rebellie in hun genen,' grapte hij, waarna hij haar hand vast pakte en haar zijdelings aan keek. 'Ik doe misschien alsof ik het allemaal niet zo serieus neem, maar ik neem de bruiloft wel echt serieus. Ik koop een mooi pak en zorg ervoor dat alles perfect is. Ik zou natuurlijk nooit zoiets risicovols met de ringen doen,' zei hij serieus, terwijl hij haar hand een kneepje gaf. Hij wilde niet dat ze door zijn grappen misschien onzeker zou worden, ondanks dat hij wist dat ze zijn grappen begreep.

Sophie glimlachte. 'Dat weet ik toch. Ik verwacht ook niet anders, als je er niet serieus over was geweest, had je me vast niet gevraagd.' Ze vertrouwde Willy volledig. 'En ik weet dat je een mooi pak gaat kopen en dat je er geweldig uit gaat zien. En ik weet ook dat je waarschijnlijk net voor de bruiloft ontzettend druk wordt, omdat je zenuwachtig bent.' lachte ze. Willy en druk waren haast synoniemen van elkaar, maar dat vond ze juist zo leuk aan hem.

Willy glimlachte breed, omdat Sophie hem perfect beschreef. Hij wist ook zeker dat hij voor de bruiloft dood nerveus ging zijn, bang dat hij allerlei dingen zou vergeten of dingen fout zou doen, of dat de catering verkeerd was, etcetera. 'Eén ding weet ik zeker, dat je bij een huwelijk genoeg dingen hebt om over te piekeren,' zuchtte hij, terwijl hij zachte kussen in haar nek drukte. 'En dat jij kalm blijft en mogelijk foute dingen weer recht zet en de laatste dingen regelt. Heb jij trouwens al een idee wie je als getuige gaat nemen? Ik zit te denken aan Jay of mijn zus.'

'Ik weet zeker dat het allemaal goed gaat komen.' Daar zou ze persoonlijk voor gaan zorgen. 'Dus je hoeft nog niet te beginnen met piekeren.' lachte ze. 'We doen alles op ons eigen tempo. We gaan gewoon rustig kijken, zorgen dat we in ons hoofd hebben wat we willen en dan pas gaan we alles regelen.' Sophie zou waarschijnlijk talloze bruidsbladen gaan lezen over het organiseren van een bruiloft. 'Stephen, en ik weet dat het niet traditioneel is, maar ik wil dat mijn moeder me weggeeft.' Haar vader sprak ze haast nooit meer en het voelde niet juist om haar stiefvader te kiezen. Het was een goede man, maar met haar moeder had ze een sterke band, een band zoals ze met niemand anders had.

Willy keek verrast op, ondanks dat hij eigenlijk helemaal niet zo verbaasd was als hij er beter over nadacht. Ze had een veel betere band met haar moeder dan met haar vader. En als hij eerlijk was, dan moest hij ook toegeven dat hij een veel betere band met haar moeder had dan met haar vader. Hij moest zelfs ook toegeven dat hij haar moeder soms weleens als tweede moeder zag. Zijn band met zijn moeder was altijd goed geweest, maar ook weer niet geweldig. Hij vond het nog steeds oneerlijk dat ze hem nooit iets had verteld over zijn vader en dat vond hij ook erg kwalijk. 'Dat is een mooi gebaar voor je moeder,' zei hij oprecht, waarna hij het dienblad weer pakte. 'Je hebt nog niet eens de helft op van het ontbijt!' lachte hij.

'Ja, sorry, maar ik werd even onderbroken door een huwelijksaanzoek.' lachte ze en pakte het croissantje van het dienblad af, waar ze vervolgens een hap van nam. 'Ik denk dat ik mijn vader niet eens ga uitnodigen. Hij zit vast weer met één of ander dom blondje, die jonger is dan mij, aan het zwembad in LA.' Haar vader had talloze keren contact met haar opgenomen, maar ze had het altijd afgewezen. Ze verwachte haar vader er nog steeds voor dat hij haar moeder had achtergelaten voor één of andere slet.

Willy hoopte dat ze niet te overhaast zou besluiten om niet haar vader uit te nodigen. Maar daarbij wist hij ook dat het niet zijn beslissing zou zijn, maar honderd procent de hare. 'Dan hebben we allebei geen vader erbij,' zuchtte hij, terwijl hij dacht aan de foto die beneden stond. Hij had ooit een foto van zijn vader gevonden, toen hij nog jong was. Die stond nu op de kast naast alle andere familiefoto's. Elke keer als zijn moeder langs kwam, verstopte hij de foto.

Sophie kroop op zijn schoot en sloeg haar beide armen om hem heen. 'Misschien dat je moeder je wel iets meer wil vertellen als je verteld dat je hem heel graag wilt uitnodigen voor de bruiloft...' Willy was volwassen en had ook zeker het recht om te weten wie zijn vader was. 'Heeft ze geen dagboek bijgehouden in die tijd, die ligt te verstoffen op de zolder ofzo? Misschien staat daar wel iets in? Zijn naam?' Ze vond het sneu dat Willy zijn vader nooit had gekend, het viel hem vast niet goed dat Sophie zo'n aversie tegen haar eigen vader had. 'Ik weet zeker dat het goed gaat komen.' Ze plaatste een paar kusjes op zijn lippen en streek langs zijn kaaklijn.

Willy zuchtte en sloeg ook zijn armen om haar heen. 'Ik denk dat ik niets ga vinden, ze vast haar ma-' Hij stopte bij dat woord - hij had magie willen zeggen - en glimlachte alsof er niets was gebeurd. 'Ze heeft het vast zo goed verborgen dat ik zoek naar een naald in een hooiberg. Ze is erg goed in zulke dingen. Het is al een wonder dat ik een foto heb gevonden.' Hij drukte wat kussen terug en legde daarna zijn hoofd tegen haar borst aan. 'Er is een reden waarom mijn moeder hem zo geheim houdt. Misschien wil hij wel helemaal geen contact hebben.'

'Dan is het een domme man. Hij wil niet weten hoe geweldig zijn zoon is.' zei ze zachtjes en keek hem zijdelings aan. 'Misschien moet ik eens met je moeder gaan praten, wie weet laat ze wel meer los tegenover mij dan tegenover jou?' stelde ze voor. Ze wilde graag dat zijn vader erbij kon zijn, al was het alleen al omdat het Willy zoveel beter zou laten voelen. Het waren al talloze redenen in haar opgekomen, waarom Alicia deze informatie niet met haar zoon wilde delen. Misschien hadden ze wel een one night stand gehad, of was hij wel dood... ze wist het niet.

Willy keek haar aan en glimlachte. 'Misschien werkt dat inderdaad wel. Het is in elk geval het proberen waard.' Persoonlijk dacht hij niet dat het zou werken. Sophie wist niet dat zijn moeder en zusje heksen waren en dat wilde hij ook houden. Stel dat er iets bovennatuurlijks aan de hand was met zijn vader en zijn moeder wilde het hem al niet vertellen, dan zou ze het Sophie al zeker niet vertellen. Maar het kon zijn dat ze per ongeluk wel wat hints en feiten kon vertellen...

'We proberen het gewoon en dan zien we vanzelf wel wat eruit komt. Ik wil dat het perfect wordt en als dat betekend dat je vader er ook bij is, gaan we daarvoor zorgen.' Ze wilde dat niets ontbrak aan het plaatje. 'Oh ik moet er zo echt uit gaan, maar ik heb geen zin...' kreunde ze, terwijl ze zich inwikkelde in de dekens en begon te lachen. 'Zouden ze het accepteren als ik opbel en zeg dat ik zojuist een huwelijksaanzoek heb gekregen en ik niet meer in staat ben om normaal te functioneren?' lachte ze.

Willy lag op zijn zij en bekeek zo Sophie. Misschien was het wel beter als hij niets over zijn vader wist. Soms was het namelijk beter om niet de waarheid te kennen, om je zo de pijn te besparen. Hij ging er verder maar niet meer over door en keek toe hoe Sophie zich in de dekens wikkelde. Glimlachend kroop hij ook in dat kleine pakketje met dekens en trok hij Sophie weer tegen zich aan. 'Als ze dat accepteren, dan ga ik je elke week opnieuw ten huwelijk vragen,' lachte hij, waarna hij haar lippen weer kuste om haar te laten stoppen met praten.

'Ieder week?' vroeg ze lachend en werd gesmoord door zijn kussen. 'Als ik Roxanne bel heb ik vast wel kans om een weekend vrij te krijgen en daarbij heb ik het al bijna af, dus zoveel hoeven ze niet meer te doen.' dacht ze hardop en keek hem aan. 'We kunnen het altijd proberen toch? En als ze zeggen dat ik toch moet werken zijn ze harteloos.' lachte ze en kroop tegen hem aan. 'Het is zo raar, we zijn verloofd. Ik voel me meteen zo oud door dat woord.' lachte ze.

'Niet geschoten is altijd mis,' glimlachte hij, waarna hij hen weer in de dekens rolden en haar zacht kuste. 'Het voelt ook raar om het te zeggen. Alsof het allemaal één grote grap is. Jay gaat mij echt nooit geloven.' Zijn moeder en zusje waren er wel van op de hoogte geweest, net zoals de ouders van Sophie. 'Trouwens... Als we eenmaal getrouwd zijn, wanneer zou je dan met kinderen willen beginnen?' Willy was dol op kinderen en had het dus ook geen ramp gevonden als Sophie wel zwanger bleek te zijn.

Sophie keek hem aan en haalde haar schouders op. 'Laten we niet al te snel van start springen.' lachte ze. 'Ik wil eerst nog even kunnen genieten van het kind vrije leven.' Ze wist wel dat ze kinderen wilde, maar het zou haar ook niet uitmaken als ze nog vijf jaar zouden wachten. 'Maar als je graag kinderen wilt, kunnen we er tegen die tijd wel over na gaan denken.' vertelde ze hem en pakte haar iPhone van het nachtkastje af. 'Ik ga zo maar eens bellen dan.'

Willy keek haar bedachtzaam aan en knikte daarna langzaam. Ze had gelijk, het was eigenlijk zonde om nu met kinderen te beginnen nu hun banen zo goed gingen. 'Laten we het inderdaad een zaak voor later maken,' glimlachte hij, waarna hij toekeek hoe ze haar mobiel pakte. 'Ik ga anders Amigo wel even uit laten, dan ben ik zo terug.' Hij trok snel een joggingbroek en trui aan en liep hiermee naar beneden. Vluchtig liet hij Amigo uit - het was namelijk hartstikke koud! - en hij was dan ook alweer snel thuis. Toen hij merkte dat Sophie niet beneden was, pakte hij wat spullen die bovenop de kast lagen en liep hiermee naar boven. Hij zag dat ze nog aan het bellen was, dus ging hij geduldig weer op bed liggen.

Toen Willy met Amigo buiten was, belde ze haar baas meteen op om het heugelijke nieuws te vertellen. Zoals ze al had verwacht, was het geen probleem. Ze kon de opdracht gewoon doorsturen en dan zouden ze het op het kantoor afmaken. 'Nogmaals bedankt! En dat gaat wel lukken, dat fijne weekend.' lachte ze, waarna ze ophing en glimlachte naar Willy. 'Ik kan alles doorsturen en dan maken zij het af. Ze waren echt heel erg enthousiast, ze had het zelfs al over een weddingplanner die haar bruiloft heeft verzorgd!' Sophie kon zich nog wel herinneren hoe prachtig het er allemaal uit had gezien. Een echt sprookjeshuwelijk.

Willy keek Sophie afwachtend aan, toen ze op hing. Een brede grijns gleed over zijn gezicht bij haar woorden en boven de dekens ging hij boven haar hangen, om zacht zijn lippen op de hare te drukken. 'Je hebt aardige collega's,' mompelde hij, waarna hij met zijn hand langs haar arm streelde en eindigde bij het bandje van haar BH. 'Dus, wat gaan wij de komende dag doen? Oh, ik had trouwens nog een verrassing voor je!' Hij pakte de spullen op die hij net van beneden had gehaald en overhandigde het aan haar. 'Allemaal huwelijkstijdschriften,' grinnikte hij.

Sophie keek naar de stapel tijdschriften en begon te lachen. 'En de volgende verassing is dat we morgen al gaan trouwen?' vroeg ze lachend en pakte haar laptop van haar nachtkastje af. Ze ging nergens naar toe zonder dat ding. 'Ik stuur even dat bestand naar ze op en dan hebben we het hele weekend vrij. Ik wil sowieso graag even naar mijn ouders en natuurlijk langs jou moeder en zusje. Ik weet zeker dat ze staan te popelen om die ring om mijn vinger te zien!' lachte ze. 'En misschien kunnen we ook naar Stephen toe gaan?' stelde ze voor. 'En verder vind ik dat we het hele weekend voor onszelf moeten houden. Geen verplichten, gewoon jij en ik... en Amigo natuurlijk.' lachte ze.

Willy keek haar glimlachend aan en schudde daarna zijn hoofd. 'Ik wist helemaal niet of je ja zou zeggen, dus zo ver heb ik nog niet gepland,' lachte hij, waarna hij zijn schoenen uitschopte en weer onder de dekens kroop, ondanks dat hij zijn kleding nog aan had. 'En ik wil inderdaad ook graag even langs onze families. Ik ben heel erg benieuwd hoe ze gaan reageren... vooral Stephen! Het zou me niet verbazen als jouw ouders mijn plannen ook aan hem en Alex hebben verteld.' Hij drukte zijn lippen op haar schouder en keek haar daarna met een brede glimlach aan. 'En verder gaan we inderdaad helemaal niets doen. We hebben wel weer eens een heerlijk rustig weekend verdiend.'

'Oh dat zal vast wel. Als mijn moeder eenmaal zoiets weet, kan ze er niet meer over ophouden. Waarschijnlijk weet de hele yoga club dat ik vandaag ten huwelijk wordt gevraagd.' lachte ze. Sophie en Willy waren altijd druk bezig, dus een weekendje rustig aan doen zat er vaak niet in. Dan moest zij weer een artikel afmaken en dan had hij weer nachtdienst. Zo'n weekendje kwam dus extra goed uit. 'Nou, dan ga ik maar eens het bed uit, anders is de hele dag als nog voorbij.' Met deze woorden kroop ze uit het bed en liep ze naar de kast om iets uit te zoeken voor vandaag. 'Wat voor een weer is het buiten?'

Willy ging op zijn zij op bed liggen en keek zo toe hoe Sophie haar kleding uit koos. 'Het vriest buiten. Ik denk dat Amigo het zelfs koud had, hij ging beneden meteen naast de kachel liggen.' De weersverwachting voor de komende dagen zag er ook niet goed uit: er werd sneeuw verwacht en veel vriestemperaturen. Het verwachte winterweer zat er dan toch aan te komen. 'Maar een dag in bed spenderen is toch ook een goede dagbesteding?' grinnikte hij hoopvol, maar ook hij kwam overeind en verwisselde zijn sportkleding voor wat nettere. Als ze naar buiten zouden gaan, wilde hij niet gezien worden in een joggingbroek.

Toen Sophie hoorde dat het aan het vriezen was, trok ze een dikke trui uit de kast en een jeans voor eronder. 'We moeten wel even langs mijn ouders, en langs jou moeder natuurlijk. Morgen kunnen we uitroepen tot bed-dag.' lachte ze en draaide zich om naar hem om hem te kussen. 'Volgens mij besef ik het nog steeds niet helemaal.' Waarschijnlijk zou het pas over een paar uur doordringen dat ze echt zou gaan trouwen.

Willy sloeg zijn armen om haar middel heen en kuste haar teder terug. 'Ik besef het ook nog niet helemaal,' gaf hij toe, waarna hij haar los liet en naar beneden liep. Daar lag Amigo braaf in zijn mand te slapen. Zelf ruimde hij de spullen van hun ontbijt op en keek daarna weer Sophie aan. 'Zullen we het op een originele manier doen? Zoals je altijd ziet in die filmpjes op internet enzo?' Hij grijnsde en probeerde wat te bedenken. 'Mijn moeder schrikt zich kapot.'