Het huis van familie Dallas-Lewis

Woody kon met moeite de woorden van zijn zusje uitschakelen. Hij was geheel geconcentreerd op de pompoen en begon met het gezicht. Natuurlijk hoorde hij de woorden wel, maar hij wilde ze niet geloven en vond het bovendien beschamend. Hij zou er echt niet trots op zijn om een hele schare jonge meisjes achter zich aan te hebben. Bovendien was Woody helemaal niet met dat soort dingen bezig.

Ze zuchtte er vermoeid; soms was haar broer zo heilig en saai. 'Kom op, je kan niet beweren dat je je niet gevleid voelt!' Ze legde haar pompoen neer en leunde naar voren, zodat ze met haar armen op zijn rug lag en haar hoofd op zijn schouder had. 'Hebben jouw vrienden het weleens over mij?' vroeg ze met een plagerige glimlach. Dat zou vast niet zo zijn, maar als het zo was, dan wist ze dat hij zich er enorm aan zou ergeren.

'Nou, met twee zusjes in mijn achterhoede hoef ik er niet nog meer giechelende meisjes bij hoor.' Woody maakte er maar een grapje van en lachte naar Elle. Hij liet zijn mesje op de grond liggen en sloeg zijn armen achterom om Elle heen zo ver als hij kon. Woody prikte Elle in haar zij. 'Ja, en ze komen altijd weer met hetzelfde aan; die Elle Dallas is nog mooier dan alle mooie meisjes van de school bij elkaar.'

Ze rolde met haar ogen, maar voelde zich toch gevleid. Ze sloeg haar armen om zijn nek en keek hem zo glimlachend aan. 'Waarom heb ik toch de allerleukste broer en het allerleukste zusje ter wereld? Wie moet ik nu plagen?' Ze liet hem los en woelde met haar hand door zijn haren. 'Maar als je nu opeens allerlei kwijlende meisjes achter je aan krijgt: ik heb je gewaarschuwd!'

Woody glimlachte net zo vrolijk terug en wreef over Elle's haar. 'Nou, ik hoor vaak genoeg aan het lawaai dat jij en Alex genoeg redenen vinden om elkaar tot ergernis te plagen. Dus niet zo onschuldig, zusje!' Hij lachte en probeerde haar hand te ontwijken. 'Ik kan me voorbereiden, ik begrijp de boodschap.'

Ze stak plagerig haar tong uit en ging weer naast haar oma zitten, die alles met een brede glimlach aanhoorde. 'O nee, Woody, daar kan je nooit genoeg op voorbereid,' zei ze met dramatische stem. Eigenlijk vond ze het helemaal niet leuk dat die meiden over haar broer praatte, zij kon dan niet lekker mee giechelen en praten, omdat hij natuurlijk haar broer was.

Woody keek Elle quasi boos aan, maar hij kon niet lang boos zijn op haar. 'Nou, dan moet jij me toch maar eens de nodige kneepjes van het vak leren.' Woody trok een wenkbrauw op en ging verder met zijn pompoen die nu bijna af was. 'Of misschien kan ik beter hulp aan oma vragen, zij heeft vast nóg meer ervaring en tips.' Met een lach keek hij zijn grijnzende oma aan en kwam overeind om haar een kus op haar wang te geven. 'Nou, mijn pompoen is klaar.'

Ze trok een trieste blik. 'Vraag inderdaad maar aan oma, ik weet helemaal niets van liefde of relaties,' fluisterde ze beschaamd. Ze had nog nooit een serieus vriendje gehad, ook al was ze vaak genoeg verliefd geweest. 'Ik dacht dat jij al weleens vriendinnetjes hebt gehad... Of niet soms?' Over zulke dingen was haar broer dan niet zo loslippig. Alex al helemaal niet, ondanks dat ze zussen waren.

'Hee, Elle, jouw man komt nog wel. Een geweldig meisje hoort een geweldige jongen te vinden en niet iemand van school, die verdienen jou niet.' Woody gaf een speelse aai over haar bol en lachte zachtjes bij haar vraag. 'Goed geprobeerd, maar dat gaat jou niets aan.' Het kwam er eigenlijk op neer dat hij ook niet zo veel te vertellen had. Er was een meisje geweest dat hij gekust had op een feestje, maar daarna had Woody haar nooit meer gezien en dat was een van die feestjes geweest waarop hij nog te veel had gedronken.

Elle haalde haar schouders op en hielp haar oma naar binnen lopen. Buiten werd het veel te koud voor een oude dame. 'Ik weet het niet hoor, Woody. We komen nooit buiten Mystic Falls en mam en pap zijn dat waarschijnlijk ook niet van plan. Zelf gaan ze wel lekker elke maand het dorp uit, maar ons laten ze hier.' Toen haar oma in haar comfortabele stoel zat, bracht Elle alle pompoenen weer naar binnen en plofte toen ook op de bank. 'Oh, er is dus wel wat gebeurd!' lachte Elle.

Woody liep achter de twee vrouwen naar binnen en zette de waterkoker aan. 'Misschien komen ze wel naar Mystic Falls toe, hoef je er ook niet weg. En trouwens je zit hier niet opgesloten, je mag echt wel de wijde wereld in. Maar het gras is niet altijd groener aan de overkant.' Hij glimlachte en liep toen naar de keuken om de waterkoker aan te zetten. 'Iemand thee? Of wat anders te drinken?' Uit een kastje pakte Woody alvast wat mokken en schudde grinnikend zijn hoofd. 'Zoals ik al zei; niet jouw zaken zusje.'

'Kom op Woody, je kan mij niet wijsmaken dat jij voor altijd hier wilt blijven. Ik wil reizen, de wereld zien, ergens in het buitenland studeren, aan het strand wonen en ergens een succesvolle baan krijgen. En dat kan niet hier in Mystic Falls.' Ze leunde zuchtend tegen de leuning aan en besefte dat ze wel erg fel deed. 'Thee graag. Sorry, Woody, het is gewoon... Ik heb het gevoel alsof ik opgesloten zit in een kooi en alleen door overal mijn uiterste best voor te doen kom ik eruit.'

'Ik zou niet weten waar ik echt graag naar toe zou willen.' Woody keek Elle fronsend aan, maar glimlachte toen ze zich verontschuldigde. 'Het is niet erg. Ik begrijp je wel, maar ik heb niet zulke grote ambities. Ik ben al lang blij als ik het examenjaar haal. En dan zie ik wel.' Woody had al 3 stomende koppen thee meegenomen en zette deze nu op tafel. Behalve die voor oma Lewis, die hij aan haar gaf.

'Je hebt toch wel wát ambities, Woody?' vroeg ze ongelovig. Vaak snapte ze helemaal niets van haar broer, waarom hij nooit eens ergens écht zijn best voor deed. Dat hij nooit naar iets beters of groters streefde. Ze pakte de mok van tafel af en nam er voorzichtig een slokje van. 'En wat deden jij en Isobel trouwens gisteren hier sámen in huis?' vroeg ze achterdochtig en keek hem benieuwd aan.

Woody zag Elle's ongeloofwaardige blik en leit zijn hoofd hangen. Hij wist het gewoon niet. Woody had geen idee wat hij met zijn leven aanwilde. Hij droomde natuurlijk wel van dingen, maar hij zag ze gewoon niet gebeuren. Met zijn handen om zijn warme mok geklemd keek Woody zo onverschillig mogelijk naar Elle. 'Nou, gewoon, een film kijken.'

Het begon zachtjes, maar werd steeds harder en op een gegeven moment was ze keihard aan het lachen. De tranen stonden zelfs in haar ogen. 'O sorry, Woody, maar het is gewoon zo grappig,' giechelde ze en veegde de tranen van haar wangen. 'Alex maakte er echt hele grappige grappen over, en ik moest er weer aan denken.' Ze keek wat serieuzer en nam een slok van de thee. 'Wat hebben jullie gedaan?'

Woody keek zijn zus met opgetrokken wenkbrauwen aan. Oke, fijn dat ze het ook niet serieus nam. Hoewel; ze hoefde hem nou ook weer niet zó hard uit te lachen. Woody keek haar geirriteerd aan. Alsof iemand zoals Isobel niet met hém een film wilde zien. 'Een film gekeken, dat zei ik net.' Hij stond op en nam zijn mok mee naar de keuken waar hij chagerijnig op een stoel aan de keukentafel ging zitten. De taart stond er nog steeds, maar bleek alweer heel te zijn. vast een trucje van de machtige oma Lewis.

Ze merkte zijn geïrriteerde gezicht op en stopte dan ook abrupt met lachen. Ze keek hem met een klein glimlachje aan en trok haar wenkbrauwen op. 'Ik ken Isobel nu wel langer dan vandaag, Woody, en ik geloof er helemaal niets van dat jullie enkel film hebben gekeken. Maar goed, ik zal haar morgen of vanavond wel uithoren. Ik weet zeker dat je rood wordt als ze binnenkomt!' riep ze plagend achter hem aan.

'Dan geloof je het toch niet. Wat jij wilt.' Mompelend zat Woody aan de keukentafel en dronk zijn thee op. Hij wist dat ie zo een reactie vroeg of laat zou krijgen. Hij moest zich er gewoon niet te veel van aantrekken, dan zou het zo weer voorbij gaan. Woody dacht toch niet dat Isobel zoiets vaker wilde doen met hem. Dus het was deze ene keer en dan was het gezeur ook weer over.

'Hey, aangebrandje, je trekt je mijn woorden wel heel erg aan, he?' Ze keek samenzweerderig naar haar oma en ging nog even verder: 'Zaten jullie beneden of op je kamer? Is er lichamelijk contact geweest? Oh my god, hebben jullie gezoend?!' riep ze op dramatische manier uit en liep toen naar de keuken toe. Met een verontschuldigende blik sloeg ze haar armen om hem heen. 'Als ik dit eens heb, mag jij mij ook ermee pesten hoor, dat beloof ik.'

Woody negeerde Elle en draaide de mok rondjes tussen zijn handen. 'Nu je het toch zegt; ik heb gehoord dat er iets is gebeurd tussen jou en Thomas?' Woody keek triomfantelijk op naar zijn zus. Nu kon hij eens iets terug zeggen. Normaal had hij nooit een weerwoord klaar voor zijn welbespraakte zusje, maar dit was waarschijnlijk de prima tegenaanval.

Ze tuitte haar lippen en trok haar armen terug. Hoe wist haar broer dat? Zou het de school rondgaan? Zelf wist ze het niet, omdat het leek alsof Elle roddels pas als allerlaatste te horen kreeg. Niet dat ze er nou zo'n behoefte aan had. 'Er is niets gebeurd, we zijn gewoon samen naar de watervallen geweest.' Ze deed zo onverschillig mogelijk, zodat hij niet door zou vragen.

'Aha.' Woody bekeek Elle achterdochtig, maar liet het varen. Hij had het goed gespeeld: als zij verder vroeg over Isobel, dan zou hij verder ingaan op Thomas. Zo simpel als het was, hoefde Woody geen verklaringen meer aan Elle af te leggen. Hij glimlachte vol triomf en wreef over haar hoofd. 'Nou, ik ben boven, mij niet meer lastig vallen, hea?'

Ze rolde met haar ogen en wist dat ze er niet meer over door kon gaan. 'Ja, ik moet huiswerk maken,' zei ze en liet haar schouders zakken. Normaal vond ze het leuk om huiswerk te maken, maar van Noah had ze boeken geleend en eigenlijk wou ze dus veel liever lezen. 'En als je goede slogans voor mijn campagne bedenkt, moet je het maar vertellen!' Ze liep naar boven en sloot de deur achter haar.

'Dan zal ik ze doorgeven.' Woody keek Elle met een glimlach na. Hij was ontzettend trots op haar dat ze campagne zou gaan voeren dit jaar. Zijn zusje die de moed bij elkaar had geraapt omzichzelf voor de hele school op te gaan stellen. Woody zou dat zelf nooit durven. Hij zette zijn mok nog in de goot en ging toen ook naar boven om zijn huiswerk te maken.