Het huis van familie Dallas-Lewis

Ook Isobel knoopte haar eigen broek los en wurmde de broek over haar kont heen. Nu lag ze enkel in haar lingerie. Een rode bh met een bijpassend slipje. Al snel vonden haar lippen die van hem weer en keek ze naar zijn lichaam. Ze hield van deze jonge man, en hoe. 'Heb je... je weet wel?' vroeg ze aan hem, mooi niet dat ze het zonder condoom zou doen. Dat was één van haar voorwaarden, maar ze ging er niet vanuit dat hij er anders over dacht.

Woody liet haar enkele tellen met rust en bekeek timide haar lichaam. Ze was prachtig. Hij voelde zich bevoorrecht Isobel zijn vriendin te mogen noemen. Woody keek haar aan bij haar vraag en knikte. Zijn voorbereiding was een aantal dagen geleden al begonnen, dus natuurlijk had hij ook aan condooms gedacht. Met een bevestigend knikje kwam hij overeind en haalde er één uit zijn la. Toen hij klaar was, kroop hij terug op bed en pakte Isobel's hand. 'We gaan dit echt doen, hè?'

Isobel keek naar de kleine verpakking die hij in zijn hand had en knikte. 'We gaan dit echt doen.' beaamde ze en legde haar beide handen plat op zijn borstkas neer. Ze liet haar handen naar beneden zakken en eindigde bij zijn boxer. Isobel keek hem aan voor bevestiging. Misschien wilde hij wel helemaal niet zo snel gaan, niet zo snel als haar. 'Ben je nerveus?' vroeg ze zachtjes en glimlachte.

'Bloednerveus, maar we willen dit beide.' Woody glimlachte terug en drukte een zachte kus op haar voorhoofd. Daarna ontdeed hij zich van zijn laatste kleding. Met trillende handen opende hij het pakje en deed de condoom om. Vervolgens haalde hij voorzichtig beide beha bandjes van haar schouder en frutselde onhandig met de sluiting van de rode beha.

'Ik ook,' gaf ze toe en voelde hoe haar wangen warmer werden. Ze had nooit verwacht dat ze zo nerveus zou zijn, maar dit bleef hun moment en dat zorgde altijd voor spanning. Met een klein glimlachje hielp ze hem met de sluiting van haar bh en liet het slipje over haar billen heen glijden, om het naast het bed op de grond te gooien. Haar lippen vonden de zijne en zijn lichaam voelde goed tegen dat van haar.

Woody hield haar dicht tegen zich aan en genoot van haar warmte en haar lippen. Hij durfde nog niet te beginnen, maar kuste haar innig en met een groot verlangen. Nu ze eindelijk zo ver waren wilde hij het des te meer dat het gebeurde. Voorzichtig legde hij zijn handen naast haar gezicht en liet zich toen maar gaan. Als hij het nu niet deed, zou hij het nooit durven.

Isobel genoot van zijn innige kussen en verlangende geluiden ontsnapte toen ze aan het echte werk begonnen. Ze kon niet anders dan toegeven dat het heerlijk voelde, al was het alleen al omdat het Woody was. Haar lichaam spande zich in vlagen compleet aan en ontspande toen weer volledig. Haar lippen plaatste ze tussendoor zachtjes op zijn schouder en haar vingers lagen ontspannen op zijn onderrug.

Woody maakte zich de eerste tellen te veel zorgen of hij het wel goed deed en of hij haar geen pijn deed, maar al gauw maakte zijn bezorgdheid plaats voor verlangen. Hij deed wat hij dacht dat hij moest doen en behandelde Isobel met alle tederheid die hij in zich had. Voorzichtig ging hij met zijn handen door haar haar en kuste haar gepassioneerd.

Verlangend kuste ze hem terug en liet één hand door zijn donkere krullenbos heen glijden. Haar andere hand lag nog steeds op zijn onderrug en ritmisch bewoog ze met hem mee. Ze liet hem leiden, af en toe stuurde ze bij, maar dat hoefde amper: ze genoot met volle teugen van zijn handelingen. Voor de laatste keer spande haar lichaam compleet aan en verscheen er kippenvel over haar lichaam heen. Een zachte kreun ontsnapte uit haar mond, waarna ze haar hoofd in het kussen liet zakken en ze naar hem glimlachte. 'Wauw...' zei ze ademloos en keek hem aan.

Woody had het aardig warm gekregen van de inspanning, maar merkte dat pas op toen ze klaar waren en hij zich op zijn zij naast Isobel liet neerzakken. Hij kwam terug op adem en bewonderde Isobels prachtige gezicht terwijl hij alles in zich opnam. Het had goed gevoeld, dat kon hij echt niet ontkennen. Voorzichtig legde hij zijn hand op haar buik en glimlachte vol geluk.

Isobel keek hem aan en drukte een kus op zijn wang. Ze rolde zich op haar zij, zodat ze hem goed aan kon kijken en legde haar hand om zijn middel heen. Het had zo goed gevoeld, dat moment, ze was blij dat ze dit moment eindelijk had mogen delen met hem. 'Was het wat je ervan verwacht had?' vroeg ze nieuwsgierig. Het was een vraag die al vanaf het begin in haar hoofd had gebrand: wat nou als het tegenviel voor hem?

'Ik probeerde geen verwachtingen te hebben, omdat ik anders helemaal gek zou worden.' vertelde Woody haar met enige opluchting. Dat het fijn was geweest luchtte hem op, maar de meeste last verdween van zijn schouders toen bleek dat het gewoon goed was gegaan. Dat hij geen stomme fouten had gemaakt, dat hij haar geen pijn had gedaan. Met een glimlach drukte hij een kus op haar wang.

Isobel plukte zijn shirt van de grond af, samen met haar slipje en trok deze aan. Zijn shirt kwam tot over haar billen heen en het rook naar hem. Ze kroop dicht tegen hem aan en drukte een kus op zijn wang. De nacht was pas net begonnen en het idee dat ze nog de hele avond tegen hem aan kon liggen, was heerlijk. 'Nou, ik kan niet anders zeggen dat het geweldig was.' verzekerde ze hem.

Woody vond zijn boxer op de grond terug en ging terug bij Isobel onder de dekens liggen. Eigenlijk vond hij het te warm voor dekens, maar het voelde knus en fijn om samen met Isobel daar onder te liggen. 'Gelukkig maar.' zei hij oprecht. Hij wilde zeggen dat ze vast en zeker overdreef, maar dat zou waarschijnlijk niet goed overkomen.

Ondanks dat het ontzettend heet was, voelde het fijn om naast hem onder de dekens te liggen. De ramen waren dicht, dus kwam ze overeind om deze te openen, dan was er tenminste een beetje frisse lucht. Ze kroop weer terug naast hem. Isobel twijfelde of ze het hem nu zou vertellen, over dat weekendje Parijs. Ze had de kaartjes bij zich, maar op één of andere manier voelde het niet als het goede moment. Het liefste wilde ze nog in de extase blijven van net, dus besloot ze het nog even uit te stellen.

Woody trok Isobel dicht tegen zich aan en luisterde naar de stilte om hen heen. Hij was echt niet gewend dat het zo rustig was in huis. Maar voor hem was het nu een groot geluk dat hij en Isobel alleen waren. Moest je eens voorstellen als zijn ouders een trap lager gewoon zaten te kletsen. Hij streelde over Isobels schouder en schudde het idee uit zijn hoofd. Misschien hadden zijn ouders ook wel gegokt dat hij vanavond iets speciaals op het programma had, want hij had er wel heel erg op gestaan dat ze vannacht wegbleven.

Isobel draaide zich om zodat ze naar hem kon kijken en haalde een hand over zijn stoppelbaardje heen. 'Wat heeft je opeens van gedachten veranderd?' vroeg ze zich nieuwsgierig af. 'Ik ben ontzettend blij hoor, dat je van gedachten bent veranderd.' verzekerde ze hem, maar ze was gewoon ontzettend nieuwsgierig. Waarom vandaag wel en vorige week niet?

Woody keek Isobel bedenkelijk aan en bedacht hoe hij dit zou formuleren. Het was niet dat hij het nooit gewillen had tot nu, maar eerder dat hij zichzelf er toch echt op voor had moeten bereiden. De laatste keer was hij zo overrompeld geweest, dat hij het niet had willen doen. Voor hem was dit nogal een stap, zoals het voor iedereen hoorde te zijn. Die kon hij toch niet zomaar ineens nemen? 'Ik had gewoon tijd nodig, Izzy, en ik wilde zorgen dat ik voorbereid was, dat ik er iets speciaals van kon maken. Het is niet niks, vind ik. Dus vandaar.'

'Het is zeker niet niets.' beaamde ze. In iedere relatie was dit een grote stap. De ene nam deze echter wat makkelijker dan de andere. 'Je hebt er iets heel speciaals van gemaakt Woody, dat is één ding wat zeker is.' verzekerde ze hem en legde haar hand op zijn borstkas. Ze kon zijn hartslag voelen en zoals altijd liet haar dit kalmeren.

Ademloos keek Woody Isobel aan. Hij kon zichzelf werkelijk gelukkig prijzen met haar als vriendin. Hij boog naar voren om haar zacht te kussen en legde zijn handen op haar wangen. Hij was ongelooflijk verliefd op dit meisje en soms snapte hij niet hoe dat kon. Dat gevoel was vaak zo onverklaarbaar en erg overweldigend, maar Woody snapte nu wat het bedoelde. Hij was gewoon gek op haar.

Nogmaals dacht ze na over het feit of ze het hem nu moest vertellen. Ze wilde dolgraag weten wat hij ervan vond, van het reisje naar Parijs, maar aan de andere kant wilde ze hier gewoon samen met hem liggen. Nee, ze zou het bewaren voor een andere keer, dat was een veel beter idee dan dat ze het nu als een bom zou laten vallen. 'Ik ben toch zo dol op je hè.' grinnikte ze en krulde wat haren om haar vinger heen.

'Gelukkig. Het is wederzijds.' Woody had zijn ogen ondertussen al gesloten, maar glimlachte alsnog. Na een korte stilte opende hij ze weer en richtte zich op Isobel. 'Misschien moeten we maar gaan slapen. We hebben morgen nog een hele dag.' Hij hoefde de volgende dag niet te werken, omdat het een zondag was en dus had hij die helemaal voor Isobel en hem vrij gehouden.

'Mmm, ja dat lijkt me een goed idee.' zei ze waarna ze diep gaapte en zich tegen hem aan nestelde. 'Lig je zelf nog wel een beetje goed zo?' vroeg ze, toen ze zelf lag en keek hem aan. 'Niet dat ik heerlijk lig en jij je niet durft te bewegen, ondanks de krampen in je armen of zo.' lachte ze.

Woody draaide zich om in de kussens en schudde met een glimlach zijn hoofd naar Isobel. 'Ja hoor, ik ben niet zo moeilijk. En als ik kramp heb, dan duw ik je gewoon van me af hoor.' Hij lachte zwakjes, maar voelde zelf de moeheid toeslaan. Je op en top gedragen tijdens een etentje met je 'schoonouders' eiste nogal zijn tol. Woody drukte een kus op Isobels wang en wenste haar een welterusten waarna hij in slaap viel.

NEW

Nerveus stond Joe voor de deur van het huis van Alex. Hij was inmiddels op vakantie geweest met zijn ouders naar LA en hij was niet thuis geweest tijdens de volle maan - ja zijn moeder had een geweldige timing. Hij keek er ontzettend naar uit om Alex weer te spreken, ook al was hij toch ietwat nerveus. Iedere keer als hij op het punt stond om naar haar toe te gaan, of als hij wist dat zij naar hem toe kwam, had hij dat onderbuik gevoel weer.