Het huis van familie Dallas-Lewis

Alex keek opgelucht toe hoe hij weer bij haar kwam zitten. Ze drukte een kus op zijn wang en legde haar hoofd tegen zijn schouder. 'Ik weet het zeker omdat ik het gezien heb. Weerwolven zien er niet uit als gewone wolven, maar dat weet je waarschijnlijk ook wel?' Ze keek hem vragend aan en glimlachte bij zijn voorstel. 'Dat zou leuk zijn. Ik heb wel zin in een boeiende dag.' grinnikte ze.

'Hopelijk denk je nu wel twee keer na voordat je tijdens de volle maan het bos in gaat,' mompelde hij bezorgd en nam haar weer in zijn armen. 'Alhoewel denk ik dat je ouders je niet snel weg zullen laten gaan.' Hij drukte zijn lippen kort op de hare, maar boog daarna opnieuw zijn hoofd naar de hare en kuste haar deze keer langer. 'Ik ook,' murmelde hij zacht en glimlachte naar haar. 'Ik vind het altijd boeiend als jij er bent.'

Alex schudde haar hoofd. 'Mijn ouders gaan me nog heel lang hier houden. Wees blij dat ze je zomaar binnen lieten.' Haar zucht werd al snel gesmoord door zijn lippen. Ze kuste hem zacht terug en legde de hand aan haar goede kant op zijn wang. Met rode wangen keek ze hem aan en tikte met haar vingers op zijn kaak. 'Gelukkig maar.' glimlachte ze.

'Nou ja, ik gaf ze niet echt de keuze. Ik duwde ze een bos bloemen in hun handen en rende toen snel naar boven,' lachte hij en ging naast haar op bed liggen. Nogmaals kuste hij haar en probeerde met alle macht niet haar wond aan te raken. Daarna draaide hij zo dat hij met zijn armen onder zijn hoofd lag en staarde naar het plafond. 'Weet je, Alex, ik vind je echt heel erg leuk,' glimlachte hij/

Alex schudde ongelovig haar hoofd. 'Volgens mij is iedereen die jou tegenkomt enkele seconden zó van hun stuk gebracht dat ze gewoon maar niets doen.' Ze boog wat naar hem toe tijdens de kus en merkte dat hij extra voorzichtig was. 'Als het pijn doet zal ik het wel zeggen.' Alex zakte terug in de kussens en staarde in plaats van naar het plafond naar Willy's gezicht. Ze bloosde spontaan bij zijn woorden. 'Ik jou ook, Willy.' zei ze zacht. Juist daarom vond ze het zo vreselijk dat ze tegen hem moest liegen.

'Dat zal vast wel meevallen. Ik heb op veel mensen dat effect, maar jammer genoeg niet op leraren,' lachte hij hard en keek haar weer aan. Langzaam knikte hij. 'Wel echt zeggen als je pijn hebt, oké?' zei hij toch maar voor de zekerheid en kuste haar opnieuw. Glimlachend hoorde hij haar woorden aan en legde zijn hand op haar wang. 'Gelukkig maar, anders was dit onder ongewenste intimiteiten gevallen,' grinnikte hij.

'Ja ja.' lachte Alex waarna ze met haar duim langs zijn wang streek. 'Erg ongewenst, want ik zou niet eens iets terug kunnen doen.' Ze wees naar haar schouders en grinnikte met hem mee. Met haar hand warde ze door zijn haar. 'Het is weer langer.' glimlachte ze blij. Haar hoofd legde ze met een zucht terug tegen zijn schouder. Zou Willy het erg te vinden als ze hem zou vertellen over haar weerwolf kant? Ze bleef er steeds maar over twijfelen.

NEW

Isobel was zojuist met Woody en haar familie uiteten geweest naar een heerlijk Italiaans restaurant een eind verderop. Het lag niet in Mystic Falls, maar in één dorpje verderop. Het was altijd al haar favoriete restaurant geweest toen ze klein was en ze was dan ook blij dat ze er weer eens heen ging. Haar vader had haar en Woody net afgezet bij zijn huis en ze zat op de bank. 'Nou, ik hoef de aankomende maand niets meer te eten,' grapte ze. Zoals altijd at ze er veel te veel: een voor- hoofd- en nagerecht.

Lachend ging Woody bij Isobel op de bank zitten. 'Ik weet niet of ik voorover kan buigen om mijn veters los te doen. Ik geloof dat mijn buik te vol zit.' Hij zakte onderuit en maakte de knoopjes van zijn blouse los. Hij had zijn best gedaan om er goed uit te zien voor het etentje. Hij wilde alles behalve dat haar ouders kritiek zouden hebben op Isobel vanwege haar vriend. 'Heb ik de avond goed overleefd?' vroeg hij met een glimlach.

'Gelukkig bombardeerde mijn moeder je niet met al haar vragen in dat restaurant, anders had ik me uit schaamte verstopt op de wc.' lachte ze. Haar moeder had zichzelf gedragen deze avond, er was dan wel een hele ruzie aan vooraf gegaan, maar dat hoefde verder niemand te weten. Met een glimlach drukte ze haar lippen op zijn wang en leunde ze tegen zijn schouder aan. 'Ik denk niet dat ik nog overeind ga komen vanavond.'

'Ik weet ook niet of ik dat aan gekunnen had.' lachte Woody terug. Hij sloeg zijn arm om haar schouders heen en keek haar met een glimlach aan. 'Weet je zeker dat je niet meer overeind wil komen?' vroeg hij haar voorzichtig. Als ze dat echt meende was zijn planning voor die avond al gauw in de soep gelopen. Hij kuste haar zacht en streek over haar wang.

Isobel keek hem in eerste instantie bloedserieus aan, maar begon al snel te lachen. 'De k je nou echt dat ik een bank verkies boven een heerlijk bed waar ik naast jou kan liggen?' vroeg ze hem en ging op zijn schoot zitten. Haar lippen vonden zachtjes die van hem en na hun kus krulde ze op in een glimlach. Ze had nog een verassing voor hem, maar ze twijfelde wanneer ze het hem zou vertellen. Ze zou er in ieder geval nog mee wachten tot ze in bed lagen.

'Je weet het maar nooit.' lachte Woody nerveus. Hij gleed met zijn vinger langs haar kin en kwam toen spontaan met haar in zijn armen overeind. 'Laten we dat bed maar op gaan zoeken dan.' Woody had geluk die avond. Alex was bij Willy, Elle was bij opa Dallas en hun ouders waren met oma Lewis op stap. Het huis was stil en leeg. Terwijl hij Isobel stevig vast hield, liep hij de trap tree voor tree op richting zijn kamer. 'God, ik kan wel voelen ook dat je veel gegeten hebt!' grapte hij.

Isobel gaf een kort gilletje toen ze ineens in zijn armen lag. 'Zo, daar had je me ook wel eventjes voor mogen waarschuwen.' lachte ze en sloeg ze haar armen om zijn nek heen. 'Nou, Woody! Je wordt me maar weer bedankt zeg!' Ze gaf hem een duwtje tegen zijn schouder aan en drukte een kus op zijn lippen. 'En toch hou ik van je, ondanks de belediging van net.' grapte ze.

'Sorry.' verontschuldige Woody zich met een grijns. Hij duwde met zijn voet de deur van zijn kamer open en schudde lachend zijn hoofd. 'Oh, toch wel, dat is mooi.' Hij bracht haar regelrecht naar zijn bed en legde haar daar neer, waarna hij vlug in de weer ging met wat spullen. 'Ik moet even wat doen.' zei hij en keek over zijn schouder naar Isobel waarna hij verdween en al snel weer binnenkwam. Met trillende handen van de zenuwen stak hij met de lucifers die hij had gehaald de kaarsjes aan die hij vantevoren zorgvuldig geplaatst had.

Isobel werd al snel op het bed van Woody neergelegd en keek nieuwsgierig om toen hij zei dat nog wat dingen moest doen. Toen hij een paar kaarsjes aanstak kwam ze overeind en glimlachte ze breed. 'Woody, je bent echt een schatje!' Ze ging in een kleermakerszit zitten en keek hem aan. 'Wat ontzettend lief.' Ze vond het zo schattig dat hij dit voor haar deed.

Woody bloosde en ging met een rood aangelopen gezicht tegenover haar zitten. Hij legde zijn handen op haar knieeën en keek haar ernstig aan. 'Je verdient het, Isobel. Jíj bent een schat en ik houd ontzettend veel van je.' Voorzichtig leunde hij naar voren en kuste haar zacht op haar lippen. Hij hoopte dat ze begreep wat hij wilde. Het zou moeilijk voor hem zijn om het uit te moeten gaan leggen.

Verlangend kuste ze hem en verwikkelde haar vingers in zijn t-shirt. Als deze avond zou verlopen zoals ze dacht dat deze zou verlopen, was ze het gelukkigste meisje op de wereld. Ze was blij dat hij zich er ook eindelijk klaar voor voelde, dat hij dit moment met haar wilde delen. En daarna, daarna had zíj nog een verassing voor hém.

Woody legde een arm om haar middel en trok haar voorzichtig naar zich toe. Hij liet zich maar leiden door zijn instincten en probeerde niet te veel na te denken over wat hij precies deed. Dan zou hij alleen maar vreselijk nerveus worden. Met een hand ging hij langs haar heup en raakte voorzichtig haar blote huid onder haar shirt aan. Zijn andere hand ging door haar haar.

Isobel liet haar vingers onder zijn shirt glijden. Ze deed verder niets, enkel langs de huid van zijn onderrug strelen. Isobel wilde hem absoluut niet afschrikken door te snel van start te gaan, ze had zichzelf beloofd alles op zijn tempo te doen. Omdat ze wist waar dit toe zou leiden, voelde iedere aanraking nog opwindender dan dat ze ze in eerste instantie al had gevonden.

Woody tilde haar voorzichtig op en legde Isobel met haar hoofd in de kussens. Hij nam het moment om naar haar te kijken en slechts te genieten van de aanblik van haar gezicht. Hij wilde niet dat dit te snel ging en dat het over was voor ze het wisten. Woody zou ook echt zijn tijd nemen. Liefdevol drukte hij zijn lippen weer op die van haar.

Toen hun kus verbroken werd, keek ze hem aan en glimlachte toen hij haar ook aankeek. Haar vingers bevonden zich nog steeds op zijn ontblootte onderrug en met haar vinger maakte ze cirkeltjes. Haar lippen vonden die van hem weer in een verlangende kus en speels begon ze wat met de onderkant van zijn shirt te klooien: iemand moest de eerste zet maken.

Woody voelde Isobel aan zijn shirt trekken en toen hij begreep wat ze wilde doen, maakte hij het haar gemakkelijk door zelf het shirt over zijn hoofd te trekken. Woody was niet onzeker over zijn lichaam. Hij trainde vaak en wist dat hij er wel oké uit zag. Het was eerder dat hij er nooit echt over na dacht hoe hij er uit zag en nu werd hij ineens nogal geconfronteerd met zijn uiterlijk. Verlegen begon hij aan de knoopjes van Isobels top.

Isobel keek toe hoe hoe Woody zijn shirt uittrok. Een glimlach verscheen toen hij aan haar shirt begon. 'Ik hou van je Woody.' murmelde ze tussen de kussen door. Haar handen legde ze op de rand van zijn broek. Nu het moment er was, kreeg ze vlinders in haar maag. Van verliefdheid, maar ergens was ze ook een klein beetje zenuwachtig. Wat als hij het helemaal niets vond?

Woody kreeg het eindelijk voor elkaar Isobel shirt uit te doen en met blozende wangen streelde hij de ontblootte huid. 'Ik houd ook van jou Isobel.' fluisterde hij terug. Hij legde zijn handen op die van haar en glimlachte zelf bewust naar haar. Hij was zo ontzettend nerveus! Langzaam maakte hij zijn riem los en wurmde zich uit zijn broek.