Galabal

Alex dronk haar drankje ook op en trok Joseph toen aan zijn hand mee richting de dansvloer. Haar jurkje en haar zwierden en vloeiden mee met haar bewegingen. Met een lach op haar lippen danste ze op de muziek en pakte Joe's handen vast zodat hij wel met haar mee móest dansen. 'Ik vind het zo leuk dat je mee bent gegaan, Joe!' riep ze boven de muziek uit.

Woody glimlachte en haalde zijn schouders op. 'Ik snap dat sowieso niet. Al die tijd die meisjes aan hun uiterlijk besteden. Je ziet er zonder die tijd ook geweldig uit.' Voor Woody hoefde een meisje zich echt niet in een mooi jurkje te steken en een hoop make-up te dragen om er goed uit te zien. Gelukkig was Isobel niet een van de meisjes die dat altijd overdreven deed. 'Maar je ziet er wel prachtig uit.' voegde Woody nog zacht toe met een glimlach.

Zahra had beslist dat als geschiendenis leerkracht het van je verwacht was om je te komen. Hierbij stond ze in haar goede jurk, opgestoken haar en open rug in de gymzaal. Het was typisch High School, maar ze moest toevebn dat de versieringen prachtif waren. Haat blik viel op een man. Te oud om een leerling te zijn, maar hij zag er erg leuk uit. 'Goede avond!' begroette ze hem. 'heb ik jou al niet gezien in de leerarenkamer?'

Isobel grinnikte en kuste hem teder. 'Je ziet er altijd geweldig uit.' zei ze glimlachend en kreeg licht rode wangen. 'Dankje,' Ze vond het altijd nog leuk als ze complimentjes kreeg, al gaf Woody ze vaak - ze voelde zich iedere keer weer gevleid.

- sorry, inspiloos

Noah keek op toen een vrouw tegen hem begon te praten. 'Noah Parker, docent Engels - aangenaam.' zei hij met een glimlach en stak zijn hand uit. Hij had haar inderdaad herkent, hij was haar wel eens tegen het lijf gelopen in de lerarenkamer, maar hij had geen idee hoe ze heette of welk vak ze gaf.

Jay moest niet perse drank hebben om zich te amuseren, maar een druppeltje had geen kwaad gekund. 'Ach, ik denk dat ze ons willen sparen tot Halloween,' grinnikte hij. Echter wist hij dat die feestjes op het kerkhof er aardig aan toe gingen... Blijkbaar al van de generatie oudere terug. 'Hij dronk een slokje en keek de zaal rond die uitbundig aan het dansen was. 'Ik denk toch wel echt dat we hipsters zijn aangezien we niet dansen.'

Ze glimlachte lichtjes naar hem. Zijn woorden klonken vriendelijk en het kon ook nooit slecht om met collega's een ''band'' op te bouwen. 'Zahra, Zahra Norris. Ik ben de nieuwe geschiedenisleerkracht.' Ze schudde zijn hand. 'Oh ja, da is waar ook. Gefeliciteerd met de vaste job. Dus Noah? Zou je het erg vinden als ik je vraag met me te dansen? Nu al.' Ze glimlachte weer naar hem. Dit keer enkel hartiger.

Noah schudde haar hand en knikte. 'Bedankt,' zei hij met een grijns en keek de zaal even rond. Het leek rustig, dus een dans kon vast geen kwaad. 'Het zou me een eer zijn,' zei hij op een plechtige toon, die nog netter klonk door zijn Britse accent. Hij was niet zo'n danser, maar hij had zich voorgenomen dat het erbij hoorde, hij had tenslotte ook al een pak aangetrokken.

Emma keek hem lachend aan. 'Met andere woorden: Emma kom mee dansen.' grijnsde ze en zette het lege glas bij de andere lege glazen neer. 'Nou, voor deze ene keer dan - maar als ik m'n enkels breek geef ik jou wel de schuld.' zei ze en trok hem zacht mee naar de dansvloer.

Ze nam met een zacht gebaar zijn hand vast om hem zo meer de dansvloer op te leiden. 'Moet ik op mijn tenen letten of doe jij dat voor me?' glimlachte ze naar hem. Tegenwoordig kon geen ene man meer goed dansen. Niet zoals in de tijden van toen... Ze legde haar handen in de juiste positie en keek hem aan. 'Ben je ook gelijk nieuw in Mystic Falls gekomen of niet?'

Woody haalde onverschillig zijn schouders op. 'Dat vind jij. Ik doe er niets voor hoor.' Hij lachte zachtjes toen hij haar wangen rood zag kleuren. Isobel bloosde niet vaak, maar als ze dat deed dan genoot Woody daar van. Ze zag er zo lief uit als ze dat deed. Met een glimlach drukte hij een kus op haar gloeiende wang en draaide haar toen in het rond.

'Ik weet dat je er niets voor doet.' zei ze met een grijns. Ze vond het heerlijk om hier met hem te dansen en gewoon samen met hem te zijn. In haar achterhoofd schreeuwde er een stemmetje dat ze Elle er niet onder moest laten lijden - iets wat ze nu wel deed - maar ze negeerde het.

Joe keek haar even zuur aan en liep toen met haar mee de dansvloer op, erg veel keuze had hij namelijk niet. 'Weet ik, en ik vind nog wel een manier om je terug te laten betalen.' grapte hij. Eigenlijk deed hij het puur voor haar, dansen was niets voor hem en daarbij vond hij de muziek die ze draaide ook bagger.

'Dat is fijn.' Woody lachte en pakte haar handen vast terwijl hij enthousiast op de muziek bewoog. Het zag er niet goed uit, maar ook niet slecht. Gewoon iemand die op de maat meebewoog en plezier had in wat hij deed, dat was het. 'Ik heb trouwens nog met Elle gepraat.' zei hij, hard genoeg zodat Isobel het kon horen boven de muziek uit.

'Nou, veel succes daarmee. Ik vind toch alles leuk.' Alex pakte Joe's handen vast en bewoog ze naar voren en achter, naar links en rechts. Ze miste Ruby nu wel, maar met Joe kon ze ook lol hebben ook al danste hij niet graag. 'En hoe gaat het met je vader? Voelt hij zich al weer een beetje thuis?' vroeg ze nieuwsgierig en met doel een gesprek op te starten.

Joe haalde zijn schouders op. 'Volgens mij vind ie het wel fijn om weer thuis te zijn. M'n ma is nog steeds wat onwennig tegenover hem maar het gaat al beter.' Ondanks dat zijn vader nu weer thuis was, praatte hij er nog steeds niet graag over. 'En geloof mij nou maar - ik verzin echt wel iets.' Joe lachte en liet haar een rondje draaien.

Isobel keek hem nieuwsgierig aan 'En, wat zei ze?' Ze was nieuwsgierig of haar vriendin had geluisterd naar wat ze haar had gevraagd, maar ze had zo'n flauw vermoeden dat dat niet het geval zou zijn. Ze kende Elle: als ze emotioneel was uitte ze dat ook, en zeker tegen de mensen die haar goed kende.

Alex had door dat het onderwerp 'vader' werd afgesloten met die woorden. 'Gelukkig maar.' Dat waren de enige woorden die ze er nog aan vuil maakte. 'Nou, ik ben heel benieuwd, want volgens mij ben jij helemaal niet zo creatief.' grapte ze met een speelse lach en draaide in het rond. Zo zag ze bekenden voorbij komen en zwaaide ze naar haar broer en zus, beiden met een date.

Woody zuchte. 'Alles kwam er uit. Ze heeft veel te veel aan haar hoofd op het moment, denk ik. Maar ik geloof dat ze het al minder erg vond na dat gesprek. Tenminste, dat hoop ik.' Woody keek naar Elle, maar wendde zijn blik af omdat hij niet wilde dat zij hem zag kijken. Hij zwaaide naar zijn kleinste zusje en richte zich toen weer op Isobel. 'Die campagne doet haar tot nu toe niet veel goeds.'

Isobel schudde haar hoofd. 'Nee, dat doet het zeker niet. Ze is er veel te veel mee bezig.' Ze kende Elle, ze was veel te veel bezig met die campagne en zodra de campagne niet goed ging, ging het met haar ook niet goed. Haar hele leven stond op dit moment in het teken van die verkiezingen en ze ging er zelf aan onderdoor. 'Maar laten we ons voor vanavond geen zorgen maken, oké? Volgens mij heeft ze een hartstikke leuke tijd met Thomas' Ze wees naar de twee die stonden te dansen en lachte.

'Oke. Maar ik ga haar goed in de gaten houden. Ze haalt zich te veel op de hals, al die verantwoordelijkheden.' Woody zuchte maar glimlachte daarna toen hij Thomas en Elle zag. De volgende keer als hij Thomas zag, zou hij er wel eens naar vragen. Misschien waren het niet zijn zaken maar hij kende Thomas goed én Elle was zijn zusje.

Isobel lachte toen hij omkeek naar Elle en Thomas. 'En niet jaloers worden hè.' grinnikte ze. en kuste hem zachtjes. 'Het komt wel goed met Elle, we moeten haar er gewoon door heen zien te slepen, maar dat kunnen wij wel.' Dat wist ze zeker, als Elle Isobel en Woody aan haar zijde had staan, zou het allemaal goed komen.

Thomas glimlachte naar haar. Plechtig droeg hij nu ook de badge van haar campagne. Hij wist hoe graag ze wou winnen en hoeveel ze ermee inzat als ze dat niet zou doen. 'Feestjes wel, maar geel gala's. Ik vind Halloween echt gaaf op het kerkhof. Er ooit al heen geweest? Anders zou ik je maar al te graag volgend jaar meenemen.' Hierbij grijnsde hij naar haar. Ze moest eens loskomen volgens hem. Niet veranderen, maar besluiten wat ze wou.

'De feesten op het kerkhof? Die zijn berucht!' zei ze opgewonden en ook een beetje angstig. Ze had gehoord wat daar allemaal de laatste jaren was gebeurd en eigenlijk was dat niets voor haar. Toch wou ze het ooit weleens meemaken. Hoe wist ze nou of het niets voor haar was, als ze er nog nooit was geweest? 'Ik zou heel graag mee willen,' glimlachte ze en sloeg haar armen weer om zijn nek, vrolijk glimlachend. Ze had echt niet verwacht dat haar avond nog zo leuk zou worden.

Thomas glimlachte ook naar haar. Ze leek dolgelukkig. 'Enne, als je iets leuks wil weten; zowat heel het footballteam en cherrleaders gaan voor je stemmen. De andere kandidaten vonden ze toch niet zo leuk,' grinnikte hij zachtjes. 'Se nieuwe roddel gaat namelijk dat je mijn vriendin bent. Heb ik soms iets gedaan wat ik me niet meer kan herrineren?' Hij zei het speels, maar het was waar dt vele mensen dachten dat ze een koppel waren. Nou ja... Vele... 'En dat is dan geregeld, ik neem je mee de volgende keer. Of wel naar een ander feestje. Kan je zelf kiezen wat je leuker vindt. Drank hebben ze er in ieder geval wél. Fatsoenlijke.'