Galabal

Thomas glimlachte naar haar. 'Avontuurlijk? Sorry Elle, maar zo ga ik me daar van alles bij voorstellen,' plaagde hij haar lichtjes en streelde liefhebbend over haar wang. Haar kussen waren zo zacht en lief. 'Mij lijkt het allemaal prima, maar wat wil je gaan doen dan? En sorry, ik mag je niet zo plagen hé?'

Haar gezicht werd rood en wanhopig zocht ze naar de goede woorden. 'Nee, ik bedoelde... We kunnen samen het bos ingaan en kamperen ofzoiets, of zwemmen ergens in een meer, misschien een wandeling door de bergen.' Ze beet op haar lip en had geen idee of Thomas zulke dingen wel leuk vond. Ze deed dit altijd met haar ouders. Ze gaf hem een zachte duw en schudde ongelovig haar hoofd. 'Je mag me inderdaad niet zo pesten, Thomas!'

'Of we gaan kamperen en wandelen en zwemmen?' Hij glimlachte naar haar en liet zich lachend wegduwen. 'Sorry,' Hierbij nam hij haar weer lachend in zijn armen. 'Wat zal ik doen om het goed te maken?' Weer vonden ze elkaars lichamen weer en glimlachte hij naar haar. 'Sorry, Elle. Ik ben echt zielig hé?'

'Dat klinkt als een heel erg goed idee,' glimlachte ze toen hij haar weer vasthield. Ze glimlachte breed naar hem en schudde toen haar hoofd. 'Je bent niet zielig, Thom, en je hoeft niets te doen om het goed te maken.' Ze giechelde en sloeg haar armen om zijn nek heen. 'Ik vind het spannend om morgen weer naar school te gaan. Hoe denk je dat mensen op ons gaan reageren?'

'Jaloers ofwel erg blij en erg ongelovig.' Thomas lachte en ging kort door zijn haren. 'Hoe denk je dat Woody gaat reageren? Moet ik me schrap gaan zetten voor een hele preek morgen tijdens de training?' Hij kon niet van haar afblijven. Elle had een zeer zachte huid en daarbij straalde ze helemaal. In die jurk en die glimlach... Het maakte haar werkelijk speciaal, anders en vooral prachtig.

Ze schudde haar hoofd, maar keek hem toch een beetje twijfelachtig aan. 'Ik vrees dat Woody er toch wel iets van gaat zeggen. Maar negeer hem dan gewoon, hij heeft de laatste tijd toch geen tijd meer voor me of voor mijn gevoelens.' Net liet hij haar ook gewoon alleen achter. Bij de gedachte voelde ze zich weer meteen rottig, dus dacht ze snel ergens anders aan. 'Ik ben heel benieuwd naar de reacties, maar stiekem vind ik het ook wel een beetje eng.'

Thomas was opeens helemaal verward. Hij dacht juist dat zij en Woody twee handen op een buik waren. 'Dat klinkt niet al te best? Was je onzeker over het feit dat hij nu samen is met je beste vriendin? Hoezo eng?' Hij forste zijn voorhoofd. 'Ben je onzeker over dit?' Opeens wist hij helemaal niet meer wat in haar hoofd omging.

Ze schudde haar hoofd. 'Nee, het komt doordat Isobel mijn beste vriendin is, en ik het gevoel heb dat ik haar aan het verliezen ben aan Woody. Ze vertelde me doodleuk pas nadat ze een relatie hadden dat ze samen wat hadden. En net hebben ze me gewoon achter gelaten, terwijl ik helemaal stond. En ik zie Isobel heel weinig de laatste tijd en Woody doet altijd zó beschermend over me, terwijl hij me juist pijn doet.' Het leek alsof alles wat haar de laatste tijd dwars zat eruit kwam. 'En ik ben inderdaad bang om weer naar school te gaan, als iedereen weet dat we iets hebben. Want misschien gaan de meiden me weer pesten, mijn kleding na gym verstoppen of mijn kluisje kapot maken. Ze doen het áltijd en waarschijnlijk wordt het nu alleen maar erger, omdat ze allemaal een oogje op je hebben.' Ze snikte en veegde een traan weg.

Thomas was verbaasd door haar woorden, maar suste haar vrijwel meteen. 'Hey Elle, ik ben er om je te beschermen. Jaloezie gaat altijd weer over en Isobel en Woody zijn nu in de fase dat ze verliefd zijn op ekaar en dat telt. Snel genoeg zullen ze er achterkomen dat ze jou ook nodig hebben. Broer zijn nou eenmaal beschermend. Neem dat maar aan van mij... Ik lijk wel een moeder.' Hij drukte een kus ophaar wang. 'Ik laat je niets overkomen. Belooft.

Ze verstopte haar gezicht in zijn jasje en probeerde zo haar tranen onder controle te krijgen. Ondertussen luisterde ze naar zijn woorden en hief haar hoofd naar hem op. 'Denk je echt dat ze weer naar me om gaan kijken?' vroeg ze zachtjes en knuffelde hem toen met een glimlach. 'Je bent geweldig, Thom,' fluisterde ze en drukte ook een kus terug op zijn wang. Ze veegde met haar hand langs haar ogen en lachte. 'Ik ben ook het enige meisje die het kan om te gaan huilen op het gala,' grinnikte ze.

Thomas schudde zijn hoofd bij haar bewering. 'Nee, Elle. Dat ben je niet. Daarbij moet iedereen wel naar je gaan omkijken.' Ze zou uitgaan met Thomas Mckenzie. Dat opzicht zou beter zijn voor haar verkiezing en als ze die zou winnen zou ze zich gelijk in de sociale klasse opwerken. 'Kom eens hier, jij.' Zacht streelde hij haar tranen weg en kuste haar langzaam richting haar lippen. Eenmaal daar was hij er klaar voor om zich een keertje helemaal open te stellen. Hij kuste har liefhebbend, zacht, maar liet haar merken hoe graag hij haar wou.

Het was een zoute kus door de tranen, maar juist daardoor maakte het de kus zo persoonlijk. Ze sloeg haar armen strak om hem heen en ze had eindelijk weer eens dat gevoel dat iemand haar zou beschermen. Ze maakte zich langzaam los uit de kus en glimlachte naar hem. 'Ik denk dat ik even naar de WC ga om me weer toonbaar te maken. Ik moet zo namelijk het podium op en met een betraand gezicht kom ik waarschijnlijk niet zo overtuigend over.'

Thomas glimlachte naar haar. Hun kus was innig geweest. Haar kussen voelde helemaal juist... Enkel betrapte hij zichzelf erop dat hij het niet leuk zou vonden om Elle weer te laten gaan. Een stemmetje schreeuwde dat die gedachten erg egoistisch waren. Thomas liet haar dan ook langzaam los en keek haar aan. 'Ik wacht op je,' glimlachte hij en leunde meer tegen het muurtje. Zij was zijn date voor vanavond.

'Ik ben zo terug!' beloofde ze, pakte de onderkant van haar jurkje vast en rende zo snel naar de toiletten binnen toe. Gelukkig hield niemand haar tegen om even te kletsen of iets dergelijks en in de WC besteedde ook niemand aandacht aan haar. Voor een enkele keer had ze daar nu geen enkel probleem mee. Toen ze er weer normaal uit zag, ging ze snel weer naar buten en sloeg haar armen om Thomas heen. 'Dat was snel he!' lachte ze.

Thomas was tegen de muur staan en antwoordde op enkele SMS-jes. Tye wou weten waar hij was en sommige wouden weten hoe het nu zat met Elle. Vooral zijn kamaraden uit het team. Hij glimlachte naar Elle eenmaal die voor haar stond. 'Hey knapperd. Geen monstertje meer met al die uitgelopen make-up?'

Ze schudde haar hoofd en lachte. 'Geen monstertje meer,' grinnikte ze en pakte zijn hand vast. 'Zullen we zometeen maar weer naar binnen gaan? Ik krijg het echt een beetje koud. Ook zullen mensen zich vast gaan afvragen waar je blijft.' Ze legde haar hoofd op zijn schouder en drukte een kusje tegen zijn hals. 'Ik vroeg me net ook af... Heb je eigenlijk al vaak vriendinnetjes gehad?'

Thomas lachte even bij die woorden. Missen... Missen was zo'n groot woord. Vele mensen dachten hem te kennen, maar hij had maar een paar echte vrienden. 'Wat is veel? Eenpaar al hoor. Sommige serieus en andere weer het tegenovergestelde of verste tegenovergestelde. Maar ik ben wel klaar voor serieus.' Hierbij glimlachte ze en drukte een kus op haar wang. 'Kom, dan gaan we naar binnen.'

Ze werd rood bij zijn woorden en zijn kusje. Haar armen belandden weer om zijn middel en ze keek hem met een grote glimlach aan. 'Oh, Thomas hier is dus een echte vrouwenmagnaat!' plaagde ze hem en liep met hem mee naar binnen. Ze keek snel even rond en kwam tot de conclusie dat veel mensen zich vermaakte. Ze was er blij om, omdat zij toch verantwoordelijk voor dit feest was. 'Als je wil, mag je ook naar je vrienden gaan hoor!' zei ze snel.

Thomas schudde zijn hoofd. 'Nee, ik wil niet naar ze en nee, ik ben geen vrouwenmagneet.' Hierbij ging hij even door zijn haren. Weer zaten ze slecht... Toch vervelend in zijn mening. 'Wil je nog dansen voordat je moet uitrijken of wat wil je doen?'

'Een klein beetje toch wel?' plaagde ze hem en drukte een kus op zijn wang. Daarna pakte ze zijn handen vast en trok hem weer de dansvloer wel, al dan wel ergens achterin in een hoekje. Elle hield er niet zo van om midden tussen de mensen te staan. Alhoewel, ze stonden nu wel dichtbij de vrienden van Thomas, maar dat had ze niet door. Ze liet zich door hem ronddraaien en pakte hem toen weer vast om te dansen.

Thomas wiegde haar mee op de muziek en glimlachte naar haar. Elle en hij zou nog niet zo slechts zijn. Haar familie zou haar mogen. Hoewel ze niet echt een uitdaging zou zijn in sport... Toch niet dat hij wist. 'Kom je morgen even langs of ik bij jou?'

Ze schrok van zijn woorden en keek hem met grote ogen aan. 'Zodat we elkaars ouders ontmoeten? Ik... Ik weet niet eens of ik dat durf. Misschien vinden je zussen me wel helemaal niet aardig.' Voor zijn ouders was ze niet bang, want haar ouders spraken enkel lof over hen uit. 'En bij mij thuis is het nu allemaal een beetje lastig... Misschien kunnen we beter ergens afspreken?' stelde ze voorzichtig voor.

Thomas glimlachte even. Nee, hij wou niet meteen dat ze zijn ouders onmoette. 'Relax, Elle. We zullen alleen thuis zijn bij mij en andrs sluiten we ons op in mijn kamer?' Plagerig keek hij haar aan en drukte een kus op haar wang. 'Maar jou wil is wet.a

Ze keek hem aan en knikte instemmend. 'Dat is wel prima,' glimlachte ze en verstrengelde haar handen met de zijne. Hij had echt dat typische sportlichaam, enorm breed, maar toch lenig. Lang en sterk. Hij kon vast niet klagen. Eigenlijk moest Elle voorstellen om samen te gaan zwemmen, dacht ze giechelend in zichzelf. 'O jee, wat ben je allemaal met me van plan?' lachte ze en trok uitdagend een wenkbrauw op.

Thomas lachte en streelde langs haar heupen. Echter durfde hij nu wat meer en drukte ook hierbij enkele kusjes in Elle haar hals. Het was een soort-van antwoord op de vraag die ze gesteld had. Wat was hij nu met haar van plan? Wel dat liet hij over aan haar verbeelding. Thomas zou het zien zitten om samen op bed film te kijken, te praten of haar te kietelen... Samen zijn met haar was al fijn genoeg. 'En wat ben jij dan van plan met mij?' fluisterde hij bij haar oor.