Het huis van Maia en Kate

Jeremy glimlachte naar hun moeder. Ze was een vriendelijke vrouw en hield blijkbaar erg veel van lasagne. Enkel had hij nog steeds het gevoel of hij in de weg stond voor Kate. 'Ik ga de tafel klaar zetten. Emh, Maia, kan ik je zo even nog spreken? Niet nu.' Met een nerveuze blik op Kate liep hij terug de keuken in om alles te halen en voor te bereiden. Dit ging moeilijker worden dan hij had verwacht.

Ze glimlachte naar Jeremy en knikte. 'Dat is goed. Ik zal je zo komen helpen.' Toen hij was weggelopen, richtte ze haar blik op Kate en keek haar vermoeid aan. 'Wat is er, Kate?' vroeg ze zacht, zodat Jeremy het niet zou horen. 'Doe je zo, omdat je hem niet aardig vindt, of heb ik misschien iets fout gedaan?' Vragend keek ze haar zusje aan, terwijl ze voorzichtig van haar thee nipte. Ze kon totaal niet haar vinger leggen op het gedrag van haar zusje.

Kate keek van haar moeder naar Maia en weer terug en zuchtte toen. Ze kon niet goed liegen in het bijzijn van haar moeder of haar zus. 'Maia, maak je geen zorgen. Ik moet er gewoon aan wennen. Ik vind het gewoon vervelend als jullie míj er op wijzen dat het ongemakkelijk is of dat we het niet over geschiedenis moeten hebben. Dat weet ik ook wel. Laat het alsjeblieft gewoon normaal lijken.' Ze wist niet of ze het zo goed had uitgelegd aan haar zus. Het voelde gewoon alsof zij het kind was en dat was ook zo. Kate wilde echter absoluut niet als een kind behandeld worden.

Jeremy gooide de thee weg. Hij kon er niet bepaald rustig van worden en lekker voor het eten vond hij het al helemaal niet. Hij hield zich dan ook schuil in de keuken of liep af en toe naar de eettafel om deze te dekken. Echter wou hij Kate niet weer onder ogen komen. Het was ongemakkelijk, maar hij had gehoopt dat dit anders ging gaan. Hij kon niet een puber aan terwijl zijn vriendin zowat de perfecte moeder kon spelen. Hij wachtte ongeduldig tot de lasagne uit de oven mocht en kon niet wachten om naar huis te gaan. Bij Maia blijven leek hem niet zo'n slim plan.

Maia keek haar zusje voor enkele tellen aan en stond toen op. 'Het spijt me dat ik je dat gevoel heb gegeven, Kate. Ik zal er voortaan op letten.' Ze glimlachte goedbedoeld, woelde nog zachtjes door haar haren en liep toen naar de keuken toe om Jeremy te zoeken. Toen ze hem gevonden had, ging ze op het aanrecht zitten en zuchtte ze met een kleine glimlach. 'Ik had gedacht dat dit makkelijker zou zijn,' zei ze zachtjes en haalde een hand door haar haren. 'Kate moet er even aan wennen, dat is alles.'

Kate keek Maia terug aan en glimlachte geruststellend terug. Ze wist ook wel dat Maia het allemaal goed bedoelde. Soms schoot het echter gewoon in het verkeerde keelgat. Ze keek haar zus na en ging toen terug bij haar moeder zitten die het meteen over Jeremy wilde hebben. Want ze vond hem toch een goede man! Kate glimlachte zelfbewust en pakte haar moeders hand terwijl ze verder kletste en wachtte tot het eten klaar was.

'Ja blijkbaar,' zei hij als antwoord terwijl hij de lasagne uit de oven haalde. Hij had twee schotels voor hun gemaakt zodat ze zeker genoeg hadden. 'Maia, ik blijf hier niet vanacht. Het lijkt me het beste voor je familie. Zo went Kate er niet aan... Ik bedoel... Ik kruip zo tussen jullie en dat vind ik niet juist.' Hierbij liep hij weg met de twee schotels. 'Kate, het eten is klaar.' Hij liep terug naar het salon om haar te helpen met haar moeder aan tafel te krijgen en schepte toen voor zichzelf een stukje op nadat ze alle drie al hadden genomen.

Maia fronste naar hem en sprong van het aanrecht af. 'Kate went er heus wel aan! Het is de eerste keer dat je hier bent, wat had je dan verw-' Hij was al weggelopen. Zuchtend vulde ze een karaf met water en zette deze op tafel, waarna ze plaats nam naast Jeremy. 'Zit je goed, mam?' vroeg ze en glimlachte naar haar moeder, die aan de overkant van de tafel zat. Daarna begon ze te eten zonder verder iets te zeggen. Kate en Jeremy moest beiden gewoon even wennen, dat was alles. Ze maakten er beiden een veel te groot probleem van.

Jeremy merkte hoe intens de sfeer was aan tafel, maar dit eerder tussen hem en Maia dan tussen hem en Kate. Enkel keek hij even naar het kleine zusje. Het was zo raar omdat zij eerder bij hem in het klaslokaal zat. Hij kon er namelijk niks aan doen dat hij toevallig haar zus was tegengelopen in een koffiezaak én hij overbeschermend was. Maia was wat hij wou. Kate zou hem er dus bij moeten nemen. Hun moeder gaf een compliment over de lasagne waardoor hij even op keek en glimlacht om daarna verder te eten.

Maia at koppig door, maar bedacht zich ondertussen hoe enorm egoïstisch ze deed. Jeremy had al dagenlang met haar samen geslapen en nu werd ze boos als hij het eens niet wou? Langzaam keek ze dus op en glimlachte naar Jeremy. 'Ik vind het ook heerlijk,' zei ze gemeend en drukte een kus op zijn wang. Daarna legde ze haar hand op zijn been onder de tafel en at rustig verder. Geruststellend knipoogde ze naar Kate.

Kate liep gehoorzaam naar de keukentafel en ging op haar gebruikelijk plek naast haar moeder zitten en at zwijgend van haar eten. Ze vond het oprecht lekker en vertelde dat Jeremy ook, maar ze wist niet of het wel helemaal goed aankwam aangezien er zo'n grote druk rond de tafel hing. Ze glimlachte toen Maia naar haar knipoogde en zachtjes duwde ze met haar voet tegen haar zus' been. Ze grinnikte omwille de stommiteiten van iedereen aan tafel en at rustig verder. Wat was iedereen ongelooflijk koppig en ongemakkelijk.

Jeremy glimlachte naar Kate. 'Bedankt. Vind jij het soms erg als ik hier zou blijven vannacht?' De vraag was werkelijk aan haar gesteld. Dit was ook haar huis en blijkbaar werd Kate hier als een volwassenen behandeld. Hun moeder vond het in ieder geval al geen probleem. Zacht streelde hij de hand van Maia die op zijn schoot lag en at verder.

Toen Kate moest lachen, grinnikte Maia ook al snel en verwikkelde ze haar vingers met die van Jeremy. Met een trotse, maar ook afwachtende blik keek ze haar zusje aan: ze had geen idee wat Kate zou antwoorden. Soms kon haar zusje enorm onvoorspelbaar zijn, en dat was eigenlijk ook wel leuk. Toen haar moeder begon te knoeien met het eten ging Maia naast haar zitten en voerde ze haar. Met neergeslagen ogen durfde ze Jeremy niet aan te kijken. Ze had geen idee wat hij hier over zou denken.

Kate keek Jeremy serieus aan toen hij haar die vraag stelde. Ze waardeerde het dat hij het ook aan haar vroeg en niet alleen aan Maia en hun moeder. Dat was ook waarom ze al vrij snel haar schouders ophaalde en knikte. 'Ja hoor, mij maakt het niet zo veel uit.' Veel meer had ze er niet over te zeggen. Ze keek Maia kort aan en glimlachte toen naar Jeremy.

Jeremy glimlachte naar Kate. Het was fijn om te weten dat hij werkelijk hier welkom was. Hierna keek hij naar Maia. 'Hey jij, maakt niet uit.' Ze moesten zich niet schamen om hun moeder. Hij vond haar een geweldig vrouw. Het was jammer om te zien hoe ze maar aftakelde. 'Moet ik soms van je overnemen?' Zijn bord was inmiddels zowat op.

Maia glimlachte opgelucht naar Jeremy en Kate en richtte daarna haar aandacht weer op haar moeder. Al snel schudde ze haar hoofd en keek Jeremy toch dankbaar aan. Ze wist hoe erg haar moeder zich hiervoor schaamde en al helemaal als ze door Jeremy gevoerd moest worden. 'Nee, dat hoeft niet, het is geen probleem. Ik eet mijn bord zometeen wel op als mam weer in bed ligt.' Het was vreselijk om haar moeder voor haar ogen zieker en zieker te zien worden. Toch slikte ze haar angsten in en ging verder.

Jeremy keek even Maia terug glimlachend aan. Hij wist totaal niet meer wat hij moest verwachten van deze avond. 'Ik help haar zo wel naar boven.' Daar leek hun moeder mee in te stemmen. Ze had toch al haar slaapkleding aan. 'En voor als jullie nog honger hebben; er staat chocomousse in de frigo.' Hierbij ruimde hij alvast zijn bord op en kwam toen weer aan tafel zitten. 'Dus Kate, even eerlijk; vond je mijn uitleg goed gisteren?' Ergens glimlachte hij nogal speels. Vooral plagend eigenlijk.