Het schoolplein

NEW

Isobel zat met haar iPod aan, tegen een boom die op het schoolplein stond. Het was zowaar eens goed weer, dus was ze meteen naar buiten toe getrokken. Ze vond het altijd heerlijk om buiten te zitten en ze genoot er dit keer dan ook erg van. Een kleine glimlach kwam op haar lippen toen ze wat eersteklassers zag lopen, met grote rugzakken en lunchboxen in hun handen.

Thomas zat op een bankje met nog wat leerstof die hij na dit vrije uur zou hebben; een moeilijke test van geschiedenis. Echter vond hij het een fijn vak, leerde het vlot, maar ergens wou hij altijd goede punten halen. Elle was nergens te bespeuren en zo waren zijn vrienden niet. Eenmaal hij dan ook opkeek, ontmoette zijn ogen die van Isobel. Hij was nog steeds kwaad op haar en hij was ervan overtuigd dat men dat ook van zijn gezicht kon aflezen.

Toen Isobel's blik die van Thomas kruiste stond ze op en liep ze naar hem toe. 'Ik weet dat je boos bent Thomas,' zei ze, terwijl ze haar oortjes oprolde en in haar tas deed. 'Maar ze moest het weten, of het nou van mij kwam of van jou.' Ze sloeg haar armen over elkaar en keek haar aan. 'Je kan wel boos op me zijn, maar het is gebeurd, daar kunnen we niets meer aan veranderen.'

Thomas keek enkel even op, maar die blik was nietszeggend. 'Wat had het verschil gemaakt, Isobel? Je liet het klinken alsof ik je verkracht heb. Had het mij dan laten vertellen. Het is gebeurd, maar zie je spijt op mij gezicht? Ik dacht het niet. Enkel weet ik wel dat jij liever dat moment met Woody had gedeeld, niet in een kleedkamer. Maar dan nog vertel je niet zomaar aan mijn vriendin wat wij hebben uitgespookt in een kleedkamer zonder het met me te overleggen. Zonder er maar één woord over gesproken te hebben. Ik en Elle waren nog helemaal niet toe aan seks. Dat wist je best.' Hierbij keek hij terug in zijn boek. 'Klaar met klagen? Ik anders wel. Laat me leren.'

'Helemaal niet!' riep ze verward uit. 'Ik heb gewoon verteld hoe het ging. In de kleedkamer, niet meer en niet minder. Ik heb helemaal niet gezegd dat je me verkracht hebt ofzoiets, of dat ik het niet wilde!' zei ze verontwaardigd en sloeg haar armen over elkaar heen. 'Woody heeft me een week genegeerd, wist je dat? Een week omdat hij boos was op me, maar ja - ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn tegenover mensen en als ik het alleen tegen Woody zou vertellen, zou Elle er sowieso ook wel achter komen. We hadden het erover en ze vroeg ernaar, dus ik antwoordde eerlijk. Het is niet dat ik naar haar toeliep en zij "Hé, Elle - goh ik dacht laat ik eens vertellen dat ik seks heb gehad met Thomas."' zei ze tegen hem. 'En doe nu niet alsof het mijn schuld is dat jullie met elkaar naar bed zijn gegaan, dat was jullie keuze niet de mijne. En als je het zo erg vind, waarom heb je het dan gedaan? Je had jezelf ook tegen kunnen houden.' siste ze.

'Doe nu niet of het mijn schuld is van jou en Woody. Verdomme! Dit is waarom het tussen ons niet werkte Isobel. Je ziet me enkel als leider van het voetbalteam of die-populaire-jongen van school. Je weet verdomme nog eens niet hoe moeilijk het is om Elle iets te weigeren in mijn positie als haar vriendje.' Hij deed alles om Elle gelukkig te zien, maar daar snapte ze niets van. Zij was nooit zo iemand voor hem geweest. Nog nooit was iemand zo voor hem geweest. 'Ach ja, Woody had zich anders ook wel voorbereid op een vrijpartij met jou. Misschien net voor die week dat hij je negeerde.' Het kon hem eigenlijk weinig schelen wat Isobel hier deed. Nooit hadden ze het echt gevonden; altijd deed wel een iemand moeilijk. 'Het was niet moeilijk om met mij erover te praten voordat je eerlijk was, Isobel. Echt niet. Want nu kom je zeuren tegen me hoe boos ik niet moet zijn? Dat lijkt ook niet zo moeilijk voor je.'

'Ik geef jou niet de schuld, ik wilde enkel en alleen zeggen dat je blij mag zijn dat Elle het gewoon accepteerde.' mompelde ze en keek het schoolplein over. 'Je weet best dat ik jou niet enkel en alleen als Mister Popular zie Thomas, wat een onzin.' Ze was niet iemand die naar statussen keek. Het klonk misschien gemeen: maar Elle was niet het populairste meisje en toch haar beste vriendin. 'Jeetje Thomas, het was niet dat ik het had gepland om het haar te vertellen, we hadden het erover en ik kon moeilijk tegen haar liegen, want ik zeg dat ik nog maagd ben en een maand later vertel jij het haar, en dan ben ik ineens de leugenaar van ons tweeën.' Wat kon hij koppig zijn af en toe.

'Ja, Isobel, het was allemaal mijn schuld. Het is allemaal mijn schuld. Seks met jou in de kleedkamers was heerlijk en zo spannend. ik zou het nooit meer anders willen dan die ene keer.' zei hij pessimistisch en keek haar aan. 'Mag ik nu verdomme mijn geschiedenis leren? Bedankt, Isobel.' Hij had er zo genoeg van; Elle stak de schuld op hem Isobel stak de schuld op hem. Wat boeide het met wie hij had geslapen? Hij had beter nooit dit meisje gedaan. En Elle... Hij had beter nooit met haar omgegaan, maar toch deed hij het, had seks gehad met Elle en daardoor leed hij onder het verliefd zijn. Nooit gedacht dat het zo rottig zou zijn.

'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik jou niet de schuld geef!' riep ze gefrustreerd, maar hield haar mond al snel: ze zaten nog steeds op het schoolplein. 'Weet je, best dan denk je er toch maar zo over. Dan blijf je toch voor altijd boos, want ik ben toch zo'n vreselijk kreng die je gedwongen heeft tot seks met je vriendin.' zei ze woedend en stond op. Als hij echt zo in elkaar zat, verdiende hij Elle niet eens.

'Jij suggereert dat ik het erg vind dat ik seks heb met Elle. Jij suggereert hier dat we het deden omwille dat ik seks met jou heb gehad, maar ik heb het nooit gezegd.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek haar aan. Isobel moest altijd het lieverdje zijn, degene die geliefd werd door iedereen. 'Ga anders met haar praten over hoe geweldig of slecht ik kan vrijen. Dat bespaard ons beide tijd. Je zegt tegen mij dat ik niet boos moet doen, maar zelf word ik enkel kwader met de minuut die je hier staat, Isobel. Ik had het Elle zelf vertelt dus doe nu niet alsof ik hier de slechte ben die het nooit had laten weten. Ja, zo doe je, zo komt het over. Dus verdomme laat me gerust!' Hij had het ermee gehad.

'Oh nee? Nou ik herhaal: "Ik en Elle waren nog helemaal niet toe aan seks"' zei ze op een geïrriteerde stem. 'Laat ook maar, ik ga er geen woorden meer aan vuil maken. Je ratelt maar door omdat je boos op me bent en daardoor lul je één en al onzin.' zei ze geïrriteerd op. 'Het ging er helemaal niet over of je goed of slecht was, dat maak jij er weer van.' Ze stond op van het bankje en sloeg haar tas om haar schouder. 'Succes met leren.'

'Oh Jezus... Ik bedoelde het niet zo, Isobel. Goed, maak er dan ook geen woorden meer aan vuil. Jij ratelt anders ook een hoop waardoor ik onmogelijk kwaad op je kan zijn. Maar ik ben het. Succes met iemand anders lastig te vallen. Doei.' Hierbij keek hij terug in zijn boeken. Hij was werkelijk aan het leren, dat kon zij niet ontkennen.

Isobel draaide zich om naar hem en keek hem aan. 'Zolang je Elle gelukkig blijft maken vind ik alles goed,' zei ze, gewoon als statement. Elle was en bleef haar beste vriendin en Isobel wilde enkel hetgeen dat haar goed deed. Ze wilde het misschien niet toegeven, maar Thomas deed haar goed. Niet altijd, maar meestal wel. Hij deed haar uit haar schulp kruipen en dat had Elle nodig.

'Je weet maar al te goed dat ik haar niets anders doe dan gelukkig maken, Isobel. Ze is geweldig.' Hij keek haar aan. Hij was erg gelukkig met Elle en dat straalde er vanaf. 'Wees jij dan maar goed voor Woody.' Hierbij glimlachte hij puur vriendelijk en keek toen weer even naar zijn boek.

Isobel glimlachte ook even en knikte. 'Dat zal ik doen,' en met deze woorden liep ze richting de ingang van de school om Woody te zoeken. Ze wist ook wel dat Thomas Elle gelukkig wilde maken, en daar slaagde hij nog best goed in vond ze.

[NEW]
Elle stond achter een boom op het schoolplein en stak een sigaret op. Thuis had ze er stiekem al eentje geprobeerd en ze vond het vreselijke dingen. Toch had ze veel van de populaire en rebelse jongeren bij haar op school zien roken, dus deed zij het ook. Ze zou wel eens laten zien wie hier een grijs muisje was. De sigaret stopte ze tussen haar lippen, terwijl ze haar aansteker en pakje weer in haar tas stopte.

Isobel was heel haar pauze al opzoek geweest naar Elle, maar ze kon haar nergens vinden. Niet in de bibliotheek - waar ze normaal zat - en ook niet in de aula of in één van de lokalen. Haar laatste hoop ging uit naar het schoolplein. Nadat ze wat had rond gekeken, concludeerde ze dat Elle ook híer niet was, maar zin om naar binnen te gaan had ze niet, dus besloot ze buiten te blijven.

Elle kuchte door de rook en trok een vies gezicht. Het was nog smeriger dan de vorige keer. Toch stopte ze hem weer tussen haar lippen en liep hiermee het schoolplein op, terwijl ze probeerde zo zelfverzekerd mogelijk te kijken en vooral te lijken. In plaats van een leer boek te pakken, trok ze een roddelblad uit haar tas en ging hiermee in het gras liggen, terwijl ze rustig door rookte.

De gedaante die langs haar liep, herkende Isobel maar al te goed, echter leek zíj haar niet gezien te hebben. Nadat ze in het gras was gaan liggen stond Isobel op en liep ze achter haar aan. 'Zo, en waar zijn we mee bezig? Roken? Serieus Elle?' Ze sloeg haar armen over elkaar heen en ging in het gras zitten. 'Is dit je manier van rebelleren of zoiets?'

Elle voelde hoe ze rood werd toen ze Isobels stem hoorde, maar al snel trok ze haar nonchalante gezicht weer en ging recht op zitten. Ze haalde haar schouders op. 'Ik wil niet meer gezien worden als het grijze muisje,' zei ze enkel en stopte de sigaret weer in haar mond. Isobel zou het toch niet begrijpen; zij was zelf het populaire, knappe meisje van school. 'Het is helemaal niet zo smerig als dat het lijkt... het is zelfs best lekker.'

'Ah, best lekker? Daarom hoestte je waarschijnlijk net de longen uit je lijf.' merkte Isobel sarcastisch op en keek haar aan. 'Kom op, Elle. Dit slaat nergens op. Als je Thomas terug wilt, hoef je niet te gaan roken en...' Ze keek naar het tijdschrift dat voor haar lag. 'waardeloze roddel-tijdschriften te gaan lezen.' Alhoewel, als dit haar van Thomas wég zou houden, was het des de beter.

'Dat gebeurt nou eenmaal als je net begint,' wierp ze zachtjes tegen en richtte haar blik weer op het blad. Ze had geen idee wat ze moest zeggen. Ze wist natuurlijk dat Isobel gelijk had en dat maakte het des te moeilijker. Gepijnigd keek ze Isobel aan. 'Heb je wel gehoord wat ze nu allemaal over me zeggen? Dat ik een grijs muisje ben, dat Thomas me daarom bedrogen heeft! Ik... Mensen zullen me waarschijnlijk wel accepteren als ik rook, dus doe ik dat!'

'Dat gebeurd nou eenmaal níet als je met je poten van sigaretten afblijft.' snauwde ze lichtjes en schudde haar hoofd. Ze snapte echt niet wat er in haar hoofd omging. Ze was een meisje van zeventien, verantwoordelijk genoeg zou je denken. 'Elle... die roddels zijn net zo fake als degene die in dit tijdschrift staan! Geloof je die mensen nou werkelijk? Waarom zou hij vreemdgaan, omdat hij je een grijs muisje vind - terwijl hij juist op diezelfde Elle viel?' Eigenlijk wist Isobel niet zo goed waarom ze Thomas' zijn fout probeerde goed te praten, maar ze wilde in ieder geval dat haar vriendin van dit rotspul afbleef.

Met betraande ogen keek ze naar Isobel op en haalde de sigaret uit haar mond. 'Waarom heeft hij me anders bedrogen, Isobel? Als hij me zo leuk vond, dan zou het toch niet hebben gedaan?!' vroeg ze, nogal wanhopig, en stopte het roddelblad gefrustreerd in haar tas. Niemand snapte haar, helemaal niemand. 'Ik geloof dus wat ze zeggen, tot Thomas me zelf vertelt waarom hij het heeft gedaan. Oh, en ik heb me trouwens terug getrokken uit de verkiezingen.'

Isobel haalde haar schouders op. 'Ik weet het ook niet Elle, ik weet het echt niet. Maar ga nou alsjeblieft niet je leven verpesten voor een jongen.' mompelde ze. Ze was nog steeds furieus op Thomas voor wat hij haar aangedaan had en nadat ze hem een klap had verkocht in haar voortuin, had ze hem niet meer gezien of gesproken. 'Je hebt wat?! Elle, het was je droom om verkozen te worden! Je hebt er zo hard voor gewerkt!'