Het groene meer

Daniel merkte weer eens op hoeveel hij van deze vrouw hield. 'Wil je met me trouwen en dat weer helemaal opnieuw?' grijnsde hij en trok haar weer op zich voor haar te kussen. 'Gingen we niet wat alleen-tijd hebben?' fluisterde hij ter herinnering toe. Hij vond het niet erg om het over de kinderen te hebben of wat dan ook. Maar zij had dit willen doen om te relaxen. Praten over puberale tieners maakte hen eerder gestresseerd.

'Mm, natuurlijk zou ik je opnieuw trouwen.' zei ze en knikte. 'Alleen tijd, ja.' Het was lastig om hun kinderen weg te denken uit hun leven, al was het maar voor een middag. Op een of andere manier zaten ze altijd in haar achterhoofd. Wat als er iets aan de hand was, of er iets gebeurd was en ze hadden haar nodig. Dat was vast niet het geval, dus ademde ze diep in en uit en glimlachte ze naar haar man.

Daniel glimlachte enkel naar haar en streelde zacht over haar heupen. Lichtelijk om haar gerust te stellen, lichtelijk om haar uit te dagen. 'Oh Zoe,' Hij draaide hun om zodat zij beneden lag op het deken en verkende met zijn lippen haar hals.

Zoë genoot van zijn lippen in haar hals. 'Mm, Dan...' murmelde ze en begon zacht te lachen. Altijd als hij dat deed, veroverde hij haar hart opnieuw. 'Je weet dat ik daar een zwak voor heb Dan,' lachte ze en kuste hem.

Daniël lachte enkel en kuste haar terug. 'Een zwak hé? Waarom doet dit me zo aan vroeger denken; wegsluipen van huis, de bossen in of ergens in het park. De pick-up truck die ik gekregen had van mijn vader...' Hij grijnsde en keek zijn vrouw aan. 'Zoë, ik hou van je, zoveel.' Hierbij kuste hij haar weer en streelde met een hand door haar haren.

'De feestjes, samen zijn in de kleedkamers na de trainingen.' Zoë moest lachen om de herinneringen en keek hem aan. 'Ik ook van jou. Zielsveel.' Daniël was de belangrijkste persoon in haar leven, samen met haar familie. Ze zou niet zonder hen kunnen.

'De kleedkamers,' lachte hij. Echter zou hij nooit vergeten hoe zij altijd stiekem bij de jongens kwam in geslopen of hij bij de meisjes. Herinneringen die bleven. Zelfs toen ze studeerde hadden ze er prachtige gecreëerd. 'De eerste keer dat we de liefde bedreven, New York, onze huwelijksreis, mijn gezicht toen we erachter kwamen dat we twee kinderen gingen krijgen in één keer, hoe je lachte toen je ze allebei in je armen had, hoe we op bed zaten te springen toen het bleek dat je zwanger was van Emma ... Stuk voor stuk momenten die ik wil koesteren. Voor altijd.' Zacht drukte hij zijn lippen weer tegen die van haar.

De herinneringen die Daniël noemde, waren stuk voor stuk prachtige herinneringen. 'Of die keer dat we met z'n alle een taart hadden gemaakt voor Emma's eerste verjaardag. We hadden ons nog geen minuut omgedraaid of de hele kamer zat al onder.' zei ze lachend. 'Of de tiende verjaardag van Lex en Thom, dat we ze als verassing meenamen naar Disneyland en Emma de hele boel bij elkaar schreeuwen omdat ze perse in die ene achtbaan wilde, maar ze nog veel te klein ervoor was.'

Daniël moest enkel lachen bij die herinneringen. Ze waren werkelijk de mooiste momenten uit zijn leven. Er waren er ongetwijfeld nog veel te komen. 'Weet je nog toen Kylan Emma voor het eerst in zijn handen kreeg? Ik dacht even dat hij spontaan zijn soulmate had gevonden.' lachte hij en streelde weer haar huid. 'Ons leven is soms zo raar, zo misvormt, maar ter gelijkertijd is het zo perfect. Ik wens het liefst Eleanor ontdaan van haar weerwolfvloek en dat Teoh niet meer een vampier is, maar dan nog... Ik neem het er graag allemaal bij. Dat maakt ons leven in Mystic Falls wat het is.'

[NEW]
Teoh parkeerde de auto aan de zijkant van het meer. Met een brede glimlach stapte hij uit de auto en deed ondertussen een zonnebril op. De zon scheen fel en de temperatuur was hoog. Het was perfect voor een picknick. Hij haalde de mand uit de achterbak en wees naar een stukje bos. 'Dat is een goede plaats om te zitten. Niemand ziet je, maar zelf heb je wel prachtig uitzicht over het meer.'

Spoiler:

Eleanor glimlachte ook naar Theo en zette haar zonnebril op. 'Het weer is echt heerlijk. Ik ben blij dat ik nog een bikini aangetrokken heb. Wat denk je? Weer zoals vroeger ons in het meer wagen?' Ze had zijn hand vast genomen en liep zo met hem naar het plekje. Ze hielp mee met het uitstallen van hun picknick en keek stiekem naar hem. Onrechtstreeks deed hij haar altijd denken aan vroeger, maar ook aan het heden. Op haar dochter na zou niemand ooit zo belangrijk zijn in haar leven.

Spoiler:

Hij glimlachte speels naar haar en keek toen peilend naar het meer. 'Ik denk dat we inderdaad wel kunnen gaan zwemmen,' zei hij optimistisch en knielde neer, om de spullen uit te pakken voor de picknick. Zijn oog viel op de bloedzakjes en hij besloot om deze nog even in de mand te houden. Toen dit allemaal was gebeurd, nam hij plaats op het kleed en trok hij Eleanor naast zich. Liefdevol drukte hij een kus op haar wang en hield een aardbei voor haar mond.

Eleanor giechelde zacht en voelde hoe ze half tegen zijn arm en borstkas lag. Nog steeds zorgde hij voor kriebels waarbij ze haar ogen sloot, een briesje door haar haren voelde gaan en haar mond opende voor de aardbei. Zorgvuldig at ze haar mond leeg om daarna haar lippen kort op de zijne te drukken. Haar handen vonden zich weer een weg door zijn haren. 'Teoh... Je mag gerust bloed drinken. Ik ben het wel gewoon.'

Teoh at zelf ook grijnzend een aardbei en drukte daarna liefdevol zijn lippen op de hare. Twijfelachtig keek hij even naar het zakje en haalde het uiteindelijk toch maar uit de mand. Hij merkte dat hij dorst had, dus opende hij het snel en begon er gretig van te drinken. Hij draaide zich half van haar af en dronk vluchtig verder. Hij haatte het om dit te doen; het was een van de dingen die hemzelf en Eleanor er weer aan herinnerden dat hij anders was.

Eleanor staarde naar de wolken en concentreerde zich om de volgens in plaats van het geslurp van Teoh. Vampieren merkte het niet, maar ze maakte wel degelijk een geluid als ze dronken. 'Teoh, ik maak me zorgen om Tara. Ze lijkt steeds meer op de Ellie die ik was op die leeftijd...' Daarmee wist zij genoeg. Voor dat ze het wist deed haar dochter het met een leerkracht en zou ze beseffen dat haar echte liefde in een vampier was veranderd. 'Hoe gaat het met Willy? Weet hij van je bestaan?'

Toen het zakje eindelijk op was, gooide Teoh deze weer in de mand en keek Eleanor begripvol aan. 'Ik snap wat je bedoelt. Zal ik eens een keer met haar meegaan en haar in de gaten houden? Ze hoeft het niet te weten, en misschien is het wel te overbezorgd van ons, maar ik wil eens zien met wat voor mensen ze omgaat.' Hij legde zijn hand op haar knie en zuchtte. 'Ik heb geen idee. Ik denk eigenlijk van niet. Alicia vertelt nooit iets over mij.'

Eleanor veegde zijn mondhoeken af met een tissue, maar hield daarbij haar gezicht perfect in de plooi. Bloed bleef bloed. Zolang hij haar maar niet meteen zou kussen vond ze het goed en dat wist hij ook. 'Ik kan ervoor zorgen dat hij eens over de vloer komt bij ons? Je woont er tenslotte nu ook. Tara en Willy zijn bevriend met elkaar, dacht ik. Dus waarom ook niet? Over Tara is ook geen slecht idee... Ik heb al lang niets meer over haar en Lynn gehoord...'

Teoh keek haar bedenkelijk aan, terwijl ze zijn mond schoon maakte. 'Ik weet het niet, Eleanor. Is dat niet een enorme shock voor zo'n jongen? Ten eerste zal hij niet begrijpen dat jij zo'n jonge vriend hebt, ten tweede weet ik zeker dat ik me niet in kan houden en dat ik hem zal vertellen dat ik zijn vader ben.' Hij zuchtte en pakte een flesje water, om zijn mond te spoelen. 'Dan ga ik dat met Tara zo snel mogelijk doen.'

Eleanor streek geruststellend over zijn rug. 'Ik heb geen idee, Teoh.' Toch lachte ze even. 'Mijn dochter heeft de realiteit al aanvaard. Dat doet Willy ook. Maar ik bedoelde ook niet dat je het meteen moest vertellen. Misschien als je het gewoon wordt om een hetzelfde huis te zijn? Zij in de living, wij in de jacuzzi om ze stiekem te bespioneren. Zo'n dingen... Laat maar, ik heb de slechte ideeën ooit.' Zacht drukte ze een kusje op zijn wang. 'Kom hier Gard,' Weer ging ze liggen en trok hem op zich. Zacht streelde haar blote voet over zijn been. 'Het komt wel goed met ons,'

'Misschien is dat wel een goed idee. Dat ik hem gewoon eens in de zoveel tijd kan bekijken, misschien een praatje met hem maken, tips geven over football.' Hij drukte zijn lippen op de hare en ging boven haar hangen. 'Je bent een genie, Eleanor.' Liefdevol streek hij haar haar uit haar gezicht en drukte een klein kusje op haar neus. 'Het komt inderdaad goed met ons. En met Tara.'

Eleanor glimlachte naar hem. Ook zijn speelde met zijn haren, maar gaf zijn hoofd eerder een soort van massage met haar vingers. 'Ik had die eerste Halloween-nacht meteen bij je in bed moeten kruipen. Enkel was ik bang dat ik weer het meisje zou worden dat je zou vergeten, bang voor me te binden aan je, zie ons nu liggen...' Ze glimlachte breder naar hem en vond zijn lippen weer. Kort genoeg voor geen metaalachtige smaak in haar mond te krijgen. 'Jij en Willy hebben het recht om ook samen te zijn Teoh. Hoe je nu met Tara omgaat en ze je eerst altijd wegduwde in het begin... Ik bedoel... Jullie nu elkaar zien te plagen, niet meer pesten, is geweldig. Hoe je haar helpt en zit te commanderen als jullie samen koken... Ik wou altijd zo iemand voor haar, want uiteindelijk miste ze het ergens best wel in haar leven. En dan kom jij er even tussen en gedraag je vanaf dag één al als een echte vader. Je bent geweldig.'

'Ik had je na die nacht nooit moeten laten gaan... Ik had voor je moeten vechten en niet meteen de hoop moeten opgeven. Ik dacht dat je me maar niets vond,' zei hij zachtjes en met een kleine glimlach. 'Ik vraag me soms weleens af wat er dan gebeurd zou zijn. Zou ik een vampier geweest zijn? Zouden we dan altijd samen gebleven zijn?' Hij zuchtte en streek met zijn hand over haar buik. Al snel glimlachte hij weer. 'Alicia denkt daar jammer genoeg anders over. Maar ja, wie weet wat hieruit gaat komen. En weet je wat, Eleanor, ik ben ook gek op Tara. Klinkt het raar als ik zeg dat ik haar echt als dochter ben gaan zien?'

'Waarschijnlijk waren we niet samen, maar je was geen vampier geweest. Ik denk dat ik je wel genoeg afleiding zou geven om niet meteen naar andere vrouwen te lopen.' lachte ze speels en streelde hierbij zijn borstkas. 'Alicia heeft niet alles om hem te zeggen en te beslissen, Teoh.' Nog steeds vol Ellie haar een hatelijke vrouw. Ze keek naar de hand op haar buik. 'Nee, nee, dat is helemaal niet vreemd. Vooral omdat we er geen van ons hebben. Hoewel, gelukkig hebben we dat de wereld bespaard. Dat kind zou metaal echt pas gestoord zijn.' Haar stem klonk droevig, maar toch lachte ze bij haar woorden.

'Ik denk dat een kindje van ons echt kick-ass was geweest,' glimlachte ze, 'vooral als je bekijkt hoe Willy is met enkel mijn genen. Hoe wordt het kind met de genen van ons beiden?' Hij lachte vrolijk en ging naast haar liggen, om haar zo in zijn armen te nemen. 'Trouwens, Willy is bijna achttien jaar. Dan kan hij doen wat hij wil, zoals zijn vader opzoeken. Dan heeft Alicia er niets meer over te zeggen.'

Eleanor lachte en keek hem aan. Voorzichtig nestelde ze zich tegen hem aan. 'Een kind van ons twee zou geweldig geweest zijn, Teoh. Waarom was je als tiener nu niet zo gek om te beseffen dat je geld krijgt als je sperma doneert?' Ze lachte weer en kuste hem. 'Willy en jij gaan elkaar wel leren kennen als zoon en vader. Let op mijn woorden. En kom op... De jongen heeft echt wel nood aan wat advies over voetbal, niet?'