Het groene meer

'Dat is goed om te horen,' zei ze gemeend en keek toen naar het water. Nerveus plukte ze met haar handen aan haar truitje en ademde diep in en uit. Het was alsof ze het gesprek met Isobel totaal opnieuw beleefde. 'Woody,' begon ze serieus en keek hem nu recht aan, 'ik heb het goed gemaakt met Thomas. Echt goed gemaakt. We hebben weer een relatie.' Ze slikte moeizaam en keek van hem weg. 'Ik wou het je vertellen, voordat je het van anderen zou horen.'

Woody wist niet waar die voorzichtigheid van Elle plots vandaan kwam. 'Maar dat is toch goed? Waarom kijk je er zo moeilijk bij?' Hij bekeek haar achterdochtig en had meteen allerlei rare ideeën in zijn hoofd. 'Wat hebben jullie uitgespookt, Elle?' Wat als- Hij schudde die gedachten snel uit zijn hoofd en wachtte maar op de waarheid.

Elle keek haar broer ongelovig aan en giechelde zachtjes. 'Je- je vindt het niet erg? O god, Woody, ik dacht dat je uit je plaat zou gaan.' Ze beet op haar lip en besefte dat ze nog iets veel moeilijkers moest vertellen. 'Maar ik heb wel iets uitgespookt... Ik heb hem verteld wat ik ben. Wat wij zijn. Ik wou niet meer tegen hem liegen. En hij leek het goed op te pakken.' Ze trok haar slippers uit en liet haar tenen het water raken.

Woody keek Elle ongelovig aan en grijnsde vervolgens. Hij begreep dat ze gewoon bang was geweest dat hij het slecht op zou vatten. 'Elle, ik snap gewoon hoe je je voelt met Thomas. Tenminste, ik denk dat wij niet zo heel veel verschillen. Isobel maakt mij ook veel vrijer en losser en enthousiaster. En ik denk dat Thomas jou zo ook goed doet.' Hij vond het moeilijker om te reageren op haar volgende woorden. 'Dat is een grote stap'.' zei hij slechts terwijl hij bedacht wat hij er precies van vond.

Elle zweeg voor enkele secondes en knikte toen. 'Inderdaad.' Ze keek hem even kort aan en tikte bedachtzaam op haar been, tot ze maar besloot alles eruit te gooien. 'En ik heb iemand gevonden die me wil helpen met, je weet wel, mijn krachten. Hij is ertoe bereid om me ook te leren om met vuur om te gaan en me over mijn angst heen te helpen. Als je wil, dan kan ik vragen of jij ook kan komen?' vroeg ze enthousiast.

Woody's frons werd enkel dieper bij haar volgende woorden. 'Wie?' Dat was het enige dat in hem op kwam om te vragen. Hij had niet eens echt geluisterd naar de andere woorden. Wie kon haar nou zomaar even vertellen dat hij haar wel wilde helpen met iets dat nogal persoonlijk was. Wie was achter haar geheim gekomen? Had zij het hem verteld?

Elle keek fronsend naar hem en schudde haar hoofd. 'Dat vertel ik je niet. Het is geheim,' zei ze standvastig en sloeg haar armen over elkaar heen. Ze had eigenlijk geen idee of Julian het wel of niet goed vond als ze over zijn lessen zou vertellen. Alhoewel, zij had hem laten beloven het aan niemand te vertellen, dus zou zij het uiteraard ook aan niemand vertellen. Afwachtend keek ze haar broer aan.

'Geheim?' Woody trok zijn wenkbrauwen op en wist niet wat hij hier op moest zeggen. Ze hield die persoon geheim terwijl hij wel wist wat haar diepste geheimen waren? 'Heb je hem over ons verteld? Over mam en oma en mij? Hoe is hij er achter gekomen? Komop, Elle, dit kun je niet zomaar aan een vreemde vertellen. Zeg me alsjeblieft dat je die persoon gewoon al kende.' Ongeduldig en gefrustreerd keek hij haar aan.

Ze schudde gefrustreerd haar hoofd. 'Natuurlijk kende ik hem nog niet. En ja, ik heb hem over mama en oma verteld. Hij kende ze niet. Alsjeblieft zeg, Woody, je denkt toch niet dat ik met jan en alleman ga trainen, laat staan vertrouwen?' Geërgerd wendde ze haar hoofd van hem af. 'Als ik je vertel hoe hij erachter kwam, of nou ja, hoe ik erachter kwam, weet je meteen wie het is. En dat is niet de bedoeling, Woody.'

'Denk je dan dat ik zomaar door iedereen getraind wil worden? Ik heb vaak genoeg ruzie met mam, maar ik ben niet zo wanhopig om een andere leraar op te zoeken! Je had het altijd nog aan mij kunnen vragen. En waarom denk je dat een vreemde je wel over je angst kan helpen terwijl dat ik en mama en oma het al zo vaak hebben geprobeerd?' Het was niet dat Woody de vreemdeling niet zomaar vertrouwde, maar het ging er vooral om dat zij een vreemde boven hemzelf had gekozen. Het deed pijn.

Elle keek hem geschrokken aan en beet wanhopig op haar lip. Zo had ze het eigenlijk nog helemaal niet bekeken. 'Omdat deze angst er zo diep ingeworteld zit. Jij, mam en oma staan er te dicht bij. Als ik jullie zie en jullie praten over vuur, dan zie ik de brand weer voor mij. Dat heb ik niet met Ju- mijn leraar.' Koppig keek ze hem strak aan, maar zag zo ook de pijn in zijn ogen. 'Je moet het niet persoonlijk opvatten, Wood,' zei ze zachtjes.'

Woody zuchtte en wreef over zijn gezicht. 'Elle, sorry-' Hij leunde naar achter en zuchtte diep. 'Het is egoïstisch te denken dat je iemand boven mij verkiest, maar ik snap gewoon niet waarom je die leraar van je zo plots vertrouwt! Kun je me echt niet meer vertellen? Dit is echt niet niks. Dat heksen gedoe..' De laatste tijd begon hij er steeds meer problemen mee te krijgen en dat kwam niet alleen door die beelden die steeds terugkwamen.

Ze zuchtte en keek hem toen recht aan. 'Woody, beloof me alsjeblieft dat je dit niet aan mam, pap of oma vertelt. Of Isobel, Alex en Thomas. Maar het is de conciërge van school, Julian, en hij is heel erg aardig en betrouwbaar. Tot nu toe heeft hij me al erg goed kunnen helpen.' Het voelde goed om hem de waarheid te vertellen. 'Maar vertel het alsjeblieft niet door, ik smeek het je!' Met een smekende blik pakte ze zijn handen vast.

Woody richtte zich terug op Elle en knikte. 'Ik zal het niet doorvertellen, maar dan moet je wel eerlijk tegen me zijn, Elle.' Het koste hem moeite om de conciërge, meneer Goode, als een heks te zien. Hij was echter wel erg verbaasd en geïntrigeerd dit te horen. Woody had nog nooit een andere mannelijk heks ontmoet. Hij was zelfs zo nieuwsgierig dat hij bijna Elle had gevraagd om hem mee te nemen naar die lessen. Maar hij hield zichzelf in. 'Wat doen jullie dan allemaal?'

Elle haalde haar schouders op. 'Nou, ik heb nog niet zoveel lessen gehad. Maar hij helpt me eigenlijk vooral om meer controle over mijn krachten te hebben en we eindigen elke les met het oefenen met vuur... niet dat dat nu al kan, hoor. Het is meestal dat hij een lucifer aan steekt en ik die moet proberen over te nemen van hem. Maar dat heb ik nog niet gedurfd.' Ze glimlachte geruststellend naar Woody: hopelijk had ze hem nu eindelijk overtuigd dat de lessen hartstikke goed voor haar waren.

Woody vond het fijn te horen dat de lessen goed leken te gaan, maar hij was nog steeds niet overtuigd. Hij vond het maar vreemd dat de conciërge het zomaar aangeboden had. Misschien was Woody iets te achterdochtig, maar hij kon het gewoon niet geloven. 'En wat wil hij terug voor die lessen?' vroeg hij haar dan ook.

'Hij wil helemaal niets terug voor de lessen... nog niet, in elk geval. Woody, wees niet zo achterdochtig! Het is een hartstikke aardige man!' Ze haalde haar voeten uit het water en liet ze drogen in de zon, voordat ze haar schoenen weer aan deed. 'Anders dan stel ik hem wel aan je voor. Je hoeft dus geen lessen van hem te krijgen of hem goed te leren kennen, maar gewoon even kennis maken en zien dat het geen enge man is.'

NEW

Zoë zat met haar voeten in het water. Het groene meer was een populaire plek in de zomer, en zeker met deze warme temperaturen. Het was dan ook verbazingwekkend stil vandaag, maar dat vond ze absoluut niet erg. Ze had hier met Teoh afgesproken, zoals ze vroeger altijd deden. Er waren een hoop dingen waar ze het met hem over wilde hebben. Het maakte niet uit wat hij was, voor Zoë zou hij altijd haar broer zijn.

Met zijn handen in zijn zakken kwam Teoh aan gesloft. Eerst had hij een muts op gehad, zodat er minder kans was dat hij herkend zou worden, maar hij had hem al snel afgedaan toen hij merkte dat er toch niemand was. Al snel zag hij Zoe zitten. Hij hurkte naast haar neer, drukte een kus op haar wang en ging naast haar zitten. 'Goedemorgen, aller beste zus ter wereld,' grinnikte hij en sloeg zijn armen om haar heen.

Zoë glimlachte toen Teoh naast haar kwam zitten en haar een kus op haar wang gaf. 'Goedemorgen, aller liefste broertje.' Ze omhelsde hem stevig en keek hem aan. 'Hoe gaat het met jou? Met jou en met Eleanor?' vroeg ze zich nieuwsgierig af. Beide had ze al een tijdje niet meer gesproken en ze was benieuwd hoe het met hem ging. Soms maakte ze zich nog steeds zorgen om hem.

Hij hield zijn arm om haar schouders heen en staarde over het meer. Allerlei herinneringen kwamen terug als hij op deze plaats kwam. 'Met mij gaat alles goed en met Eleanor ook.' Het gesprek met Thomas bleef maar in zijn achterhoofd zitten: hij wist zeker dat Zoe er nog niet van af wist. 'En hoe gaat het met jou en Daniel? En hoe gaat het met de kids?' Hij hield zijn toon op neutrale toon, maar van binnen smachtte hij naar een antwoord.

'Mooi zo, dat is goed om te horen Teoh. Ik ben blij dat jullie zo gelukkig zijn.' zei ze oprecht en haalde haar schouders op. 'Met mij en Daniel gaat alles prima, met de kids. Ik weet het niet Teoh. Iets in mijn onderbuik zegt dat er iets aan de hand is, maar ik kan mijn vinger er niet opleggen. Thomas sluit zich enkel en alleen maar af, Emma is ook niet veel beter. De enige met wie het goed lijkt te gaan is Lexi, die samen op vakantie is met Jay. Ze stuurde gisteren nog dat alles goed is en dat ze het onwijs naar haar zin heeft.'