Het huis van de Familie Dane

'Oh leuk! Dat vind ik wel wat je voor je.' Woody had zijn thee er weer bij gepakt en glimlachte naar Isobel. Hij vond haar steengoed in turnen. Ze was zo ontzettend lenig! Bij football ging het vooral om brute kracht en snelheid. Daar was niets lenigs aan. Hij nam en slok van de thee en keek haar weer aan. 'Weet jij eigenlijk al wat je van plan bent na je examens, Izzy?'

Ze haalde haar schouders op. 'Ik wil psychologie gaan studeren... denk ik, maar ik heb nog geen idee waar. Ik wil wel weg uit Mystic Falls, al is het maar voor even.' Ze wist niet of ze later hier nog terug naar toe wilde, maar dat zag ze later dan wel weer. 'En stel - we gaan er niet vanuit, maar stel dat football niets wordt, wat wil je dan doen?'

Woody knikte begrijpelijk. Hij geloofde dat iedereen wel eens uit het dorp weg wilde. Soms was het alleen moeilijk die wens te realiseren. 'Wat wil ik dan doen?' Hij zuchtte en legde zijn arm terug om ahar schouders. 'Nouja, voor die beurs moet ik natuurlijk een opleiding doen terwijl ik verder ga met football en dan zou mijn keuze Engels zijn. Misschien dat ik dat ook wel ga doen als football-' Hij haalde kort adem en ging verder: 'Niets wordt.'

'Engels is ook leuk,' Talen waren echter nooit Isobel's sterkste punt geweest, dus voor haar zou een studie als die niets zijn. 'Maar ik weet zeker dat die scouts over een paar weken worden weggeblazen door jou football talent.' zei ze en pakte ook haar thee van de tafel af, die inmiddels genoeg was afgekoeld, zodat ze hem kon drinken.

'Laten we dat maar hopen.' Woody zag het nogal somber in als hij niet zijn droom kon realiseren. Natuurlijk vond hij de Engelse taal wel interessant, maar om daar nou zijn jaren mee te moeten slijten. Straks kwam hij nog altijd terug in Mystic Falls terecht met een baan als leraar! Daar moest hij werkelijk niet aan denken.

'Kom kom, niet zo sombertjes.' Isobel zette haar vingers tegen zijn wangen aan en duwde ze zachtjes omhoog, zodat er een soort geforceerde lach op zijn gezicht verscheen. 'Nou, dat ziet er al een stuk beter uit.' Ze moest even lachen om het gezicht dat ze had gecreëerd en liet hem weer los. Zachtjes zette ze haar lippen op die van hem en glimlachte ze. 'En mocht het niet zo gaan zoals we willen, hebben we altijd elkaar nog.'

Woody liet Isobel haar zin gaan en grinnikte iet wat ongemakkelijk. 'Sorry, ik zal proberen vrolijker te zijn. Anders heb je natuurlijk ook niets aan mijn gezelschap.' Hij pakte voorzichtig haar handen vast en boog naar voren om haar te kussen. 'En anders hebben we elkaar nog.' herhaalde hij met een glimlach. Teder streek hij langs haar armen en hield haar toen weer in een omhelzing.

Isobel vond het heerlijk om gewoon zo lekker bij hem te zitten. Het voelde sowieso altijd goed om zijn lichaam tegen dat van haar aan te voelen. 'En toch moet je een keertje blijven slapen hier.' zei ze met een kleine glimlach, al wist ze niet wat hij ervan zou vinden. Ze hoopte echter dat hij het ook een goed idee vond. 'Ik ben het weekend alleen thuis, maar ik snap het ook als het te kort dag is,'

Woody keek Isobel verrast aan bij die woorden. 'Denk je?' Hij had gedacht dat ze het vast geen goed idee zou vinden aangezien het de laatste keer zo slecht af was gelopen. Niet dat ze datzelfde scenario over konden doen aangezien Woody het nu toch wist. 'Dit weekend?' Hij knipperde en slikte nerveus. 'Nou, ja, dat lijkt me heel leuk. Als jouw ouders het goed vinden natuurlijk.' Hij dacht niet dat de zijne er bezwaren tegen zouden hebben.

'Natuurlijk vinden ze het goed,' zei ze met een glimlach. Isobel zou het aan haar vader vragen en die zou het sowieso wel goedvinden. Het interesseerde haar niet wat haar moeder ervan dacht. 'Gezellig!' Een stralende glimlach was te vinden op haar gezicht, ze had er echt ontzettend veel zin in. Het was donderdag, dus zo lang hoefde ze niet meer te wachten. Ze wilde maar veel te graag naast zijn warme lichaam wakker worden.

Woody glimlachte breed en kuste Isobel op haar wang. 'Ik hoop het.' gaf hij als reactie, maar grinnikte daarna. Hij mocht dan inderdaad steeds meer op zijn gemak zijn bij Isobel, maar zoiets als dit, bij elkaar slapen, maakte hem nog bloednerveus en ontzettend ongemakkelijk. Hij pakte zijn theemok op en dronk het laatste klutsje op.

Isobel lachte even. 'Ik ga echt niet al je kleren van je lijf afscheuren 's nachts. Wees niet bang.' grapte ze en dronk het restant van de thee die nog in haar mok zat op. 'Tenzij je dat heel graag wilt natuurlijk, dan ben ik je sexy tijgerin.' Natuurlijk zat ze maar met hem te grappen, ze wist wel dat hij er nerveus over zou zijn. Ze kende hem inmiddels lang genoeg om die blik in zijn ogen te herkennen.

Woody lachte nerveus, maar hij voelde zich werkelijk ongemakkelijk bij die woorden. Het was niet dat hij Isobel niet sexy vond of dat niet leuk vond, maar hij bekeek meisjes nooit zo. Misschien had hij daarom ook zoveel problemen met, ja, seks. Hij probeerde wat minder gespannen te zijn en verborg toen zijn gezicht in haar haar. 'Sorry.' verontschuldigde hij zich.

Isobel begon te lachen. 'Sorry, ik zat een beetje met je te dollen.' Ze drukte haar lippen vluchtig op die van hem. Nog steeds zat ze op zijn schoot, maar ze vond het wel fijn. 'Ik weet dat je het allemaal best eng vind, maar we doen het op jou tempo. Dus als je je ergens niet fijn bij voelt, wil ik dat je dat tegen me zegt, oké?'

Woody wreef over haar rug en knikte. 'Dat zal ik doen. En- En anders kun je het vast van mijn gezicht lezen.' lachte hij. Woody wist zelf ook wel dat hij niet erg goed was in het verhullen van zijn gedachten en gevoelens. Nog iets dat hij van zijn moeder had overgenomen. Bij haar kon je het ook meteen zijn als ze tevreden of juist ontevreden was.

Isobel grinnikte. 'Sorry, je bent nou eenmaal een open boek. Maar dat is niet erg hoor, ik hou nog wel van je.' Ze kuste hem teder, ze hield zielsveel van deze jongen. Het klonk misschien cliché, maar ze wilde hem echt voor geen goud kwijt. Hij haalde het beste in haar naar boven en ze had het idee dat hij door haar juist een beetje uit zijn schulp kwam.

Woody kuste haar terug en tilde haar toen gemakkelijk op om haar terug in de bank te zetten. 'Ik moet eigenlijk al weer weg. Het is al laat en mijn ouders wilde me vroeg thuis hebben.' verzuchtte hij waarna hij opstond om de thee mokken alvast op te ruimen. Daarna liep hij terug en glimlachte verontschuldigend. 'Ik zie je morgen wel weer op school, denk ik.' Hij boog naar voren om haar nog een kus te geven en ging naar de gang om zijn jas en schoenen aan te trekken.

Isobel trok een pruillip en liep achter hem aan de gang in. 'Ja, ik zie je morgen weer. Doe de groeten aan je ouders en natuurlijk aan Elle en Alex.' Toen hij zijn jas en schoenen aanhad, omhelsde ze hem nog even en gaf hem een kus. 'Ik hou van je,' zei ze tegen zijn lippen aan en glimlachte. 'Nou, hup de deur uit - ik wil niet dat je ouders straks nog boos worden omdat je te laat bent.' lachte ze.

Woody had zijn armen om haar middel geslagen en glimlachte naar haar. 'Ik zal ze de groeten doen. En mijn ouders zouden nooit boos op jou kunnen worden, alleen op mij, wees maar gerust.' Hij gaf haar nog snel een zoen voor hij zelf de voordeur opende en naar buiten ging om vervolgens met de auto naar huis te rijden.

NEW

Om te vieren dat hun team een overwinning hadden gemaakt, was iedereen naar de achtertuin van Isobel verscheept om daar te feesten. Haar ouders waren dit weekend beiden niet thuis: ze waren samen met haar broertjes naar een of ander vakantiepark voor het weekend en toen Isobel hoorde dat haar moeder mee zou gaan, had ze direct gezegd dat ze niet meer meeging. Natuurlijk was er een hele heisa ontstaan, maar goed. Ze kon nu tenminste dit feest geven. Lachend liep ze met een krat bier naar de tuin toe en zette deze hier neer. Gelukkig was het heerlijk weer.

Elle liep achter Isobel aan met ook een krat bier in haar handen. Ze zette hem naast die van Isobel en glimlachte naar haar vriendin. 'Ze speelden goed he!' zei ze enthousiast en keek toen om haar heen. Isobel's tuin begon echt al druk te worden en er hing een gezellige sfeer. 'Ik vond het ook weer gezellig samen!' Isobel en Elle keken altijd elke footballwedstrijd samen en het was altijd gezellig.

Isobel knikte. 'Ze waren geweldig. En het is altijd gezellig samen! Alleen denk ik dat ik morgen wel schor ben van het schreeuwen, maar goed.' lachte ze en liep weer terug naar binnen om het laatste restant drank te pakken. Toen ze dit eenmaal buiten had staan keek ze tevreden. Een gedeelte van de tuin was overdekt door een partytent, mocht het gaan regenen was het altijd nog veilig. Een ander deel was gewoon open. Daar stond een vuurkorf te branden en aangezien ze een losstaand huis hadden, stond er ook stereo: ze hadden toch geen last van buren.

Woody had net zijn spullen boven weg gezet. Het was voor hem een spannend weekend. Niet alleen was de wedstrijd erg belangrijk geweest, maar hij zou ook bij Isobel blijven slapen. Toen hij de trap af liep zag hij Elle en Isobel de tuin inlopen en snel volgde hij hen. Hij aaide met een grijns over Elle's hoofd en gaf Isobel een kus op zijn wang. 'Kan ik iets van jullie overnemen? Of andere hulp bieden?' vroeg hij hen met een stralend gezicht. Het was een goede wedstrijd geweest. Een erg goede.

Lexi was natuurlijk van de wedstrijd van Jay en Thomas komen kijken en was nu bij de afterparty in de achtertuin van Isobel. Het begon al drukker te worden en eigenlijk had ze wel zin in een goed feest. Met een glimlach rond haar mond liep ze naar Jay toe en omhelsde hem. 'Je was echt geweldig!' Ze had Thomas nog niet gesproken na de wedstrijd, dus ook hem moest ze nog even feliciteren.

Elle knikte glimlachend. Isobel was altijd de fanatieke supporter, terwijl Elle er altijd wat stilletjes bij zat, maar wel altijd alles zag. Ze vond het strategische spel achter football altijd erg interessant. Grinnikend keek ze Woody aan en gaf hem een zachte por. 'Je speelde goed, Woody!' zei ze trots en sloeg haar armen om hem heen. Daarna wees ze naar de kratjes bier. 'Je kan helpen sjouwen?'