Het huis van de Familie Dane

'Hij speelde goed? Hij was geweldig zul je bedoelen!' Ze omhelsde hem en gaf hem een vluchtige kus op zijn lippen. 'Ehm... nou ja, we hebben praktisch alles al. Er moeten inderdaad nog een paar kratjes naar hier toe, dus die kunnen we even met z'n alle tillen?' Ze vond het niet erg om zelf te dragen, maar alle hulp was welkom.

Alex stond vlak bij de vuurkorf te kletsen met één van haar mede atletiekers. Ze was met Elle en Isobel meegekomen naar het feest en ze had Willy nog niet gezien. Ze baalde voor hem dat hij weer niet had mogen spelen, maar tegelijkertijd was ze blij dat het team gewonnen had en dat Woody natuurlijk zo goed gespeeld had. Ze dronk van het water dat ze vast had en keek de tuin nog eens rond of ze Willy nog niet zag.

Thomas kwam wat later in de tuin met wat ploegmaten. Hij was nog onder de douche geweest en een meer geschikte outfit aangetrokken. Hij zag Elle wel, maar had geen behoefte om naar haar toe te gaan aangezien zijn woordenwisseling met Isobel. Daarbij was hij er zeker van dat de trut haar mond niet had gehouden en Woody het ook wist. Zijn zusje hing aan Jay dus hij nam dankbaar het biertje aan en dronk deze al snel weer leeg. Die was voor de overwinning.

Elle glimlachte en bracht nog een kratje naar de tuin toe. Daarna zag ze Thomas staan en glimlachte ze verontschuldigend naar haar vriendin en broer. 'Ik ga even Thomas opzoeken, ik zie jullie zo wel weer!' Ze sloop voorzichtig naar Thomas en legde stiekem haar handen op zijn ogen. Daarna boog ze giechelend naar zijn oor. 'Je speelde geweldig, Thomas!' zei ze enthousiast.

'Dankje, Elle. Jij juichte goed.' Woody grinnikte naar haar en omhelsde haar enthousiast terug. 'Sjouwen, dat kan ik wel!' Hij glimlachte naar Isobel en gaf haar een kus van hemzelf terug. Daarna scande hij de tuin op zoek naar bekende gezichten. Hij was wat verbaasd Alex er te zien, maar hij besloot er zich maar geen zorgen over te maken. Ze had het vast gevraagd bij hun ouders. 'Elle, heb je Thomas al gezien?' vroeg hij benieuwd, maar zag toen al dat ze weg was.

Jay voelde meteen twee armen rond zijn hals. Dit zorgde voor nog een vlaag van euforie. Lexi was komen kijken, ook voor Thomas, maar ook voor hem. Zijn moeder had zelfs vrijaf kunnen krijgen. Die ene keer dat hij had kunnen scoren, met de hulp van Woody en Thomas natuurlijk, maakte hem meer als gelukkig. Ze hadden de competitie echt erg hard in gemaakt. 'Hey jij!' Zacht drukte hij een kusje terug. 'Dus nu heb ik zelfs zin vanavond om te dansen. Ook al kan ik het zo niet!'

Met een dubbel gevoel kwam Willy het feest op lopen. Aan de ene kant was hij blij dat het team had gewonnen, maar opnieuw had hij niet mogen spelen. Een beetje geforceerde glimlach stond dus op zijn gezicht, terwijl hij nipte van zijn cola en naar Alex zocht, die hij jammer genoeg niet kon vinden. Hij ging op een bankje zitten en zuchtte. Misschien moest hij maar gewoon uit het team stappen.

Tara liep net de tuin in achter Willy. Ze had geroepen, maar hij leek haar niet te horen. 'Hey Willy!' Ze stond voor hem samen met wat vriendinnen. Echter had ze had ook wel wat roddels gehoord de laatste tijd... Dit dorpje stond geen minuut stil. 'Trek het je niet aan. Jouw tijd komt nog. Woorden van een cheerleader!' Hierbij grijnsde ze enkel. Na hun leuke ontmoeting in de club hadden ze nog steeds kunnen lachen om hun accident om het zo maar te zeggen.
Enkel wist ze niet wat ze hier kwam zoeken. Noch met wie ze hier heel de avond het naar haar zin zou kunnen hebben...

Alex zag al Willy's teamleden, behalve Willy. Ze bleef enkele tellen besluiteloos naar het meisje naast haar luisteren. Ze verontschuldigde zich toch maar bij haar en liep de tuin door. Ze hoopte niet dat hij het zich te erg zou aantrekken. Hij hing altijd wel de grappenmaker uit, maar dit kon hem wel zeker raken. Uiteindelijk, na een hele ronde door de tuin, vond ze Willy op een bankje. 'Hé!' Ze glimlachte en keek ongemakkelijk naar het groepje meiden dat voor hem stond. Ze zette haar verlegenheid aan de kant, liep om de meisjes heen en omhelsde Willy. 'Alles oké?'

Hij voelde zijn hele lichaam ontspannen toen hij Alex zag en hij pakte haar vast alsof ze zijn enige boei in de zee was. 'Het gaat wel,' loog hij en keek haar toen met een wrange glimlach aan. 'Oke, eigenlijk gaat het niet. Ik- ik voel me zo'n nietsnut. Er zal vast een reden zijn dat hij me niet op stelt! Ben ik te klein, te mager, te slecht?' Hij fronste en keek toen Alex aan. 'Hoe gaat het? En hoe vond je de wedstrijd?' Daarna keek hij op toen hij Tara zag staan en glimlachend stond hij op. 'Tara!' zei hij verrast en ook blozend. Hij wist nog precies wat er in de bar was gebeurd. 'Ik weet het... Toch bedankt, Tara,' zei hij dankbaar en trok toen Alex voorzichtig omhoog. 'Tara, ken je Alex?'

'Dat is heel erg mooi, enkel moet je nog even wachten want ik moet broertje lief nog even feliciteren. Als ik hem kan vinden natuurlijk.' Dat ze tamelijk aan de kleine kant was, was geen voordeel in grote massa's: ze kon nooit mensen vinden omdat ze over niemand heen kon kijken. Toen ze Thomas uiteindelijk toch gevonden had glimlachte ze. 'Ik ben zo terug Jay,' Ze gaf hem nog een vluchtige kus op zijn lippen en liep naar haar broer toe. 'EN wie was weer eens één van de beste spelers van de avond. Inderdaad jij! Gefeliciteerd broertje!' Lexi omhelsde hem stevig. 'Je hebt een paar mooie punten gescoord vanavond zeg.'

Joe had werkelijk géén idee wat hij hier deed. Hij kende een paar mensen uit het football team vaagjes, maar daar bleef het ook bij. Riley had hem ervan overtuigd om toch mee te gaan, al had hij geen idee wat hij nu moest doen. Dus hij stond maar een beetje in de buurt van de vuurkorf, met een biertje in zijn hand. Hij zou zich mooi niet gaan vernederen door te gaan dansen met al deze mensen in de buurt die hij kende. In een bar, à la, maar op een feestje als dit? Geen denken aan.

Thomas zijn vrienden reageerde meteen anders, maar hij speelde het spel mee en draaide zich grijnzend om met het lege flesje in zijn handen. Ze hadden een kleine voordrink gedaan onder drie jongens. Als hij nu eenmaal won, vierde hij het goed. Vandaag wou hij gewoon alle remmen los. 'Dankjewel liefste Elle,' rijmde hij en drukte zijn lippen terug op die van haar. Met een glimlach keek hij haar hierna aan. 'Je broer was anders ook wel echt goed.' Hierna voelde hij een andere vrouw rond zich. 'Twee vrouwen ter gelijkertijd kan ik niet aan hoor,' lachte hij en knuffelde zijn zus terug en drukte een kusje op haar wang. 'Ik ben nu eenmaal een McKenzie-Starling...'

Alex bekeek Willy's gezicht en zuchtte onhoorbaar. 'Je bent geen nietsnut, Willy. Of je kunt footballen of niet bepaalt niet of je een nietsnut bent of niet.' Onbewust streek ze met haar hand over zijn arm en glimlachte ze bemoedigend. 'Het gaat prima. Mijn broer was één van de sterspelers, dus dat was zeker leuk om te zien. Maar ik miste jou-' Ze keek op bij het horen van Tara's naam. Ze kenden elkaar niet, maar Alex had natuurlijk wel eens van Tara gehoord. Iedereen hoorde wel eens van de chearleaders. Zacht begroette ze haar.

Elle glimlachte verlegen naar de vrienden van Thomas, die overduidelijk al wat gedronken hadden, en keek daarna Thomas aan. Ook hij had een overduidelijke geur van drank om hem heen. 'Ja, Woody was inderdaad erg goed,' zei ze en keek toen opzij, om Lexi te zien. 'Hoi Lexi,' zei ze hartelijk en drukte een pluk achter haar oor. 'Jay en Thomas speelde erg goed!' zei ze vriendelijk.

Isobel glimlachte naar een paar meisjes die binnen kwamen lopen en regelde de laatste paar dingen. Ze schoof de schuifpui op een kiertje, zodat mensen - hopelijk - niet binnen alles zouden vernielen: dan zou ze haar moeder op haar dak krijgen en niet zo'n beetje ook. Er waren al best veel mensen en Isobel had er voor de eerste keer in een lange tijd ook wel weer zin in. Ze vond feestjes leuk, maar de laatste tijd had ze er niet zoveel zin in gehad. Nu zou ze echter helemaal losgaan.

Riley was zich ook een flesje bier gaan halen en stond enkel in shortje, lang groot vest en een zwart hoedje bij de vuurkorf. Het was leuk om samen met Joe te zijn omdat hij niet echt klaagde over hoe ze eruit zag. Ze haatte de commentaar over het feit dat ze "hipster" was. Het concept sloeg nergens op. 'Niet vergeten te lachen, Joe. Dit is een feestje, herinner je nog? Feestjes zijn leuk!' grijnsde ze naar hem en stootte haar heup tegen hem.

Lexi keek grijnzend naar Elle. 'Dat deden ze zeker. Nou, ik ga jullie niet te lang meer storen. En jij,' Ze keek naar haar broer. 'zorg dat je niet al te lam weer naar huis komt, want dan krijg je mam op je dak.' Hun ouders waren ook naar de wedstrijd komen kijken en haar moeder had haar zéér duidelijk gemaakt dat ze niet wilde dat Lexi en Thomas ladderzat thuis kwamen. Natuurlijk had Thomas al wat op, dat was wel aan hem te merken, maar Lexi wilde hem beschermen voor de bui van hun moeder. Na Elle nog een vriendelijke blik geschonken te hebben, liep Lexi weer terug naar Jay. 'Zo, nu kunnen we dansen.'

Joe keek op uit zijn gedachten toen Riley hem aanstootte. 'Hè wat?' Nee, feestjes als dit waren niets voor hem: hij kende niet veel mensen en hij was niet echt een feestganger. Een biertje of twee vond hij wel lekker, maar tien tequila-shotjes achter elkaar wegwerken was niets voor hem. Natuurlijk was hij wel eens dronken geweest, maar zo vaak was dat ook niet voorgekomen. En hij moest ook toegeven dat hij op een paar feestjes wel eens een pilletje of wat achterover had geslagen, maar ja - dat hoorde erbij. 'Waarom zijn we hier ook alweer?' grijnsde hij en keek haar aan.

Tara schudde haar hoofd van niet en keek met een glimlach naar Alex. Haar vriendinnen stonden te giechelen over jongens en verschillende roddels terwijl zij daar geen baad bij had. Ze miste Lynn; de leuke vriendin. 'Hallo, Tara dus. Zusje van Woody neem ik aan? Maar emh... Ik denk dat ik jullie tortelduifjes deze avond maar gerust laat. Tenzij dat ik weer teveel drink en deze avond iedereen ga knuffelen voor ik naar huis ga.' Om eerlijk te zijn was ze niet zonet aan haar eerste drankje begonnen. En om heel eerlijk te zijn voelde ze zich nogal eenzaam in deze hele hoop van liefde. Wanhopig bijna. 'Later!' Een vriendin had haar al wat verder meegesleept de tuin in.

Woody had voor Isobel nog wat drank heen en weer gesjouwd en had zo een aantal mensen kunnen begroeten. Iedereen was natuurlijk lovend over de wedstrijd en hoewel Woody een bescheiden persoon was, ontving hij de complimenten met trots. Dit was wat hij nou eenmaal echt wilde gaan doen over een aantal maanden. Hij wilde professioneel gaan spelen en met een beurs op zak. Hij zag Isobel de tuin weer inkomen en liep met een glimlach op haar af. 'En heb je zin in vanavond?'

'Doei Tara! Heb een fijne avond!' riep hij nog achter haar aan, terwijl zijn wangen rood waren. ''Tortelduifjes''. Grinnikend keek hij Alex aan en ging hij weer zitten. 'Ik weet het, je hebt gelijk. Ik baal gewoon zo erg. Mijn moeder vertelt altijd dat mijn vader een ster in football was. Ik- ik dacht gewoon... Dit is het enige wat mij aan hem herinnert. En het doet gewoon pijn dat dat op zo'n manier gaat, starend vanaf een reservebank.'

'Heel erg veel zin, en niet alleen in het feestje.' Natuurlijk had ze ontzettend veel zin in het feit dat hij zou blijven slapen. Niet dat ze waarschijnlijk erg veel slaap zouden krijgen, maar dat maakte niets uit. Ze hadden morgen de hele dag, dus ze konden uitslapen zo lang als ze wilde. 'En ben je een beetje trots op jezelf? je was echt geweldig vanavond, volgens mij heb ik je nog nooit zo'n goede wedstrijd zien spelen.'

Emelia was alleen op het feest aangekomen. Ze was samen met Augustus naar de wedstrijd gegaan, maar hij kon natuurlijk niet mee naar de afterparty omdat hij een leraar was. Het was alweer een tijdje geleden dat ze naar een goed feest was geweest, dus ze was van plan om er een leuke avond van te maken. Nadat Augustus weg was gegaan, was ze met wat jongens van het team mee naar de kleedkamers gegaan om daar wat in te drinken. Ze had dan ook al aardig wat op, maar dat maakte haar niet veel uit. Met nog een drankje in haar hand liep ze op één van de jongens af die er eerder die avond ook bij was geweest en begon te lachen. ‘Als we daar de sterspeler van het team niet hebben, bravo.’ zei ze lacherig en klapte in haar handen. ‘Thomas, toch? Als ik me niet vergis.’

Woody was zich erg bewust dat hij die avond daar zou blijven slapen. Dat idee ging maar niet uit zijn hoofd. Het was een geluk dat hij dat uit had kunnen sluiten tijdens de wedstrijd, want anders hadden de zenuwen hem zeker te pakken gekregen. Gelukkig was Woody erg goed in het uitsluiten van de buitenwereld tijdens een football wedstrijd. Hij zat dan volledig in zijn eigen wereld. 'Het ging wel goed ja. Ik had natuurlijk nooit die gooi naar Thomas moeten doen, dat was een gruwelijke fout, maar verder ging het wel.' Hij glimlachte en sloeg een arm om haar middel.