Het huis van de Familie Dane

'Ach zusje! Waarom doe je me zo denken aan mama? Oh ja, ze gaf me die preek zo'n tien keer en dat ik op jou moest passen zo'n twintig keer. Dus ik mijn ogen vooral op u gericht schone damen.' grijnsde hij naar Ell, maar keek serieus naar zijn zus. 'Maar ook een beetje op jou! Braaf zijn met Jay. Halfdrie gaan we weg hé!' Hierna keek hij weer met een grijns naar Elle. Mensen feliciteerde hem zo nu en dan, maar in het algemeen had hij zijn rust. 'Dus wat als ik zeg dat ik vanavond helemaal de jouwe ben?' grijnsde hi speels naar zijn vriendin die er wel erg knap uitzag. Enkel werd hij op dat moment door een oogverblindende dame aangesproken. 'Ja, Thomas. Sterspeler hé? Ik deed het niet alleen deze avond. Maar bedankt. En jij bent?' Hij had nog slecht Elle haar hand vast, maar keek het nieuwe meisje recht in de ogen aan. Als Thomas dronken was werd hij nu eenmaal speels en qua woordenschat niet al te best. Soms een beetje grof tegen al de rest, die te nuchter was of gewoon niet zijn meisje voor de avond...

'Emelia, zit nu een paar weken bij jullie op school.' zei ze en keek naar het meisje dat naast je stond. 'Is dat je vriendin?' Ze zag er nogal... jong en onschuldig uit. Niet echt het type dat haar iets voor Thomas leek. 'Ik was net in de kleedkamers, Kyle had me meegenomen.' Wellicht dat hij haar dan zou herinneren. Ze dronk wat van haar drankje en gooide het lege plastic bekertje in een prullenbak die dichtbij stond.

Isobel glimlachte. 'Ach, jullie hebben als nog gewonnen én jij was geweldig. Je moet snel keuzes maken in het spel en dat is niet altijd de beste, maar dat wordt je wel vergeven hoor.' zei ze met een glimlach en drukte een kus op zijn lippen. 'Nou, volgens mij moeten we ook maar eens naar buiten toe gaan, anders missen we dadelijk ons eigen feest nog.' grijnsde ze en nam hem mee naar buiten. 'En wat wilt u te drinken, meneer Woody?'

Alex hield wijselijk haar mond toen ze naar Tara luisterde. Ze wist niet goed hoe ze daar op moest reageren. Blozend keek ze naar Willy en luisterde medelevend naar zijn woorden. 'Denk je niet dat er meer dingen zijn die je aan hem zouden kunnen herinneren? Ik heb mama eens horen zeggen dat hij nogal vaak kattenkwaad uithaalde en altijd de grapjas uithing.' Ze glimlachte. 'Dat klinkt me zo bekend in de oren.' Haar moeder of vader waren nooit erg expliciet geweest over Willy's vader, ook al wist Alex zeker dat ze hem goed hadden gekend, maar zo nu en dan hoorde ze wel eens iets over die man.

Riley lachte en dronk weer een slokje terwijl ze hem aankeek. 'Dat zal ik je eens vertellen, Joe.' Ze zette haar flesje neer en plaaste haar handen in de zijne. Hierbij ging ze zitten zodat hij wel moest volgen. 'Ga liggen. Nee, niet zo kijken, gewoon liggen.' Zelf nam ze plaats op het gras en staarde naar boven. Prachtige sterren stonden aan de hemel. Deze was eindelijk nog eens prachtig. 'Omdat dit een prachtige avond is en het zonde zou zijn om die niet mee te maken of met elkaar te spenderen. Daarom. Geldeige reden?'

Glimlachend keek ze Thomas aan en drukte zacht een kus op zijn lippen. 'Dat klinkt heel erg goed! Trouwens, over de wedstrijd, toen Woody die bal naar jou gooide, toen-,' vroeg ze, nieuwsgierig naar de tactiek die erachter zat, toen ze opeens werden gestoord. Met grote ogen keek Elle naar het beeldschone meisje dat voor hen stond. Daar werd Elle al onzeker door, maar zeker toen ze de reactie van Thomas zag. Moeizaam slikte ze en pakte zijn hand nog wat beter vast. 'Ja, ik ben Elle,' zei ze vriendelijk en stak haar vrije hand uit.

Joe fronste zijn wenkbrauwen toen ze zei dat hij moest gaan liggen. Uiteindelijk zette hij zijn flesje bier toch weg en deed hij wat ze van hem vroeg. Riley had zeker gelijk gehad: de sterrenhemel was adembenemend. 'Dus we zijn hier om naar de sterren te staren?' grapte hij en glimlachte even. 'Geldige reden.' bevestigde hij haar woorden en keek even opzij, zodat hij haar aan kon kijken. Hij pakte haar hand beet, glimlachte nog eventjes en staarde weer naar de geweldige sterren boven hem.

Riley glimlachte naar Joe en lachte zelfs even om zijn reactie. Wie ze was kwam dankzij haar oom, die een ruime kijk had op het leven. De geode kijk. Ze was verrast door zijn hand die de hare vastnam; meestal was Riley degene die lichamelijk cintact zocht met hem. Ze wist dat ze nu niet iets moest zeggen. Het was fijn, hier met hem. 'We hadden dit ook in mijn tuin kunnen doen of in die van jou, maar hierhebben we gratis bier,' grapte ze, maar streek zacht met haar duim langs die van hem. Even totdat ze bewust was van wat ze deed en staarde terug naar de prachtige sterrenhemel.

'Dat had inderdaad gekund.' grinnikte hij. 'Maar gratis bier overtreft natuurlijk alles.' Als Joe bij Riley was, vergat hij Alex. Hij dacht simpelweg gewoon niet meer aan haar. Het was fijn, aangenaam dat hij niet aan haar hoefde te denken. 'Zullen we zo dan nog maar eens van dat gratis bier gaan genieten?' Eigenlijk lag hij prima, maar om nou de hele avond te blijven liggen was ook weer zoiets.

Thomas dacht even na. Uiteindelijk wist hij dat dit het meisje was waarover Kyle het altijd had. De verhalen die hij over haar had gehoord qua haar uiterlijk waren wel duidelijk feiten. Hij merkte de onaangename houding van Elle niet op. 'Elle, dus.' glimlachte hij naar Emilia. 'Naar de kleedkamers meegeweest? Ik vroeg me er al af wat er gebeurt was met het concept van vier om wat te drinken voordat we naar hier kwamen...' grijnsde hij. Er waren inderdaad meisjes geweest, maar zo was het altijd. Zacht kneep hij terug in Elle haar hand, die zijn bloedomloop stop hield. 'Dus nu hier voor Kyle neem ik aan?'

'Aangenaam Elle,' zei ze en schudde beleefd haar hand. Al snel ging haar blik weer terug naar Thomas. 'Kyle... ach - tja, het is een leuke jongen. Niet echt mijn type. Ik val meer op donkerblond... Of bruin - geen zwart.' Augustus was op dit moment compleet uit haar gedachten verdwenen. 'En brunettes zijn jou type zo te zien?' Ze knikte met haar hoofd richting Elle en grinnikte eventjes. Ze boog zich naar zijn oor toe. 'Volgens mij mag je vriendinnetje me niet zo,' fluisterde ze en boog zich weer terug.


Sorry als Elle geen brunette is, Ik wist het eventjes niet meer XD. En mijn stomme iPod laadt om een of andere reden ineens geen plaatjes, grr

'Absoluut!' stemde Riley lachend mee in. 'Ach ja, we zijn de waaghalsdende, ontwetende, maar vooral onschuldige jeugd. Niet?' Ze vist een pakje Malboro uit haar broekzak. 'Vind je het erg?' Behendig stond ze op en haalde een sigaret uit het pakje. 'Sorry Joe, je ziet me ook nooit op mijn beste schoolmeisjesgedrag hé?' Riley was een standaardvoorbeeld van een puber dieruim dacht en veel dingen mis deed. Enkel schaamde ze zich er niet voor.

'Geen probleem,' zei hij toen ze vroeg of hij bezwaar had tegen het feit dat ze een sigaret opstak. Zelf rookte hij niet. Zijn moeder rookte wel nog steeds, niet veel meer: enkel als ze in de stress schoot over iets. Ooit had hij het wel een geprobeerd, maar toen had hij het gevoel gehad dat hij haast stikte, dus dat was geen geslaagde poging. 'Maar lieve schoolmeisjes zijn ook lang niet zo leuk als jij.'

Thomas grijnsde hoofdschuddend. 'Jij bent toch ook wel een beetje gek hoor, Emelia!' Even keek hij naar Elle en toen weer naar haar. 'Pssst, Emelia,' fluisterde hij. 'Volgens mij is dit niet meer fluisteren wat jij doet.' Toch keek hij naar Elle. 'Grapje hé! Ik hou van je en dat weet je.' Zacht drukte hij een kus op haar wang, maar wist nu al dat dit niet goed ging aflopen. Hoe wondermooi kon een vrouw zijn?

'Goed geantwoord! U bent door naar de volgende ronde van hoe-vrienden-worden-met-Riley-Lockwood!' lachte ze, maar besefte hoe dom haar grafje eigenlijk was. Met haar hand als een kommetje voor haar sigaret stak ze deze op en keek daarna naar hem. 'Dus, je drinkt af en toe een beetje bier? Niet roken? Of weet ik veel? Dan ben je wel een erg leuke, brave, schooljongen.' Haar vraag was eigenlijk serieus aangezien ze meer van hem wou weten. Dat ze slecht bezig was, wist ze al langer.

Gepijnigd keek Elle de twee aan en dan vooral Thomas. Ze haatte het als hij zo deed en geen enkel lief woordje maakte dat dan goed. Peinzend of ze moest blijven of niet beet ze op de binnenkant van haar wang en keek toen toe hoe ze naar elkaar bogen en begonnen te fluisteren, terwijl zij daar nog stond. En dan kwam Thomas nog aan met een ''ik hou van je'' die hij nu toch niet meende. 'Ik laat jullie twee wel alleen,' mompelde ze moeizaam, rukte haar hand los en liep weg.

'Een heel klein beetje maar hoor.' giechelde ze. Ze had zichzelf absoluut niet meer in de han. Dronken was ze - nog - niet, maar aangeschoten kon je het zeker noemen. 'Oeps, volgens mij heb ik je vriendinnetje weggejaagd.' Ze keek Elle na, die wegliep, maar bracht haar volledige aandacht weer terug naar Thomas. 'En wat moet zo'n bink als jij met zo'n grijs muisje?' vroeg ze zich nieuwsgierig af. 'Als je op grijze muisjes valt, dan kan ik beter opzoek gaan naar een andere bink... Of zit ik toch bij de goede jongen vanavond?'

Joe haalde zijn shouders op. 'Ik rook niet, a) omdat ik het ontzetend goor vind en b) ik wil mijn stem niet verkrachten.' Hij wilde over twintig jaar niet zo'n oude rokers stem hebben. 'Soms drink ik veel, soms niet. Ligt er een beetje aan in wat voor bui ik ben. En vanaond wil ik je nog heelhuids thuis kunnen brengen en niet ergens in de sloot eindigen... dus niet al teveel drank voor mij.' Ooit had hij zich klem gezopen, vlak voor een transformatie, in de hoop dat hij er niet van zou voelen. Hij kon zich helemaal niets meer van die avond herinneren, enkel dat hij 's ochtends bebloed wakker werd. Sindsdien had hij dat nooit meer gedaan.

Hij schudde zijn hoofd en zuchtte. 'Nee, mijn moeder vertikt het om over hem te praten.' Aandachtig luisterde hij naar haar en moest toen lachen om haar woorden. Dat was nou wel iets wat hem vaak verteld was, verrassend genoeg altijd door anderen en niet door zijn moeder. 'Dat heb ik dus waarschijnlijk wel van hem geërfd. Mijn moeder was erg braaf vroeger, maar dat heb je vast weleens van je moeder gehoord.'

Alex glimlachte. 'Net zoals mijn moeder. Daarom waren ze vast zulke goede vriendinnen. Ze lijken wel een beetje op elkaar.' Ze had haar arm door die van hem gestoken en legde haar hoofd tegen zijn schouder. 'Ik vind het zo vervelend voor je Willy. Misschien heb je volgend jaar wel meer kansen asl Woody en Thomas weg zijn en een hoop speeltijd achter laten?' Die twee stonden vrijwel de hele tijd in het veld en ze snapte wel waarom: ze waren écht goed.

Riley haalde haar schouders op, nam hen beiden nog twee flesjes bier. 'Mij naar huis brengen? Geen zorgen, mijn oom zou ons gerust komen uithalen en desnoods laten slapen in zijn huis.' Met een glimlachje keek ze hem aan. 'Dus ga je nog eens met me dansen? Of zie je dat niet zitten?'

Hij legde zijn hoofd tegen de hare aan en legde zijn hand op die van haar. 'Ik denk dat dat inderdaad zo is, Alex. Woody en Thomas zijn zó enorm goed, misschien komen er op deze manier inderdaad wel kansen voor de bankzitters.' Hij glimlachte hoopvol naar haar en wees toen naar de dranktafel. 'Zal ik wat te drinken voor je halen? Want naar mijn idee hebben we genoeg voor een avond over stomme dingen gesproken,' lachte hij.

Alex keek naar de dranktafel en haalde haar schouders op. 'Graag, doe maar iets fris. Geen alcohol, alsjeblieft.' Ze glimlachte naar hem en gaf hem een zacht duwtje. 'Het is helemaal niet stom.' Natuurlijk was het jammer dat ze het op een feestje hierover moesten hebben, maar het kon nou eenmaal niet anders. Ze liet zijn arm los zodat hij op kon staan en ze leunde naar achteren om naar de lucht boven hen te kunnen kijken. Het was een prachtige dag geweest en dat resulteerde in een aangename avond.

'Geen zorgen, ik drink ook geen alcohol meer,' knipoogde hij en haalde voor hun beiden een colaatje. Hij grinnikte bij het duwtje en ging weer naast haar zitten, terwijl hij haar het drankje gaf. 'Het maakt ons er beiden niet vrolijker op, dus dan is het stom. Dat is nou eenmaal logica, beste Alex,' lachte hij en drukte spontaan een kus op haar wang. 'Heb je zin om zometeen met mij te dansen?'

Alex nam de cola met een lach aan en nam een voorzichtig slokje terwijl ze Willy aan bleef kijken. Ze schrok van de kus, maar deinsde niet achteruit. Ze glimlachte slechts met rode wangen en knikte. 'Heel graag. Ik wed dat je goed kunt dansen! Ik vind het nog steeds jammer dat ik je toen niet op het gala had gezien.' vertelde ze hem waarna ze opstond en hem met één hand overeind trok.