Het huis van de Familie Dane

Hij schudde lachend zijn hoofd en morste bijna de helft van zijn cola over zijn broek heen. 'Oh nee, ik kan totaal niet dansen! Ik heb mijn eigen dans bedacht en ik vind hem cool, maar ik geloof dat ik daar de enige in ben.' Hij liet zich omhoog trekken en dronk snel zijn cola op. 'Let's dance, Alex!' riep hij enthousiast uit en trok haar mee de dansende menigte in. 'Het was inderdaad jammer. We hadden gewoon matchende kleding!'

Alex kreeg haar cola niet zo snel op, dus zette hem maar aan de kant en liet zich meetrekken naar de dansende mensen. 'Maar misschien vind ík het wel goed!' gaf ze als weerwoord. Ze vond het juist leuk als iemand werkelijk danste en zich niets van anderen aantrok. Zo stond ze het liefste zelf ook op de dansvloer. 'We matchen nu ook een beetje?' Alex hield haar trui naast zijn kleren die een bijna zelfde kleur hadden.

'Misschien!' lachte hij en manoeuvreerde zich gemakkelijk door de mensen heen. Even sprong en danste hij tegen de mensen aan, zodat hij een grotere ruimte voor hem en Alex kon maken. Hij hield er niet van om van alle kanten schurende billen en zwaaiende armen tegen hem te voelen. Hij knipoogde toen hij ook merkte dat hun kleren min of meer matchte. 'Ik wist wel dat we bij elkaar horen!' zei hij dramatisch.

Alex streek haar haar naar achteren en keek rond of ze niet toevallig haar broer of zus zag. Ze was ze bij binnenkomst meteen uit het oog verloren toen ze naar Willy op zoek was gegaan. Ze keek hem met een glimlach aan toen hij zei dat ze bij elkaar hoorden. Ze wilde niet cliché of naïef klinken, maar zo voelde het echt soms. Het klikte gewoon heel erg. Toen ze een nummer hoorde dat ze thuis altijd uit volle borst meezong, begon ze enthousiast met dansen.

Hij werd enthousiast door het goede nummer en begon te dansen. Het was leuk om te zien hoe hij eigenlijk de enige jongen was die echt aan het dansen was. Niet het nonchalante deinen op de muziek, maar de echte, overdreven, enthousiaste dans bewegingen. 'Kijk, dit is de kip beweging!' zei hij, terwijl hij zijn hoofd alle kanten op sloeg en met zijn armen fladderde. 'Of, of bouwvakker!' lachte hij, terwijl hij net deed alsof hij metselde en steeds een nieuwe baksteen op de muur zette. 'En mime!'

Lachend danste Alex met Willy mee en probeerde ze zijn dansmoves na te doen. 'Oh, wacht, ik ken er ook wel! Ken je de duiker?' Ze kneep haar neus dicht en stak haar hand in de lucht om die heen en weer te wiebelen terwijl ze wat door haar knieën zakte. 'Of de carwash!' Met twee handen bewoog ze voor Willy's gezicht heen en weer.

Willy moest hard lachen om Alex' bewegingen en probeerde haar na te doen. Het was heerlijk om te weten dat ze hem niet gek vond. Ze deed zelfs mee! 'Ken je de tango?' vroeg hij met wiebelende wenkbrauwen en sloeg zijn armen om haar heen. Met een serieus gezicht deed hij alsof hij een roos tussen zijn tanden vast had geklemd. Zo zwierde hij haar over de dansvloer.

Alex kon niet anders dan lachen en lachen. Ze voelde aan haar kaken en was verrast zijn armen om haar heen te voelen. Ze hield zich stevig aan hem vast en liet zich de 'dansvloer' over leiden. Haar ogen bleven gericht op die van Willy, ook al voelde ze een aantal keer hoe ze tegen anderen aanbotste. Uiteindelijk nam ze de leiding van hém over en stuurde zij Willy over de vloer.

Hij kon niets anders dan ook in haar ogen te blijven kijken en daardoor merkte hij nauwelijks hoe zij de leiding in de dans over nam. Gewillig liet hij zich leiden en bleef hij haar stevig vast houden, tot ze zo lang en uitbundig hadden gedanst, dat hij de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd kon voelen. 'Ik ben echt blij dat ik deze avond met jou mag doorbrengen, Alex!' glimlachte hij.

Alex lachte naar Willy. 'En ik ben blij dat ik hier gekomen ben voor jou.' Voor Woody had ze hier niet hoeven komen. En Elle had haar steun ook echt niet nodig. Joe zat waarschijnlijk thuis met zijn gitaar en Ruby had ze in geen tijden meer gesproken. Het was Willy met wie ze tijd door wilde brengen en voor wie ze hier was. Ze glimlachte en was blij te horen dat er een rustig nummer begon. Buiten adem van het dansen sloeg ze haar armen om Willy's middel en legde ze haar hoofd tegen zijn schouder.

'Elle...!' Of ze was al weg. Thomas snapte niet waarom ze zo ongezellig deed. Hij kreeg wel eens aandacht van de meisjes. Enkel keek hij haar grijnzend aan. 'Zo grijs is ze nog niet, hoor. Maar hoe weten we wel zo zeker dat jij dat niet bent?' plaagde hij lichtjes. 'Hmm, ik laat mensen graag in spanning afwachten...'

'Voor mij?!' vroeg hij overdonderd. Dat was nou niet bepaald iets wat hij vaak hoorde. Zijn moeder moest vaak werken als hij een wedstrijd had en zijn zusje... Wie weet wat die de laatste tijd allemaal uit spookte. Ze waren er enkel nooit op zijn wedstrijden, niemand die speciaal voor hem kwam. Glimlachend voelde hij haar armen om haar heen en deed hij hetzelfde bij haar. 'Bedankt Alex.'

'Ach laat haar gaan, ze kan niet zo goed tegen een stootje volgens mij.' zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht en zette een paar stappen in zijn richting. 'Ik een grijs muisje? Volgens mij ken je me niet zo goed, ik ben alles behalve een grijs muisje.' verzekerde ze hem en speelde wat met de krulletjes in zijn haren. 'Moet ik het bewijzen?'

Elle was in haar eentje in een hoekje gaan staan en keek met grote ogen naar Emelia en Thomas. Hij was aangeschoten, dat had ze wel gemerkt, maar zou hij in die staat dan echt niet door hebben hoe erg hij met dat meisje aan het flirten was? Terwijl zij er naast stond!? Nerveus zette ze wat stappen dichter naar haar toe - al stond ze nog steeds erg ver van de twee - en keek met angst toe hoe Emelia hem aan raakte.

Joe grinnikte. 'En toch voel ik me er beter bij als we je oom gewoon lekker laten slapen en ik je thuis breng, met de auto - die ik nog gewoon kan besturen omdat ik niet dronken ben.' zei hij met een grijns en haalde zijn schouders op. 'Je weet dat ik niet kan dansen en eigenlijk heb ik ook niet zoveel zin om mezelf voor schut te zetten voor al deze mensen...' mompelde hij en nam nog een slokje uit het flesje dat ze hem zojuist had aangegeven.

'Natuurlijk voor jou, gekkie!' Alex lachte tegen zijn schouder en hield hem stevig vast terwijl ze langzaam mee bewoog op de muziek. 'Je hoeft me niet te bedanken. Ik heb er niet zoveel aan gedaan. Het komt allemaal omdat jij zo-' Alex keek naar hem op en glimlachte bedenkelijk. 'Gewoon omdat je zo Willy bent. Ik zou dit niet willen missen. En het spijt me dat ik het eerder niet wilde.'

Woody zou het zichzelf niet zo snel vergeven, maar hij was allang blij als anderen zijn fout snel zouden vergeten. Hij kuste haar met een glimlach terug en knikte toen met enige tegenzin. Hij was absoluut geen feestbeest, maar dit soort feestjes vond hij wel oke. Er was tenminste iets te vieren. 'Oke oke, we gaan naar buiten. En voor mij een biertje graag.' Woody hield voor haar de deur open.

Isobel pakte voor Woody een biertje en voor zichzelf wat fris. Vanavond geen drank voor haar. Ze wilde nog een klein beetje verantwoording opbrengen, het feest was tenslotte in haar achtertuin en ze wilde niet dat het uit de hand zou lopen. Zou dat het wel doen, dan kon ze maar beter nuchter zijn in plaats van dronken. 'Kom zullen we dansen!' Er stond een rustig nummer op, dus dansen zou je het ook niet kunnen noemen, eerder "heen en weer bewegen op de muziek"

Woody nam van Isobel zijn biertje aan met een bedank woordje en keek haar twijfelend aan toen ze over dansen begon. Maar hij wist ook wel dat hij wel moest. Al deed hij het niet voor zichzelf maar voor Isobel. Hij knikte en volgde haar richting de dansende mensen terwijl hij wat vrienden en teamleden begroette. Hij stopte nog even bij Damien, een teamlid, om het te vertellen dat hij echt ontzettend goed gespeeld had en zijn vriendin te begroeten. Daarna liep hij snel achter Isobel aan.

Isobel glimlachte kort naar de vriendin van Damien en toen Woody weer bij haar stond sloeg ze haar armen om zijn nek heen, om zachtjes met de muziek mee te deinzen. 'Ik hou van je,' zei ze zachtjes en genoot van het feit dat iedereen even rustig was. Iedereen danste, of was gewoon lekker met elkaar aan het praten.

Hij glimlachte en legde zijn hand achterop haar hoofd. 'Het is niet erg wat er vroeger is gebeurd... We zijn nu, op dit moment, samen. Dat is wat telt.' Hij deinde mee met de muziek en sloeg zijn armen nog wat steviger om haar heen. Even keek hij haar bedenkelijk aan en drukte toen een snelle en zachte kus op haar lippen. 'Gewoon Willy zijn om leuk te zijn? Dat is dan gemakkelijk voor mij!' lachte hij.

Woody voegde zich weer bij zíjn vriendin en keek haar met een gelukkige blik aan. Hij voelde zich ontzettend goed op dat moment. Sinds hij iets met Isobel had, had hij dat soort momenten wel eens vaker. Het overviel hem nogal eens in het begin, maar nu wist hij precies waar het vandaan kwam. 'Ik ook van jou, Izzy.' Hij draaide een rondje met haar en genoot van het moment.

Alex gloeide in Willy's armen van warmte en blijdschap. 'Je brengt het er inderdaad erg goed vanaf dat Willy en leuk zijn.' Ze lachte terwijl haar lippen tintelden van zijn kus. Ze wilde hem heel graag terug kussen, maar ze durfde het niet met al die mensen om hen heen. Nerveus keek ze om zich heen, maar Alex richtte haar blik al snel weer op Willy. Met een verlegen giechel boog ze naar voren en kuste hem terug.

Hij moest ook lachen en voelde vol blijdschap haar lippen op de zijne. Zijn hand streek over haar rug en haren, terwijl hij weer naar haar glimlachte. 'Zullen we anders even een beetje afgezonderd gaan staan?' vroeg hij met een speelse glimlach, terwijl hij naar Woody keek die maar een klein stukje verderop stond. 'En wil je trouwens weer wat drinken? Straks drogen we nog uit door al dat dansen!'

'Oh, ja, goed idee.' Alex keek met een grijns naar Woody die met Isobel stond te dansen. 'Straks gaat ie nog de grote broer uithangen. Dat wil je echt niet.' Ze nam Willy aan zijn hand mee tussen de dansende mensen richting de dranktafel. Ze lustte inderdaad wel wat te drinken. Voor zichzelf pakte ze wat water. 'Wat wil jij?' Alex keek hem vragend aan en keek ondertussen of hun plekje van daarstraks alweer bezet was.