Het huis van familie Dallas-Lewis

Frances lachte nog een laatste keer naar Logan en ging tegenover hem zitten met een deken, die ze op koudere dagen meenam, om haar schouders heen geslagen. Ze zat net buiten de cirkel die ze getrokken had en keek naar Logan's gezicht. Voor hem mocht het misschien 'tot zo' zijn, maar voor Frances was het een slapeloze nacht wat in werkelijkheid één grote nachtmerrie was.

Logan glimlachte nog een keer en keek omhoog, om de volle maan te aanschouwen. Onmiddellijk voelde hij zijn lichaam in onnatuurlijke manieren trekken en begon er een pijn door hem heen te branden. Hij beet zijn kaken op elkaar om het niet uit te schreeuwen en voordat hij het wist, was alles zwart en was hij een weerwolf geworden.

Next morning.

Frances was tegen een boom aan gaan zitten en in het licht van de opkomende zon doezelde ze langzaam weg. In deze nachten sliep ze nooit, omdat ze alleen maar naar Logan kon luisteren en zo bang was dat hij niet terug zou komen als ze in slaap viel. Ze schrok op toen ze zichzelf er op betrapte dat ze weg doezelde. Haar blik schoot meteen naar Logan en ze krabbelde overeind toen ze de wolf aanstalten zag maken tot de verandering.

Logan voelde zichzelf weer langzaam zijn lichaam betreden en uiteindelijk kon hij weer zijn ogen openen. Met een pijnlijke steek kon hij zijn hoofd opheffen en hij moest even knipperen om alles helder te zien. 'Frankie?' fluisterde hij en graaide met zijn handen door de bladeren om houvast te krijgen en zichzelf een stukje omhoog te duwen. Toen hij haar niet één, twee, drie zag, werd hij paniekerig. 'Frankie? Frankie?'

Frances wreef de slaap en tranen uit haar ogen en doorbrak de cirkel rondom Logan. Ze knielde bij hem neer en sloeg de deken die ze eerder zelf had gebruikt om het naakte lichaam van Logan heen. 'Ik ben er, Logan. Ik ben hier.' Ze suste Logan en nam hem voorzichtig in haar armen. De blauwe plekken van de kettingen staken af tegen zijn witte huid en Frances slikte met moeite de prop in haar keel weg.

Hij slaakte een zucht van opluchting toen hij haar armen om zich heen voelde en sloeg ook zelf zijn armen om haar heen, ondanks dat dat nogal lastig ging met de ketens. 'Ik ben zo blij dat je er bent.' Hij ging rechtop zitten en probeerde zich los te maken. 'Frances, zou je misschien wat kleding kunnen pakken, het is nogal koud,' zei hij zachtjes, terwijl hij geconcentreerd de ketens open brak.

Frances glimlachte zwakjes naar hem en knikte bij zijn vraag. Ze liep naar de tas toe en haalde daar Logan's kleren uit. Frances bracht ze naar Logan en hielp hem met de ketens. Ze vond die dingen akelig en overbodig, omdat ze hem vast wel met alleen een spreuk kon tegenhouden. Logan had alleen het risico nooit willen nemen. Toen hij los was, pakte Frances zijn hand vast. 'Laat me eerst even de plekken helen.'

Hij maakte de ketens rond zijn enkels open en wreef met zijn handen over de blauwe plekken. Elke keer was het weer een marteling om weer verder te gaan met het leven na zijn transformatie. Zijn ogen gleden langs haar gezicht en hij knikte goedkeurend. 'Dat is misschien een goed idee,' zei hij, met een half oog op zijn blauwe plekken. Hij drukte een zachte kus op haar hand en glimlachte.

Frances pakte voorzichtig Logan's arm en legde haar hand op de ergste blauwe plekken. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de gewonde plaatsen. Het helen ging haar steeds beter af, zeker omdat ze de vreselijkste verwondingen al eens had moeten verzorgen. De meeste had Logan meoten verdragen, maar de ergste had haar eigen dochter moeten doorstaan. Frances opende haar ogen weer en verzorgde een ander lichaamsdeel totdat ze alle plekken zo goed als ze kon had gehad.

Hij bekeek haar terwijl ze zijn wonden heelde. Elke keer was hij weer gefascineerd erover hoe efficiënt en snel ze dat kon. Al snel was alles verdwenen en zijn misselijkheid was ook weg. Nadat hij was opgestaan en zijn vrouw een dankbare kus had gegeven, trok hij zijn kleding weer aan en pakte de ketens op. 'Laten we maar eens een hotel of iets dergelijks opzoeken. Of wil je nu al naar huis?' Hij keek haar vragend aan en liep alvast richting de auto. Het was nog heel vroeg en het zou raar zijn als ze nu naar huis gingen. Daarom sliepen ze meestal nog wat bij in een hotel of in de auto, om dan weer naar huis te gaan als de kinderen op school zaten.

Frances stond eveneens op en glimlachte naar Logan nadat hij haar had gekust. Het helen was een geweldige gave, maar helaas had ze die ontwikkeld vanwege vreselijke ongelukken. 'Nee, een hotel is prima.' verkondigde ze en liep eveneens naar de auto. Liever kwam ze haar kinderen niet onder ogen in deze staat en ze wist dat Logan zich meestal ook nog zwak voelde in de ochtend. Ze konden dus beter wat uurtjes bijslapen.

Hij knikte en ging weer naar de auto toe. Na de transformatie waren ze beiden niet zo spraakzaam; pas als ze weer veilig en warm in het hotel waren, ontdooiden ze weer. Hij legde de tassen en ketens weer in de auto en ging opnieuw aan de passagierskant zitten. Het was gevaarlijk met hem achter het stuur als hij zich nog zo zwak voelde. 'Het ging gelukkig weer goed vannacht,' glimlachte hij.

Frances zette haar tas achter in de auto en nam plaats achter het stuur. Ze starte het voertuig en reed in de richting van één van de dichtsbijzijnde motels. Ze gingen nooit iedere maand naar dezelfde. Het zou maar raar zijn een stel iedere volle maan 's ochtends in je hotel kamer te krijgen. 'Gelukkig wel.' Frances deelde opgelucht zijn gevoelens. Zijn opmerking voor ze vertrokken, had haar enigszins verontrust, maar het was meegevallen.

Hij legde zijn hoofd tegen de hoofdsteun aan en sloot voor een kort moment zijn ogen. Hij was werkelijk gesloopt door deze avond. Met een zacht gebaar streelde hij haar buik en zuchtte diep. 'Ik hou van je Frankie,' fluisterde hij en pakte zacht haar hand vast. Eigenlijk wilde hij haar liefkozen vanavond, haar laten voelen hoe erg hij van haar hield, gewoon samen met zijn tweeën zijn, maar hij was zo enorm doodop.

Frances haar ogen voelden zwaar aan en ze had moeite haar blik op de weg gericht te houden. Na zo'n nacht was ze altijd dood op en vandaag leek het nog erger dan normaal. Glimlachend keek ze naar Logan en streek met haar duim over zijn hand. 'Ik ook van jou.' antwoordde ze zacht. Het speet haar dat ze niet écht de uitjes konden doen waarover ze aan hun kinderen vertelden. Ze miste het om alleen met haar man te zijn.

Gelukkig waren ze bij het hotel, want van beiden vielen bijna de ogen dicht. Logan stapte uit de auto en pakte de tassen met slaapspullen uit de achterbak. Daarna pakte hij ook Frances vast en nam haar mee naar binnen. Al snel hadden ze ingecheckt en konden ze naar hun kamer toe. Logan zette hun spullen neer en ging op het bed zitten. 'Wil jij nog douchen? Of wat eten? Of gaan we gewoon slapen?'

Frances volgde Logan en ging naast hem op het bed zitten toen ze eindelijk binnen waren. Ze ging op haar rug liggen en wierp een blik op de wekker. Het was 7 uur 's ochtends en ze was gebroken. 'Zullen we maar gaan slapen?' Ze keek Logan vragend aan toen ze overeind schoot en een hand voor haar mond sloeg. 'Logan, het is je verjaardag.' riep ze uit.

Hij deed haar schoenen uit en kietelde plagerig op de onderkant van haar voet. Hij wist dat ze daar niet tegen kon. Hij keek haar verbaasd aan en fronste. 'Verjaardag? Maar...' Hij staarde ook naar de klok en moest lachen. 'En het is nog waar ook. Happy birthday to me!' Hij kuste haar lippen en streek over haar rug. 'Dat ik nog eens mag mee maken dat mijn vrouw mijn verjaardag bijna vergeet,' grapte hij.

Frances trok lachend haar voeten terug en leunde naar voren voor de kus die Logan haar gaf. Ze keek hem fronsend aan. 'Ik ben het niet vergeten.' verdedigde zichzelf. Ze beet op haar lip en drukte vluchtig een kus op zijn wang voor ze opstond. 'Wacht, ik ben zo terug.' Ze pakte de autosleutels en snelde naar de auto om daar wat uit te pakken. Toen ze terug kwam had ze een cd-speler en cd bij die ze met haar rug naar Logan gekeerd opzette. Het was de mixtape die ze zoveel jaar geleden aan hem had gegeven en die altijd standaard in de auto lag voor de lange roadtrips.

Hij glimlachte naar haar, maar keek haar bezorgd na toen ze de hotelkamer uit was. Ondertussen liep hij naar de badkamer en fatsoeneerde zichzelf; zijn haren zaten vol blaadjes en hij had vieze vegen aarde over zijn gezicht. Daarna ging hij weer op bed zitten en wachtte op Frances. Toen ze binnenkwam, keek hij nieuwsgierig over haar schouder en zag de CD-speler staan. Meteen glimlachte hij en toen de CD opstond, trok hij zijn vrouw op zijn schoot.

Frances draaide zich met een glimlach om en liet zich door Logan op zijn schoot nemen. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en drukte een kus op slaap. 'Ik heb alleen je cadeautje nog niet bij.' vertelde ze hem en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze baalde er van dat ze deze dag zo moesten beginnen. Het was wel zijn verjaardag en die hoorde speciaal te zijn.

'Ik heb mijn mooiste cadeau allang; jou, de kinderen, jouw moeder, mijn ouders... Ik kan me niet gelukkiger voelen dan nu,' fluisterde hij in haar oor en kuste zacht haar wang. Daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en zakte toen langzaam in een liggende positie, nog steeds met haar in zijn armen. 'Ik zou nu zo gemakkelijk in slaap kunnen vallen,' glimlachte hij.

Frances glimlachte. Ze was het met hem eens. Er was een tijd geweest dat ze niet wist wat ze wilde, maar het was altijd en zou altijd Logan blijven. Daar kwam nu de hele familie bij natuurlijk. Frances ging naast Logan liggen en knikte. 'Dat klinkt als een geweldig idee.' Ze trapte haar schoenen uit en kroop zo dicht mogelijk tegen Logan aan. Ze had te weinig energie om zich om te kleden.

Hij deed ook zijn schoenen uit en sloeg de dekens over hen tweeën heen. Onder het zachte geluid van de mix hield hij haar in zijn armen vast en drukte zachte kusjes op haar lippen. 'We gaan dus sowieso nog een keer in de maand weg,' glimlachte hij en sloot zijn ogen. 'Gewoon tijd voor ons tweeën, zonder zorgen zoals vanavond. En dat we dus níet moe zijn als we eenmaal op bed liggen,' plaagde hij.

De liedjes waren nog maar achtergrond geluiden en Frances kuste Logan zacht terug. 'Dat is een geweldig idee.' Ze lachte bij zijn laatste zin en legde haar hand op zijn wang. 'Ik ga zo in slaap vallen, sorry.' merkte ze met ee grijns op en sloot daarna ook haar ogen. Zo'n nacht was voor niemand te doen.