Het huis van de Familie Dane

Woody grinnikte en legde zijn arm om haar heen. 'Had ik niet al eens gezegd dat schattig genoemd worden écht geen compliment is voor een man. Ik speel fóótball.' Hij lachte zachtjes en drukte een klein kusje op haar lippen terwijl hij nog wat dichter tegen haar aan ging liggen. Hij zuchtte gelukzalig en keek in haar prachtige ogen.

'Oh, dat heb je al héél erg vaak gezegd,' lachte ze. 'Maar toch blijf je schattig.' lachte ze. 'Maar wat denk je ervan? Om hier eens te blijven slapen?' Hij had namelijk nog niet geantwoord op haar vraag. 'Als je het nog niet wilt moet je het ook eerlijk zeggen hè, dat vind ik echt niet erg.'

Woody rolde met zijn ogen maar legde met een glimlach zijn voorhoofd tegen dat van haar aan. 'Nee, ik zou het heel graag willen, Isobel.' Met een glunderende blik keek hij haar aan en kuste haar daarna nog eens, maar gretiger dan normaal. Hij kon niet in woorden uitdrukken hoe blij hij was Isobel's vriend te zijn. Hij was zo verliefd op haar dat het bijna ongezond te noemen was.

'Dan is het goed.' lachte ze en kuste hem gretig. 'Blijf je vanavond?' vroeg ze met een klein stemmetje en grinnikte. 'Alsjeblieft?' Ze keek hem met grote ogen aan en sloeg haar armen om hem heen. Ze wilde hem nergens toe dwingen, maar het zou wel ontzettend leuk zijn als hij zou blijven.

'Ik- Ik heb geen spullen bij me.' stamelde Woody vanwege zijn grote verbazing. Als meisje zou hij gegiecheld hebben, maar nu had hij slechts een grote grijns op zijn gezicht. 'Weet je zeker dat je dat wilt?' vroeg hij haar zacht, maar nog steeds met die glunderende ogen en grijnzende mond. 'Vind je vader dat niet erg? Of je moeder?'

'Ach joh, we heben vast nog wel een nieuwe tandenborstel liggen en desnoods trek je gewoon een joggingsbroek van mn pa aan.' lachte ze en gaf hem een kus. 'Natuurlijk weet ik hrt zeker, en m'n vader vind het vast geen probleem. Wat m'n moeder ervan vindt maakt me niet uit, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken.' Isobel luisterde allang niet meer naar wat haar moeder te zeggen had en andersom ook niet. Het zou haar niets verbazen als ze nog niet eens wist dat Isobel iets met Woody had.

'Oke.' Woody keek haar nog iet wat aarzelend aan, maar vooral was hij erg opgewekt én zenuwachtig. Hij dacht dat hij al zijn zenuwen vandaag al opgebruikt had voor het ontmoeten van haar vader en broetjes, maar dat bleek niet waar te zijn. Nerveus lachte hij naar en gaf haar een kus. 'Oke, dan blijf ik hier.' zei hij als werkelijke bevestiging en nam haar toen in zijn armen.

'Gezellig!' zei ze enthousiast en gaf hem een paar korte kusjes op zijn lippen. Ze vond het leuk dat hij bleef slapen en ze keek er al naar uit om naast zijn heerlijke, warme lichaam wakker te worden. 'Moet je nog naar huis toe bellen? Niet dat ze denken dat ik je ontvoert heb of zoiets.' lachte ze.

'Ja, ik zal wel even bellen.' Woody gaf haar nog een kus en kwam toen overeind om zijn telefoon uit zijn zak te halen. Hij drukte de sneltoets van de huistelefoon in en had al snel zijn vader aan de lijn. Terwijl hij zijn vader vertelde dat hij bij Isobel bleef slapen, keek hij haar met een glimlach aan. Gelukkig had hij zijn vader aan de lijn gekregen, want zijn moeder zou zeker moeilijk hebben gedaan. Nu had Woody het zo geregeld en kreeg aan het einde nog een vluchtige 'doe het veilig' toegeworpen van zijn vader. Woody hing lachend op terwijl hij rood aanliep en zijn telefoon weer wegstopte.

Isobel begon te lachen toen hij ook begon te lachen en liep naar hem toe. Zachtjes gaf ze hem een klein kusje op zijn lippen en grinnikte. 'Nou, dat ging makkelijker dan ik had verwacht.' Nog steeds had ze geen idee hoe haar moeder zou reageren, maar ze vertrouwde erop dat haar vader daar wel voor zou zorgen. 'Wil je nog iets te drinken? Dan loop ik meteen even naar beneden om het tegen me pa te zeggen.'

'Moet- Moet ik het niet aan je vader vragen? Want, nouja, mischien moet ik toestemming aan hem vragen?' Woody keek haar vragend aan. Hij had geen idee hoe dat soort dingen gingen, maar het leek hem wel beleefd. En vreselijk genant, maar goed dat nam hij er maar bij als het de juiste manier was. 'En ik lust nog wel wat te drinken.' zei hij met een knik en een glimlach.

'Als je het aan hem wilt vragen dan mag dat hoor, volgens mij ging hij er alleen al vanuit dat je hier bleef.' lachte ze, maar pakte toch zijn hand beet om hem mee naar beneden te nemen. Het verraste haar enigszins dat haar moeder daar op de bank zat. 'Oh, hé - mam. Mam, dit is Woody, mijn vriend, Woody - mijn moeder.' Ze gaf hem een klein glimlachje, maar erg veel blijdschap kon ze niet opbrengen. 'Isobel! Waarom heb je me niet verteld dat je een relatie had?' vroeg haar moeder licht verontwaardigd. 'Nou, misschien omdat je er nooit bent en als je er bent je me afzeikt.' merkte Isobel op, maar kreeg al snel een blik van haar vader toegeworpen. 'Isobel, zo praat je niet tegen je moeder.' Isobel rolde met haar ogen en zuchtte uit. 'Best. Wat jij wilt.' Ze kon haar moeder écht niet uitstaan.

Woody haalde zijn schouders op en liep met een grote glimlach met haar naar beneden. Daar zag hij haar moeder, die ironisch genoeg erg veel op Isobel leek. Beleefd schudde hij de hand van mevrouw Dane, maar Woody vond het moeilijk sympathie voor de vrouw op te brengen. Hij zag de manier waarop Isobel bepaalde dingen deed tegenover haar moeder en ergens herkende hij het van zichzelf. Hoewel het bij hem en zijn moeder wellicht - gelukkig - niet zo erg was als dat hier het geval leek te zijn. 'Eh, meneer en mevrouw Dane, ik zou graag toestemming willen vragen om vannacht bij Isobel te blijven?' Het kwam er wat stuntelig uit en Woody richtte zich vooral op meneer Dane, maar hij wist dat hij nu ook haar moeder moest overtuigen.

'Denk je wel dat dat een goed idee is, Richard?' Isobel's moeder keek haar vader vragend aan en Isobel rolde met haar ogen. 'Kom, we gaan wat te drinken pakken.' zei ze tegen Woody en nam hem mee naar de keuken. Op de achtergrond hoorde ze hoe haar vader haar moeder ervan probeerde te overtuigen dat ze beide verantwoordelijk genoeg waren. Toen ze in de keuken waren keek Isobel Woody verontschuldigend aan. 'Sorry hoor, daarvoor. Ik wist niet dat ze hier zou zijn,' Haar moeder moest natuurlijk weer alles verpesten. Vanuit de woonkamer hoorde Isobel iets over een luchtbed en geërgerd draaide ze zich om naar de woonkamer. 'Een momentje hoor Woody. Mam, ik heb niet voor niets een tweepersoons bed, en daar kunnen we makkelijk samen in liggen. En als je bang bent dat we seks gaan hebben of zoiets, dan bij deze: dat gaat niet gebeuren. Nu tevreden?' Na even geaarzeld te hebben, knikte haar moeder.

Woody schudde zijn hoofd naar Isobel. 'Hé, je hoeft je niet te verontschuldigen voor je moeder. Jij kan er ook niets aan doen.' Hij legde zijn hand op haar wang, maar liet haar even gaan toen ze zich weer op de woonkamer richtte. Hij luisterde en keek naar wat er gebeurde. Graag zou hij iets ingebracht hebben dat de situatie misschien wat gemakkelijker zou maken, maar hij had geen idee wat.

'Nou, de grote boze heks van Oz heeft mee ingestemd hoor.' zei Isobel met een grijns en gaf hem een kusje. 'En je wordt niet op een luchtbed gedumpt, want dat was haar wrede plan. Wat wil je eigenlijk te drinken?' Ze opende de koelkast zodat hij kon zien wat ze hadden en voor zichzelf schonk ze een glas fris in, terwijl ze wachtte op zijn antwoord.

Woody wist niet goed hoe hij moest reageren op haar moeder. Het was altijd ongemakkelijk om je te bedenken hoe het er in een ander gezin aan toe gaat. Hij wist bijvoorbeeld hoe Kai's ouders waren. 'Doe ook maar iets fris.' zei hij en hij leunde tegen de tafel aan terwijl hij op haar wachtte.

Ook voor Woody schonk ze een glas in en pakte ze beiden beet. 'Zullen we maar weer naar boven toe gaan?' vroeg ze met een grijns opende met haar elleboog de deur van de keuken alvast. Ondanks de kleine moeite die ze ervoor had moeten doen, was ze toch blij dat ook haar moe der ermee in had gestemd, dan kreeg ze de volgende dag tenminste geen preek van haar. 'Sorry trouwens dat je daarbij moest zijn.' zei ze toen ze weer op haar kamer waren. 'Ze is nou eenmaal niet echt makkelijk.'

Woody knikte en liep achter haar aan de trap weer op. 'Het is niet erg, Izzy, echt niet.' Hij pakte de glazen van haar aan en zette ze weg zodat hij haar liefdevol kon omhelzen. Hij vond het vervelender voor haar dan voor zichzelf dat hij er bij had gestaan. Maar het was goed af gelopen, hij zou hier blijven slapen. Bij Isobel. Woody werd spontaan weer zenuwachtig bij die gedachte.

Isobel knikte en genoot van zijn omhelzing. Ze was blij dat hij hier kon blijven. Het idee alleen al dat ze dicht tegen hem aan kon kruipen, gaf haar een heerlijk gevoel. 'Zullen we anders zo een filmpje opzetten? Of wil je gewoon lekker samen, gezellig op bed liggen?'

'Een combinatie van de twee? Ik wil je niet vervelen.' Woody streek geconcentreerd een pluk haar terug achter Isobel's oor en kuste haar teder. Met een glimlach keek hij haar aan en raakte met zijn vingertoppen zachtjes haar wang aan. 'Ik weet niet of ik wel kan slapen met jou naast me hoor.' zei hij met een lach.

'Jij verveeld me nooit,' zei ze met een glimlach en kuste hem voor de laatste maal, om vervolgens naar de dvd speler te lopen er random een dvd in te stoppen. Met een plof kwam ze op het bed neer en klopte naast zich. 'Nou, tegen een nachtje geen slaap en toch doorbrengen met jou... Daar zeg ik geen nee tegen hoor.'

Woody keek Isobel met een glimlach na en ging naast haar op het grote bed zitten. Hij maakte voor hen een comfortabel plekje met haar kussens en sloeg vervolgens zijn arm om haar schouders heen. 'Nou, ik kan ook wel wat slaap missen als dat betekent dat ik naast jou mag liggen.' Hij drukte een kusje op haar slaap en keek toen naar het scherm. 'Wat voor film is het?' vroeg hij haar, ook al was Woody niet echt geïnteresseerd naar de film.

'Een of andere romantische komedie die mijn vader me cadeau had gedaan toen hij hoorde dat ik wat met jou had. Hij zei dat ik daar veel meer van zou leren dan van westerns of actiefilms.' zei ze lachend en keek hem even aan. 'Zou ik je iets mogen vragen? Als je er geen antwoord op wilt geven, moet je dat eerlijk zeggen, maar - hoe denk jij over seks? Niet dat ik het nu per direct wil ofzo hoor.. maar ik ben gewoon benieuwd hoe je erover denkt.' Nieuwsgierig keek ze hem aan, hopend dat ze antwoord zou krijgen.

Woody glimlachte en herkende de film toen wel van een of andere reclame op tv. Hij grinnikte. Haar vader leek een hele aardige man. Gelukkig had ze hem om te compenseren met haar moeder. 'Tuurlijk, vraag maar.' zei hij bemoedigend. Zijn gezicht betrok echter toen hij hoorde waar ze iets over vroeg. Met een beschaamd en verlegen gezicht keek hij naar haar bed, maar dat was niet zo een goede plek om naar te kijken nu ze het over dit onderwerp hadden. Eigenlijk was niets echt geschikt om naar te kijken. Woody schoof ongemakkelijk heen en weer een haalde zijn schouders op. Hij had geen idee wat hij hier op moest zeggen.