Het huis van de Familie Dane

'Dan hebben we inderdaad de hele tijd om bij elkaar te zijn. Oh, en als ik niet meteen boven ben, dan zijn we een preek aan het aanhoren van mijn ouders.' grinnikte ze en liep naar de auto toe. 'Ik rij wel,' Ze had er bewust voor gekozen om geen alcohol te drinken deze avond en aangezien Thomas dat wel had - en haar vader niet wilde dat er iemand behalve zijn familie in z'n auto reed - reed zíj maar naar huis.

NEW

Isobel zat op de bank, wachtend tot Woody weer terug zou komen. Het was een hectische avond geweest, maar ze had zichzelf bezig kunnen houden door de zooi op de ruimen. Gelukkig was het niet een ongelofelijk rommel geworden: niemand had overgegeven en het feest had ook niet zó lang geduurd dat er dingen vernield waren. Ze was dus dan ook vrij snel klaar.

Woody had zijn zusjes thuis afgezet en zo bezorgd hij was, had hij hen gevolgd tot in Alex' kamer. Praktisch gezien had hij ze ingestopt in bed en was toen pas met zekerheid vertrokken. Op de terugweg had hij waarschijnlijk wat snelheidslimieten verbroken, maar hij wilde snel terug bij Isobel zijn om haar hopelijk nog te kunnen helpen. Eenmaal bij haar huis, parkeerde hij de auto en belde hij ongeduldig aan.

Isobel was in gedachten verzonken, dus toen de bel ging schrok ze op. Ze haastte zich naar de hal om hier de deur voor Woody te openen. 'Hé, hoe gaat het met Elle?' vroeg ze nog voor de zekerheid en zette een stap opzij zodat hij naar binnen toe kon. Ze hoopte dat dit niet hun avond samen zou verpesten. Hoe vreselijk ze het ook vond voor Elle: ze wilde alsnog een leuke, onbezorgde avond hebben.

Woody glimlachte naar Isobel toen ze open deed. 'Ze is nog van slag. Hopelijk komt het wel weer goed.' Met een zucht stopte hij naar binnen en keek verbaasd het de kamer door. 'Het is al zo schoon. Je hebt goed je best gedaan.' Met een glimlach pakte hij haar hand vast. 'Ik had je nog wel zo graag willen helpen.' Voorzichtig drukte hij een kus op haar haar en hield toen haar handen op. 'Voel je het nog?' vroeg hij bezorgd.

'Het komt wel weer goed met Elle, ze komt er wel overheen.' Dat mocht ze tenminste wel hopen. Toen hij een opmerking maakte keek ze over haar schouder naar de woonkamer en de tuin. 'Schoonmaken is een goede manier om jezelf af te leiden.' grinnikte ze en haalde haar schouders op. 'Niet echt meer, het is nog wel wat gevoelig, maar ik kan al mijn vingers nog bewegen, dus dan zit het wel goed toch?'

Woody knikte. Dat moesten ze maar blijven denken. En hij zou ondertussen Thomas vermijden, aangezien hij dat gezicht even niet hoefde te zien. 'Het is ook nog erg handig als je zo kan schoonmaken.' Hij streek met zijn duim voorzichtig over haar knokkels en glimlachte toen naar Isobel. 'Ik weet met wie ik zeker geen ruzie moet maken.' grapte hij.

'Ah, nee, ik zou het zonde vinden om je neus te breken, zelfs als we ruzie zouden krijgen.' grapte Isobel terug en liep de kamer in. 'Misschien had ik Thomas ook wel geen klap moeten geven, maar op het moment verdiende hij het gewoon.' Impulsiviteit gaf soms goede dingen, maar vaak ook niet - zoals deze avond. 'Wil je misschien nog iets te drinken, of zullen we meteen lekker naar boven toe gaan?'

'Ach, het is gebeurd, je kunt het niet terugdraaien.' Woody glimlachte en liep achter haar aan. 'En die neus staat toch al scheef. Ik krijg genoeg klappen met football.' Hij had al aardig wat kneuzingen moeten doorstaan. 'Is het goed als we meteen naar boven gaan? Ik ben doodop.' vertelde hij en voegde er in zijn hoofd nog aan toe dat zijn zenuwen dan ook sneller over zouden zijn. Zelfs met al die spanning van die avond was de nervositeit nog niet weg.

'Nou, ik vind je neus scheef ook mooi hoor.' lachte ze en pakte toch een fles cola die ze boven ergens neer zou zetten: ze kreeg 's avonds altijd wel een keertje dorst. Met de fles in haar handen, liep ze naar boven toe en opende ze de deur van haar kamer. Ze hoopte dat ondanks alle ophef het toch een leuke avond zou worden. 'Ik heb echt hel veel zin in vanavond.' zei ze, toen ze op het bed ging liggen en naar het plafond keek.

Woody grinnikte. 'Ik weet niet zeker of het mooi is, maar ik ben blij dat je hem accepteert.' Hij liep achter haar aan de trap op en volgde haar haar kamer in.Voorzichtig ging hij naast haar op het bed zitten en boog voorover om zijn schoenen los te maken. Pas toen hij dat had gedaan ging hij naast Isobel liggen en sloeg met een glimlach een arm om haar middel. 'Ik ook.'

'Mooi zo,' Ze sloeg ook haar armen om hem heen en drukte een kus op zijn wang. 'Ik ben blij dat je toch terug bent gekomen.' Wanneer hadden ze het anders moeten doen? Steeds als ze samen een avondje hadden gepland, kwam er iets tussen waardoor het niet door kon gaan. 'Als het zomer is moeten we het vaker doen. Gewoon gezellig met z'n tweeën.'

Woody glimlachte. 'Ik ook. Ik was daarstraks nogal in paniek en bezorgd, maar ik denk dat het nu voor het grootste deel wel weg is.' Hij hoopte maar dat hij niet te chagerijnig zou zijn die nacht of de ochtend. Misschien zou hij dan pas echt door hebben wat er allemaal gebeurd was. 'Dat is een goed plan. Dan hebben we het beiden niet zo druk en kunnen we heerlijk lang in bed blijven liggen.' Woody was absoluut niet iemand die graag uitsliep, maar met Isobel bleef hij graag wat langer liggen.

Isobel grinnikte. 'Het komt wel goed, met jou en met Elle en Thomas.' Ook al hoopte ze, voor Elle's welzijn, ze nooit meer bij elkaar zouden komen. 'Laten we ons daar nu maar niet druk om maken, anders dan verpesten we onze eigen avond en nacht daar ook mee.' En dat was wel het laatste wat ze op dit moment wilde.

'Dat zal wel meevallen, want ik heb het nu prima naar mijn zin.' Woody glimlachte en trok haar wat dichter tegen zich aan. 'Laten we ons die vakantie eens voor gaan stellen. Dan hebben we geen enkele druk meer.' Hij streek met een vinger langs haar wang en stopte een pluk haar terug achter haar oor. 'Hoewel ik wel werk zal moeten gaan zoeken om straks mijn verblijfplaats te kunnen gaan betalen.' Hij zag er erg tegenop om een vaste baan te moeten gaan zoeken.

Isobel keek hem aan. 'Mooi zo. Ik zie ons nog wel kamperen, of heb jij daar niets mee?' Zelf hoefde ze niet in een vijf sterren hotel te zitten, met bar en een gigantisch zwembad om het naar haar zin te hebben. Hoe simpeler hoe beter. 'Of een rondreis, er zijn nog genoeg plekken die ik niet heb gezien. Oh - citytrips zijn ook leuk! Misschien kunnen we naar Europa!' Ze had nu al ontzettend veel zin in deze vakantie.

Woody zuchtte en haalde zijn schouders op. 'Ik heb geen geld, Izzy. En al het geld dat ik spaar moet ik echt in volgend jaar stoppen. De beurs gaat niet alles betalen.' Hij glimlachte zwak naar haar en drukte een kus op haar haar. 'We kunnen wel in de buurt een paar daagjes gaan kamperen?' Zelfs een citytrip zou betekenen dat hij een paar volle tanken benzine moest betalen. En dat geld had hij echt niet.

'Ik kan het wel betalen? Ik weet zeker dat als ik het aan mijn vader vraag, hij best bereid is om wat bij te leggen.' verzekerde ze hem. Haar moeder had een goedlopend bedrijf, dat ervoor zorgde dat ze genoeg geld binnenkregen. Ze hadden nooit echt krap gezeten. 'Maar kamperen in de buurt vind ik ook een prima idee.' De enigste vakantie die zij ooit had gekend, was dat ze twee weken op de boerderij van haar oma bleven. Het was een schat van een mens, maar na een aantal jaren ging het toch wel vervelen.

'Oh, nee, Isobel dat hoeft echt niet en ik zou het ook niet willen. Ik moet het gewoon zelf kunnen betalen.' Woody en zijn familie hadden het nooit erg breed gehad, dus hij was het gewend dat sommige dingen gewoon niet konden omdat hij er geen geld voor had. Bovendien hadden zijn ourders hem geleerd dat hij niet zomaar geld aan kon nemen van anderen. 'Dan zoeken we gewoon een mooi plekje in de buurt op, oke?' Woody gaf haar een kus en omhelsde haar toen stevig.

Isobel knikte. 'Dat lijkt me ook een prima idee, máár die stedentrip houden we nog in het verschiet voor later. Afgesproken?' Het leek haar geweldig om eens naar Londen te kunnen gaan, of wellicht Parijs. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen hij haar stevig omhelsde. Ze voelde zich altijd ontzettend veilig in zijn armen, ze voelde zich altijd gelijk een stuk vrolijker en bovenal gelukkig.

Woody knikte. 'Als ik ooit genoeg geld heb om een vliegticket naar Europa te kopen, dan doe ik het wel. Maar dan zal ik eerst even ontzettend goed moeten gaan footballen, anders krijg ik dat geld nooit bij elkaar.' Hij streek met zijn hand over haar rug en keek haar toen weer glimlachend aan. Hij was moe, maar tegelijkertijd wilde hij nog even genieten van het moment met Isobel. 'Zullen we zo maar gaan slapen dan?' vroeg hij uiteindelijk.

'Laten we dat maar doen,' Het liefste zou ze de hele nacht opblijven, gewoon lekker samen praten of gewoon zo samen liggen, maar ook Isobel werd ingenomen door haar slaap. Ze lag nog steeds in haar gewone kleding, dus stond ze op en pakte ze een schoon setje uit haar kledingkast. Ze liep altijd in een oude sportbroek met een tanktop erop. Lekker makkelijk én comfortabel.

Woody kwam ook overeind toen Isobel opstond om zich klaar te maken om naar bed te gaan. Hij pakte zijn tas er bij en haalde daar zijn pyjama uit om die maar snel en zo vlug mogelijk aan te trekken. Het was wat ongemakkelijk, maar Woody schaamde zich niet echt bij Isobel. Nadat hij klaar was ging hij terug op het bed zitten en controleerde zijn telefoon of hij niets meer van Alex had gehad dat het niet goed ging met Elle. Gelukkig had hij geen nieuwe berichten.

Isobel glimlachte. Toen ze zich omdraaide was hij ook al omgekleed en klom ze ook het bed op. 'Maak je nou maar geen zorgen,' mompelde ze en pakte zijn mobiel uit zijn hand om deze op het nachtkastje te leggen. Met haar vingers streek ze door zijn haren heen, terwijl ze hem aankeek. Zacht raakte haar lippen die van hem, voorzichtig, omdat ze niet wilde dat hij dacht dat ze andere bedoelingen had. Sinds die avond dat ze het over seks hadden gehad, was ze bang dat iedere aansporing compleet verkeerd zou uitpakken, dus had ze besloten dat ze geduldig zou wachten tot híj ermee zou komen.