Huis van Ruby en Willy Peterson

Naast de gala foto stond ook een foto van zijn moeder met die van Alex. Het was een leuke foto en ze zagen er vrolijk en onbezorgd uit. 'Ja, klopt, goed idee!' Over haar schouder heen bekeek hij de foto en vond al snel Alex' vader. Snel zocht hij verder en beet peinzend op zijn lip. 'Oh, kijk, dat is de vader van Thomas, Isobel en Emma! En daar naast staat Teoh. Zie je hem?'

Alex ging met haar vinger langs de hoofden en glimlachte bij het zien van haar vader. Toen ze verder keek, herkende ze net zoals Willy de jongen. Ze las het onderschrift en vond zijn naam weer terug. 'Teoh Gard.' herhaalde ze en keek Willy aan. 'Of het is heel erge toeval, of hij is je vader..' Ze wist niet of ze hem die hoop wel mocht geven.

Willy zuchtte en sloeg langzaam het boek dicht, nadat hij nog even naar de jongen had gekeken. 'Ik denk dat het toeval is, Alex. Want misschien waren het gewoon wel goede vrienden en wist mijn moeder niet eens dat die foto op zolder lag. Misschien had ze wel helemaal niet de intentie om die foto voor me te verbergen!' Hij leunde achterover in de kussens en legde zijn handen onder zijn hoofd.

Alex keek toe hoe Willy het boek dicht klapte en met een kleine zucht keek ze naar de tv. Ze hadden waarschijnlijk een heel stuk van de film gemist, aangezien ze er niet aan hadden gedacht om die stil te zetten. Zwijgend sloeg ze haar armen om Willy's middel en legde ze haar hoofd tegen zijn borst aan. 'Je komt er heus wel een keertje achter. Ze kan het niet altijd verbergen. En je wordt 18, dan hoor je zoiets te weten, toch?'

Toen ze bij hem ging liggen, sloeg hij zijn arm om haar heen en keek haar glimlachend aan. 'Dan ken je mijn moeder nog niet, Alex. Als het aan haar ligt, dan zal ik er nooit achter komen wie mijn vader is. Het verbaast me nog dat ze niet gewoon een verhaal heeft opgehangen over een zaaddonor of zoiets,' lachte hij, maar met een trieste ondertoon. Hij moest er zelf achter komen.

Alex glimalchte triest terug en drukte een zachte kus op zijn kaak. 'Ik ga je wel helpen, Willy. En samen zijn we ervast zó achter. Ik kan papa en mama nog vragen en hun foto's opzoeken en dan komen we vast wel iets tegen.' Ze bleef hem met diezelfde glimlach aankijken en kroop toen wat omhoog zodat ze op dezelfde ooghoogte was. 'Je haar is lang.' merkte ze op zonder enig oordeel. Het viel haar alleen maar op.

'Ja, we komen er vast snel achter, maar wat dan? Moet ik hem op gaan zoeken? Opeens accepteren dat die jongen mijn vader is? Ik- ik vind het zo moeilijk, Alex. Wil ik dit eigenlijk wel weten? Misschien kom ik dan wel achter dingen uit het verleden die ik eigenlijk helemaal niet wil weten.' Hij glimlachte ondanks zijn woorden terug en haalde verward een hand door zijn haar. 'Oh, je hebt gelijk! Ik moet er maar weer eens de tondeuse doorheen halen,' grapte hij.

'Misschien moet je het maar gewoon laten gebeuren en kijken hoe het gaat?' Alex vond het moeilijk te bedenken hoe dit uit kon gaan pakken. Zij had een vader en ze hield van haar vader. Ze zou niet weten hoe het zonder hem zou zijn. Ze lachte toen hij door zijn haar warde. 'Ik vind het leuk zo, maar het is meer Willy als het kort is.' Ze keek nog eens naar het beeldscherm en constateerde dat ze geen idee meer had waar het over ging.

'Misschien moet ik het inderdaad wel laten gebeuren. Maar ik vind het zo eng, Alex,' zei hij zachtjes en keek haar met een angstige blik aan. 'Mijn vader heeft mijn moeder en mij niet voor niets in de steek gelaten. Wat nou als hij vroeger iets ergs heeft gedaan?' Hij keek ook weer naar het scherm en legde snel uit wat er tot nu toe allemaal was gebeurd. 'Dan zal ik het snel weer kort laten knippen,' glimlachte hij.

Alex keek Willy weer aan en pakte zijn hand bemoedigend vast. 'Je hebt een geweldige moeder, Willy, en als je vader een niet zo'n aardige man blijkt te zijn, dan heb je altijd haar nog en Ruby, toch?' Ze wilde hem graag verzekeren dat zijn vader vast geweldig moest zijn als hij zijn zoon was, maar Alicia had hem vast niet weggestuurd zonder reden. Ze luisterde naar zijn samenvatting en drukte een vlinderkus op zijn wang. 'Je moet doen wat jíj wil.'

'Het is wel weer eens goed dat ik het laat knippen, het is net een vacht geworden,' lachte hij en keek toen naar het televisiescherm. Even bleef hij geconcentreerd naar een gevecht scene kijken en daarna weer naar Alex. Zacht kneep hij terug in haar hand. 'Daar heb je gelijk in. En eigenlijk heb ik ook heel veel zin om hem te ontmoeten en er eens achter te komen waarom hij ons nou verlaten heeft!'

Alex staarde net zo intens naar het scherm als Willy. Ze was iemand die kon genieten van romantische komedies, maar tegelijkertijd wakker te maken was voor een goede actiefilm. Zolang er maar een verhaal achter zat. 'Ik zal als ik thuis kom meteen op zoek gaan naar foto's!' Ze glimlachte toen ze zich realiseerde dat dat pas de volgende dag zou zijn. Ze moest er nog even aan wennen dat Willy nu haar vriendje was.

'Maar je moet het niet aan je ouders vertellen, hoor! Want hoewel ik ze hartstikke vertrouw, mijn moeder mag er gewoon echt niet achter komen. We kunnen geen risico's nemen!' Hij trok haar nog wat dichter tegen hem aan en legde zijn wang tegen haar haren aan. 'Ik ben blij dat je hier bent, Alex, ik vind het echt heel leuk.' Hij glimlachte naar haar en drukte een kus op haar lippen.

'Dat doe ik zeker niet. Ik zorg wel dat ze er niet achter komen.' Alex hoopte maar dat ze er niet achter zouden komen, want ze wist maar al te goed dat als haar ouders eenmaal vragen gingen stellen, ze echt niet meer kon liegen. Ze glimlachte toen ze zijn lichaam tegen het hare voelde en ze kuste hem snel terug. 'Ik ook. En het is inderdaad leuk. Vooral de films en jij ook wel een beetje.'

Hij moest lachen en drukte haar grinnikend tegen hem aan. 'Ja, vooral de films zijn het hoogtepunt van de avond, niet waar? Dat jij hier bent voegt ook wel een klein beetje toe,' plaagde hij en wees daarna naar de televisie. 'Over films gesproken, we hebben zo ongeveer alles gemist. Wat dacht je ervan om deze nog af te kijken en dan gewoon in bed te liggen en te kletsen?'

Giechelend wendde Alex haar hoofd af. 'Dat klinkt als een prima idee. Ik moet bekennen dat ik ook wel een beetje moe ben.' Ze sliep de laatste tijd erg slecht. Waarschijnlijk kwam het doordat ze zo gestresst was geweest door al het gedoe dat er speelde, maar hopelijk zou dat nu over zijn. Ze richtte zich op het scherm voor het laatste deel van de film, maar zat met haar hoofd meer bij de komende nacht.

Willy strekte zich uit en legde wat kussens tegen de muur aan, zodat ze daar tegen konden leunen. 'Ik ben ook wel een beetje moe. Gelukkig duurt de film niet meer zo lang.' Toch zat hij er al snel weer midden in en genoot hij van de veelvuldige actiescènes. Toen de film was afgelopen, deed hij de televisie uit en plofte weer naast haar op het luchtkussen. 'Dus, jij neemt mijn bed, ik neem het luchtkussen!'

Alex lachte toen ze omhoog kwam doordat hij zo op het luchtbed plofte. Ze hield zichzelf overeind en keek toen van het bed naar het luchtkussen. 'Oh, nee, Willy, ik wil echt niet dat jij op de grond gaat slapen!' Ze zou niet zo snel toegeven, ook al sliep ze natuurlijk ook veel liever in een echt bed dan zo dicht bij de vloer.

Hij keek haar verbaasd aan en schudde lachend zijn hoofd. 'Al zou ik op straat slapen, dan viel ik toch wel in slaap, Alex. Wijs nou niet zo'n lekker bed af, gekkerd!' lachte hij en prikte liefdevol in haar zij. 'Ik heb de lakens verwisseld, dus het bed stinkt niet hoor, wees niet bang!' Hij ging naast haar op het luchtbed liggen en trok de dekens over hem heen. 'Ik lig toch al!'

Alex keek bedenkelijk naar het bed en schudde toen haar hoofd. 'En wat als-' Ze werd al rood voordat ze het volledig had voorgesteld. 'Wat als we allebei niet op het luchtbed gaan?' Verlegen keek ze hem aan en vouwde ze haar handen samen. Ze wist niet of dat normaal was als je net iets had samen, maar het leek haar wel fijn naast Willy in slaap te vallen.

Willy keek haar voor enkele tellen verbaasd aan. Hij had eerder gedacht dat hij zoiets zou voorstellen, in plaats van Alex. Toch glimlachte hij al snel. 'Ja, prima! Maar zullen we dan in mijn bed gaan liggen, dat is een stuk groter en comfortabeler, geloof me maar! Dat luchtbed is namelijk stiekem lek,' lachte hij en stond op. Voorzichtig trok hij haar ook omhoog en gebaarde naar zijn bed. 'Treed toe!'

'Willy! Je ging toch niet echt op een lek luchtbed slapen?' verontwaardigd keek Alex hem aan en lachte toen nerveus. Ze liet zich omhoog trekken en glimlachte naar Willy. Ze haalde haar eigen kussen tussen haar spullen vandaan en legde die naast dat van hem. 'Ik neem altijd mijn eigen kussen mee. Ik kan niet zonder mijn kussen slapen. Wat heel raar is, maar ik ga eigenlijk ook bijna nooit ergens anders slapen.' ratelde ze terwijl ze het bed op kroop en haar haar vastbond zoals ze iedere nacht deed.

Hij haalde zijn schouders lachend op. 'Ehm ja, eigenlijk was ik dat wel van plan. En dan 's nachts stiekem jouw bed in kruipen met het smoesje dat ik was gaan slaapwandelen en in jouw bed belandde, omdat het eigenlijk mijn bed is,' ratelde hij zelf ook en keek even met rode wangen naar de twee kussens. Ze gingen echt in hetzelfde bed slapen. Nadat hij zijn shirt uit had gedaan en enkel nog in een pyjamabroek zat, kroop hij het bed in.

Alex giechelde terwijl ze ging liggen en de dekens open hield voor Willy. 'Dan had ik net gedaan alsof ik je geloofde.' lachte ze zachtjes. De lakens mochten misschien gewassen zijn, het rook nog steeds naar Willy. Het was een mengeling van wasmiddel en zijn geur. Ze krulde zich tot een balletje op en schoof dicht tegen Willy aan toen hij naast haar lag. Stil keek ze hem met een glimlach aan.

Hij glimlachte gelukzalig naar haar en sloeg een arm om haar middel heen. Zacht drukte hij een kus op haar voorhoofd en ging zelf ook comfortabel liggen. Al wist hij nu al dat hij moeilijk in slaap zou komen met haar naast hem. Hij had van tevoren nooit durven dromen dat dit zou gebeuren. 'Hoe gaat het trouwens met atletiek? Heb je nog veel wedstrijden gewonnen? Sorry, ik kon ze niet allemaal bijwonen.'