Huis van Ruby en Willy Peterson

'Ik ben echt verliefd op je geworden, Alex,' fluisterde Willy met een serieuze blik. Hij legde zijn hand op haar wang en glimlachte naar haar. Alex had zijn hart veroverd, al tijden, en nu kon hij haar eindelijk zijn vriendin noemen. Hij was gek op die benaming. 'Heb je nog steeds honger? Want dan gaan we een echt ontbijt nemen. En wat zullen we vandaag doen? Of moet ik je zo naar huis brengen?'

Alex' mond vormde een kleine 'o' bij de woorden van Willy. Ze glimlachte verlegen en legde haar hand op de zijne die hij op haar wang had gelegd. 'Ik dacht altijd dat het gewoon hoorde dat je een oogje had op de oudere broer van je vriendin, maar het is veel meer dan dat geworden.' Bij zijn voorstel om te gaan ontbijten realiseerde ze zich plots dat ze geen idee had hoe laat het was. Tot haar schrik zag ze op Willy's wekker dat het al bijna middag was. 'Oh. Willy! Het is al half 12 hoe kan dat? Ik slaap nooit zo lang?' Ze klom snel het bed uit en zocht haar kleren bij elkaar. 'Ik zou gaan vissen met opa om 12 uur. Dat ga ik nooit meer redden-' Precies toen ze dat zei hoorde ze beneden een opengaande deur en twee erg bekende stemmen.

Willy lachte toen ze zo haastig het bed uitging, maar al snel stopte hij, toen hij stemmen beneden hoorde. Ook hij sprong uit bed en kleedde zich aan. 'Oh, dat is geen probleem hoor! Ik zal je naar huis brengen. En geloof me maar, ik zorg ervoor dat je om 12 uur thuis bent. Dat gaat lukken.' Hij fatsoeneerde zijn eigen bed, maakte het logeerbed rommelig (alsof er iemand had geslapen) en nam haar mee naar beneden.

Al snel stond ze aangekleed en met haar rugzak op haar rug klaar voor de deur. Ze bond haar haar snel bij elkaar en ging toen met hem mee naar beneden. Daar begroette ze mevrouw Peterson met een verlegen glimlach. Waar ze ooit zo op haar gemak was geweest bij deze vrouw die bijna een tante voor haar was, voelde ze nu het ongemak vanwege het feit dat ze haar zoon datete. En gelukkig kwam ze Ruby niet meer tegen, want die confrontatie zou nog meer ongemak hebben bezorgd. 'Maar ik ben op de fiets. Ik fiets wel snel, dan hoef jij ook geen moeite te doen.'

Willy snelde naar de keuken en smeerde daar vluchtig twee broodjes. De ene stopte hij in zijn mond, terwijl hij zijn moeder en zusje kort begroette, en gaf de andere aan Alex. 'O nee joh, die fiets stoppen we wel in de laadbak. Ik wil toch nog wat meer tijd met je doorbrengen,' lachte Willy en drukte een kus op haar lippen. Daarna liep hij naar buiten en pakte haar fiets op, om hem klunzig in de laadbak te stoppen.

Alex nam het broodje met een glimlach van Willy aan en knabbelde er aan terwijl ze mevrouw Peterson en Ruby gedag zei. Snel ging ze achter Willy aan naar buiten en probeerde ze hem te helpen met haar fiets. Uiteindelijk zat de fiets er in en voor Willy de auto in kon stappen, hield ze zijn hand vast. 'Ik vond het heel leuk, Willy. Echt.' Ze boog naar voren om hem te kussen. Ze wist niet of ze dat nog wel durfde als ze voor haar huis stonden.

Met een heerlijk gevoel in zijn buik kuste hij haar terug. Daarna deed hij met een trotse glimlach de deur voor haar open, wachtte tot ze in de auto zat en liep toen zelf naar de rijderskant toe. 'Ik vond het echt leuk, Alex! Gaan we het nog een keer doen? Dan gaan we een marathon kijken van een actrice die jij leuk vindt!' Hij keek haar breed glimlachend zijdeling toe en reed naar haar huis. 'Moet ik even binnen komen om je ouders gedag te zeggen?'

Alex stapte in met een stralende blik op haar gezicht en deed haar riem om. 'Natuurlijk doen we het nog een keer! En ik ga hard nadenken over een nieuw thema.' Ze legde haar hoofd tegen het raam aan, maar keek hem aan bij zijn vraag. 'Het hoeft niet, maar ze zouden het wel leuk vinden. Ze vertelden me gisteren nog dat ze je veel te lang niet hadden gezien. En toen begonnen ze over een verhaal van vroeger toen we nog klein waren, dus ben ik maar weggegaan.' lachte ze.

Willy reed naar haar huis toe, terwijl hij geamuseerd naar haar luisterde. 'Doe iets totaal anders dan Jackie Chan, dat is leuk! Dan kijken we elke keer weer iets totaal anders!' Hij parkeerde voor haar auto en draaide zich naar haar toe. Voorzichtig nam hij haar gezicht in zijn handen en kuste haar teder. Gelukkig was hij niet pal voor haar huis gestopt, anders had hij dat nooit gedurfd. 'Anders kom ik een keer bij je eten? Dan spreek ik je ouders ook weer een keer.'

Alex glimlachte en knikte. Ze zou goed en lang gaan nadenken over haar keuze. Ze wilde Willy verrassen met het idee dat ze zou hebben. Glimlachend keek ze toen hoe hij haar vastpakte en iet wat verrast kuste ze hem terug. Haar maag maakte een volledige koprol en bleef nog naborrelen toen ze elkaar weer loslieten. Ze keek om of ze in het zicht hadden gestaan, maar dat viel gelukkig mee. 'Dat is een goed idee. En dan kan ik nog eens voor je koken!' Opgewekt drukte ze nog een kus op zijn wang en stapte toen uit. 'Ik vond het echt echt echt ontzettend leuk, Willy.'

'O ja, ik heb heel erg benieuwd naar jouw kookkunsten en of ze zijn verbeterd na die laatste keer. Weet je nog wel, dat jij me ging helpen met koken?' Hij glimlachte vrolijk, drukte nog een laatste kus op haar lippen en keek toen hoe ze uit de auto stapte. 'Ik vond het ook enorm leuk. Gaan we snel nog een keer doen! Heel erg veel plezier met je opa!' Hij knipoogde en reed toen weg.