Huis van Tristan Belikov

Tristan trok boos haar kleding uit zijn kast en legde zijn voorhoofd tegen het glas aan. Kwaad sloeg hij de spiegel kapot en trok nog meer kleding de kast uit. Hij keek om bij haar woorden en zag haar tranen, en hij werd nog bozer daardoor. Het enige wat hij deed was mensen en vooral vrouwen kwetsen en pijn doen. Hij liep op haar af en met elke stap vloeide wat woede weg. Hij nam haar in zijn armen en knuffelde haar stevig. 'Het spijt me dat vandaag zo afloopt.'

Marise liet haar armen langs zich hangen toen hij haar omhelsde en snikte enkel. 'Weet je hoe het voelt om met heel je hart van iemand te houden, om van vervolgens te horen dat híj nóóit meer van jou houdt?' piepte ze en verborg haar betraande gezicht tegen zijn schouder. 'Het voelt kút.' vertelde ze hem en keek met een half oog naar de ravage die hij in de slaapkamer had gemaakt.

Hij keek naar haar, terwijl ze nog steeds in dat prachtige hemdje stond, en hoe de tranen over haar wangen gleden. Op een tedere manier die hij niet van zichzelf kende veegde hij de tranen weg en drukte later zijn lippen op haar wangen. 'Ik... Ik meende het niet, Marise,' zei hij en keek haar aan. 'Ik was boos, ik wist niet wat ik zei.' Hij tilde haar voorzichtig op en nam haar op zijn schoot op bed. 'Je bent de vrouw die al honderd jaar lang mijn hart verovert.'

Iets in haar zei dat hij loog, dat hij het wel meende en dat hij dit enkel zei om haar op haar gemak te stellen. Om haar te laten stoppen met huilen, zodat hij het goed kon maken met seks en vervolgens weer naar een andere vrouw kon gaan. 'Echt?' vroeg ze, nog steeds snikkend. Ze haatte het als ze huilde, ze was vatbaar en emoties maakte je zwak.

Hij zuchtte en keek haar aan. Hij kon niet met huilende vrouwen omgaan, had het ook nooit eerder hoeven doen. Als vrouwen gingen huilen, was hij alweer verdwenen. 'Echt,' stemde hij in en glimlachte naar haar. Hij tilde haar zacht op en legde haar onder de dekens, om naast haar te gaan liggen. Zacht streek hij over haar blote huid en begroef zijn gezicht in haar haren. 'Ik zal zo je kleding gaan opruimen.'

Marise kon nu pas echt zien wat voor een ravage hij had achtergelaten: al haar kleding was uit de kast gegooid en de spiegel lag in duizenden stukjes op de grond. 'Oh wauw..' mompelde ze bij het aanzicht en draaide zich naar hem om. 'Anger issues.' zei ze met een glimlach glimlachje en kuste hem zachtjes. Ze proefde het zout van de tranen, maar dat negeerde ze. Als hij écht meende wat hij zei, dat zou het allemaal goed komen.

Hij keek ook naar de ravage en zuchtte. Hij had ook woede problemen, nog het minste kon hem zo enorm kwaad maken. 'Je kent me,' grinnikte hij en drukte een kus terug op haar lippen. Hij plantte een kus op haar voorhoofd en drukte met zijn vinger op het topje van haar neus. 'Het spijt me van daarnet... Ik laat me soms weleens gaan en dan heb ik geen idee wat ik allemaal doe.'

Ze was dan misschien een vampier, maar Marise voelde zich moe. Ze had honger - maar absoluut geen behoefte om te gaan jagen - en haar oogleden voelde zwaar aan van het huilen. Voorzichtig kroop ze tegen hem aan en legde ze haar hand op zijn borstkas. 'Zullen we proberen om dit te voorkomen de volgende keer? Als je boos bent, praat dan gewoon - alsjeblieft.' Ergens in haar was de oude Marise nog en soms, op momenten als deze, kwam deze boven.

'Ik zal het proberen,' beloofde hij en staarde naar het plafond. Al zijn zin naar jagen was weg, samen met zijn drang naar seks deze nacht. Hij voelde zich moe, net zoals Marise, en het liefst zou hij eens een hele nacht door willen slapen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en sloot zijn ogen. 'Ga maar slapen, Marise. Ik blijf bij je.' Hij drukte nog een kus op haar voorhoofd en wachtte af tot ze sliep.

Het duurde voor Marise niet lang om dat op te volgen. Ze krulde zichzelf op, sloot haar ogen en binnen enkele seconde was ze weggezakt en een diepe slaap die de hele nacht zou duren.

- meer dan dat kon ik er niet van maken XD

Hij wachtte tot ze sliep en zuchtte toen hard en lang uit. Twee handen gingen door zijn haren, wanhopig, en hij keek naar de ravage die hij gemaakt had. Zacht maakte hij zijn armen van haar los en stapte uit bed, om snel alles op te ruimen. Daarna ging hij weer naast haar liggen en besloot toen ook maar te slapen. Langzaam deed hij zijn ogen dicht, trok haar naar hem toe en viel ook in slaap.

Marise werd pas weer wakker toen het zonlicht buiten fel scheen. Het was aan het sneeuwen, maar toch scheen de zon en het liet haar glimlachen. Ze hadden lang geslapen, dat was duidelijk en ze voelde hoe Tristan's lichaam nog krampachtig tegen dat van haar aan lag. Ze glimlachte en draaide zich om, om kleine kusjes op zijn gezicht te geven. 'Wake up, sunshine.'

Nog half slaapdronken werd Tristan wakker en keek recht in het gezicht van Marise. Hij glimlachte en legde zijn hand op haar wang. 'Wat ben je actief voor een vroege ochtend,' lachte hij en duwde zichzelf stukje voor stukje omhoog. 'Oh shit, moet ik zo eigenlijk niet werken? Welke dag is het?' Hij had zo enorm diep en goed geslapen, het had hem goed gedaan. 'Hoe heb je geslapen?'

'Ik heb goed geslapen.' zei ze opgewekt en sloeg de dekens wat van zich af. 'Doe maar rustig, het is zaterdag dus je hoeft je nergens zorgen over te maken. Het is enkel jij en ik, en dit bed.' zei ze met een grijns en ging naast hem liggen. 'Ik heb fantastisch geslapen, en jij?' Zo te zien was hij ook ver weg geweest.

'Zaterdag? Thanks god, ik heb echt geen zin om te werken.' Hij keek haar met een glimlach aan. 'Ik heb ook heerlijk geslapen, eindelijk weer eens in tijden.' Hij drukte een kus op haar lippen en stond op, om een broek aan te trekken. 'Moet ik iets voor je maken of halen? Bloed, of iets menselijks?' Hij keek haar vragend aan en wees ondertussen naar de kast. 'Weer gemaakt.'

Marise lachte bij het zien van de gemaakte kast en dacht even na. 'Als we nou eens iets eten van... wafels of pannenkoeken - dan kunnen we vannacht gaan jagen.' Ze vond bloed uit een zakje niet te drinken, ze nam het liever vers uit het vat en de enige manier hoe je dat ongemerkt kon doen was 's nachts. Tenzij je iemand mee naar huis bracht, maar ze hield niet van die troep in haar huis.

Hij knikte instemmend en liep alvast naar beneden, om pannenkoeken klaar te maken. Zelf at hij geen menselijk voedsel, dus hij maakte dit speciaal voor Marise. Hij vond dat ze het wel verdiende na gisteren, na zijn uitbarsting. Toen de pannenkoeken op het vuur stonden, liep hij naar zijn werkkamer en probeerde hij wat zaken af te handelen. Hij had bijvoorbeeld nog wat huizen in heel de wereld waar hij deze maand nog voor moest betalen.

Marise bleef nog even in bed liggen, maar besloot er toen toch uit te komen. Ze trok een zwarte jeans aan met een stel rode hakken en zwart gekleurde top. Als ze wilde kon ze er altijd nog een vestje over doen, maar aangezien ze het niet koud had, besloot ze het te laten. Snel deed ze wat make up op en zo liep ze naar de woonkamer toe. 'Het ruikt heerlijk.'

Hij had al snel de zaken afgehandeld, zodat hij net op tijd klaar was om de pannenkoeken om te keren, voordat ze zouden verbranden. 'Ja he?' glimlachte hij toen hij Marise's stem hoorde en draaide zich naar haar om. Hij bekeek even haar kleding en keek haar toen aan. 'Ik had op een dagje in bed gerekend,' mompelde hij gefrustreerd en draaide zich weer om naar de pannenkoeken. 'Ik wou je ontbijt op bed geven.' Hij hield er niet van als dingen niet gingen zoals hij wou.

'Oh.' Blijkbaar was het niet goed wat ze had gedaan, en dat kon ze meteen aan zijn gezicht zien. 'Ik kan terug naar bed gaan? Een setje lingerie aantrekken fleurt je misschien een beetje op?' Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen vanaf achter om hem heen. 'Niet boos worden hè.' Haar gedachten gingen meteen naar gisterenavond en zo wilde ze vandaag niet weer eindigen.

Zijn boze blik ging langzaamaan weer over op een glimlach en hij draaide zich om naar haar. 'Als jij dat nou snel doet, dan kom ik je zo pannenkoeken brengen.' Hij drukte een kus op haar neus en draaide zich weer om naar de pannenkoeken. Hij was tevreden dat het nu gewoon ging zoals hij had gepland. 'En dan moet ik trouwens iets met je bespreken. Ik kom zo naar je toe.'

Ze luisterde naar wat hij zei en verdween de slaapkamer weer in om een rood setje lingerie uit de kast te halen. Het was schaars bedekkend en er zat veel kant op, maar Marise kon dat wel hebben. Ze was slank en vooral ook niet onbelangrijk: tevreden met haar lichaam. De kleding die ze net aan had getrokken, hing ze weer terug in de kast en zo ging ze op het bed liggen.

Tristan hoorde hoe ze weg liep en ging verder met het eten. Na alles op een bord te hebben gelegd en hierover stroop te hebben gegoten, liep hij er mee naar boven. 'Marise, ik heb je...' Hij sloeg stil toen hij haar in een nauwelijks bedekkend setje lingerie op zijn bed zag liggen. Hij slikte moeizaam en legde het bord pannenkoeken op een nachtkastje. Met verlangen in zijn ogen kroop Tristan naar Marise toe en bekeek haar goedkeurend.

Marise glimlachte tevreden toen hij sprakeloos naar haar lichaam keek. Dit was precies de reactie waarop ze had gehoopt. Toen hij naast haar in bed kroop, draaide ze zich naar hem toe en keek ze hem uitdagend aan. 'Is dit beter?' vroeg ze fluisterend tegen zijn lippen aan en drukte haar lippen voor nog minder dan een seconde op die van hem. Ze wilde hem uitdagen, hem laten smachten tot ze werkelijk iets zou doen.

Hij knikte, niet in staat om iets te zeggen, en fronste toen ze zo snel alweer zijn lippen los liet. Hij verlangende naar haar, nu meer dan ooit. Zijn vingers maakten figuurtjes op haar buik en zijn andere hand verplaatste hij naar haar haar. 'Je bent zo onwijs prachtig, Marise,' murmelde hij tegen haar lippen aan en kuste haar diep en hard. Verlangend en vurig.