Burnt Beans

'Er zijn genoeg jongens die vallen op rustige meisjes die houden van leren en boeken lezen, geloof mijn woorden maar. High School is gewoon... het draait om kliekjes, populariteit. Meer dan dat is het niet. Je mag juist trots zijn op jezelf dat je daar buiten staat, ook al voelt het nu misschien eenzaam, als je eenmaal gaat studeren, ben je samen met mensen die hetzelfde willen leren, die van dezelfde dingen houden.'

Ze zuchtte en besefte dat hij gelijk had. 'Ik verheug me ook echt op het studentenleven. Ik ben helemaal klaar met high school,' zei ze eerlijk en glimlachte toen dankbaar naar Noah. 'Bedankt Noah, ik voel me echt stukken beter door je woorden.' Ze dronk opgelucht haar koffie op; het was fijn om er eens met iemand over te praten. Toch keek ze hem nieuwsgierig aan. Ze wou hem zoveel vragen stellen, maar ze wist dat dat niet kon; hij was een leraar. Dat deed je gewoon niet.

'Dat was ik ook toen ik nog op school zat. Ik kon niet wachten om naar de universiteit te gaan en een nieuw leven op te bouwen. Mensen te ontmoeten die dezelfde interesses hadden, om me te verdiepen op de dingen die ik interessant vond.' lachend keek hij haar aan, terwijl hij terug dacht aan die tijd. Het was nu alweer voorbij, de tijd ging veel te snel. 'Geen probleem, Elle.'

Elle glimlachte terug naar hem en bedacht zich toen iets. 'Noah, hoe wist je trouwens welke studie je wou gaan doen? En wat je later wou worden? Zelf heb ik wel ideeën wat ik wil worden... politicus, advocate, misschien wel president van Amerika,' voegde ze er giechelend aan toe. Het bleef toch haar stiekeme droom, om echt een verschil te maken in deze wereld. 'Maar ik ben zo bang dat ik fout kies.'

Noah haalde zijn schouders op. 'Ik vond het leuk om dingen te lezen, om te ontdekken hoe zinnen in elkaar zaten, hoe dingen met elkaar in verband stonden als het om talen ging. Hoe talen ontstonden, ik was voornamelijk geïnteresseerd in Engels, dus het was voor mij al vrij duidelijk wat ik wilde gaan doen.' Voor hem was het een makkelijke keuze geweest, maar hij was zich ervan bewust dat het voor andere niet zo makkelijk was. 'Presidente van Amerika? Nou als je in dat witte huis woont, kom ik nog wel een keertje bij je langs.' zei hij met een glimlach. 'Ga iets studeren dat breed is, zoals bijvoorbeeld recht, of economie. Of volg je hart? Je eerste beslissing is meestal de beste.'

'Dan ben je altijd welkom,' grapte ze. 'En dan word ik trouwens de eerste vrouwelijke presidente van Amerika! Alhoewel... Het gaat natuurlijk toch niet lukken.' Ze glimlachte naar hem en knikte. 'Ik zit te denken om rechten en politicologie tegelijk te gaan studeren. Dan heb ik twee brede studies en kom ik bijna voor alle banen in aanmerking. Ik- ik hoop dat ik gewoon mijn ouders trots maak. Ze doen zoveel voor me en helpen me zo goed als ze kunnen.'

'Ik denk dat je je ouders allang trots hebt gemaakt. Ze hebben een dochter die het perfect doet op school, en ook nog eens ontzettend vriendelijk is tegen alles en iedereen. Als je ouders daar niet trots op zijn, weet ik het ook niet meer.' verzekerde hij haar. 'En twee studies tegelijkertijd is indrukwekkend, maar ik weet zeker dat het gaat lukken. Je hebt de potentie er voor.'

Elle werd rood door Noah's lieve woorden. Ze durfde bijna niet te geloven dat hij het werkelijk meende. 'Ik- ik denk ook dat ze wel trots zijn,' zei ze wat onzeker, maar glimlachte toen wat zekerder naar hem. Ze bestelde een nieuwe koffie voor hen tweeën en nam hier een flinke slok van. 'Ik denk dat jouw ouders ook wel heel trots moeten zijn! Je bent gewoon al op je 23e leraar geworden!'

'Mijn ouders, ja - ja die zijn trots.' zei hij met een glimlach. Hij had zijn ouders nooit gekend. Hij is opgegroeid bij zijn grootouders en die zijn beide afgelopen jaar overleden. Een zucht verliet zijn mond, waarna hij naar Elle keek. Hij was naar Mystic Falls gekomen om erachter te komen wie zijn ouders waren, maar nog steeds had hij niets gevonden. Helemaal niets.

Ze keek op bij zijn zucht, in de verwachting dat hij iets zou gaan zeggen, maar hij leek erg gedachte te zijn. Elle glimlachte toen ze hem zo zag en dronk rustig van haar koffie. Het was leuk om met Noah te praten; ze had echt het gevoel alsof hij haar begreep. Er viel een stilte, maar geen onaangename. 'Ik vind het best gezellig, zo kletsen en koffie drinken,' glimlachte ze.

'Het is ook zeker gezellig,' Noah werd nogal uit zijn gedachten gang getrokken en het was het enigste wat hij zo snel kon zeggen. 'Al moet ik zo wel weer richting huis gaan, ik heb nog wat nakijkwerk. Het klinkt makkelijk, maar sommige handschriften zijn...' Hij onderbrak zichzelf lachend. 'Laten we het erop houden dat het soms zelfs gokken is of er nou een A, B of een C staat.'

Een beetje teleurgesteld keek ze hem aan, maar snel verborg ze dat en keek hem begripvol aan. 'Ik geef aan paar jongere leerlingen bijles en hun handschriften zijn inderdaad vreselijk,' giechelde ze. Ze dronk haar koffie op en wist dat ze zometeen moest op staan en weggaan. Toch keek ze er tegenop; ze wou liever nog veel langer met Noah praten. 'O ja, mijn fiets zit nog bij je achterin!'

'Oh ik kan je wel even thuis afzetten als je wilt hoor.' Er waren nog dingen die hij moest doen, hij had beloofd dat hij nog wat dingen zou oefenen uit het boek dat Julian hem had gegeven en tijd had hij daar nog niet voor gehad. Het was alweer een tijdje geleden dat hij hem had gezien en stiekem hoopte hij toch indruk te maken op hem, met de dingen die hij in de tussentijd had geleerd.

'Dat zou wel fijn zijn,' glimlachte ze en stopte al haar spullen weer in haar tas. Ze bekeek het bonnetje en keek Noah twijfelachtig aan. 'Ik wil het best betalen, hoor! Ik heb net weer bijles gegeven, dus ik heb genoeg.' Geduldig wachtte ze hem af en trok ondertussen weer haar jas aan. Misschien was het toch beter dat ze gingen; stel je voor dat er opeens een groep van school waren binnen gestormd. Ze had altijd een smoes kunnen ophangen dat Noah haar mentor was en dat ze over iets moesten praten.

'Oh nee joh!' Hij had het geld, inclusief fooi, al neergelegd op de tafel en stond op om zijn jas aan te trekken. 'Dat kan je beter bewaren om een leuk boek van te kopen.' zei hij met een knipoog en lachte. 'Kom, dan breng ik je naar huis toe.' Hij moest echt aan de slag, hij had veel te weinig uitgevoerd de laatste paar dagen en daar moest hij nu voor boeten.

Elle kreeg het onbewust warm van zijn knipoog en verlegen wendde ze haar blik af. 'Bedankt Noah,' zei ze dankbaar en oprecht en stond daarna op. Ze draaide nog snel haar haren in een staart en liep daarna achter hem aan, richting zijn auto. Ze stapte aan de passagierskant in en checkte in het spiegeltje nog snel of ze nog rood was, voordat Noah in stapte. 'Heb je nog veel werk te doen?' vroeg ze benieuwd.

Noah stapte in en knikte. 'De afwas staat er nog, en geloof me, als Grace kookt heb je véél afwas.' Hij zou het gisteren gedaan hebben, maar hij was zo moe geweest dat hij toen hij thuis kwam had gegeten en als een blok in slaap was gevallen. 'Ik moet nog nakijken en nog een artikel inleveren, niets bijzonders. Iets voor een oude hoogleraar op m'n universiteit.'

'Dat kan ik geloven,' giechelde ze. 'Oh, leuk, een artikel over wat?' Nieuwsgierig en afwachtend keek ze hem aan. Ze vond het leuk om over zijn leven te horen, juist omdat hij in het stadium was waar zij zometeen in zou komen. Hij was zelfs nog verder dan student zijn, hij had al een baan! 'Ik ga vanmiddag iets leuks doen met mijn oma,' zei ze opgewekt. Ze oefenden elke dinsdag met Elle's krachten.

'Oh niets bijzonders, Engelse Literatuur.' zei Noah schouderophalend en startte de auto. 'Gezellig.' Het dorp was niet zo groot, dus inmiddels wist hij wel waar hij ongeveer naar toe moest. Toen ze haar straat in reden, stopte hij de auto. 'Zo, we zijn er alweer.' Met deze woorden stapte hij uit om naar de achterbak van de auto te lopen en haar fiets eruit te tillen.

Ze stapte ook uit de auto en liep naar de achterbak toe. Geduldig wachtte ze tot hij haar fiets eruit haalde, toen haar oog opeens op iets bekends viel. Ze pakte het boek uit de achterbak en keek Noah met grote ogen aan. 'Dit- mijn oma heeft hetzelfde boek. Het is gevaarlijk om als mens dit boek te hebben, Noah!' Ze opende hem en bekeek de pagina's. Het was precies hetzelfde boek.

Noah keek op toen ze een boek uit de achterbak pakte en trok het direct uit haar handen. 'Het is niets Elle, vergeet maar gewoon dat je het hier hebt gezien én vertel het aan niemand... helemaal niemand.' Hij legde het boek weer terug in de achterbak en sloeg deze dicht. 'En daarbij, ik doe er toch niets mee. Ik was gewoon benieuwd, meer niet.' loog hij en keek haar aan.

Elle's ogen glunderde en nieuwsgierig keek ze hem aan. 'Noah, van wie heb je dat boek gehad? Hoe ben je eraan gekomen? Misschien kan ik op die manier wel meer mensen... zoals ik vinden. Alsjeblieft, dit is heel belangrijk voor mijn familie, zo kunnen we nog meer heksen vinden!' Toch keek ze hem bezorgd aan. 'Maar je kan dat boek niet meer hebben, Noah. Ten eerste is het gevaarlijk voor jou, en ten tweede, als het in verkeerde handen valt, hebben we een groot probleem!'

'Elle maak je er nou maar geen zorgen om, ik heb het gewoon érgens vandaan oké. En hou er nu alsjeblieft over op.' Waarom moest hij dan ook zo stom zijn om het in de achterbak van zijn auto te leggen? Thuis vertrouwde hij het ook niet: wat als Grace het per ongelijk vond. Daarom sleepte hij het overal mee naartoe. 'Ga nou maar gewoon naar huis en vergeet dat je dit hebt gezien, oké, dan zijn we beide tevreden.'

Ze was helemaal niet van plan om haar huis in te gaan. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek hem serieus aan. 'Noah, je hebt dat boek voor een reden, en ik wil weten waarom. En voordat ik het weet, houd ik er niet over op. God, ik zou het vreselijk vinden als je iets overkomt, dus overtuig me dat je dat boek veilig bij je kunt houden. Anders- anders neem ik het in,' zei ze onzeker, maar meende het wel. Hij had geen idee hoeveel kracht zo'n boek had.

'Jeetje Elle! Je bent zeventien, ik ben drieëntwintig en daarbij ben ik je leraar. Ik heb geen zin om mijn verantwoording af te leggen tegenover jou.' siste Noah. Hij begon nu echt pissig te worden. Ze moest haar plek leren, ze had absoluut geen recht om hem de les te lezen en al helemaal niet om te dreigen. 'Het interesseert me niet wat je wilt weten of wat je gaat doen, ik ga nu naar huis en jíj houdt je mond erover. Klaar.'