Huis van Tristan Belikov

Marise pakte het cadeau met een glimlach uit. 'Wauw, je hebt wel je best gedaan.' merkte ze grinnikend op en hield één van de setjes voor zich. 'Bedankt Tristan,' zei ze, terwijl ze hem een klein kusje gaf. 'Bewaar de rest maar voor een andere gelegenheid.' Marise was geen cadeautjes mens, niet om ze te krijgen in ieder geval, wel om ze te geven. Zelf had ze een paar weken geleden al een peperduur, gouden horloge voor hem gekocht, maar nooit het moment gevonden om hem te geven. Ze had zelfs nog even op het punt gestaan om hem weg te gooien, maar gelukkig had ze dat niet gedaan. 'Wacht even hier, en niet omkijken!' zei ze waarschuwend en stond op om naar haar tas te lopen.

'Maar ik hou ervan om je cadeautjes te geven,' mompelde hij en kuste weer zacht haar lippen. Zijn hand gleed over haar zij en zijn lippen bewogen naar haar nek, toen ze opeens op stond. Met een frons keek hij haar vragend na. Al snel grinnikte hij en legde zijn handen voor zijn ogen. 'Ik zal niet kijken!' beloofde hij en keek door zijn vingers heen naar alle cadeautjes die hij voor haar had gekocht. Hij zou ze wel uitgepakt verspreiden door het huis, zodat ze elke keer weer verrast werd.

Marise rommelde wat in haar tas en viste er uiteindelijk het verpakte horloge uit. Deze hield ze achter haar rug en liep ze terug naar Tristan toe. 'Happy Valentine's Day,' zei ze met een glimlach en hield het pakje voor zijn neus. 'Als je hem niet mooi vind moet je het eerlijk zeggen' Ze wilde hem niet iets geven wat hij niet mooi zou vinden en alleen maar zou dragen omdat zij het hem had gegeven.

Hij hield niet van cadeaus, net zoals Marise. Hij vierde daardoor zijn verjaardag niet en ook niet al die stomme feesten, zoals Kerstmis en dergelijke. Al maakte hij voor valentijnsdag dan wel weer een uitzondering. Hij pakte het pakketje aan en hield het schuddend naast zijn oor. 'Wat is het?' vroeg hij benieuwd en pakte snel het pakje uit. In zijn handen had hij een geweldig mooi horloge in zijn handen. Hij was echt gek op horloges en deze was prachtig. 'Wauw,' zei hij zacht en keek Marise met een brede glimlach aan. 'Bedankt Marise.' Hij boog naar voren en drukte een kus op haar lippen.

Marise kon zo zien dat hij hem mooi vond, en daar was ze blij mee. 'Ik ben blij dat je hem zo mooi vind.' zei ze en kuste hem zachtjes. 'Nou, dat waren de cadeau's voor het aankomende jaar,' grapte ze en sloeg haar armen om hem heen. Ze was blij dat het weer goed was, dat er duidelijkheid was, maar alsnog voelde het raar.

Hij deed het horloge om en sloeg toen zijn armen om haar heen. 'Mijn lieve Marise,' fluisterde hij en drukte zijn lippen weer op de hare. De tijd zonder haar was leeg geweest, vreselijk, enkel leek ze dat niet te beseffen. 'Wat zullen we gaan doen op deze geweldige dag?' grinnikte hij en keek haar vragend en afwachtend aan. 'Er is een kermis waar we naartoe kunnen gaan? Of we blijven samen thuis, kijken een filmpje?'

'We kunnen wel eventjes naar de kermis toe als je wilt? Als we vanavond maar gezellig samen zijn, vind je ook niet?' Het was leuk om samen met Valentijn erop uit te gaan, maar 's avonds moest je tijd samen hebben, zonder al die pottenkijkers erbij.' Zachtjes kuste Marise hem en glimlachte.

'Lijkt me leuk. Zulke feesten zijn altijd zo hilarisch cliché.' Hij trok haar op zijn schoot en kuste uitgebreid en zacht haar nek en hals. 'Dat lijkt me een geweldig plan,' fluisterde hij en gleed met zijn hand over haar dijbeen. Voor hem was het ook al prima geweest om de hele dag thuis gebleven te zijn, maar zo was hij: ongezellig en asociaal. Hij wilde eens iets leuks doen, samen met Marise.

'En dan kan je zo'n hele grote beer voor me winnen en dan eten we suikerspinnen.' zei ze lachend en genoot van zijn tedere lippen in haar hals. 'En om ook niet te vergeten, het reuzenrad natuurlijk,' Ze moesten gewoon in het reuzenrad, of hij het nou wilde of niet.

[NEW]
Tristan hing aan een stang in de tuin en trok zichzelf zo op. Zijn shirt was inmiddels nat van het zweet en ook al was hij een vampier, hij voelde zijn spieren protesteren bij het harde werken. De laatste dagen was hij scherper en oplettender geworden, doordat hij via via had gehoord dat er resten van vampiers waren gevonden. Ze waren door iemand gedood en Tristan wist dondergoed door wie.

Marise had zojuist een douche genomen en liep de tuin in. Grijnzend sloeg ze haar armen over elkaar heen en leunde ze nonchalant tegen een pilaar die op de patio stond. 'Zo, en voor wie ben je je zo aan het uitsloven? Toch niet voor een andere vrouw hè?' grapte ze. Ze was gehuld in een simpele outfit: lichte spijkerbroek, zwarte top en laarzen.

Nadat hij zich nog een keer had opgetrokken, zag hij Marise het huis uit lopen. Met een grijns liet hij zichzelf los en landde op de grond. Lachend droogde hij zijn gezicht met een handdoek. 'Je weet Julian toch nog wel, hè? Als ik hem wil doden, moet ik in topconditie zijn. En nu je me de laatste tijd zo verwent, heb ik wat minder aandacht gehad voor mijn training.' Hij liep naar haar toe en drukte een liefdevolle kus op haar lippen. 'Dus, zie hier mijn provisorische sportschool!' Het bestond enkel uit wat hangende stangen, wat gewichten en een zwembad.

'Oh god, zit je weer met die jongen in je hoofd? Laat hem gewoon zijn gang gaan, zolang hij van ons afblijft - negeren we hem gewoon.' Zo simpel zag ze het. Hij had hen niets aangedaan, dus waarom zouden zij hém wel iets aan doen? Dat zouden zijn jager-vriendjes alleen maar alarmeren. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar zijn eigen gecreëerde sportschool. 'Zolang je je maar niet gek laat maken door hem vind ik het prima.'

Hij zuchtte en nam Marise in zijn armen. 'Je moet de vijand verslaan, voordat hij jou kan aanvallen,' mompelde hij. Dat zei een oude vriend van hem altijd. Hij kon zich ook nog wel herinneren dat zoiets in het leger werd gezegd. 'Ik laat me niet door hem gek maken! Niemand maakt mij gek, enkel jij,' murmelde hij zachtjes en keek haar met een liefdevolle blik aan. Misschien liet hij zich opfokken door die gast, hij zou het nooit toegeven.

'Oh jawel, Tristan. Iedere keer als je het over hem hebt, slaat je hoofd op hol. Je wilt hem dood hebben, dat snap ik, maar is dit niet juist hetgeen wat híj wilt bereiken. Dat je je focust op hem, dat je enkel alleen nog maar aan hem kan denken... dood weliswaar, maar toch.' Marise's hand streek door zijn natte haren heen en ze glimlachte.

'Ik- ik...' Hij dacht na over haar woorden en realiseerde zich dat ze gelijk had. Als hij over Julian dacht, kon hij zich enkel bedenken op wat voor manier hij hem zou doden. Hem langzaam zijn vingers af snijden, hem levend verbranden, hem voeren aan hongerige weerwolven, het kwam allemaal voorbij. 'Ik weet niet wat die gekke gast allemaal wil, Marise,' grinnikte hij en nam plaats op een bankje in zijn tuin. Hij klopte op de plaats naast zich. 'Laten we het dan over iets anders hebben.'

In plaats van naast hem te gaan zitten, ging Marise op zijn schoot zitten en glimlachte ze naar hem. 'Laten we dat doen, zoals bijvoorbeeld wat dacht je ervan als ik een baan ga zoeken? Ik verveel me de pestpokken als jij overdag weg bent en ik wil ook weer eens iets nuttigs doen. Het hoeft niet veel te zijn, als het maar iets is.'

Hij glimlachte opgewekt toen ze op zijn schoot ging zitten en onmiddellijk trok hij haar naar zich toe voor een verlangende kus. Ze zag er weer eens perfect uit vandaag. Lichtelijk gefronst keek hij haar aan en schudde zijn hoofd. 'Wat nou als je Julian tegenkomt? Ik.. Ik kan hem wel in de gaten houden op school, maar als ik les geef, heb ik geen idee waar die gast uit hangt. Weet je wat, ik stop ook gewoon met mijn baan! Klinkt dat goed?'

Marise keek hem aan en schudde haar hoofd. 'Nee, nee natuurlijk stop je niet met je baan. Ik kan mezelf ook wel verdedigen hoor Tristan. Daarbij denk je nou echt dat ie zo dom is om iemand op klaarlichte dag, op een plek met veel mensen te vermoorden?' Als ie dat deed was ie wel ontzettend onzinnig bezig.

Tristan zuchtte en duwde zacht zijn voorhoofd tegen de hare. 'Je hebt gelijk... Waar zat je trouwens aan te denken? In een winkel werken?' Zijn hand gleed langs haar arm en pakte uiteindelijk haar hand vast. Liefdevol drukte hij er een kus op. 'Trouwens, ik kan zijn vriendin ook ontvoeren. En pas loslaten als hij belooft ons niets te doen en te verhuizen? Wat denk je daar van?' glimlachte hij, trots op zijn idee.

Marise haalde haar schouders op. 'Ik weet het nog niet. Gewoon een leuke baan, misschien wel overdag in de Mystic Grill, of misschien inderdaad in een winkel.' Ze had nog geen idee wat ze zou willen, als ze maar iets kon doen. Lachend schudde ze haar hoofd. 'Tristan, zit je er nu serieus aan te denken om een mens te ontvoeren?' Waar ging dit naartoe?

Hij haalde zijn schouders op en keek haar verbaasd aan. 'Ja, eigenlijk wel. Marise, ik doe er alles aan om jou te beschermen.' Hij streek met zijn duim over haar wang en glimlachte. 'Ik zal haar natuurlijk niets aan doen. En voordat we het weten, zijn we van hem af.' Zachtjes drukte hij zijn lippen in haar nek en gleed met zijn hand langs haar heup. 'Serveerster of achter de bar staan vind ik wel iets voor jou,' murmelde hij.

Ze glimlachte. 'Dat is een geruststellende gedachte, maar... ik weet het nog net zo niet. Natuurlijk zou hij ons met rust laten... maar toch.' Ze was dan weliswaar een vampier, ze dronk bloed - maar mensen ontvoeren, dat was niet helemaal haar stijl. 'Ja, maar dat is vaak in de avond. Dan zien we elkaar helemaal niet meer.'

Hij liet haar nek met rust en keek haar bedenkelijk aan. Misschien had ze wel gelijk en moesten ze Julian met rust laten. 'Of ik ga gewoon een keer met hem praten. Ik denk dat dat de beste keuze is.' Hij streek met zijn vingers door haar haren en voelde hoe hij moest lachen. 'Je kan het misschien om de avond doen? Of twee avonden in de week? Dan zorg ik gewoon dat ik een vrije avond heb en je ga storen aan de bar,' grinnikte hij.

Marise moest lachen. 'Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik binnen een week mijn baan kwijt bent.' grapte ze en gaf hem een zachte por in zijn zij. 'Maar twee avonden in de week klinkt niet verkeerd, dan heb ik toch iets te doen én dan hebben we nog genoeg tijd voor elkaar.' Ze keek over haar schouder naar hem en gaf hem een zachte kus op zijn lippen.