Huis van Tristan Belikov

'En mijn eigen kleine prinses,' fluisterde hij en drukte zijn lippen in haar nek. 'Wat dacht je van een sprookjes kus?' Zijn slechte humeur was totaal verdwenen en hij was in een geamuseerde, speelse bui. Hij leunde naar achteren tot zijn rug de bank raakte en zo nam hij haar mee, zodat ze boven hem lag. 'Oh, lieverd toch,' fluisterde hij en nam haar kleine gezicht in zijn grote handen. Ze had geen idee hoe hij werkelijk was, wat hij in al die jaren allemaal gedaan had, tot waar hij in staat was.

'Een sprookjes kus?' herhaalde ze met een speelse glimlach en kuste hem teder en zacht. Voor haar hoefde het niet altijd hard dwingend te zijn. Ze legde haar vinger om de knoop van zijn broek heen en maakte deze langzaam en rustig open. Met haar andere hand steunde ze op de bank zodat ze niet helemaal op hem leunde.

Hij kuste haar terug, met al zijn macht proberend dit rustig en zacht te doen, en keek haar weer aan. 'Een sprookjes kus inderdaad,' glimlachte hij en keek hoe ze zijn broek uit trok. Zijn ogen begonnen te glunderen en al snel lagen zijn handen onder haar shirt, om deze snel uit te trekken. Ook haar broek lag al snel op de grond, zodat ze enkel in haar lingerie was. 'Jij prachtige vrouw,' fluisterde hij.

Grace stond nerveus voor de deur van het vermoedelijke huis van Tristan. Ze had een aantal keer haar hand naar de bel gebracht, maar trok hem steeds weer terug omdat ze toch niet durfde aan te bellen. Wat als Marise er was? Uiteindelijk wreef ze over haar gezicht, haalde diep adem en drukte de bel in. Ongeduldig wachtte ze tot de deur open gedaan werd.

Tristan zat achterover gebogen op zijn stoel en haalde gefrustreerd zijn handen door zijn haren. De hele dag al was hij bezig met werken en bellen; blijkbaar had een van zijn oude vriendinnen een heleboel rotzooi gemaakt en had zij hem gebeld voor hulp. Tristan had haar het liefst laten stikken, maar toch kon hij het niet over zijn hart krijgen. Boos liep hij naar de deur en opende deze, toen er aangebeld werd. 'Wat?' snauwde hij, maar voelde hoe zijn oplichtte toen hij Grace zag. 'Gracia!'

Grace had zich al omgedraaid om hem te ontvluchten, maar de deur ging al open. Ze wendde haar lichaam naar hem en keek op naar zijn gezicht. 'Tristan.' Zijn begroeting was zoveel opgewekter dan de hare. 'Ik blijf.' voegde ze daarna nog snel toe en wilde niet op zijn reactie wachten. Ze keek naar beneden en draaide zich, nog eens, om om weg te gaan.

Hij wist niet wat hij moest zeggen en had enkel een gestoorde grijns op zijn gezicht staan. Ze bleef! Hij had de moed al ongeveer opgegeven en was de laatste tijd het bestuur van school min of meer aan het manipuleren. Hij pakte snel haar hand vast toen ze weg wou lopen en keek haar aan. 'Je blijft toch wel even? Dit moeten we vieren, Gracia!' Hij trok haar, een tikkeltje dwingend, richting zijn huis.

Grace voelde zijn hand die haar terugtok en aarzelend keek ze hem aan. 'Is dat wel een goed idee?' Ze keek om hem heen het huis in. Wat als Marise er was? Het zou vast geen goed idee zijn als zij haar hier aantrof. Laat staan dat Grace de neiging had om Marise op te zoeken. Haar ogen gleden terug naar Tristan's gezicht en bleven daar hangen.

Tristan glimlachte geruststellend en vervlocht zijn vingers met de hare. 'Ik ben alleen thuis,' zei hij en kon het niet laten om haar even goed te bekijken. Toch vielen al snel zijn ogen op haar lippen en met een veelbetekenende blik keek hij haar weer aan. 'Geloof me, ik maak de beste koffie die er bestaat. Het is zonde eigenlijk dat ik gymleraar ben, ik had mijn eigen zaak moeten beginnen,' grinnikte hij.

Grace was blij dat antwoord te horen. Ze keek naar hun handen en toen weer op naar Tristan. 'Is dat mogelijk? Ik geloof er pas iets van als ik het zelf geproefd heb.' Ze had haar besluit genomen en leit zijn hand los zodat ze naar binnen kon lopen. Alsof het haar eigen huis was trok ze haar jas en schoenen uit en liep verder, regelrecht naar de keuken.

'Dat is zeker mogelijk,' glimlachte hij trots en stapte toen opzij om haar binnen te laten. Na nog even door de straat gekeken te hebben, sloot hij zijn deur en liep achter Grace aan, die zich blijkbaar snel thuis voelde. Hij volgde haar naar de keuken en begon met koffie zetten. 'Dus, je blijft, niet waar? Wat of vooral wie heeft je overgehaald? Wil je trouwens nog steeds niet mijn geld aannemen?'

Grace leunde tegen het aanrecht en volgde Tristan's handelingen nauwkeurig. 'Inderdaad. Noah en Florrie hebben me overgehaald. Ik zou eerst bij Florrie in huis gaan, maar ik blijk allergisch te zijn voor katten. Dus nu trek ik in bij Noah. Hij is mijn lift naar school en ik ben zijn kok. Hij geeft mij onderdak en ik houdt de boel schoon.' Ze glimlachte tevreden. In geen enkel geval wilde ze Noah tot last zijn, dus deed ze zo veel mogelijk voor hem.

Hij fronste en keek haar bedachtzaam aan. 'Je woont bij Noah? Die engelse leraar? Waar je nogal heel erg vaak mee op trekt.' Uit zijn doen, en misschien wel ook jaloers, schonk hij de koffie in twee glazen en gaf er eentje aan de hare. 'Eigenlijk moet ik hem bedanken, en Florrie ook, want het leek niet alsof ík jou hier kon laten blijven.' Hij nam een slok, maar bleef haar aan kijken. 'Dat toen in de kleedkamer he...'

'Je moet ze inderdaad bedanken. Ze zijn geweldig. Noah is een aardige man en hij is heel dapper dat hij mij in huis durft te nemen.' Uit haar mond zou je niets slechts over Noah horen. Ze pakte de koffie en bekeek het sceptisch. Voordat ze een slok kon nemen, begon Tristan over dat gebeuren in de kleedkamer en keek ze naar hem op. Afwachtend staarde ze naar zijn gezicht. Ze was benieuwd wat hij er van zou maken.

Hij trok een wenkbrauw naar haar op. 'Dat was toch hopelijk niet eenmalig? Geen soort emotioneel, fysiek afscheid. Zo'n ding van; ik zie hem toch nooit meer, dus ik ga het gewoon doen!' Hij grijste en dronk ook van de koffie. Hij knikte. 'O ja, Noah is inderdaad... dapper, al had ik je ook met alle liefde in mijn huis genomen. Ruimte zat. Goede koffie. Leuke huisgenoot.'

Grace opende haar mond, maar sloot hem weer toen hij precies verwoordde hoe zij dat hele gebeuren had gezien. Zo had ze het goed gepraat, maar dat kon nu niet meer aangezien ze toch echt in zíjn keuken zat. Ze grijnste terug en haalde haar schouders op. Misschien was het beter er onverschillig over te doen. 'En Marise?' vroeg Grace met een vragende blik. Ze kon niet geloven dat Tristan haar nooit als huisgenoot zou hebben genomen.

'Ja, Marise woont hier ook. Toen ik haar tegen kwam, woonde ze in een hotel. Je weet wel, dat kleine, smerige ding net buiten Mystic. Ik heb voorgesteld dat ze wel bij mij mocht wonen en tja, dat doet ze nu. Maar ze had het vast geen probleem gevonden als jij er ook bij kwam, en anders... het blijft mijn huis.' Hij grijnste jongensachtig naar Grace en nam een slok van zijn koffie. 'Maar bevalt het huis van Noah je een beetje?'

'Dat houd je nog geen twee dagen vol. Dan liggen Marise en ik elkaar in de haren en gooi jij ons béiden eruit.' Grace glimlachte, maar meende het. Als er twee personen in dit dorp waren die vooral niet in één huis geplaatst moesten worden, waren zij en Marise het wel. 'Jazeker. Het is klein en knus, maar super gezellig. Soms hebben we alleen wat ruimte nodig.' Ze haalde glimlachend haar schouders op en ging verder met haar koffie. 'Ik geef het niet graag toe, maar dit smaakt echt goed.'

'Vrouwen ook,' grinnikte hij en ging op het aanrecht zitten. 'Jij en Marise zijn beiden pittige vrouwen. Inderdaad, misschien loopt dat toch niet helemaal goed af.' Hij glimlachte naar haar om haar woorden, maar vond het nog steeds een vreselijk idee dat ze nu bij die gast woonde. Misschien moest hij maar eens met hem gaan praten. 'Goed om te horen,' zei hij gemeend en keek toen verbaasd op. 'Ik lieg niet! Het is echt de lekkerste koffie ter wereld.'

Grace wist niet wat ze er van moest vinden dat hij zo simpel sprak over Marise en haar. Ze keek naar zijn benen die over de aanrecht bungelden. 'Goed, ik vind hem érg lekker, maar je overdrijft als je denkt dat het de lekkerste is. Misschien ben je zelfs wel wat arrogant, Tristan Belikov.' Grace lachte speels en dronk haar glas leeg. Toen ze de koffie op had stond ze op om het glas in de gootsteen te zetten. Ze keek naar Tristan op en sloeg haar armen over elkaar. Ze wachtte.

'Dat ik arrogant ben, zal ik zeker niet ontkennen, Gracia,' glimlachte hij en dronk ook zijn koffie op, om het glas tevens in de gootsteen te leggen. Hierdoor stond hij dichtbij Grace en keek haar aan. Hij sloeg ook zijn armen over elkaar heen, maar ging zo dichtbij haar staan, dat hun voorhoofden bijna botsten. 'Dus, Gracia. Wil je een rondleiding door het huis?' Zijn ogen dwaalde af naar haar lippen en hij beet even kort op zijn lip.

Grace voelde Tristan op de plekken waar hun lichamen raakten. Ze rook hem en kauwde nerveus op de binnenkant van haar wang. 'Een rondleiding is prima zolang je de slaapkamers vermijdt. En alles dat van Marise is.' Ze hervatte zichzelf weer en keek hem met een spontane lach aan. Ze zouden géén slaapkamer zien vandaag, dat was één van haar principes.

Zijn gezicht betrok en met een bedenkelijke blik krabte hij aan zijn kin. 'Gracia, je hebt me veel te goed door. Ik wou je met een smoes dat ik een geweldige muziek ruimte heb meelokken naar mijn slaapkamer. Maar ja, nu zullen we toch écht naar de muziek kamer moeten.' Hij pakte haar hand en nam haar mee het huis in. Even genoot hij van haar lach en keek haar over zijn schouder aan.

Grace rolde met haar ogen, maar volgde hem desalniettemin. dat was het hele frustrerende van Tristan. Hij was zo ongelooflijk onuitstaanbaar en onweerstaanbaar tegelijk. Grace wist niet op welke van de twee ze moest rekenen als ze hem zag. 'Bespeel je een instrument?' vroeg ze hem verbaasd terwijl ze meeliep door het riante huis.

Hij knikte en stopte voor een dichte deur. De laatste tijd kwam hij er steeds vaker dan voorheen, en hij had zo'n idee dat Grace daar iets mee te maken had. 'Ja, ik speel piano. Dat is het instrument waar ik echt goed in ben, verder speel ik de meeste instrumenten wel redelijk. Gitaar, drums, et cetera. Die standaard instrumenten.' Hij opende de deur en liep de kamer binnen. Hij stond ongeorganiseerd veel met allerlei instrumenten. Maar de kamer werd het meest in beslag genomen daar een nachtzwart gekleurde vleugel.